Luuk Vroombout Het DNA van Alphatron Marine by Nathalie Lans

DNA º 003

LUUK VROOMBOUT

HET DNA VAN ALPHATRON MARINE Nathalie Lans

Luuk Vroombout Het DNA van Alphatron Marine © 2021 Auteur: Nathalie Lans Vormgeving omslag en binnenwerk: Eva Winkelman, FreeLans B.V. Eerste druk 2021 ISBN 978 90 71542 98 5 NUR 791 Alle rechten voorbehouden / All rights reserved. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en / of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, online-publicatie of op welke andere wijze en / of door welk ander medium ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van Alphatron Marine. Deze uitgave is met de grootst mogelijke zorgvuldigheid samengesteld. Noch de maker, noch Alphatron Marine kan echter aansprakelijk gsteld worden voor eventuele schade als gevolg van eventuele onjuistheden en / of onvolledigheden in deze uitgave. DNA º 002

DNA º 003

DNA º 004

VOORWOORD

Alphatron Marine zag in september 1991 het levenslicht. Officieel dan, want al veel eerder was oprichter en eigenaar Luuk Vroombout wereldberoemd in de Rotterdamse haven vanwege zijn innovatieve en servicegerichte aanpak. Samen met mede-eigenaar Dick Slingerland gaf hij de afgelopen dertig jaar op onconventionele wijze handen en voeten aan het nieuwe bedrijf op de markt van de maritieme elektronica. En niet zonder succes! Het bedrijf groeide uit tot een wereldspeler met 450 medewerkers en hoofdkantoren in Rotterdam, Tokyo, Singapore en Houston.

Een korte terugblik op de geschiedenis van Alphatron Marine is onmogelijk. Over de ontwikkelingen binnen Alphatron Marine op het gebied van navigatie, communicatie en brugoplossingen voor de zeevaart, baggerij, binnenvaart maar ook visserij en megajachten, kun je boekdelen vol schrijven! Van innovatieve brugconcepten tot de oprichting van de wereldwijde locaties, van luisteren naar klanten tot strategisch partnerschap. In dit boek hebben we ons beperkt tot markeringen in de tijd. Een tijdperk samengevat in coördinaten waarbij de breedtegraad, lengtegraad en dieptegraad zijn ingegeven door werknemers, opdrachtgevers en (privé)relaties.

Luuk Vroombout Het DNA van Alphatron Marine is een verzameling verhalen over een selfmade man die zijn hart en eigen inzichten volgde. Over een halve eeuw noeste arbeid in de branche van maritieme elektronica. Over Luuk Vroombout die het van engineer tot CEO van een wereldspeler op de markt van de maritieme elektronica schopte.

Dank je wel Luuk, voor het vertrouwen dat je in de Alphatron Marine-medewerkers wereldwijd hebt. We zullen jouw DNA doorgeven aan de volgende generatie en nooit denken dat we er zijn! In jouw woorden: ‘Die sensoren zullen we altijd aan hebben staan.’

Het management team

DNA º 005

Wil Walhain (terugtredend Vice President Business Support), Jelmer Domela Nieuwenhuis (CCO), Luuk Vroombout (Mede-oprichter | Executive Advisor), Reiji Miwa (CEO Alphatron Marine), Erik van Boom (Managing Director Alphatron Marine Nederland) en Leon Vermeij (Group Finance Manager).

INHOUD H01 º 008

H04 º 074

HOOFDSTUK 1 WIEGJE AAN DE WATERWEG

HOOFDSTUK 4 DESIGN EN STERK MERK

Maritiem Maassluis Genetisch bepaald Het tij keerde Servicemonteur en verkoper Het zout in de aderen

H02 º 022

HOOFDSTUK 2 HET DNA VAN ALPHATRON MARINE

Alphatron Observation & Communication De roeiers hebben een huwelijk met Alphatron Marine – Gerrit van der Burg Alphatron Marine Goedaardige vorm van bootulisme Niet zomaar een clubje Kantoor in het hart van de business

H03 º 044

HOOFDSTUK 3 DE HUMAN TOUCH IN INNOVATIE Van prototype tot product Alphatroniseren We hebben elkaar gevonden in de zoektocht naar probleemoplosser – Bob Brouwer Japan Radio Company Feedback van klanten zorgt voor doorontwikkeling van producten – Jan van den Broek Inspiratie en onderzoek Kruisbestuiving Trainingen & simulatoren Slimme bedrijven ‘teamen up’ met hun kennis in de markt – Jaap Gelling

Van AlphaLine naar AlphaBridge Game Changer Alphatron Marine veranderde met de komst van de AlphaBridge van instrumentenbouwer naar systeembouwer – Marcel Vroom Product & corporate identity Gio-Award voor AlphaBridge Nederlands Loodswezen JRC, Alphatron Marine & Transas AlphaBridge Tug Voor het realiseren van een revolutionair idee is durf nodig – Ton Kooren

H05 º 100

HOOFDSTUK 5 JAPANS AVONTUUR Japanse moeder Een kopie worden van Luuk is onmogelijk. Luuk is zoveel in één mens – Reiji Miwa Marktaandeel JRC MIRAI Brief van Chairman JRC Kenji Ara H06 º 120

HOOFDSTUK 6 WERELDWIJDE SPELER MET LOKALE KENNIS

Hollandse wateren voorbij Koers op kleur AlphaBridge Inland Ontwikkelen en samenwerken begint met een goed contact. Zeker bij de Nederlandse binnenvaart geldt het ‘ons kent ons’-gevoel – Robert Reitsma

INH º 004

Globalisering Roots niet vergeten DNA klonen Scheepsbouw is de wereldwijde afgeleide van wat er op het water gebeurt – Kommer Damen Communiceren met de wereld Europort groeide mede door de kritische noten en goede ideeën van Luuk uit tot één van ’s werelds toon aangevende maritieme vakbeurzen – Jos van der Vegt H07 º 154

HOOFDSTUK 7 ROOTS VERBINDEN MET DE TOEKOMST

Havennota voor het eerst digitaal Liefde voor het vak vormt onze basis – Govert de Haas Goud voor Maassluis In Maassluis zeg je: de burgermeester woont naast Luuk Vroombout - Edo Haan Ambacht en techniek Volgende generaties

WVD º 176

INH º 005

WOORD VAN DANK

020

060

07 0

080

090 1 00 110

120

16 0

170

180

1 90

34 0

030 330

04 0 0 32

0 10

360

35 0

150

210

200

H01 º 008

WIEGJE AAN DE WATERWEG

H01 º 009

Daar waar je de geur van de Nieuwe Waterweg kan opsnuiven, waar de sleepboten van Smit en de bergingsschepen van Van der Tak het beeld bepaalden, stond het wiegje van Luuk Vroombout. Aan de Maassluise Govert van Wijnkade werd op 1 juni 1953 een jongetje geboren, dat zoals zijn stadsgenoten zeggen ‘het zout in de aderen heeft’.

Luuk Vroombout kwam dicht bij scheepswerf De Haas, het Loodswezen en Smit & Co’s Internationale Sleepdiest ter wereld. Zijn ouders, zijn drie jaar oudere broer Maarten en Luuk woonden in bij kapitein Hendrik de Meijer aan de Govert van Wijnkade 35 in Maassluis. “Kapitein de Meijer was als een opa voor ons. De zus van zijn overleden vrouw noemden we tante Mina. Zij woonden aan de havenkant en wij woonden als gezin in het achterhuis. Het was er knus, maar wel heel klein. Luuks bedje was zelfs gecreëerd in een kast!”, memoreert broer Maarten Vroombout de plek waar Luuk de eerste jaren van zijn leven opgroeide.

MARITIEM MAASSLUIS Opa de Meijer was sleepbootkapitein geweest bij Smit en tante Mina was een schippersdochter. Hoe kon het ook anders in het maritieme Maassluis? Een groot deel van de Maassluise beroepsbevolking was werkzaam in de scheepvaart. Dat was al zo sinds de middeleeuwen, toen de visserij er hoogtij vierde. Aan het einde van zestiende eeuw was het een welvarend dorp met aan visserij verwante industrieën, zoals scheepsbouwers, touwslagers en kuipers. Na de totstandkoming van de Nieuwe Waterweg in 1872 werden de maritieme activiteiten verlegd en groeide Maassluis – centraal gelegen tussen Rotterdam en de Noordzee – uit tot een slepershaven. Het Loodswezen kreeg er een vaste plaats in de haven en bracht schepen veilig van en naar de nieuwe Rotterdamse havens. Ook vestigde zich er Smit & Co’s Internationale Sleepdienst, later uitgebreid met de Bergingsdienst Van der Tak.

Foto’s van links naar rechts: Luuk met zijn oudere broer Maarten, moeder Ida en vader Gerrit. Foto rechterpagina: Luuk in korte broek kijkt samen zijn broer Maarten gebiologeerd naar motorsleepboot Oostzee.

H01 º 010

H01 º 011

H01 º 012

Het Scheur is de originele naam van de rivier die vanouds langs Maassluis stroomt en een tak is van de delta van de Rijn en de Maas. Bij de aanleg van de Nieuwe Waterweg in 1872 is deze aan de Rozenburg zijde ter hoogte van het Oranjekanaal gedeeltelijk afgedamd. Vanaf daar is een nieuw kanaal van zo’n vier kilometer lengte door de duinen gegraven richting de Noordzee en dat kreeg de naam ‘Nieuwe Waterweg’.

H01 º 013

Kaart uit 1733 met daarop ‘t Sluisse Diep of het Scheur.

GENETISCH BEPAALD Al die slepers in Maassluis hadden onderhoud nodig! Het was een drukte van jewelste in de werkplaatsen aan de Govert van Wijnkade. Het walpersoneel maakte de slepers wanneer deze van een reis terugkwamen weer vaarklaar. De machines, componenten en bergingspompen werden compleet gestript, trossen en ander sleepgerei werd opgeslagen in loodsen. Tussen die maritieme bedrijvigheid groeide Luuk op. Maar niet alleen de omgevingsfactoren waren van invloed op de later ontwikkelde interesses en talenten van Luuk, ook genetisch gezien lag de ondernemersdrift en de liefde voor maritieme techniek al vast. Opa Vroombout was handkuiper en in de crisisjaren zette hij met zijn goede handelsgeest een ijswinkel op. Oma Vroombout kwam net als opa uit een familie van loggerschippers die op de Noordzee hun brood verdienden met de visvangst. Opa van moeders kant – Van der Hoff – was eveneens een kleine zelfstandige. Hij pakte alles aan, van bomen rooien tot schepen lossen, terwijl oma zorgde voor hun zes kinderen.

Luuk was evenals zijn vader Gerrit gek op auto’s. “Onze vader was vrachtwagenchauffeur en in de tijd dat hij expeditie-chef was bij de Vereenigde Touwfabrieken in Maassluis, mocht Luuk hem – zo klein hij was – tijdens iedere vakantie assisteren. Als tienjarige jongen reed hij al met heftrucks en niet veel later kreeg hij een kussentje onder zijn kont op de bestuurdersstoel van een grote Scania-Vabis vrachtwagen. Daarmee mocht hij over datzelfde uitgestrekte bedrijfsterrein rijden,” vertelt Maarten Vroombout.

Drukte in de haven van Maassluis in vervlogen tijden.

H01 º 014

H01 º 015

“LUUK IS ALTIJD AL EEN CREATIEVE TECHNICUS GEWEEST. HIJ ZIET KANSEN DIE EEN ANDER NOOIT ZAL ZIEN.” - Maarten Vroombout

H01 º 016

Luuk knutselt aan zijn Zundapp-brommer die hij in 1969 kreeg van zijn broer Maarten.

HET TIJ KEERDE Luuk genoot van zijn vakantiebaantjes. Dat was iets avontuurlijker dan school. Op de lagere school gooide hij er met de pet naar en dat was te zien aan zijn belabberde cijfers. Het tij keerde echter toen hij naar een openbare les van de destijds vrij nieuwe Caland LTS in Maassluis ging. Daar zag Luuk dingen die hij ook wilde leren! Vader Gerrit en moeder Ida, die overigens een talenknobbel had, juichten het idee om naar de Lagere Technische School te gaan van harte toe. Vol enthousiasme begon Luuk dan ook aan de richting elektrotechniek op de Caland LTS. Zijn rapporten veranderden zienderogen.

“En in de tijd dat zijn talent voor elektrotechniek naar boven kwam, ontstond ook zijn interesse voor de scheepvaart,” weet Maarten Vroombout, die inmiddels zelf opgeleid werd als radio-officier op een koopvaardijschip. “Ik weet nog goed dat Luuk als dertienjarige een ontwerp instuurde voor een nieuwe Maassluise haven. Op de LTS organiseerde hij al een tentoonstelling over schepen en kreeg het voor elkaar dat bedrijven daar hun medewerking aan gaven. Aan energie, doorzettingsvermogen

H01 º 017

en initiatieven heeft het hem nooit ontbroken.”

SERVICEMONTEUR EN VERKOPER Eigenlijk wilde Luuk na de LTS gaan varen, maar omdat hij een slecht linkeroog heeft, zou dat alleen maar kunnen in de machinekamer of als radio-officier. Als tiener sleutelde hij veel aan motoren en was hij regelmatig te vinden op het Hoofd, aan het begin van de Govert van Wijnkade waar hij tijdens zijn eerste levensjaren opgroeide. De plek waar hij de nabijheid van de zee en de maritieme geschiedenis van zijn stad voelde. De plek ook waar veel verhalen van stadsgenoot en schrijver Maarten ’t Hart zich afspeelden in de jaren zestig. Op het Hoofd had je een prachtig uitzicht over het Grote Water, het Scheur of gewoon de Waterweg, zoals het in de volksmond werd genoemd. Je kon er mijmeren over de schepen die voorbij voeren en over de levensreis die je later zelf zou gaan maken.

Techniek en schepen. Dat waren twee grote passies van Luuk. De combinatie was dan ook snel gemaakt: hij zou technicus in de scheepsnavigatieapparatuur worden! Hij voegde de daad bij het woord en solliciteerde bij Sperry Marine in Vlaardingen. Maarten Vroombout: “Luuk was denk ik een jaar of zeventien, toen hij bij Sperry ook de nachtdienst ging draaien. De reden daarvoor was dat Luuk wilde weten of de kompassen ’s nachts goed inslingerden. Maar toen hij kort erna in de buitendienst wilde gaan werken, zodat hij aan boord van de schepen kon gaan, kreeg hij nul op rekest. Men vond hem daar echt nog te jong voor. Dat deed Luuk besluiten weg te gaan bij Sperry Marine. Hij werd vervolgens aangenomen als technicus buitendienst bij INA. Hij deed daar service aan alle mogelijke apparatuur op zee-, binnenvaart- en vissersschepen. Meneer Vink, die coördinator was bij INA, kon hem altijd bellen; Luuk stond dag en nacht klaar.”

Luuk reisde als servicemonteur heel de wereld over. Met slechts een gereedschapstas als bagage, ging hij op pad. Hoe dat uitpakte, wist hij nooit van tevoren. Luuk stapte bijvoorbeeld op vrijdag aan boord van een schip in Vlissingen om er een week later af te stappen op een kade in Egypte met hetzelfde tasje gereedschap, zonder geld en niet ingeënt. “Dat maakte hem wel heel zelfstandig,” vertelt installatietechnicus George van Lochem, die een van zijn collega’s bij INA was. “Het viel mij al snel op dat Luuk heel ondernemend was. Hij was altijd bezig met hoe het anders en beter kon. Zo herinner ik me nog dat hij een bepaalde schakelaar ontwikkelde voor de Arkas 450-piloot. Maar lang niet alles werd hem in dank afgenomen. Alles wat anders was dan standaard, werd Decca-Arkas 450-piloot

daar niet gewaardeerd.”

H01 º 018

“Naast servicemonteur was Luuk een goede verkoper. Praten kon ie als de beste en door zijn technische achtergrond had hij voorsprong op alle andere verkopers,” vervolgt George van Lochem. “Het vereiste nogal wat moeite om de baas ervan te overtuigen dat hij de verkoop in wilde, maar uiteindelijk lukte het. En dat verkopen was zijn lust en zijn leven! Hij noteerde het type radar van ieder schip dat hij op het Maassluise havenhoofd in zijn vrije tijd voorbij zag varen. Niet veel later bracht hij de rederij die nog geen radar van ons had dan een bezoek met een offerte voor een nieuwe radar. Luuk verkocht nooit ‘nee’ en zag kansen die zijn baas niet zag. Sterker, het waren mogelijkheden die onbespreekbaar waren bij INA. Luuk kreeg daar steeds meer de pest over in. Innovatief denken was er bij INA in die dagen niet bij. En toen het Engelse bedrijf Racal-Decca INA overnam, kon hij zich helemaal niet meer in hun bedrijfsfilosofie vinden.”

Luuk kreeg letterlijk en figuurlijk buikpijn van het keurslijf waarin hij was terechtgekomen. “Hij had veel geleerd, maar wilde zelfstandiger werken. Toen ik Luuk in 1983 leerde kennen, had hij het er al over,” vertelt Leny Vroombout, met wie Luuk op 10 januari 1985 trouwde en ruim een jaar later, op 19 april, dochter Emmy kreeg. “Luuk heeft het altijd in zijn hoofd gehad, ooit start ik iets voor mijzelf. Meer dan eens kwam hij in die periode in een conflictsituatie met zijn directeur. Zijn gezondheid begon er onder te lijden. Ik stimuleerde Luuk dan ook om naar een andere baan uit te kijken.”

H01 º 019

Luuk en Leny op hun trouwdag en dochter Emmy.

HET ZOUT IN DE ADEREN “Nog hoor ik het hem zeggen: ‘Ik ga voor mezelf beginnen.’ Hij vertelde het tijdens een van die mooie avonden op het Hoofd,” memoreert ondernemer, sleepbotenliefhebber en fotograaf Roger van der Kraan. Net als Luuk is Roger een van de Maassluizers die de gewoonte hadden om in die tijd rond een uur of zeven ‘s avonds een ‘Hoofdje te pikken’. “Ik was toen denk ik een jaar of vijftien en fietste altijd langs de haven om te zien of er nog wat te beleven viel. Dat doen Maassluizers met het zout in de aderen... Mijn vader werkte niet in de scheepvaart, maar had een aannemersbedrijf en was wel toeleverancier van bedrijven als Smit. Zodoende wist ik van huis uit ook wel een beetje van wat er in de haven gebeurde. En een leuk ander Maassluis detail was dat schrijver Maarten ’t Hart onze buurjongen was.”

Roger parkeerde zijn fiets meestal bij het douanehuisje waar de bootjesmensen zich verzamelden. “Luuk kwam ook altijd op de fiets, terwijl zijn broer Maarten lopend met zijn hond Whisky naar het Hoofd ging. Over ieder schip dat voorbij voer, wist Luuk wel wat te vertellen. Vaak had hij er een radar van gerepareerd. Maar op die bewuste avond ging het gesprek anders. Luuk kondigde aan dat hij voor zichzelf ging beginnen. In geuren en kleuren reproduceerde hij het gesprek dat hij eerder die dag voerde met zijn baas. Dat hij had aangekondigd dat hij wegging en voor zichzelf zou beginnen. Zijn baas had daarop als reactie gegeven: ‘Jij? Je kan nog niet een brief zonder fouten schrijven!’ Toen ik Luuk vroeg wat hij daar op zijn beurt op had geantwoord, sprak hij de legendarische woorden: ‘Ik ben hier ook niet aangenomen als secretaris!’

Dagelijkse ontmoeting op het Hoofd (foto links) en het douanehuisje op hetzelfde Hoofd in 1958 (foto rechts).

H01 º 020

H01 º 021

H02 º 022

HET DNA VAN ALPHATRON MARINE

H02 º 023

De communicatie- en navigatieapparatuur aan boord kon en moest anders, daarvan was Luuk Vroombout overtuigd. De meeste kapiteins zouden zijn gebaat bij andere producten. Zijn droom was dan ook om een maritiem elektronicabedrijf te starten, waarmee hij technologie voor de maritieme industrie wilde ontwikkelen. De banken zagen echter niets in zijn ondernemersplannen. Maar toen Luuk Vroombout de blauwdruk van zijn gedroomde bedrijf in 1988 deelde met ondernemer Dick Slingerland, was Alphatron Marine een feit. Althans, er kon achter de schermen gewerkt worden aan het DNA van Alphatron, want in die eerste periode hadden ze nog te maken met een concurrentiebeding van INA.

Net als Luuk volgde Dick Slingerland in 1988 bedrijfskunde aan de Hogere Economische School in Rotterdam. Ze zaten tijdens die avondstudie naast elkaar in de collegebanken en kwamen als twee werkende zij-instromers al snel tot nieuwe inzichten: techneuten sleutelen door tot ze failliet zijn en economen willen geld verdienen. Na een paar maanden vroeg Dick aan Luuk om eens te komen praten bij Alphatron, het bedrijf waar hij werkte. Luuk ging er niet direct op in. Pas na een paar weken zocht hij hem op in het Brainpark, waar Alphatron toen was gehuisvest. Luuk, die aangenaam verrast was door de losse sfeer bij Alphatron, vertelde Dick over zijn ondernemersplannen, over onder meer een radarlijn voor de scheepvaart. Dick Slingerland, die eigenaar bleek te zijn van het mooie jonge bedrijf en dus ook de toeleverancier van componenten van radars, zag de ondernemersplannen van Luuk direct zitten.

H02 º 024

ALPHATRON OBSERVATION & COMMUNICATION Luuk hoefde niet lang na te denken. In Dick Slingerland zag hij de juiste zakelijke partner. Hij mocht meeliften op de zakelijke contacten van Alphatron, maar zeker net zo belangrijk vond hij het hoge kwaliteitsbesef van Dick. ‘Als we het doen, doen we het goed’ was zijn devies en daar prijsde Luuk zich gelukkig mee. Thuis kreeg hij alle support van zijn vrouw Leny en er waren zelfs klanten die hem aanspoorden om zijn kwaliteiten – ondanks het concurrentiebeding dat hem werd opgelegd – in te zetten als zelfstandig ondernemer. Pim de Lange, de helaas overleden voormalig directeur van Stena Line (destijds Stoomvaart Maatschappij Zeeland), gaf hem het laatste zetje en zei: ‘Ben je belazerd? Twijfel je? Je laat je door niks of niemand afschrikken! Je begint gewoon!’

Omdat Luuk te maken had met een concurrentiebeding van INA, startten Dick en Luuk in september 1989 eerst met Alphatron Observation & Communication. Binnen die divisie legden zij zich vooral toe op camera’s en televisiesystemen. “De eerste twee jaar waren we vooral bezig met mobilofoons en camera’s. Zo kregen alle nieuwe politiebureaus in Rotterdam camera’s van Alphatron. Tussendoor deden we heel summier in bootjes. Maar als we het al deden, leverden we via andere bedrijven want Luuk zat met dat concurrentiebeding,” vertelt George van Lochem, die als eerste werknemer werd aangenomen in februari 1990. “Bij INA waren Luuk en ik al jaren collega’s. Ik werkte al sinds 1966 bij de installatiegroep van INA en leerde Luuk er als servicemonteur kennen. Toen al was hij in zijn hoofd druk bezig met de autopilot. We waren altijd aan het werk en wilden dingen oplossen voor klanten. Bij de inmiddels nieuwe eigenaar van INA was daar echter geen ruimte voor. Toen Luuk voor zichzelf begon en mij vroeg om bij Alphatron te komen werken, heb ik daar niet zo lang over nagedacht. Ik had alle vertrouwen in hem. Ik had echter nooit verwacht dat het zo’n succes zou worden en dat ik er nu, hoewel ik officieel in 2015 met pensioen ben gegaan, nog steeds een dag in de week werk!” vertelt George van Lochem gepassioneerd.

H02 º 025

Luuk Vroombout en Dick Slingerland op het kantoor van Alphatron in het Brainpark.

GERRIT VAN DER BURG KRVE

De Rotterdamse roeiers zijn sinds 1895 verenigd in de Koninklijke Roeiers Vereeniging Eendracht. De KRVE houdt zich vooral bezig met het vast- en losmaken van zeeboten. Maar ook zorgen ze voor andere nautische dienstverlening in de Rotterdamse haven in samenwerking met het Havenbedrijf, loodsen, slepers, rederijen en andere bedrijven en organisaties. Leden van de vereniging kunnen na drie jaar loondienst kleine zelfstandigen worden en dragen persoonlijk verantwoording voor het uit te voeren werk. Gerrit van der Burg werd op zestienjarige leeftijd roeier. En al jong werd hij bestuurslid en tweede voorzitter van de KRVE. Ook stond hij aan de wieg van Shipyard Rotterdam, de eigen scheepswerf die de roeiers in 2008 oprichtten. Gerrit van der Burg ontwikkelde bovendien in 2010 de wereldwijd geprezen ShoreTension®, een dynamisch hydraulische cilinder om schepen aanen af te meren. Innovatie, techniek en water zitten bij hem in de genen. Hij zag nog voordat Alphatron Marine werd opgericht in Luuk Vroombout zijn evenknie.

DE ROEIERS HEBBEN EEN HUWELIJK MET ALPHATRON MARINE Luuk en ik hebben hetzelfde gen. Net als hij lijd ook ik aan een ongevaarlijke vorm van ‘bootulisme’. We ontmoetten elkaar eind jaren tachtig op de roeierspost in Pernis. Luuk was toen nog servicemonteur bij INA en viel op door zijn babbel, zijn performance. Maar natuurlijk trokken niet alleen zijn theatrale capaciteiten mijn aandacht. Vooral zijn betrokkenheid, gevoel voor innovatie en bekwaamheid maakten indruk op me. Ik wil niet zeggen dat Luuk bij de KRVE sliep, maar het scheelde niet veel! Zijn service was honderd procent. Toen hij voor zichzelf begon, stond ik dan ook open voor zijn ondernemerschap.

Andersom zag en ziet Luuk de KRVE als ideale wereld. Een bedrijf runnen vanuit dynamiek en inspraak. Het feit dat als je iets roept, dat je het ook zelf moet doen. Iedereen is bij ons immers gelijk. Ik denk wel dat hij onze cultuur in de bedrijfsstructuur van Alphatron Marine heeft geïntegreerd. Zakendoen met Luuk is zijn 06 bellen, je probleem ventileren en dan pakt hij het op. Hij staat altijd ‘aan’. Dat is zijn kracht en daarmee ook de kracht van zijn bedrijf geworden.

Het was Luuk die ons mobilofoonsysteem bedacht. Dat was een enorme verbetering in de communicatie van de roeiers, die 24/7 beschikbaar moeten zijn. Omdat het de eerste grote order voor hem was, hebben we de opdracht vooruit betaald. Dat hij daar heel blij mee was, liet hij ons merken. Kort na de ingebruikname van het mobilofoonsysteem, schonk hij ons namelijk als dank een televisie voor onze wachtruimte. Voor toentertijd was dat heel bijzonder! Er waren immers maar weinig bedrijven met een televisie op de werkvloer. Maar gezien de continudiensten, was het een gouden greep

H02 º 027

van hem. Nu konden we koffie drinken en televisie kijken tijdens de wacht.

Die gift maakte ons overigens niet minder kritisch. Want als er één bedrijf is, waar je je continu moet bewijzen, is het de KRVE wel. Ieder lid is hier eigenaar, dus als er geïnvesteerd moet worden, ligt de aanbieder onder vuur. Waarde en kwaliteit weten ze bij de roeiers wel te beoordelen. Bovendien draait iedere boot van ons meer dan 5.000 uur per jaar en moeten we dus dag in dag uit kunnen vertrouwen op de apparatuur. Die moet simpelweg veilig en efficiënt zijn!

Het mobilofoonsysteem verkocht Luuk overigens nog niet vanuit Alphatron Marine. Vanwege het concurrentiebeding met zijn voormalige werkgever mocht hij in de eerste periode als ondernemer geen maritieme handel drijven. Alphatron Marine kwam echter niet veel later in beeld. En vanaf dag één waren H02 º 028

Werkvlet KRVE 60 in actie in de haven van Rotterdam.

we daar klant. Al onze 65 scheepjes beschikken vandaag de dag over communicatie- en navigatieapparatuur van Alphatron Marine. Je kunt gerust stellen dat de roeiers een huwelijk hebben met Alphatron Marine! Het begon allemaal met de radars. Wij voeren nog met deck radars en stapten voor onze RVE 50-serie over op de eerste radar van Alphatron Marine. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot. Die snel varende loodstender van ons ging sneller dan het beeld kon bijhouden; die voer zijn eigen echo voorbij! Dat heeft Luuk nog wat hoofdbrekens gekost hoor, haha. Maar hij loste het probleem samen met ons op, om vervolgens een volgende missie uit te werken. Namelijk het uitbrengen van een nog snellere radar op de markt samen met het Japanse JRC. Want meer snellere

H02 º 029

schepen op het water in de nabije toekomst, zou om meer snellere radars vragen.

Er is in onze maatschappij weinig ruimte voor mensen die ‘out of the box’ denken. Maar Alphatron Marine is een plek waar je dat mag doen. Want zonder buiten die gebaande paden durven te denken, is innovatie niet mogelijk. Als innovator moet je echt uit je comfortzone treden. Dat weet ik uit ervaring. Na 19 jaar in het bestuur van de roeiers te hebben gezeten, heb ik een eigen werf voor de roeiers opgericht om andere innovaties door te kunnen zetten. We startten de werf met vier man en de bedoeling om er de eigen KRVE-boten te bouwen en te onderhouden. Nu werken er vijftig man, ontwikkelen we er fenders die leiden tot minder casco-schade en bouwen we onder meer werkboten voor onze collega’s in Amsterdam, IJmuiden, Delfzijl en Gent.

De ShoreTension® ontwikkelden we na een ongeluk in de Europoort met een containerschip in 2007. Dat schip was losgebroken door de wind, ging daardoor dwars door een oliesteiger en veroorzaakte veel schade. Omdat de schepen steeds groter werden, bleek de kracht op de trossen tussen het schip en de bolders veel hoger op te lopen dan men dacht, zeker als de wind erop stond. We gingen de uitdaging aan en ontwikkelden een dynamisch hydraulische cilinder om schepen aanen af te meren. Deze cilinder plaatsen we op de kade tussen twee bolders en van daaruit gaat een tros naar de boot. Dankzij de cilinder kunnen we de druk op de tros meten en regelen. Een innovatie waar we best trots op zijn; we hebben wereldwijd al 150 ShoreTensions geplaatst.

Maar bij groeiend ondernemerschap komt meer kijken dan alleen innovatie. We voeren als roeiers al langer dan een eeuw een rondje om de spreekwoordelijke kerk. Echter, lokaal was allang niet meer de graadmeter. Niet voor de Rotterdamse roeiers, maar zeker ook niet voor Alphatron Marine. Luuk zocht al heel snel de samenwerking met het Japanse JRC en breidde de Nederlandse markt uit naar Europa en van daaruit naar wereldwijde service. Bij zo’n globalisering, krijg je met veel H02 º 030

KRVE 5 assisteert bij het vastmaken van een containerschip.

aspecten te maken waarbij cultuurverschillen niet onbelangrijk zijn. Mensen binnen een organisatie en natuurlijk ook je klanten en relaties moeten elkaar begrijpen, overal in de wereld. Daarover hebben Luuk en ik vaak gesproken. Meestal tijdens de lunch. Minimaal een keer per kwartaal eten we een broodje met elkaar en dan brainstormen we over zulke zaken. Zo houd je niet alleen de vinger aan

H02 º 031

de pols, maar inspireer en steun je elkaar in het ondernemerschap.

Privé en zakelijk zijn bij Luuk niet gescheiden. Dat is denk ik ook onderdeel van zijn succes met Alphatron Marine. Zo vroeg hij me op een dag om rondjes te varen met de KRVE tijdens de jaarlijkse Furieade in zijn geboorte- en woonplaats Maassluis. En van het een kwam het ander. Een jaar of tien geleden vertelde hij me dat het oude ‘Maassluisje’ te koop was. Die havensleper wilde hij wel terug hebben in de haven van Maassluis. Samen reden we naar Born, vlakbij Maasbracht, waar het totaal verwaarloosde scheepje lag. Luuk wilde er natuurlijk niet te veel voor betalen, want er zou nog genoeg geld ingestopt moeten worden. Ik raadde hem daarom aan zijn Mercedes een stukje verder van het betreffende adres vandaan te parkeren. Vervolgens deden we ons verhaal. Het ging om een goed doel, benadrukten we. De Maassluis moest behouden worden voor de toekomst, terug naar zijn oude plek en in handen komen van de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond. Nou, we moesten knap praten om dat ding daar weg te kapen, maar uiteindelijk lukte het! Samen met Floor Verboom zijn we het Maassluisje later gaan ophalen. De sleper werd opgeknapt bij de werf van Govert de Haas in Maassluis waar deze oorspronkelijk was gebouwd, en bij de werf van de KRVE. Dit alles verliep in nauw samenspraak. Het stuurhutje hebben we er in Hardinxveld bij Drinkwaard Jacht- en Scheepsbetimmering op laten zetten. Een enorm leuk project waar we ons als LTS’ers en vrienden onder elkaar voor hebben ingezet. Een voorbeeld ook van enthousiasmeren van anderen, want dat kan Luuk als geen ander.

Een compliment geven doen ze niet vaak in Rotterdam. Maar hier is het meer dan op zijn plaats. Luuk heeft Alphatron Marine in ruim drie decennia enorm laten groeien. Hier op de werf heb ik gezien hoe het is om van vier naar vijftig man te gaan, dus ik kan me goed voorstellen hoe dat veranderende ondernemerschap voor Luuk heeft gevoeld. Daar gaat namelijk veel dynamiek mee gepaard. Een groeiend bedrijf beweegt aan alle kanten en om dat te besturen is niet makkelijk! Maar hij heeft het succesvol gedaan en het vermogen behouden om zijn mannen en vrouwen te supporten in de geest van de voor hem zo belangrijke innovatie. H02 º 032

MAASSLUIS De Maassluis werd in 1948 gebouwd bij Scheepswerf De Haas, toen scheepswerf ‘Zorg en Vlijt’ genaamd. De kleine maar krachtige havensleper was gebouwd voor werkzaamheden in en rond de Maassluise haven. In dienst van de Internationale Sleepdienst Maatschappij assisteerde het schip de binnenlopende en vertrekkende schepen, waaronder de zeeslepers van Smit. In 2011 werd liefkozend genaamd ‘het Maassluisje’ teruggehaald naar Maassluis en volledig gerestaureerd. Sinds 2012 is de havensleper weer in de vaart en kan het Maassluisje in haar thuishaven worden bezocht.

“ONS WERK STOPT NOOIT. WE KIJKEN CONTINUE HOE WE KUNNEN VERBETEREN EN MANIEREN KUNNEN VINDEN OM TECHNOLOGIE NOG MEER ‘HUMAN TOUCH’ TE GEVEN.” - Luuk Vroombout

ALPHATRON MARINE “Toen Luuk het concurrentiebeding achter zich kon laten, ging het los! Alphatron Marine werd in augustus 1991 opgericht en vanaf dat moment konden we al onze aandacht richten op navigatieen communicatiesystemen voor de maritieme sector. Smit, het Loodswezen, Holland Ship Service, Stena Line, KNVR, IHC, Jumbo, P&O North Sea Ferries, Van Oord, Kotug... het waren niet de eerste de besten die we tot onze klanten mochten rekenen. Luuk kende iedereen en zijn kennis van de markt was en is gigantisch,” vertelt George van Lochem. “Luuk kon goed babbelen en Dick goed luisteren. Samen gingen ze overal achteraan.”

In het begin lag de focus op de baggerindustrie en natuurlijk de sleepvaart, waar Luuk van oudsher iets mee heeft. Het is dan ook geen wonder dat Alphatron Marine zich in deze takken manifesteerde als de innovatieve leverancier van brugoplossingen, zodat de bemanning op een ergonomische wijze zijn werk kon doen. In rap tempo volgden ook de kustvaart, binnenvaart, vissersschepen, patrouilleboten, jachten, gastankers en pilot boats. De oprichters namen niets voor lief. Keken altijd naar hoe het beter kon, hoe oplossingen nog efficiënter konden. Centraal in de bedrijfsfilosofie stond de vraag van de klanten. Dat was een ander uitgangspunt dan die van de concurrent waarbij vaak de ‘toevallige beschikbaarheid’ van technologie de grootste rol speelde. Klanten vonden in het jonge Alphatron Marine een partij die luisterde, meedacht en met een werkende oplossing kwam. Het motto werd dan ook al snel: ‘The human touch in technology.’

In 1993 werd de Hopper Dredger Volvox Iberia gebouwd bij IHC Smit. Het was de eerste nieuwbouw opdracht voor Alphatron Marine. De complete nautische installatie, van autopiloot tot radars, werd bij Alphatron Marine besteld. Toen Luuk Vroombout van de werf in Kinderdijk terug naar huis reed met de opdracht, belde hij Dick Slingerland en zei: ‘Dick, het gaat beginnen.’ Na de Volvox Iberia vroeg IHC Alphatron Marine voortaan voor alle nieuwbouw.

H02 º 036

GOEDAARDIGE VORM VAN BOOTULISME “Niet alleen Luuk, maar ook ik kreeg weer plezier in mijn werk bij Alphatron Marine. Omdat ik er vanaf dag 1 bij betrokken was, voelde het een beetje als mijn eigen bedrijf. Luuk en Dick gaven je altijd de

Het was nog in een tijd dat er

ruimte om mee te denken, relaties met klanten op te bouwen en daardoor voelde je je als werknemer

een marconist of radio-officier

enorm betrokken bij het reilen en zeilen van Alphatron Marine,” vertelt George van Lochem.

aan boord was en alle apparatuur in de afgesloten

“We werkten hard. Ik was denk ik in die beginjaren vijf zaterdagen per jaar niet aan het werk. Luuk

radiohut stond. Maar de wet

ging daar nog verder in. Dag en nacht was hij bezig. Zelf noemt hij zijn passie voor de maritieme

vereiste in 1992 dat het

techniek een goedaardige vorm van ‘bootulisme’.

GMDSS (Global Maritime

Soms snapte ik niet waar hij de energie vandaan haalde. Maar ook de ideeën en het lef! Ik zei

Distress and Safety System)

weleens als we wegreden bij een werf: ‘Ik snap niet dat je dit durft te beloven...’ Maar hoe meer

voortaan in de nabijheid van

klanten erbij kwamen, des te meer ideeën kreeg Luuk.”

de kapitein moest staan. Zo’n GMDSS console kostte de

“Als techneut ging ik overal mee naartoe met Luuk. Zo kwamen we begin jaren negentig in China

reders op jaarbasis zo’n

terecht waar Genchart (later Holland Ship Service) voor nieuwbouw ‘ons pakket’ wilde hebben.

80.000 gulden huur. Luuk en

Keer op keer praatte Luuk de orders bij elkaar. We kwamen – tegen alle verwachtingen in – terug met

Dick zagen hun kansen. Zij

de bijzondere order voor de ‘Green-schepen’. En toen we een paar maanden na de oprichting van

moesten een GMDSS console

Alphatron Marine op weg waren naar de eerste beurs, de SMM in Hamburg, en al een portefeuille vol

maken die de reders konden

opdrachten hadden, vroeg ik Luuk wat er ging gebeuren als we op die beurs nog veel meer orders

kopen voor de huurprijs van

zouden binnenhalen. Ik zei: ‘Luuk, als dat gebeurt, wordt het een vliegwiel, dan heb je het niet meer

een jaar. Bovendien moest

in de hand...’ Maar Luuk was nuchter en antwoordde: ‘Nou dan groeien we naar 30 of 35 man, dat is

die console volledig

het matje.’

geassembleerd zijn, zodat

Die grens was echter snel ver overschreden! Op een gegeven moment kwam met de uniciteit van de

die binnen twee dagen kon

AlphaBridge die explosie van succes. We zijn van niets naar een van de grootste spelers gegaan.”

worden geïnstalleerd. Drie maanden aan boord bezig

Hoewel het ene succes na het andere werd behaald, ging het zeker niet altijd voor de wind. Het was

zijn met het vervangen van de

in die beginjaren geen makkelijke tijd! De concurrentie deed er alles aan om het Alphatron Marine

apparatuur was geen optie, dus

moeilijk te maken. Luuk leerde echter snel dat niet de concurrent het succes bepaalt, maar het

kwam er de GMDSS console

invullen van de wensen van de opdrachtgevers. Dat goed tussen de regels door luisteren naar wat

van Alphatron Marine.

H02 º 037

klanten willen, werd een deel van de successtory.

“Ook met de Solas-wetgeving, die verplichtte dat er een Global Marine Safety System op alle schepen moest komen, hebben we wat meegemaakt!” weet George van Lochem nog uit die beginperiode. “Zoals gewoonlijk bestelde iedereen pas een minuut voor twaalf en dat betekende voor ons een berg werk in korte tijd! We hadden voor ons doen enorm grote orders. Die kwamen vooral op ons pad omdat we meedachten met de klant. Zo waren we bij North Sea Ferries bezig toen een kapitein vertelde over de nieuwbouwplannen. Er moest roerbediening op de nieuwe schepen komen, vond hij. Op de ferries bestuurden ze namelijk ook vanaf vleugels met brugbediening. Wij begrepen dat en vertaalden dat in een innovatieve installatie voor de Norbay en Norbank. Daarbij deden we de survey van tevoren en bereidden in onze eigen werkplaats alles voor in kastvormen. We gingen terug aan boord met eigenlijk kant en klare installaties. Dat was voor die tijd ongebruikelijk maar het was voor de rederijen een uitkomst! De Norbay aan de kade in Rotterdam in de jaren negentig.

H02 º 038

NIET ZOMAAR EEN CLUBJE Niet alleen George van Lochem maar ook andere oud-collega’s, Arie Verschoore en Steve Gallimore, van INA stapten over naar Alpahtron Marine. Uiteraard werd het team ook uitgebreid met vakmensen vanuit een ander hoek. Bij de sollicitatieprocedure werd los van de vakkennis heel kritisch gekeken naar het karakter van de kandidaten. In de platte organisatiestructuur van Alphatron Marine was lang niet alles aan een functie gekoppeld. Iedereen was en is bij Alphatron Marine vertegenwoordiger van het bedrijf, van receptionist tot aan directeur. Samenwerking, proactiviteit en teamspirit zijn daarbij altijd de uitgangspunten geweest. En – niet in de laatste plaats – klantvriendelijkheid. ‘Behandel je klant zoals je zelf behandeld wilt worden,’ is het devies. Maurice Rutten, tegenwoordig Chief Executive Officer van Alphatron Marine Systems Pte Ltd in Singapore en boardmember bij Alphatron Marine Beheer B.V., was een van de sollicitanten in de zomer van 1995. “Ik heb zelfs de advertentie nog die in de zomer van 1995 in het Algemeen Dagblad stond. Ik werd aangenomen als enthousiaste elektromonteur. Daar gingen twee gesprekken en een handschriftanalyse aan vooraf. Het eerste sollicitatiegesprek was met Luuk Vroombout en George van Lochem die mij had aanbevolen. Ik was George namelijk bij een project van de Rotterdamse Havenpolitie tegengekomen. Het tweede gesprek was met Luuk en met Dick. Voor dat gesprek werd dus ook mijn handschrift geanalyseerd. Dat was onderdeel van de procedure. Als je solliciteerde werd de handgeschreven brief door de vrouw van Dick, Antoinette, op

H02 º 039

karakter beoordeeld.”

De sollicitatieprocedure en de onconventionele manier van werken die Alphatron Marine bood, trok de mensen die pasten bij het jonge innovatieve bedrijf. Ook Peter van Veen, nu General Manager Inland Shipping bij Alphatron Marine, solliciteerde in die beginperiode. “Ik zat bij de computerafdeling van Toshiba en had het er niet naar mijn zin. Als kind van binnenvaartschippers las ik nog altijd de Scheepvaartkrant waarin ik een leuk artikel over Alphatron Marine tegenkwam. De kop luidde: ‘Wij zijn niet zomaar een clubje dat het gaat proberen.’ Dat triggerde mij en ik besloot een open sollicitatie te sturen. Het is alweer 29 jaar geleden dat ik werd aangenomen en ik heb er geen dag spijt van gehad. Alphatron Marine is inderdaad niet zomaar een clubje. Ik ben oprecht trots op dit bedrijf.”

Van links naar rechts: George van Lochem tijdens de reis naar China in 1997, Maurice Rutten installeert de eerste AlphaBridge op patrouillevaartuig Cornwall in 2005 en Peter van Veen met Luuk Vroombout op de stand van Alphatron Marine tijdens Construction & Shipping Industry in 2007. Pagina rechts: bedankbrief van Luuk Vroombout aan zijn personeel uit 1996.

H02 º 040

Aan alle medewerkers en familieleden Alphatron Marine B.V. alsmede administratie en magazijn Uw ref.: Onze ref.: LV/le

Alphatron Observation and Communication B.V. K.P. van der Mandelelaan 40 Brainpark Rotterdam Postbus 21003, 3001 AA Rotterdam Telefoon: 010-4520600 Fax: 010-4521270 Telex: 24009 ABN-AMRO Bank: 40.29.50.666 Postbank: 61.31.975

Rotterdam

december 1996

Geachte collega’s, 1996 loopt bijna ten einde en de plannen c.q. budgetten voor 1997 zijn alweer gemaakt. Rond de kerstdagen en het nieuwe jaar blikken veel menden terug op de afgelopen periode. Voor Alphatron in zijn geheel is 1996 zeer succesvol geweest. Toch wil ik even stil staan bij Alphatron Marine, “onze” divisie die dit jaar zijn eerste Lustrum vierde met het vijfjarig bestaan. De eerste vijf jaren zijn hoewel succesvol niet zonder buitengewoon veel inspanning van alle betrokkenen verlopen. Juist door deze extra inzet heeft Alphatron Marine zich een vooraanstaande plaats kunnen veroveren in de moeilijke maritieme markt van dit moment. Een markt die gedomineerd werd door grote bedrijven, welke al jaren geen nieuwe concurrent hadden zien opkomen. Juist door jullie tomeloze inzet en betrokkenheid gecombineerd met de klantvriendelijkheid en kwaliteit waar heel Alphatron groot mee geworden is, zijn ook wij uitgegroeid tot een nu al niet meer weg te denken onderneming. Ook van het thuisfront wordt keer op keer flexibiliteit verlangt welke nodig is om in de grillige en fluctuerende scheepvaartsector te kunnen functioneren. Dat dit niet altijd meevalt is begrijpelijk. Veel dank zijn wij dan ook verschuldigd aan partners, ouders of verwanten die het toch maar mogelijk hebben gemaakt. Bijgaande kleine attentie als blijk van waardering geeft aan dat ook uw bijdragen niet onopgemerkt is gebleven. Op de menukaart van ons kerstdiner 1995 stond de slogan “succes is geen toevoel”. Alphatron Marine heeft nog een lange weg te gaan, doch met medewerkers zoals jullie is succes verzekerd. Bijna symbolisch voor de afsluiting van het jaar en de uitdaging voor 1997 sluit ik fraaie opnames bij van de vrijwel geheel door Alphatron Marine uitgedachte en gerealiseerde integrated brug van de “Sea Baltica”, alsmede onze nieuwe binnenvaart lessenaar “Alpha Cockpit” een onderdeel van onze nieuwe Alphaline. Met een concept van deze kwaliteit durf ik met een gerust hart Full Ahead naar 1997. Allemaal bedankt Prettige kerstdagen en een voorspoedig en gezond 1997 !

Luuk

H02 º 041

Bijlage : een kleine bijdrage aan de persoonlijke “Alphalijn”

KANTOOR IN HART VAN DE BUSINESS Sinds 2002 is Alphatron Marine gehuisvest aan de druk bevaren Maas in Rotterdam. Dick Slingerland en Luuk Vroombout lieten er een prachtig bedrijfspand bouwen aan de Schaardijk, aan de voet van de Van Brienenoordbrug. En vaart er een schipper voorbij die nog geen klant is? Dan wordt er uitgezocht waarom dat nog niet zo is. H02 º 042

DICK SLINGERLAND, EEN VEELZIJDIG ONDERNEMER

Al jong nam Dick Slingerland een krantenwijk. Hij was vastbesloten om voor zijn dertigste een succesvol zakenman te worden. Na een paar jaar in loondienst te hebben gewerkt trok hij dan ook de stoute schoenen aan. In het centrum van Rotterdam huurde hij in 1979 een zolderkamer aan de Mauritsweg, om daar te beginnen met Alphatron. Hij hield zich bezig met elektronica in de breedste zin van het woord. De eenmanszaak groeide uit tot een bedrijf dat elektronica ontwikkelde, produceerde en verhandelde voor de omroepwereld, de beveiligingsbranche, defensie en de medische wereld. En met Alphatron Marine dus ook voor de maritieme sector. Zijn ondernemersgeest kende geen grenzen.

Dick Slingerland zei altijd tot zijn 94ste door te willen gaan. Dat mocht helaas niet zo zijn. In december 2020 is hij overleden. Met zijn dood verloor Alphatron een klankbord en een veelzijdig ondernemer. Hij was een creatieve doorzetter

H02 º 043

die met zijn sterke wil altijd ging voor het beste voor het bedrijf en de klant.

H03 º 044

DE HUMAN TOUCH IN INNOVATIE

H03 º 045

De intensieve samenwerking met specialistische werven en scheepseigenaren, de no-nonsense cultuur en technische kennis maakten dat Alphatron Marine al snel uitgroeide tot de innovatieve oplosser in de maritieme sector. Een van de belangrijkste ontwikkelingen was die van de ergonomische navigatiebrug, de AlphaBridge. Een compleet geïntegreerde brug die vanuit de Alphatron multicommand chair is te bedienen. Van AlphaBridge tot rivierradar en van de eerste kleurenradar tot AlphaEye. De ene innovatie volgde de andere op. Bij al die productontwikkelingen stond de gebruiker steeds centraal; de ‘Human touch’ in innovatie maakte van Alphatron Marine een trendsetter.

“Al het eerste jaar stonden we met een stand op de toonaangevende beurs SMM in Hamburg. En dat was best apart, want eigenlijk hadden we niks om te laten zien,” vertelt George van Lochem. “We hadden namelijk nog helemaal geen vertegenwoordiging van merken, in die allereerste periode kochten we alles in bij de concurrent. Toch was die eerste beurs een groot succes. We hebben die dagen niet alleen veel (toekomstige) klanten gesproken, maar ook leveranciers. Zelfs het eerste contact met JRC (Japan Radio Company) is toen al gelegd. Niet direct met JRC zelf, maar via het Deense bedrijf dat JRC en het Amerikaanse Raytheon vertegenwoordigde. Ook merkten we tijdens die eerste beurs de bekendheid die Alphatron Marine als een nieuwe speler in de markt begon te krijgen. De concurrentie sliep niet! We moesten opboksen tegen grote partijen als Sperry Marine, INA, Radio Holland en Radio Zeeland. Dat was nogal wat. Luuk had de hele dag schimmen om zich heen van concurrenten. Zijn gesprekken met interessante partijen voerde hij uit het zicht. Hij stond verscholen achter de grote planten die op de beurs stonden, om niet afgeluisterd te worden op de stand!”

VAN PROTOTYPE TOT PRODUCT Het feit dat Alphatron Marine afhankelijk was van producten die anderen aanboden, was op z’n zachtst gezegd frustrerend. Peter van Veen weet nog goed wat een problemen dat met zich meebracht: “Aanvankelijk kochten we JRC- en Furuno-radars in bij Radio Holland, onze concurrent. Die afhankelijkheid zat ons in de weg. Ik kan me nog herinneren dat er een partij radars was gearriveerd en nog voordat ze goed en wel in het magazijn stonden, deed Radio Holland de prijs van die apparatuur naar beneden om ons een hak te zetten. Het was het moment dat Luuk besloot om rechtstreeks producten af te nemen bij fabrikanten. We probeerden het eerst bij Tesla in Tsjechië. Maar dat bracht ons nog steeds geen succes. De kwaliteit van die radars was niet de kwaliteit die wij wilden verkopen! Ik had er altijd twee in de auto liggen, zodat ik van twee radars in ieder geval een werkende radar kon maken...”

Ook Maurice Rutten kan zich nog goed herinneren, dat de ene radar de andere niet was: “Die rivierradar van Tesla was inderdaad geen succes. Die werkte meer niet dan wel. De vervanger, een radar van Kelvin Hughes, was al niet veel beter. Er moest geld bij omdat we de eerst geleverde radar meestal gratis vervingen door de opvolger die dan vaak ook nog een probleem bleek op te leveren.” H03 º 046

ALPHATRONISEREN Dick Slingerland en Luuk Vroombout reisden de wereld over om eigen producten te laten ontwikkelen. George van Lochem ging vaak mee op zoektocht naar de juiste partner voor het het ‘alphatroniseren’ van de benodigde navigatieapparatuur. “Iedere keer kwamen we erop uit dat we het liefst werkten met de hoog kwalitatieve radars van JRC. Echter, die JRC-radars waren alleen leverbaar via de concurrent. Bovendien was JRC gestopt met het maken van de rivierradar die we het meest verkochten. In Japan dachten ze dat er in Europa geen markt was voor hun rivierradar,” vertelt hij. Luuk en Dick trokken daarom in 1996 de stoute schoenen aan en nodigden enkele verkopers van JRC uit. “Ze gingen met die verkopers langs de Nieuwe Waterweg zitten en wezen op ieder binnenvaartschip dat voorbij voer zonder JRC-radar. ‘Er is wel degelijk markt voor jullie’, zeiden ze. ‘Kijk maar. Al die schepen die nu met een radar van de concurrent varen moeten een JRC-radar krijgen’.”

H03 º 047

In 2005 bezocht George van Lochem (links) samen met Luuk Vroombout en Dick Slingerland (rechts) PNPPK in het Russiche Perm, om een gyrokompas te laten ‘alphatroniseren’.

BOB BROUWER STENA LINE

Stena Line is een van de grootste ferry maatschappijen ter wereld. Het begon allemaal toen Sten A Olsson in het Zweedse Gothenburg in 1962 Stena Line oprichtte. De eerste route was tussen Gothenburg en het Deense Fredrikshavn. Zestig jaar later heeft het familiebedrijf een moderne vloot en het meest uitgebreide routenetwerk van Europa. Stena Line heeft drie business area’s die gebaseerd zijn op de geografische markten: Scandinavië, Ierse Zee en Noordzee. Alleen al op de Noordzee schreef Stena Line diverse keren geschiedenis. Zo introduceerde de ferrymaatschappij in 1997 de eerste high-speed ferry. De veerboot, vrijwel geheel gemaakt van aluminium en gebouwd als een catamaran, kon 1.500 passagiers vervoeren en was geschikt voor auto’s en vrachtwagens. Met een snelheid van zo’n 75 kilometer per uur kon de HSS de overtocht van Hoek van Holland naar Harwich in slechts 3 uur en 40 minuten afleggen. Een ander wereldrecord was de komst van de Superferries Stena Hollandica en Stena Britannica. Het waren de grootste RoPaxschepen ter wereld. Innovaties waar Bob Brouwer ieder detail van weet. Want al een kwart eeuw kijkt hij als Fleet Manager van de area Noordzee naar hoe het varen beter, veiliger, milieuvriendelijker en effectiever kan. Dat doet hij graag samen met creatieve en betrouwbare leveranciers van nautische producten. Met Alphatron Marine werkt hij zelfs al langer dan die 25 jaar samen.

H03 º 048

WE HEBBEN ELKAAR GEVONDEN IN DE ZOEKTOCHT NAAR PROBLEEMOPLOSSER “Een schip heen en weer laten varen is makkelijk, maar zorgen dat ie dat blijft doen is moeilijker! Daar heb je onder andere de juiste leveranciers voor nodig. En dan ook nog eens snelle leveranciers, want wanneer er iets aan de hand is met onze ferries, moet het euvel direct worden opgelost. Als ons vaarschema in het geding komt, staan we voor een opeenstapeling van problemen. ‘Nu’ is bij ons dus echt oplossen binnen een half uur! Van Luuk Vroombout wisten we vanaf het allereerste moment dat we hem altijd konden bellen. Luuk was in de jaren tachtig namelijk al wereldberoemd in Nederland. Ik had het nummer van Luuk lang voordat ik 25 jaar geleden bij Stena Line begon te werken. Toen ik nog als superintendent bij North Sea Ferries (het latere P&O) werkte, wist ik Luuk al als servicemonteur bij INA te vinden. Datzelfde gold voor de toenmalige directeur van Stena Line, Pim de Lange. Ook hij kende de kwaliteiten en service van Luuk al voordat hij voor zichzelf begon. We hadden dan ook een probleem bij Stena Line op het moment dat Luuk vertrok bij INA. Pim zei: ‘We komen nergens met die INA zonder hem, dit schiet niet op.’ Dat was een lastige situatie, want Stena Line is een bedrijf dat agreements aangaat met bedrijven en niet met mensen. Wij gaan nooit weg bij een leverancier wanneer er personeelswisselingen zijn. In het geval van Luuk was dat dus compleet anders. Het waren zijn handen die ons hielpen bij problemen. Het enige 06-nummer dat we hadden, was dat van Luuk...

Wanneer de wind uit westen waait, dan wordt alles anders. En dat was zo toen Luuk startte met Alphatron Marine. Voordat hij met zijn mooie maritieme bedrijf begon, werden we al klant bij Alphatron

H03 º 049

Observation & Communication. Je kunt het je nu bijna niet meer voostellen, maar een van onze eerste

successen in die samenwerking waren hun portofoons. Vanwege al het staal hadden we op de schepen slecht bereik. Alphatron Observation & Communication kwam echter met een portofoon die geen last had van het staal. Portofoons, steunzenders, autotelefoons, die bestelden we allemaal bij Luuk. Met zijn service waren we bekend, maar hij kwam eveneens met kwalitatief goede spullen aan. Toen hij ook met Alphatron Marine mocht gaan ondernemen, gold hetzelfde. Maar het ging verder dan service en goed werkende nautische apparatuur; Luuk bracht ons ook een toegevoegde waarde in creativiteit.

H03 º 050

In Alphatron Marine vonden wij een probleemoplosser. Zo waren onze radars niet helemaal nauwkeurig in die tijd. Vooral bij mist hadden we daar last van. Luuk ging puzzelen. Alphatron Marine bouwde inmiddels rivierradars voor de binnenvaart. In plaats van één radar, installeerde hij daar zowel een radar aan bakboordzijde als aan stuurboordzijde. Rivierradars op beide brugvleugels bleken voor ons de oplossing te zijn. Een methode die we tot op de dag van vandaag

H03 º 051

toepassen.

De dokkingsradars op onze nieuwe schepen zijn ook zo’n voorbeeld van innovatie van Alphatron Marine. Met deze kleine radars kunnen we tot op de centimeter nauwkeurig afmeren. En dat is zeker bij het dokken van een schip van groot belang. Voor ons is Alphatron Marine een heel trouwe, stabiele en innovatieve leverancier die er is als we hem nodig hebben. Alphatron Marine is altijd bereid om te investeren in nieuwe dingen. En dat is plezierig! Er wordt meegedacht en er worden prototypes voorgesteld. Ook bij varend testen is er de wil en intentie om nieuwe ontwikkelingen te verfijnen. Recentelijk nog hebben we succesvol heat detection camera’s geïnstalleerd aan boord van onze RoRo-schepen de Stena Transporter en Stena Transit. Een grote stap in de brandveiligheid op zee.

Voor Stena Line is het heel belangrijk dat er bedrijven als Alphatron Marine zijn. Ik ben er ook voorstander van om zoveel mogelijk lokaal in te kopen. Steeds meer inkoop voor onze Noordzeeroutes is terug naar Gothenburg, maar ik heb ons moederbedrijf in Zweden er gelukkig van kunnen overtuigen dat we in de Rotterdamse haven omringd worden door kundige leveranciers als Alphatron Marine. Kwaliteit is zo belangrijk! Als je dat niet bewaakt, verzand je in ‘Ali baba-achtige’ toestanden.

In ruim drie decennia heeft Luuk met veel passie en zorg een mooi bedrijf opgezet voor zijn werknemers, maar ook voor zijn klanten. Het zal niet makkelijk zijn om dat los te laten. Zijn hobby zal altijd zijn werk blijven. Het is nu de kunst om creatief om te gaan met de balans tussen genieten van familie en vrienden en de niet aflatende zorg van zijn bedrijf.” H03 º 052

HEAT DETECTION CAMERA’S OP STENA LINE-SCHEPEN GROTE STAP IN VEILIGHEID OP ZEE

Om branden aan boord van haar vrachtschepen te voorkomen, vroegtijdig te ontdekken en te bestrijden, was Stena Line op zoek naar een oplossing. Want helaas konden de bestaande brandpreventie-systemen op RoRo cardecks branden niet uitsluiten, zeker niet als het om een weather deck gaat. Samen met Alphatron Marine ontwikkelde Stena Line een nieuw systeem met thermische camera’s. Voordat het echter zover was dat deze camera’s in 2019 konden worden geïnstalleerd, waren er veel uitdagingen te overwinnen! Het lastige zat ‘m vooral in het feit dat het om een open dek gaat waar de kapitein bovendien weinig zich op heeft, maar ook de reflectie van de zon vormde een uitdaging. In nauwe samenwerking met Hikvision die de camera’s leverde en classificatiebureau Lloyd’s, kwamen Stena Line en Alphatron Marine tot een mooie innovatie. De installatie van de heat detection camera’s was een grote stap in de brandveiligheid op zee. Deze vorm van brandpreventie is een verbetering voor de hele industrie

H03 º 053

wereldwijd en loopt vooruit op de wetgeving.

“WANNEER ER EEN PROBLEEM IS, GA JE ERNAARTOE EN ONDERZOEK JE WAAROM HET PROBLEEM IS ONTSTAAN EN HOE HET MOET WORDEN OPGELOST.” - Luuk Vroombout

H03 º 054

JAPAN RADIO COMPANY “Luuk en Dick bluften dat ze in twee jaar tijd 250 radars konden verkopen in de binnenvaart,” weet Peter van Veen nog heel goed. Het was het moment dat het balletje begon te rollen. Luuk en Dick reisden uiteindelijk in 1998 af naar JRC in Tokyo om te praten. JRC wilde met Alphatron Marine in zee gaan voor de ontwikkeling van een nieuwe rivierradar. Eis was wel dat Alphatron Marine maar liefst 500 stuks in een keer moest bestellen. “Dat was een mega investering! Maar Dick keek Luuk aan en zei: ‘Denk je dat het wat wordt?’ Na Luuks positieve antwoord verblikte of verbloosde hij niet en zei: Dan doen we dat toch?’’

“Luuk was in september in Japan geweest en in november stonden we op de vakbeurs BiVi in Rotterdam. De JRC-rivierradar zou ons paradepaardje zijn. Maar de avond voor de beurs stopte het prototype ermee. Grote paniek natuurlijk,” vertelt Peter van Veen. “We wisten ons geen raad, want hoe kwamen we zo snel aan een andere radar uit Japan? Luuk bleef echter kalm. Hij zei: ‘Trek eens een computermonitor uit elkaar die op de bureaus op kantoor staan. We deden dat, maar eerlijk gezegd achtte ik de kans heel klein dat we met die onderdelen de radar weer aan de praat zouden krijgen. Echter, we hadden zoveel geluk – je gelooft het of niet – dat in die monitor precies dezelfde print zat als in de radar. De JMA-608 radar gealphatroniseerd.

H03 º 055

Het was vijf voor twaalf, maar de radar deed het weer!”

JAN VAN DEN BROEK

DAMEN SHIPYARD GORINCHEM

Damen Shipyards is de afgelopen decennia uitgegroeid tot een groep van de meest vooraanstaande scheepsbouwers in de wereld. Het hoofdkantoor is nog altijd gevestigd op historische grond in Gorinchem. Van de 12.000 vakbekwame en betrokken medewerkers werken er 2.100 op de werven in Nederland. Een daarvan is Jan van den Broek. Hij is Senior Purchaser en Mentor voor inkoopafdeling van de Mid Sized Vessels divisie op het hoofdkantoor van Damen Shipyards in Gorinchem. Voordat hij in 2000 Damen kwam versterken, werkte hij onder andere voor Verolme Shipyard Heusden en de Koninklijke Boskalis Baggermaatschappij. Er waren tijden dat hij met zijn team 28 nieuwbouwschepen tegelijkertijd behandelde. Een uitdaging, maar daar houdt hij van. Dynamiek en creativiteit horen immers thuis in de wereld van scheepsbouwers. Evenals vertrouwen. Dat DNA heb je nodig en zoekt een van de oudste in rang zijnde purchasers op het gebied van ‘one off’ schepen ook bij partners zoals Alphatron Marine.

FEEDBACK VAN KLANTEN ZORGT VOOR DOORONTWIKKELING VAN PRODUCTEN “In de maritieme wereld moet je 24/7 op partners kunnen vertrouwen. Wanneer je iets verkoopt, moet je aan alle verwachtingen van de koper voldoen. Dat betekent dat je samen met partners kijkt naar hoe je het productieproces aanpakt. Met elkaar zoek je steeds weer naar de beste commerciële en technische oplossingen. En daarbij is een open communicatie heel belangrijk. Want ook als er ergens in het proces een keer iets niet goed gaat, moet je elkaar daarop kunnen aanspreken en het samen oplossen. In een langdurige relatie kan je elkaar alles vertellen en is er de juiste balans in geven en nemen. Een relatie onderhouden is ook denken op de langere termijn. Er is immers altijd een morgen; het eindpunt van vandaag is het beginpunt van morgen. Wanneer je op korte termijn kan verdienen, moet je het op langere termijn bijleggen. Als inkoper koester ik daarom de relatie die Damen van oudsher heeft met Alphatron Marine.

Mijn eerste klus met Alphatron Marine was nog in de tijd dat ik als inkoper bij Verolme Shipyard Heusden werkte. Luuk Vroombout leverde toen het centrale antenne systeem voor de nog altijd imponerende hopper dredgers W.D. Fairway en Queen of the Netherlands van Royal Westminster. Mijn eerste indruk van Luuk Vroombout was dat hij stond voor zijn product en daar heel trots op was. Hij weet exact wat er aan de hand is. Die productkennis is heel belangrijk! Veel mensen houden allerlei verhalen op, maar Luuk weet echt tot in detail waar hij het over heeft. Als je hem

H03 º 057

opensnijdt, rolt er een brug uit.

Scheepsbouw is nog steeds een traditionele tak van sport. Het bouwproces is moeilijk te automatiseren en klantspecifiek. Dat kom je in weinig sectoren tegen. Scheepsbouw is ook mensenwerk. Kennis in deze branche is van levensbelang en laat zich niet door processen en procedures vervangen alhoewel die als ondersteuning ook nodig zijn. De nieuwste ontwikkelingen op de markt en de feedback van en naar klanten moeten steeds worden geïntegreerd in het laatste product. Door langdurig met innovatieve partners samen te werken, kun je voor ieder schip de gewenste specificaties garanderen. En dat heeft achter de schermen soms heel wat voeten in aarde. Zo heeft Kommer Damen eens het verzoek gedaan om de verlichting op de bruglessenaars dimbaar te maken om bij nacht een visueel rustiger beeld te creëren. Ik kan je vertellen dat daar heel veel bij komt kijken. Want de verlichting van alle componenten moet met één knopje naar de gewenste lichtsterkte gedraaid kunnen worden. Maar Alphatron Marine gaat dan gewoon aan de slag, net zolang tot het voor elkaar is. ‘Nee’ komt niet voor in het woordenboek van Luuk Vroombout. Hij denkt altijd in oplossingen en dat kan omdat hij inhoudelijk heel goed weet waar hij het over heeft.

Naar mijn weten is de Zr. MS Pelikaan het eerste schip met de geïntegreerde brugconsoles van Alphatron Marine zoals deze nog steeds worden gemaakt. Damen bouwde het 65 meter lange ondersteuningsvaartuig voor de Koninklijke Marine in 2005/2006. Alphatron Marine was al in een vroeg stadium betrokken bij de bouw van dit marineschip. Alles was custom made! De brug is in zijn geheel in de werkplaats van Alphatron Marine gebouwd. Achteraf gezien kan je denk ik wel zeggen dat deze brug de trendsetter is gebleken. Want die AlphaBridge smoelt! H03 º 058

PELIKAAN De brug van de Zr. MS Pelikaan, die in opdracht van de Koninklijke Marine voor het Caribisch gebied werd gebouwd, was de eerste AlphaBridge met lichte, aluminium consoles die Alphatron Marine had laten vervaardigen door metaalbewerkingsbedrijf Hieselaar uit Schoonhoven. Nog steeds is Hieselaar een van de bedrijven die deze consoles voor Alphatron

035 H03 º 059

Marine maakt.

World Pearl was het derde Platform Supply Vessel in een serie van zes dat Damen in 2013 leverde voor World Wide Supply in Noorwegen. Alphatron Marine leverde een complete AlphaBridge inclusief een Alphamulticommand chair.

H03 º 060

De AlphaBridge klopt aan alle kanten en ziet er prachtige uit! Het is een mooi voorbeeld van hoe een prototype wordt ontwikkeld tot product. Eigenlijk is een schip bouwen een verzamelproduct van samenwerking. Je doet het in de scheepsbouw echt samen, alleen red je het niet. Alle systemen moeten met elkaar ‘praten’, de techniek in de huid, de machinekamer, de ladingbehandeling... niets staat op zichzelf. We hebben de kennis nodig vanuit diverse disciplines. Samen maken we het product waar onze klant geld mee kan verdienen.

De AlphaBridge is een prachtig product. Ik denk dat Luuk wereldwijd de eerste persoon is die de bouw en het ontwerp van een brug op een modulaire manier benaderde. Het is en blijft een heel mooi concept! Dat heeft hij niet alleen voor elkaar gekregen met kennis, maar ook dankzij zijn instelling. Als hij iets in zijn hoofd heeft, gaat hij ervoor. Ik hoop dat zijn opvolgers met dezelfde gedrevenheid zullen blijven innoveren en daarmee de de vruchten van zijn inspanningen nog tot

H03 º 061

in de verre toekomst geplukt zullen kunnen worden.”

INSPIRATIE EN ONDERZOEK De samenwerking met JRC was een schot in de roos. Met de betrouwbare en kostenbesparende productontwerpen van JRC was Alphatron Marine in staat gebruiksvriendelijke ontwerpen in de markt te zetten. De ene innovatie volgde de andere op. Altijd rekening houdend met het feit dat techniek ondergeschikt is aan de mens.

George van Lochem: “Als Luuk naar zijn vakantiehuis in Spanje ging, dan hielden wij ons hart vast. Je zou denken dat hij vakantie vierde, maar aan de rand van het zwembad had hij de tijd om al zijn ideeën uit te werken. Dan pakte hij zijn schetsboek en tekende de innovaties die in zijn hoofd zaten. Als hij terug van vakantie keerde, dan betekende het werk aan de winkel! Dan gingen we direct aan de slag met zijn concepten.” Die Willy Wortel in Luuk Vroombout is altijd gebleven. Dat schetsblok heeft hij altijd bij zich, maar daarnaast investeerde Alphatron Marine in een Research & Developmentteam met systeem engineers, hoogstaande software, product managers en console bouwers die in hun eigen workshops bouwen en testen. Het werd een steeds innovatiever bedrijf.

Luuk Vroombout aan het schetsen in de tuin van zijn vakantiehuis in Spanje.

H03 º 062

Training met de eerste AlphaEye in 2017 bij de Global Training Academy in het Center of Excellence in Rotterdam.

KRUISBESTUIVING En wie innovatief is, kijkt verder dan de gebaande paden. Meer dan eens werd bij ontwikkelingen gekeken naar innovaties bij de andere divisies binnen Alphatron en vice versa. Een voorbeeld daarvan is de AlphaEye. Met deze geavanceerde bril zorgt Alphatron Marine voor een paar extra ogen aan boord. De hoofdwerktuigkundige kan met de AlphaEye bij reparaties op zee een specialist vanaf de wal mee laten kijken. Alphatron Medical biedt de bril aan in ziekenhuizen, zodat bij spoedeisende hulp op zee artsen kunnen meekijken en op afstand instructies kunnen geven aan de bemanning. Maar ook het dashboard van een auto, de leuningen van een vliegtuigstoel; functionele en mooi vormgegeven designs uit andere industrieën worden op de voet gevolgd door Alphatron Marine

H03 º 063

en soms vertaald naar details in een nieuwe Alphaline.

H03 º 064

“ALS JE LUUK OPENSNIJDT, ROLT ER EEN BRUG UIT.” - Jan van den Broek

TRAININGEN & SIMULATOREN De eindgebruiker is bij de ontwikkeling van ieder Alphatron Marine-product het uitgangspunt. Diezelfde eindgebruiker is ook de eerste die kennis mag maken met de innovaties van Alphatron Marine. In de Centers of Excellence in Rotterdam, Singapore en Houston heeft Alphatron Marine trainingscentra ingericht met de meest geavanceerde simulaties. Daar oefenen bemanningsleden met nieuwe specifieke navigatieen communicatieapparatuur. Bijvoorbeeld tijdens ECDIS-typespecifieke trainingen die hun de vereiste kennis voor het algemeen gebruik van de ECDIS oplevert, evenals een gedetailleerde inleiding tot de functies van het systeem. H03 º 065

Luuk Vroombout en Dick Slingerland in de simulator van de AlphaBridge Tug.

JAAP GELLING

TNO TU DELFT

Jaap Gelling geeft college ‘Design of Advanced Marine Vehicles’ aan de TU Delft en werkt tevens freelance als Program Manager bij TNO (Nederlandse Organisatie voor toegepastnatuurwetenschappelijk onderzoek) vanuit zijn bedrijf JLG Naval Architecture. Ook zit hij in de jury van de KNVTS Schip van het Jaar-prijs, de prestigieuze prijs voor het in technisch opzicht meest innovatieve schip dat in Nederland is ontworpen en (grotendeels) is afgebouwd. Als scheepsbouwer ligt zijn passie vooral bij de innovatie van schepen. Zo was hij bij Damen Shipyards, waar hij 25 jaar werkte, als Productdirecteur High Speed Craft onder andere verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de innovatieve Bijlboeg schepen, waarmee deze productgroep wereldwijd marktleider werd op het gebied van snelle werkschepen. Graag werkt hij samen met vrijdenkers, bedrijven die vooruitlopen op de ontwikkelingen. Alphatron Marine is voor hem een mooi voorbeeld van zo’n innovator.

H03 º 066

SLIMME BEDRIJVEN ‘TEAMEN UP’ MET HUN KENNIS IN DE MARKT “Zeelieden zijn van nature conservatief. Dat is logisch, want een schip moet vooral betrouwbaar zijn. Bij alle ontwikkelingen moet je als scheepsbouwer steeds in het oog houden dat de betrouwbaarheid van een schip niet in het geding komt. Maar binnen die kaders kun je creatief zijn en wel buiten de lijntjes denken! Want het geld wordt in diezelfde scheepsbouw verdiend door bedrijven die vooruitlopen op de ontwikkelingen.

Voor innovatieve ondernemingen heb je mensen nodig die buiten de gebaande paden durven te treden. Luuk Vroombout is een schoolvoorbeeld van een vrijdenker. Hij kwam op mijn pad toen ik eind 2003 verantwoordelijk werd voor High Speed Craft bij Damen Shipyards. Rond die tijd werd al intensief met TU Delft samengewerkt op het gebied van de verbetering van het zeegangsgedrag van snelle schepen. Hoe houden we het schip, de lading en de bemanning veilig op hoge snelheid in metershoge golven? Uiteindelijk is hier de ‘Bijlboeg’ uit voortgekomen, bedacht door TU Delft (Lex Keuning) en meteen in de praktijk gebracht door onze productgroep HSC. De oplevering van de eerste Bijlboeg in 2006 was een regelrechte doorbraak en het begin van een stormachtige groei die Damen tot een hoofrolspeler maakte op de wereldwijde markt van patrouilleboten en snelle schepen voor de offshore industrie.

Maar niet alleen op het gebied van de rompvorm hebben we grote stappen gemaakt in die tijd. Aanvankelijk bestonden de bruggen van behoorlijk chique patrouilleboten uit een simpele lessenaar met daarin de nodige apparatuur los gemonteerd. Niet ergonomisch en ook niet met de uitstraling

H03 º 067

die je op zo’n boot mag verwachten.

In 2005 leverde Damen Shipyard een Stan Patrol 4207 aan de Jamaican Navy met daarop de eerste AlphaBridge ooit (zie pagina 76). Dit is een foto van een zusterschip, de HMBS Leon Livingstone Smith, dat bijna tien jaar later aan Royal Bahamas Defence Force is geleverd.

Luuk Vroombout kende ik al beetje vanuit andere functies binnen Damen, maar niet echt goed. Samen met collega Thomas Versteegen had ik een droom: veel strakkere bruggen voor de nieuwe generatie snelle schepen, die geheel buiten het schip zouden worden samengebouwd en getest en dan ‘plug & play’ aan boord zouden worden gezet. Ik wilde geen losse eindjes en zelf moeten inbouwen, maar zocht naar een lange termijn partner. Samen met de helaas overleden inkoper Cees van Dijk hebben we toen besloten contact op te nemen met Luuk Vroombout om te kijken of iets dergelijks met Alphatron mogelijk was. Dat was het begin van de AlphaBridge, die vanaf dat moment de standaard werd op alle snelle werkschepen van Damen! H03 º 068

Wij waren hiermee dus de eerste gebruiker van de modulaire AlphaBridge. En dat was een grote stap, niet alleen vanwege het soepele proces tijdens het inbouwen, ook voor het uiterlijk van de stuurhut. Voor ons als Productgroep High Speed Craft was de komst van de AlphaBridge enorm belangrijk. Het ging als een speer met die nieuwe generatie snelle schepen en dan wil je er van op aan kunnen dat de samenwerking en service met toeleveranciers goed zit. Want als de engineering goed is, gaat de bouw goed. Zo simpel is het. In ons partnership met Alphatron Marine hebben we samen natuurlijk best eens wat hordes moeten nemen, maar ik heb werkelijk nooit zorgen gehad

H03 º 069

over Alphatron-gerelateerde zaken. Er werd gewoon gedaan wat werd beloofd!

EERSTE 46-INCH DISPLAY ALPHABRIDGE VOOR 5009 COASTAL PATROL VESSEL

In 2015 leverde Damen een Stan Patrol 5009 ‘Coastal Patrol Vessel’ voor de Trinidad en Tobago Coast Guard. De TTS Speyside was het eerste schip dat werd geleverd met een 46-inch display AlphaBridge, ook wel bekend als de ‘one man bridge’. Weer een grote verbetering in ergonomie, omdat alle bedieningsorganen rondom de stoelen van de stuurman, navigator en commandant waren geplaatst. Een absolute topoplossing met prachtige grote heldere schermen, de ultieme brug!

H03 º 070

Een groot voordeel van het partnership met Alphatron was ook dat we te maken hadden met één leverancier. Uiteindelijk verdien je daar ongezien veel tijd en geld mee.

Slimme bedrijven ‘teamen up’ met hun kennis in de markt. In de samenwerking keken we altijd naar hoe de brug nog mooier en ergonomischer kon. Luuk zei nooit nee. Ieder idee werd met enthousiasme ontvangen en vervolgens zeer creatief aangepakt. Dit heeft mij persoonlijk altijd veel energie gegeven. Luuk was in zijn eigen bedrijf knetterhard aan het werk. We hebben die jaren samen veel gebrainstormd en Luuk reisde met Damen over de hele wereld voor congressen of overleg met onze klanten. Van Singapore tot Curaçao. Wij vertelden wat over het schip en als het over de brug ging, dan nam Luuk gepassioneerd het woord.

Ik heb het al eerder gezegd, Luuk is een vrijdenker. En dat soort mensen heb je nodig! Mensen die durven te dromen over wat er te bereiken is, die durven te stappen over vooroordelen en nadelen. Zoals Kommer Damen dat eind jaren zestig ook heeft gedaan toen hij met zes man begon. Kommer bleef de centrale man met een ongelooflijke visie en stond zelf achter het roer bij proefvaarten. Hij was in staat zijn DNA in het bedrijf te integreren en dat heb ik ook bij Luuk zien gebeuren. Zijn medewerkers zijn in hart en nieren Alphatronners. Als je niet vernieuwend bent,

H03 º 071

heb je er niets te zoeken.”

H03 º 072

In de loop der jaren is Alphatron Marine een gewaardeerde speler geworden in de wereld van

megajachten. Voor de Time Off, een Fast Yacht Support 5009 gebouwd bij Damen Shipyards Antalya, leverde Alphatron Marine een complete AlphaBridge. Het 55 meter lange jacht werd in 2021 in de vaart

H03 º 073

genomen.

H04 º 074

DESIGN EN STERK MERK

H04 º 075

Waar ter wereld Luuk Vroombout ook aan boord kwam, het viel hem steeds weer op dat de stuurhut een oubollige verzameling was van kastjes en setjes verschillende merken. Thuis en tijdens vakanties bleef hij achter zijn computer of tekenblok schetsen maken van zijn droombrug. Een ergonomische brug die ook nog eens esthetisch verantwoord was. Hij was ervan overtuigd: Er moest een AlphaBridge komen. Samen met industrieel ontwerper Marcel Vroom werkte hij die schetsen uit tot fysieke producten. De intensieve samenwerking met specialistische werven en scheepseigenaren resulteerde uiteindelijk in de finishing touch van het eigen ontworpen en geproduceerde brugsysteem.

Efficiëntie stond voorop toen Luuk achter de tekentafel ging zitten. En naast ergonomie was esthetiek een ander belangrijk uitgangspunt voor zijn AlphaBridge. De inrichting op de gemiddelde brug was in Luuks ogen inefficiënt, lelijk en onpraktisch. Hij wilde in plaats van tien handelingen en knoppen, maar een knop en uniformiteit in de vormgeving. Industrieel ontwerper Marcel Vroom, die al voor de andere divisies van Alphatron voor Dick Slingerland werkte, werd erbij gehaald en samen met hem werd er bij Alphatron Marine een showroom ingericht. ‘Want’, vond Luuk, ‘als je een auto koopt, kun je ook eerst in de showroom zien wat je nu eigenlijk koopt.’

In die showroom werden binnenvaartschippers en hun partners uitgenodigd om de ontwerpen te beoordelen. Uniformiteit, opstellingen van bedieningsorganen en posities; Luuk en Marcel presenteerden hun visie en lieten zien dat de scheepsbrug toe was aan innovatie. Vervolgens luisterden zij goed naar de opmerkingen van de binnenvaartschippers. Naar wat zij praktisch, mooi, maar ook nog voor verbetering vatbaar vonden. Die feedback van de toekomstige gebruikers verwerkten ze in definitieve ontwerpen. Nadat de plannen waren afgestemd met de binnenvaartschippers, startte de verkoop van de AlphaLine voor de binnenvaart.

VAN ALPHALINE NAAR ALPHABRIDGE De uniforme strakke vormgeving voor de binnenvaart zorgde voor meer eenheid op de brug. Er was niet zomaar een nieuw product bedacht, maar een hele serie bij elkaar passende instrumenten die met elkaar samenwerken en in dezelfde console passen. Dat werd vervolgens de volgende stap: de AlphaLineproducten samenbrengen in een modulaire AlphaBridge! En zo geschiedde. Vanuit de AlphaLine voor de binnenvaart werd uiteindelijk een compleet geïntegreerde brug voor de zeevaart ontwikkeld.

Het patrouillevaartuig Cornwall van de Jamaica Coast Guard was in 2005 het eerste schip waarop een prototype van een AlphaBridge werd geïnstalleerd. Het bestond nog uit stalen consoles gemaakt bij Van der Leun uit Sliedrecht. De consoles bleken echter te zwaar en niet geschikt voor het productieconcept van de AlphaBridge. De tweede AlphaBridge voor Zr. MS Pelikaan van de Koninklijke Marine (zie pagina 59 ) werd van aluminium gemaakt bij Hieselaar in Schoonhoven. Sindsdien kunnen klanten kiezen uit een stalen of aluminium constructie voor de consoles. H04 º 076

“INNOVATIE IS NIET ALLEEN EEN PRODUCT, MAAR ALLE SERVICE EN SUPPORT IN DE OPLOSSINGEN VOOR ONZE KLANTEN.” - Luuk Vroombout

De consoles voor de AlphaBridge voor de Zr. MS Pelikaan worden gemaakt in de werkplaats in Rotterdam.

GAME CHANGER De komst van de AlphaBridge was niet alleen een doorbraak voor wat betreft de ergonomie en het design van de stuurhut, maar het was ook een ‘game changer’ voor de engineers! Werden bruggen tot die tijd door verschillende mensen in elkaar gezet op het schip, nu ging de AlphaBridge geheel afgemonteerd naar waar dan ook in de wereld. De filosofie van Alphatron Marine was zo min mogelijk aan boord doen en zoveel mogelijk in de werkplaats. Alle AlphaBridges hebben dezelfde herkenbaarheid en doeltreffendheid, de flexibele lay-out en ergonomische bediening zijn leidend in het netwerkproces,

H04 º 077

ongeacht de grootte en het type schip.

“NEDERLAND IS NIET ALLEEN KLOMPEN MET KAAS, OOK ALPHATRON MARINE IS DUTCH DESIGN.” - Luuk Vroombout

NIEUW BRUGCONCEPT MET LYNX-SOFTWARE Op de 8.500 ton tanker MTS My Way is een compleet nieuw brugconcept geïnstalleerd. Een console waarin de monitoren zijn verzonken, bestaat uit vijf stalen kolommen gemonteerd op een gepolijst RVS onderstel. Niet alleen de brug was nieuw, maar ook een deel van de software. Het commandosysteem is gebaseerd op de nieuwe Lynx-software van Alphatron Marine. Ook de nieuwe JMR-611 RiverRadar met volledig glazen monitoren maakte deel uit van de brug.

H04 º 079

AlphaBridge met AlphaCommandChairs aan boord van veerboot Texelstroom van rederij TESO.

MARCEL VROOM MVAVD

Industrieel ontwerper Marcel Vroom staat bekend om zijn technologische inzichten. Na zijn studie aan de TU Delft was hij partner van Concept designers en later eigenaar-directeur van bureau Landmark. Als managing partner van MVAVD houdt hij zich sinds 1997 bezig met de ontwikkeling van industriële producten en grafisch design. In de afgelopen jaren werden veel van zijn producten bekroond met designprijzen. Zo ontving hij de prestigieuze Kho Liang le-prijs en een GIO-award voor de AlphaBridge en MF-serie navigatieen communicatie-instrumenten die hij in opdracht ontwierp voor Alphatron Marine. Luuk Vroombout vertrouwde het design in de stuurhut vanaf het prille begin toe aan Marcel Vroom. Een samenwerking van Vroombout & Vroom die er tot op de dag van vandaag is en zijn stempel drukt op de productlijnen van Alphatron Marine.

H04 º 080

ALPHATRON MARINE VERANDERDE MET DE KOMST VAN DE ALPHABRIDGE VAN INSTRUMENTENBOUWER NAAR SYSTEEMBOUWER. “Twintig jaar geleden was een display in de maritieme sector nog onbekend en ook van ergonomie was in de stuurhut geen sprake. Dat kun je je nu niet meer voorstellen, want sindsdien is binnen de maritieme industrie de technologie in bediening enorm veranderd. Innovatie is in deze branche sneller gegaan dan in de vliegtuig- of auto-industrie! Luuk Vroombout is daar een aanjager in geweest met zijn AlphaBridge.

Al toen Luuk Vroombout als service engineer aan boord kwam op uiteenlopende schepen, verbaasde hij zich keer op keer over het rommeltje in de stuurhut. Een ratjetoe van communicatie- en navigatie-oplossingen die letterlijk aan elkaar waren geknoopt. Om over de vormgeving nog maar niet te spreken! Hier een zwarte monitor, daar een groen kastje met uiteenlopende hendeltjes en grepen, te grote panelen. Bovendien constateerde Luuk dat er overal een ander lijstje omheen zat. Hij wilde het rustiger, kleiner en overzichtelijker maken.

De maritieme wereld was voor mij als industrieel designer – behalve dan dat ik dan op een woonboot ben opgegroeid – onbekend terrein. Alphatron kende ik echter wel. Ik werkte al voor Alphatron Medical, Alphatron IT & AV Solutions en Alphatron Security van ondernemer Dick Slingerland. Mijn specialisme zat oorspronkelijk meer in audiovisuele ontwerpen, maar in opdracht van Dick had ik inmiddels ook een medische camera ontworpen voor knieoperaties en onderdelen voor portofoons. Het feit dat Dick mij met zijn compagnon Luuk in contact bracht en daarmee ook design in de stuurhut toevertrouwde in combinatie met de chemie die er vanaf de eerste ontmoeting was met Luuk, maakte dat ik de uitdaging aan durfde te gaan. Bovendien droeg de combinatie van onze achternamen ook bij aan het goede

H04 º 081

gevoel. Vroombout & Vroom. Hoe krijg je het bij elkaar?

Luuk wilde de verzameling van losse componenten meer eenheid geven. Naast het harmoniseren van het design van de instrumenten wilde hij het design van de complete brug verbeteren. Hij tekende daarom een modulaire navigatieen communicatieconsole voor scheepsbruggen waarin alle instrumenten al waren gemonteerd, inclusief bedrading. Ik heb van de schetsen een product gemaakt: zowel de structuur van de binnenkant, het design van de buitenkant en de productiewijze. Vanuit mijn vak heb ik veel te maken met de User Interface van complexe producten. Zo adviseer ik overheden bij hun control rooms. Dat beheersen van de informatiestroom en ervoor zorgen dat er vooral in geval van paniek juiste informatie wordt gegeven op de plek waar mensen zijn, kwam natuurlijk goed van pas bij de opdracht van Alphatron Marine. Samenhang van informatie en consistente bediening is immers ook in de stuurhut van wezenlijk belang. Toentertijd had elk apparaat in de stuurhut een eigen interface. Door te harmoniseren, te structureren, maar ook de vormgeving aan te passen rond al die bedieningscomponenten tot en met de typografie aan toe, zou de brug een eenheid moeten worden.

Dat er op het gebied van vormgeving, veiligheid en gebruikersgemak veel te winnen was, was duidelijk. Daarnaast viel mij de erbarmelijke ergonomie in de stuurhut op. De ‘AlphaBridge’ zou ook in hoogte verstelbaar moeten worden. Al met al was het nogal een verandering voor de stuurman. Daarom hebben we de klanten zo vroeg mogelijk betrokken bij de ontwikkeling van de AlphaBridge. Want je kan een brug nog zo mooi en veilig bedenken, maar de eindgebruiker moet zich er natuurlijk wel helemaal in kunnen vinden. We presenteerden de AlphaBridge op de Europort en andere beurzen om response van professionals te verkrijgen. We vroegen de eindgebruikers of zij zo’n AlphaBridge waarin alle communicatie- en navigatieapparatuur bij elkaar zou worden gebracht, zagen zitten. Wat ze van de vormgeving, de ergonomie, de kleuren van de panelen en de mogelijkheid om de panelen te verwisselen vonden? Nu zou je dat ‘design thinking’ noemen. Maar rond de eeuwwisseling en zeker binnen de maritieme sector, was die aanpak nog ongewoon! H04 º 082

H04 º 083

Schets van een brug voor een zeeschip met modulaire consoles gemaakt door Luuk Vroombout in 2003.

Het idee van een AlphaBridge werd enthousiast ontvangen, maar het realiseren was nog een tweede! Na uitgebreid onderzoek te hebben gedaan, sloot ik me op in de maritieme bibliotheek om ook de historie van de scheepsbrug, zoals hij toen gebruikelijk was, in beeld te krijgen. Je moet immers altijd voortborduren op wat eraan is voorafgegaan. Dingen komen namelijk altijd terug. Kijk maar naar de elektronische auto. Die was er al in de negentiende eeuw, maar werd anderhalve eeuw lang verdrongen door andere technologieën.

We bouwden eerst een structuur en voegden er daarna esthetische producten aan toe. Het werd een lijn in twee kleuren: donkergrijs en lichtgrijs. Glas in plaats van plastic en rondere hoeken en dunnere randen langs de monitors. Bij Van der Leun lieten we verstelbare prototypes maken die uiteindelijk resulteerden in de in meerdere posities verstelbare AlphaBridge.

Die holistische benadering was in deze markt uniek! Het was een innovatie die Alphatron Marine marktleider maakte en de organisatie veranderde van product- naar systeemleverancier. H04 º 084

De definitieve ontwerpen voor de modulaire consoles van de AlphaBridge uit 2006.

Voorafgaand aan die achteraf historische gebeurtenis, moest Luuk met Alphatron Marine wel een risicovolle stap nemen. Maar dat lef had hij. Als visionair geloofde hij erin en veranderde daarmee zijn bedrijf.

Van Luuk heb ik veel geleerd. Hij is een selfmade man die niet alleen maar aan de leiband loopt, maar ook een stoorzender is. Die goed luistert naar klanten en enthousiast is over zijn eigen ideeën. Zijn eigenwijze visie op de scheepvaartindustrie heeft hem en anderen veel gebracht. En hij deelt zijn succes. Ik heb altijd mee mogen denken over nieuwe producten of applicaties, kreeg vertrouwen, vrijheid en ook de eer. Ik hoop dat Luuk zijn hart blijft volgen. Niet alleen maar denkt dat hij een leeftijd heeft bereikt waarop hij ‘moet’ stoppen met werken, want ik denk niet dat dat gezond is voor hem! Ik hoop niet dat hij de hele dag op zijn grasmaaier gaat zitten, maar zijn eigenwijze visie blijft realiseren. Hij kan dat als geen ander! Dat mag hij niet verdringen. Mijn wens is dat Luuk nieuwe mensen blijft injecteren met enthousiasme

H04 º 085

voor de sector!”

PRODUCT & CORPORATE IDENTITY De producten en systemen van Alphatron Marine gaan de hele wereld over. Het blijft daarbij steeds de kunst product en corporate identity bij elkaar te brengen. Ieder volgend product moet goed naast het andere en vorige staan. Verbeteren en innoveren zonder oude schoenen weg te gooien. Wel evolutie maar geen revolutie. Dat zie je aan de inmiddels vier generaties producten. Daarmee blijft Alphatron Marine herkenbaar.

GIO-AWARD VOOR ALPHABRIDGE Op 1 oktober 2008 ontving Marcel Vroom een GIO-award (Goed Industrieel Ontwerp) voor de AlphaBridge en MF-serie navigatieen communicatie-instrumenten die hij in opdracht ontwierp voor Alphatron Marine.

Een veelzijdig en modulair console systeem dat het mogelijk maakt om de complete brug van een schip voor installatie in het stuurhuis te assembleren. Bediening is zowel zittend als staand mogelijk doordat de monitoren en werkbladen in hoogte kunnen worden versteld. De modulaire opbouw vergroot de overzichtelijkheid van de brug en daarmee de veiligheid aan boord.

Het met een GIO-award bekroonde AlphaBridge-ontwerp.

H04 º 086

Arie van der Ven (links) en Luuk Vroombout na het afsluiten van een onderhoudscontract in 2016. Foto’s rechts: De MTS Shamal uit 2007, waarvoor de brug door Alphatron Marine is geleverd.

Chemgas is marktleider in het vervoer van onder druk vloeibaar gemaakte gassen. De uitgebreide vloot bestaat uit binnenvaartschepen, zeevaartschepen en kruiplijncoasters. Vernieuwing, technologische ontwikkeling en veiligheid staat bij Chemgas centraal. Arie van der Ven, de helaas overleden voormalig manager Maintenance & Projects bij Chemgas, was nauw betrokken bij alle nieuwbouw. Net als Luuk Vroombout was Arie een man van de praktijk. Door de jaren heen heeft Alphatron Marine niet alleen apparatuur geleverd, maar ook complete bruggen. De MTS Shamal uit 2007 was het eerste binnenvaartschip dat AlphaBridge-consoles

H04 º 087

kreeg zoals die gebruikelijk waren in de zeevaart.

NEDERLANDS LOODSWEZEN Dat de brugindeling optimaal aansloot bij de operationele werkwijze en taakverdeling aan boord, bleek uit de bestellingen die volgden. Na de Cornwall ging het snel. Inmiddels varen er honderden schepen met een AlphaBridge. Zo ook de schepen van het Nederlands Loodswezen. In het najaar van 2012 werd de meer dan 80 meter lange Polaris in de vaart genomen. Het was het eerste stationsvaartuig in een reeks van drie nieuwe loodsvoertuigen die worden ingezet in het beloodsen van schepen van en naar de Rotterdamse havens en de Nederlandse en Vlaamse havens aan de Schelde. Dat er op de schepen van het Loodswezen AlphaBridges staan is een groot compliment aan Alphatron Marine. Want de zo’n 500 loodsen van de dienst werken per jaar op honderden bruggen en weten dus precies wat de mogelijkheden zijn. Blijkbaar kwam de AlphaBridge er als beste uit.

Technici Arjan de Wit, Daniël Twigt, Dennis van den Akker, Krijn Klootwijk en Jorrin van der Knoop van Alphatron Marine op de brug van de Polaris.

H04 º 088

“IN DIE TIJD LIEP IEDEREEN MET LOSSE KASTJES VAN VERSCHILLENDE FABRIKANTEN TE ZEULEN. IK WILDE DAT WIJ EEN KANT-EN-KLAAR ALPHATRON-PRODUCT NAAR BINNEN ZOUDEN KUNNEN HIJSEN.”

H04 º 089

- Luuk Vroombout

“DE KLANT MOET TROTS ZIJN OM MET ONZE SPULLEN TE VAREN.” - Luuk Vroombout

H04 º 090

JRC, ALPHATRON MARINE & TRANSAS Met de introductie van de AlphaBridge T in 2007 kwam Alphatron Marine op de markt met een nieuwe generatie AlphaBridge. Het nieuwe brugconcept ontstond door de unieke combinatie van de beste producten van drie partijen. JRC radar technology, Transas software, Alphatron Marine sensoren en systeem integratie werden samengebracht in deze state of art brugconsole. De eerste simulator van de AlphaBridge T staat nog steeds in het Center of Excellence in Rotterdam.

H04 º 091

Heavy lift shipping en offshore transport & installatie aannemer Jumbo ontwikkelt al meer dan 50 jaar baanbrekende oplossingen voor zeetransport. Toen Luuk Vroombout met zijn nieuwe concept, de AlphaBridge, de markt betrad, plaatste oprichter en toenmalig directeur Hans Kahn direct drie bestellingen. In 1995 leverde Alphatron Marine bruggen voor Special Heavy Cargo schepen Stella Nova, Fairload en Stellaprima.

H04 º 092

ALPHABRIDGE TUG Tijdens de Europort beurs in 2013 werd onder veel belangstelling de AlphaBridge Tug geïntroduceerd. Deze brug bestaat uit twee consoles met een stuurstoel op rails die in iedere richting kan worden gedraaid, terwijl de displays zo zijn opgesteld dat de schermfuncties altijd in dezelfde positie staan. Dit ergonomische concept gaat uit van zo min mogelijk ruimtegebruik op de brug, zodat de scheepsbouwer een zo klein mogelijke stuurhut kan maken en daarmee het zicht rondom het schip vergroot.

Het verbeteren van ergonomie en veiligheid, maar ook het wereldwijd standaardiseren van de vloot, was voor rederij Kotug reden om met Alphatron Marine in zee te gaan. Na veel gesprekken en testen met de kapiteins van Kotug, verfijnde Alphatron Marine de AlphaBridge Tug en kreeg opdracht voor direct zes nieuwe Rotortugs, ontworpen door de Canadese Robert Allan. Het was het begin van het succes van de AlphaBridge Tug. Na Kotug volgden meer rederijen voor sleepvaart, zoals KT Marine Services Australia (voor het slepen van ‘s werelds grootste drijvende productieplatform voor vloeibaar aardgas dat zich voor de kust van West-Australië bevindt) en het Amerikaanse Seacor Holdings.

H04 º 093

De brug van RT Evolution, de eerste Rotortug met de AlphaBridge Tug.

TON KOOREN

KOTUG | ROTORTUG

KOTUG International is met meer dan vijftig tugs een van de grootste sleepvaartdiensten ter wereld. De roots van deze innovatieve wereldspeler gaan terug naar 1911. Na jaren te hebben gewerkt als hoofd technische dienst in het bedrijf van zijn vader, sleepdienst Adriaan Kooren, begon Ton Kooren in 1977 voor zichzelf. In 1986 nam hij het sleepbedrijf van zijn vader erbij over. In 1999 werd hij Havenman van het Jaar voor zijn baanbrekende werk in de sleepvaart. Hij wist sleepvaartmonopolies in de havens van Rotterdam, Hamburg en Bremerhaven te breken en verraste de vakwereld met een nieuw concept, de Rotortug. Een sleepboot met drie schroeven in een driehoeksopstelling. In 2002 droeg hij de leiding van KOTUG over aan zijn zoon Ard-Jan Kooren. Ton houdt zich tot op de dag van vandaag bezig met de verdere ontwikkeling van de Rotortug via zijn onderneming Rotortug B.V.. In Alphatron Marine herkende hij de drang tot innovatie en klantgerichtheid. Vanaf dag een is er dan ook een warme relatie tussen de Koorendynasty en Alphatron Marine.

VOOR HET REALISEREN VAN EEN REVOLUTIONAIR IDEE IS DURF NODIG “We moeten een kant-en-klare lessenaar hebben aan boord van onze schepen. Een console waar alles in zit.’ Ik had het een keer geroepen. En dat was niet aan dovemansoren gezegd! Luuk begreep precies wat ik bedoelde en is het gaan bouwen. Het was echt pionierswerk. Ik was dan ook zeer onder de indruk van zijn innovatieve oplossingen en hoe hij onze wensen in samenwerking met onze mensen integreerde in één brug: de AlphaBridge voor tugs. Tot op de dag van vandaag krijgen al onze tugs zijn brug. Los van het feit dat alles wat onze kapiteins nodig hebben is geïntegreerd in de brug, is deze heel ergonomisch ontworpen en kan alles veilig vanuit de centrale kapiteinsstoel worden bediend.

We bouwden de eerste schepen met een AlphaBridge in Europa, later ook onder andere in de Verenigde Staten en in China bij de werf Cheoy Lee Ltd. in Hong Kong. Ik herinner me nog goed dat dat in eerste instantie een partij herrie gaf bij de Chinezen. Dit hadden ze nog niet eerder gezien! Ze waren gewend om de apparatuur en alle bedrading los in de stuurhut te plaatsen en keken raar aan tegen één centraal blok. Maar toen ze ervan overtuigd waren dat echt alles was geïntegreerd in één brug en ze alleen maar hoefden aan te sluiten, werden ze net zo enthousiast als wij over de console.

Vindingrijkheid en je kunnen verplaatsen in je klant is één. Maar het realiseren van een uitvinding is nog een tweede, zo niet grotere uitdaging. Zeker als er veel geld mee is gemoeid, moet je heel goed weten wat je doet. Je moet een goede risicoanalyse maken. Want, wat als het mislukt? Blijf je dan

H04 º 095

nog overeind?

Ik weet er zelf alles van. Toen ik halverwege de jaren negentig voor een grote klus een zeewaardige en zeer goed manoeuvreerbare sleepboot nodig had, bedacht ik dat ik daarvoor een compacte boot met een extra schroef wilde hebben. Net als bij duwboten. Maar niet alle drie voorin, want de middelste schroef heeft altijd veel last van cavitatie. Hoe dan wel, was de hamvraag?

Op een nacht had ik een brainwave. Die derde voorstuwingsunit moest op de plaats komen waar de scheg normaliter zit. Steeds meer raakte ik overtuigd van mijn idee. Totdat ik tijdens een beurs in Seattle een Voith-ingenieur tegen het lijf liep. Ik had mijn gedachten over een sleepboot met drie schroeven eerder met hem gedeeld. Toen hij mij die bewuste dag in Seattle vroeg of ik die boot met drie schroeven nog ging bouwen, en ik enthousiast ‘ja’ zei, liep hij hoofdschuddend weg. Dat kwam bij me binnen. Ik kon er niet van slapen. Die ingenieur had ik echt heel hoog zitten. Moest ik mijn plannen wel doorzetten? Het liet me niet los. Ik deed daarom nog meer onderzoek en calculeerde mijn risico in. Hoe zou ik mijn investeringen toch kunnen benutten, wanneer het niet zou werken? Ik rekende uit wat het zou kosten om in het slechtste geval de schepen weer om te laten bouwen naar de gebruikelijke twee schroeven met motoren en de scheg terug op de plek van de derde schroef. Daar was nog steeds veel geld mee gemoeid, maar het was een risico dat ik durfde te nemen. En zo liet ik vier Rotortugs, zo noemde ik de schepen waarop ik patent had aangevraagd, bouwen. Gelukkig was het vanaf het moment dat ze in 1999 in de vaart werden genomen, een succes en volgden er wereldwijd velen meer. Maar dat weet je niet van tevoren! Voor het realiseren van een revolutionair idee is durf nodig. Daar lig je nachten wakker van.

Luuk heeft het risico genomen zijn AlphaBridge te realiseren. Een uitvinding waarop hij trots mag zijn en waar Kotug en Rotortug tot op de dag van vandaag heel blij mee zijn. Met Luuk heb ik altijd een goede klik gehad. Ik ken hem al van voor de Alphatron-tijd. Toen hij nog bij INA werkte, kwam hij al als servicemonteur al aan boord van de Kotug-schepen. Hij was vakkundig en luisterde goed naar wat er aan de H04 º 096

H04 º 097

De RT Magic en de RT Spirit slepen op 4 augustus 2008 de SS Rotterdam terug naar de thuishaven Rotterdam.

hand was op de schepen. Het was een geluk dat hij Dick Slingerland ontmoette en dankzij hem met Alphatron Marine voor zichzelf kon beginnen. Hoewel er natuurlijk ook allerlei hobbels op de weg van het ondernemerschap kwamen. Ik weet nog dat hij zich als beginnend ondernemer vreselijk kon opwinden over concurrenten. Hij had kritiek op hun werkwijzen. Ik zei dan: ‘Luuk, geloof me, dat hebben wij ook. Maar je moet je niet boos maken over wat ze doen om je in diskrediet te brengen! Ik zeg altijd lachend: die concurrent is een goede club, maar wij zijn beter.’

Wat ons het meest bindt, is denk ik toch echt wel Rotterdam. En daarmee bedoel ik niet de thuishaven van onze bedrijven, maar de Rotterdamse ‘Niet lullen maar poetsen-mentaliteit’. Die heeft Luuk absoluut! Hard werken en mogelijkheden zien. Je niet laten beperken. Als je geen werk hebt, waar kun je het dan wel verdienen? Letterlijk en figuurlijk buiten de grenzen denken. Zo weet ik dat je enorm moet knokken om Japanners binnen te halen. Die gaan niet zomaar met je in zee. Je moet een goede service bieden en beschikken over een uitstekende organisatie en kennis. Alphatron Marine is niet voor niets JRC geworden, daar moet je echt wat voor doen.

Luuks liefde voor de maritieme wereld vertaalt zich ook in zijn inzet voor het behoud van historische schepen. Ook daarin herken ik mezelf wel. Als ik denk aan die mooie sleepboten van Smit en onze Adriaan uit de jaren vijftig... Om dat maritieme erfgoed te behouden, moet je eindeloos inspanningen verrichten en er geld in blijven stoppen. Dat hou je niet voor mogelijk! Hij haalt zich er een hoop zorgen mee op zijn nek, zoals recentelijk met de Steenbank. Maar het is zijn passie. Dus waarom zou hij het niet doen? Dankzij mensen als Luuk zijn prachtige schepen gered die op de nominatie stonden voor sloop.

Luuk had echt Havenman van het Jaar moeten worden, gezien zijn inspanningen. Maar belangrijker is dat hij een mooie toekomst tegemoet gaat. Ik wens dat het goed zal gaan met Alphatron Marine, zijn baby, en dat hij heel veel plezier zal beleven aan alles wat hij heeft. H04 º 098

SAMENWERKING KOTUG EN ALPHATRON MARINE LEIDT TOT PRIMEUR IN REMOTE OPERATIONS

Tijdens de International Tug, Salvage & OSV conventie en beurs (ITS) in juni 2018 bewerkstelligden KOTUG en Alphatron Marine een primeur in de geschiedenis van remote operations! KOTUG-kapitein Daan Merkelbach bestuurde de RT Borkum over een afstand van 1.000 kilometer in de haven van Rotterdam vanaf zijn AlphaBridge Tug-console op de ITS in het Franse Marseille!

H05 º 100

JAPANS AVONTUUR

H05 º 101

Er was vanaf het eerste begin veel belangstelling voor de innovatieve producten van Alphatron Marine, maar het was lastig om aan onderdelen te komen die werden geïntegreerd in de AlphaLine. Luuk Vroombout en Dick Slingerland lieten zich echter niet uit het veld slaan. Ze zeiden tegen elkaar: ‘Als het in Nederland niet lukt, dan gaan we naar Japan.’ Zo gezegd zo gedaan. Het ‘Dicksan en Luuksan in Japan’- avontuur, zoals ze het zelf gekscherend noemden, begon. Met overtuigingskracht en geduld wisten ze Japan Radio Company (JRC) voor zich te winnen. Het begon met een rivierradar en eindigde met een strategisch partnership. JRC kocht in 2013 51% van de aandelen in Alphatron Marine en werd in 2016 100% eigenaar. Daarmee versterkte de positie van beide bedrijven en werd de technologische innovatie wereldwijd naar een nog hoger plan getild.

H05 º 102

De navigatieen communicatieapparatuur van het in 1915 opgerichte Japan Radio Company was altijd naar volle tevredenheid van Alphatron Marine. Om aan JRC-apparatuur te komen, bleef Alphatron Marine echter afhankelijk van dealers. Bovendien wilde Luuk Vroombout zelf apparatuur ontwikkelen en ook daarvoor had Alphatron Marine een goede partner nodig. De onorthodoxe benadering om in de jaren negentig zonder afspraak naar Japan af te reizen, wat heel ongebruikelijk is voor Azië, was een schot in de roos.

In hoofdstuk 3 was al te lezen dat JRC met Alphatron Marine in zee ging voor vijfhonderd rivierradars. In de jaren erna werden steeds meer Japanse producten verwerkt in het AlphaLine-concept. Het succes van Alphatron Marine als producent, importeur en serviceverlener bleef groeien en daarmee raakte JRC steeds enthousiaster over het Nederlandse bedrijf. Vier jaar achtereen was Alphatron Marine hun beste distributeur. Dankzij Alphatron Marine kreeg JRC steeds meer voet aan de grond in Europa.

H05 º 103

Foto links is genomen vanaf het dak van de JRC-fabriek in Nagano. Rechts: een van de vele faxen waaruit blijkt dat er door Alphatron Marine veel wordt besteld bij JRC.

In augustus 2012 geven Wil Walhain (tweede links), Harry-Jan den Biggelaar (derde links) en Luuk Vroombout een JRC-delegatie met Reiji Miwa (eerste links) een rondleiding bij Alphatron Marine in Rotterdam.

De samenwerking verliep zo goed, dat JRC eind 2013 51% van de aandelen van Alphatron Marine kocht. “Een grote stap,” vertelt Wil Walhain, toentertijd Financieel Directeur van Alphatron Holding. “We moesten echt alle feiten achterhalen die JRC als overnamekandidaat wilde hebben. Dit was een hele klus! Temeer omdat het achter de schermen moest gebeuren. We wilden geen onrust zaaien bij personeel over continuïteit, werkgelegenheid en een ‘vreemde’ nieuwe eigenaar. Eerst moesten we ervoor zorgen dat er een agreement kwam waarbij er bij beide partijen zekerheid was dat er geen lijken uit de kast zouden vallen na overname. We hadden geen geheimen, maar niet alles was er in het snel gegroeide familiebedrijf op gericht geweest om alle contracten en verplichtingen met een druk op de knop te leveren. Harry-Jan den Biggelaar en ik voerden de ‘due diligence’ uit met veel respect voor onze partner in spe JRC. Harry-Jan was kort voor de overname de Alphatron Holding komen versterken. Samen voerden we het deels uit op neutraal terrein in een hotel in Singapore. Natuurlijk moest er een goede prijs gerealiseerd worden voor de Alphatron Marine-aandelen. Dick gaf me de opdracht mee: ‘Denk erom Wil, het is geen tweedehands auto die we proberen te slijten.” Bij de bekendmaking van de participatie door JRC in Alphatron Marine was de acceptatie en begrip van het personeel groot. De overnemende partij was immers onze gewaardeerde en grootste leverancier van betrouwbare producten. H05 º 104

JAPANSE MOEDER Het strategisch partnerschap dat in 2014 startte, betekende wereldwijde servicenetwerken combineren, terwijl Alphatron Marine tegelijkertijd lokaal bleef werken. Beide bedrijven profiteerden van elkaars culturen. Het routeplan voor de toekomst presenteerde Luuk Vroombout op zijn authentieke wijze in zijn vakantiehuis in Spanje. Daarbij werd nog eens bevestigd dat het bij de productontwerpen van JRC vooral gaat over betrouwbaarheid en kostenbesparing en dat bij het ontwikkelen van Alphatron Marine-ontwerpen gebruiksvriendelijkheid een belangrijk uitgangspunt is.

H05 º 105

Werken aan het routeplan in Spanje.

Artikel in de South China Morning Post van 2 maart 2012.

De producten werden vanaf 2014 grotendeels in Nederland ontworpen, waarbij software een steeds belangrijker deel innam en de productie sindsdien plaatsvond in Japan en deels ook in Nederland. De samenwerking op basis van Japanse kwaliteit en Nederlandse innovatie verliep zo goed dat JRC in 2016 100% moeder werd van Alphatron Marine. “Dat betekende vooral kansen,” vertelt Wil Walhain. “Het vergrootte ons wereldwijde netwerk opnieuw enorm! Er kwam meer directe toegang en voorrang bij productie(planning) en de R&D afdeling van JRC. In de rolverdeling lag de focus voor JRC vooral op productie en werden de marketing- en verkoopinspanningen aan Alphatron Marine overgelaten, inclusief het invoelen van wat de klant precies wil. En samen hadden we zowel qua innovatie, ergonomie als praktische uitvoering meer ideeën.” “Het was soms ook wennen. De strakke deadlines, de hiërarchie, vergadercultuur (board meetings) en procedures zijn bij JRC van een andere orde dan ik gewend was van de privé aandeelhouders Luuk en Dick. Vandaar dat na de eerste ‘tranche’ van 51% van de aandelen, Harry-Jan den Biggelaar en ik het financieel beleid moesten verdelen. Ik stapte met een deel van de financiële staf uit de Alphatron Groep en ging mij volledig richten op Alphatron Marine, Harry-Jan viel alle andere werkmaatschappijen te beurt. In 2014 startten we met de integratie van het JRC-kantoor in Amsterdam H05 º 106

in de Alphatron Marine organisatie. Van de 25 personeelsleden die daar werkten, accepteerden 20 een arbeidsovereenkomst binnen Alphatron Marine. Het ernorme magazijn in Schiphol-Rijk werd ‘verhuisd’ naar de Waalhaven,” vertelt Wil Walhain. “Een nadeel was de stroperigheid in de beslissingen door de ambtelijke structuur van de moedermaatschappij. Tegelijkertijd zat ’m daarin ook de kracht. In mijn vakgebied had ik, als het ging om administratieve organisatie en interne controle, altijd wel wensen die niet hard gemaakt konden worden binnen het management van Alphatron. Ik was daar echt de regelneef. Maar JRC met daarboven Nisshinbo heeft als beursgenoteerd bedrijf veel meer regels, procedures en autorisatieschema’s die echt van nut zijn voor Alphatron Marine, dat toen ook al 300 man wereldwijd aan het werk had.”

In de wisselwerking tussen het Japanse JRC en het Nederlandse Alphatron Marine heerst er vooral een gevoel van wederzijds respect. Wil Walhain: “We hebben in de loop der jaren veel geleerd van elkaar en daar de organisatie op ingericht. We weten wat we aan elkaar hebben. En onze huidige CEO Reiji Miwa blijkt een meester te zijn in het bespeuren en afvangen van de cultuurverschillen.”

H05 º 107

Luuk Vroombout en Dick Slingerland samen met de Japanse ambassadeur K. Kyoji en General Manager JRC Amsterdam Harry Miyashita op de stand van Alphatron Marine tijdens Rotterdam Maritime in 2004 waar de JMA-609 voor het eerst werd gepresenteerd.

“WE ZITTEN IN DE TOP, WE WILLEN VOOROP BLIJVEN LOPEN.” - Luuk Vroombout

H05 º 108

H05 º 109

Luuk Vroombout en Hideki Hashimoto, General Manager Business Planning Department JRC, geven een presentatie tijdens het 100-jarig bestaan van JRC in Tokyo in 2016.

REIJI MIWA

CEO ALPHATRON MARINE

Van schepen en de zee heeft hij altijd gehouden. Als kind hield Reiji Miwa ervan om te vissen met zijn vader en als student werkte hij op de ferry die tussen Tokyo en Ogasawara voer. Toen hij na zijn opleiding Economie van de universiteit kwam, begon hij in 1995 te werken voor de maritieme divisie bij JRC in Tokyo. Sinds 1995 vervulde hij er diverse functies. Reiji hield zich bezig met business development op wereldwijd niveau en werd hoofd van de International Sales Group binnen JRC. In 2017 kwam hij het Center of Excellence van JRC | Alphatron Marine in Rotterdam versterken als respectievelijk Division Manager, General Manager Strategic Business Solutions, Vice President en sinds 1 juni 2021 als CEO. Een van de vele lessen die hij van Luuk Vroombout leerde, is dat creativiteit niet voortkomt uit negativiteit. Met zijn kennis van de maritieme markt, zijn Japanse achtergrond maar zeker ook Rotterdamse mentaliteit heeft hij dankbaar het roer van Luuk Vroombout overgenomen. Hij is vastberaden om met hulp van zijn managementteam het DNA van Alphatron Marine te borgen voor de toekomst.

H05 º 110

EEN KOPIE WORDEN VAN LUUK IS ONMOGELIJK. LUUK IS ZOVEEL IN ÉÉN MENS “Het was tijdens een Japans feest dat JRC ter gelegenheid van de Europort beurs in 2004 in het Amsterdamse Okura Hotel gaf, dat ik Luuk voor het eerst ontmoette. We hadden in het jaar ervoor al heel wat heen en weer gefaxt en gemaild – ik heb zelfs een map vol van onze correspondentie over de ontwikkeling en bestellingen van de eerste rivierradar – maar ik had dus nog nooit persoonlijk kennisgemaakt met hem. Die eerste kennismaking zal ik mijn leven lang niet vergeten. Allereerst vielen zijn doordringende ogen mij op. Een soort ‘laserogen’ met een enorme power. Maar ook zijn manier van praten. Toen ik mijn visitekaartje aan hem gaf, schreef hij erop: Young Aggressive Guy. Dat verraste mij enorm. Ik was nog nooit in mijn leven op die manier door iemand benaderd. Luuk is heel direct! Niks geen kalme benadering, nee, binnen vijf minuten wist ik wie Luuk Vroombout was!

Luuks sterke, directe en open karakter is voor Nederlanders al bijzonder, maar voor Japanners is het helemaal een eyeopener. Je zou ook kunnen denken dat het samenwerking in de weg kan staan, maar het tegenovergestelde is waar. Dat komt omdat Luuk zijn boodschap altijd met humor brengt. Hij heeft een speciaal gevoel voor humor die voor Japanners heel leuk, ‘heel Luuk’ is. De manier waarop hij praat en imiteert is zo grappig. Daarmee compenseert hij bovendien zijn directheid, het maakt dat zijn karakter in balans is.

In 2004 en 2005 was ik vanuit Tokyo verantwoordelijk voor de ondersteuning van Europese business en leerde ik Luuk steeds beter kennen. Niet alleen als zakelijke relatie, maar ook als vriend. Een van

H05 º 111

de vele lessen die ik van hem heb geleerd, is dat creativiteit niet voortkomt uit negativiteit.

Door alles vanuit een positieve invalshoek te benaderen, bereik je zoveel meer. Toen ik terugging naar Japan, bleven we contact houden. Het duurde echter enkele jaren voordat we elkaar weer zouden zien in het voorjaar van 2011. Japan was net getroffen door een Tsunami en het weer leek wereldwijd van slag. Ik herinner me nog heel goed dat het toen extreem koud was in Europa.

Vanuit de afdeling Business Development had ik de opdracht gekregen om wereldwijd marktonderzoek te doen, om met voorstellen voor productontwikkeling te komen en nieuwe business partners te vinden. Na mijn eerste afspraak in Noorwegen, reisde ik direct af naar Rotterdam, naar Alphatron Marine. Daar vroeg ik Luuk naar zijn mening en suggesties. In die meeting dropte hij het idee dat JRC wat aandelen van Alphatron Marine zou kopen. Dat idee van Luuk overviel me. Ik wist helemaal niet of mijn management dat wel wilde en die twijfel las hij van mijn gezicht af. Hij zei: ‘Dit is misschien een beetje lastig voor jou, dus ik wens je veel succes in Tokyo!’ Toen ik zijn kantoor verliet, voelde ik me alsof ik werd getest.

Nadat ik het voorstel van Luuk had uitgewerkt en gerapporteerd aan mijn management, werd er een beetje om gelachen en aan mij verteld dat ik iets te optimistisch was. Maar hoewel die eerste reactie negatief was, was het achteraf gezien wel het begin van het strategisch partnership tussen JRC en Alphatron Marine.

Niet lang na de overeenkomst in 2013 nodigde Luuk ons uit in Spanje. Met acht man sterk reisden we vanuit Tokyo naar Malaga waar Luuk ons op het vliegveld oppikte voor een business meeting die hij met zijn gevoel voor humor ‘bootcamp’ had genoemd. En een bootcamp was het! We konden niet aan zijn visie ontsnappen. We werden in groepjes opgesplitst nadat hij ons eerst een sightseeing in Malaga had gegeven. We gingen er hard tegenaan die dagen en maakten een actieplan, gebaseerd op de eerder getekende overeenkomst. H05 º 112

Dia uit de presentatie die Luuk Vroombout gaf tijdens de ‘bootcamp’ in Spanje.

In een van zijn presentaties liet Luuk een spread zien van een dansende olifant en dat maakte op mij diepe indruk. Eerst presenteerde hij een foto van een passieve grote stilstaande olifant en daarna één van een grappig uitgedoste olifant die vrolijk aan het dansen was. Zijn boodschap was dat wij met elkaar de olifant, die symbool staat voor ‘groot, krachtig en intelligent’, opnieuw moesten leren dansen. Zijn voorbeelden, heldere uitleg, maar vooral ook gastvrije ontvangst samen met zijn vrouw Leny,

H05 º 113

maakten dat het een zeer vruchtbare business meeting werd.

Dat de Japanse cultuur verschilt van de Nederlandse/Europese is duidelijk. In Japan kun je bijvoorbeeld niet ontsnappen aan de structuur en volgorde van jouw carrière binnen de organisatie. Los van de verschillen in (bedrijfs)cultuur werken JRC en Alphatron Marine ook nog eens samen in een verdeelde markt. We hebben enerzijds te maken met hoge opbrengsten in een kleine gecompliceerde markt, anderzijds in een grote overzichtelijke markt waarin weinig marge te behalen is. Het samen bedienen van beide markten is een uitdaging die je stom of uniek kunt noemen... Persoonlijk denk ik dat je meer moet focussen op het versterken van de kerncompetenties dan op uniformiteit. Dat je niet per se als één gezicht naar buiten moet treden, maar juist die sterke eigen karakters van Alphatron Marine en JRC moet bewaren op de verschillende markten. Standaardisatie en flexibiliteit zijn in die benadering natuurlijk wel heel belangrijk. H05 º 114

Van links naar rechts: Reiji Miwa, Harry Miyashita, General Manager JRC Amsterdam, Yorihisa Suwa, President JRC en Luuk Vroombout op de kade bij Alphatron Marine in Rotterdam in mei 2004.

In 2017 kwam ik terug naar Nederland om in Rotterdam bij Alphatron Marine aan de slag te gaan als General Manager Strategic Business Solutions. Het zou voor een paar jaar zijn. Ik had er geen idee van dat ik uiteindelijk als CEO Luuks plaats zou gaan innemen. Toen hij er voor het eerst over begon, zei ik ‘nee’. Mijn gezin was in 2019 terug verhuisd naar Tokyo en ik wilde terug naar mijn familie. We spraken af dat we samen op zoek zouden gaan naar een geschikte opvolger en daar voldoende tijd voor zouden nemen. In de tussentijd sprak ik ook met mijn baas in Japan en vroeg hem: ‘Wat moet ik doen?’ En hij zei: ‘Misschien moet jij het doen.’ Het kwam daarop neer dat ik opnieuw niet kon ontsnappen aan Luuk...

Om het roer over te nemen van zo’n talentvolle en charismatische eigenaar is een grote eer, maar geeft ook druk. Een kopie worden van Luuk is immers onmogelijk. Luuk is zoveel in één mens. Dus toen ik na lang nadenken, ‘ja’ zei, heb ik Luuk gevraagd mij te helpen en supporten bij mijn taak. Om mij nog meer te leren en het bedrijf zo in te richten dat de klok ook zonder hem blijft draaien. Luuk was immers de centrale rader die de hele klok gaande hield. Het is mijn manier om het samen met meerdere raders te doen. Ik neem de verantwoordelijkheid, maar door meer mensen voor een deel verantwoordelijk te maken, kan ik een sterkere fundatie neerzetten, de klok met meer raders laten lopen. Samen met een sterk managementteam en Luuk als adviseur is het mijn taak om het DNA van Alphatron Marine te borgen voor de toekomst.

Die avond dat ik Luuk in het Okura ontmoette, had ik niet het gevoel dat hij zowel zakelijk als privé zo’n grote rol in mijn leven zou gaan spelen. Achteraf was mijn kennismaking met Luuk voorbestemd. Nu weet

H05 º 115

ik dat onze wegen nooit zullen scheiden. Het wordt geen historie. Luuk zit in voor altijd in mijn hart.”

“EEN MAMMOETTANKER KRIJG JE NIET ZOMAAR DE BOCHT OM.” - Luuk Vroombout

H05 º 116

MARKTAANDEEL JRC JRC heeft een groot marktaandeel in zijn zeer grote zeeschepen zoals bulkcarriers, autocarriers, VLCC vervoerders ruwe olie, producttankers, parceltankers, containerschepen van zelfs meer dan 24.000 TEU en RORO-schepen.

TORM is een van die JRC-klanten. Het tankerbedrijf is een ’s werelds toonaangevende vervoerders

H05 º 117

van geraffineerde olieproducten zoals benzine, vliegtuigbrandstof, nafta en dieselolie.

MIRAI Alphatron Marine bleef na de overname een innovatieve multibrand systeemintegrator. De combinatie met de zeer grote Aziatische markt van nieuwbouw en gemeenschappelijke productontwikkeling creëerde een uniek bedrijf: JRC | Alphatron Marine. Om de kracht van JRC en Alphatron Marine veilig te stellen voor de toekomst, is MIRAI in het leven geroepen. Het is het Japanse woord voor toekomst. De afzonderlijke letters staan voor Maritime ownership, Innovation, Reliability, Autonomous en Integration. Het gaat over het begrijpen van scheepvaart en scheepsbouw, over het gevoel van de mensen die in de maritieme industrie werken, over verantwoording, missies en waarden die worden verwacht binnen de wereldwijde organisatie JRC | Alphatron Marine. En in die toekomst heeft Reiji Miwa als opvolger van Luuk Vroombout een belangrijke dubbelrol. Als CEO moet hij in de eerste plaats het DNA van Alphatron Marine borgen. Maar ook heeft hij de taak om de communicatie met JRC in Japan te intensiveren om zo nog meer synergie te bereiken. Met MIRAI is het fundament gecreëerd voor de volgende generaties die werkzaam zullen zijn voor Alphatron Marine. H05 º 118

Attention to : Luuk Vroombout Dated : 30 July 2021

Dear Luuk, The first time we met was at the JRC Mitaka plant in September 2014, where I was the Director of the business division. Your dignified appearance made me believe you were definitely older than me (but most surely not by your looks!), but I remember being surprised to find that we were the same age. I would like to express my appreciation for your enthusiasm and enormous effort to grow together with JRC. Even after I became President, you kept me busy with your creative ideas, and I knew that all was a result of your endless energy to create synergy between both companies, between Alphatron Marine and JRC. I visited the Alphatron Marine office twice. I was impressed at the beautiful design of the office building. I could just feel the maritime atmosphere, and was impressed by the colleagues who worked brightly and energetically. I am looking forward to seeing a future and continuity for Alphatron Marine pursued by the next generation of management based on this legacy. You proved that it is so important to visit the customers frequently, to listen to their requests and to respond to them. It is the basis of any company within the JRC Group to work towards customer satisfaction. This should be continued. Developing new technology to achieve customer satisfaction. Everyone in JRC appreciates this inquisitiveness and proactiveness. I remember the press release of the AlphaBridge Premium in March 2014, which was the result of collaborative development between JRC and Alphatron Marine, like it was yesterday. Even now that you are stepping back from the frontline, I know you will not be able to leave your maritime hobby completely. As long as you remember it is more important to keep yourself healthy to enjoy pleasant times with your family.

H05 º 119

Kenji Ara Chairman Japan Radio Co., Ltd.

H06 º 120

WERELDWIJDE SPELER MET LOKALE KENNIS

H06 º 121

Luisteren naar de klant bleef zijn credo. Luuk Vroombout zag en ziet niets als vanzelfsprekendheid. Ieder schip is immers anders, evenals de eigenaren, operators en scheepswerven. Alphatron Marine bleef meedenken en innoveren. Van de Zeeuwse mosselvisserij tot aan de mammoettankers in de Pacific. Van binnenvaart tot zeevaart en van baggerij tot megajachten. Hoewel Alphatron Marine al diverse locaties ver buiten Nederland had geopend, kwam de wereldwijde service in een stroomversnelling door het strategisch partnership met JRC. In de loop der jaren zette Alphatron Marine zich met expertisecentra in Tokyo, Singapore, Houston en Rotterdam en tientallen lokale vestigingen op de wereldkaart.

Mosselkotter Yerseke 161, Dingenis Maria van Peter Zoeterweij uit 2002.

De binnenvaart heeft een bijzondere plek bij Alphatron Marine. Het marktaandeel hierin is meer dan 50 procent. “Nederland is een van de weinige landen die veel doet in de binnenvaart,” vertelt werknemer van het eerste uur George van Lochem. “Dat betekent dat er dus ook maar heel weinig merken op de markt zijn als het gaat om communicatie- en navigatieapparatuur. Toen Alphatron Marine startte, had je daarnaast alleen INA en Radio Holland, met als onderdeel Radio Zeeland. Natuurlijk deden wij de binnenvaart er ook ‘bij’.” “We werden in de loop der jaren niet alleen in Nederland marktleider als het gaat om binnenvaart, maar sinds een jaar of vijf voor heel Europa,” vult Peter van Veen hem aan. Ook hij weet zich nog goed te herinneren hoe Alphatron Marine zijn plek verwierf tussen de concurrenten. “Er waren nog geen verschillende disciplines binnen het bedrijf. We waren daar waar je nodig was. Zo werd ik op vrijdag, wanneer de mosselkotters binnenliepen, vaak met een koffer naar Yerseke gestuurd. ‘Ga er maar naartoe. Repareren en verkopen,’ zei Luuk. Ik was meer op het werk dan thuis, maar ging met groot plezier op pad. Je leerde veel qua techniek, maar ook van de klanten. Zo was ‘Mok ok eh’ (dat wil ik ook hebben) al snel een gevleugelde uitspraak die ik overnam van Peter Zoeterweij van het gelijknamige mosselbedrijf. Het geld brandde in zijn zak. Wanneer Alphatron Marine een nieuw product op de markt bracht, was en is hij de eerste die het wilde toepassen.” H06 º 122

HOLLANDSE WATEREN VOORBIJ “We zijn geen bedrijf dat zegt: over twintig jaar staan we daar, maar wel een bedrijf waarin zich kansen voordoen. Mijn rol veranderde met de jaren. Zo deed ik steeds meer voor de binnenvaart. Uiteindelijk is er een binnenvaartteam ontstaan en werd ik General Manager Inland Shipping,” vervolgt Peter van Veen. “De binnenvaartklant is een heel andere klant dan de zeevaartklant. Meestal heb je bij de binnenvaart direct met de eigenaar aan boord te maken. Je komt ook niet weg met een verhaal dat er iets niet zou zijn opgelost. Een binnenvaartschipper vaart immers altijd in je buurt. Op het moment dat je het goed doet, gaat dat snel rond. Maar dus ook als je het niet goed doet, want iedereen kent elkaar en praat met elkaar. De kern is: Verkoop geen onzin. Doe wat je afspreekt, maak het waar.”

H06 º 123

De Sendo Liner, het vlaggenschip van Sendo Shipping, kan dankzij een diesel-elektrische aandrijving enkele uren emissievrij varen. Aan boord van dit ‘groene’ schip zijn onder andere JMA-610 radars, AlphaRiverTrackPilot, AlphaChart, MFM-line, MF-pilot en AlphaCam AHD geïnstalleerd.

Alphatron Marine opende locaties in het noorden en zuiden van Nederland om de lokale markten nog beter van dienst te zijn. In 2001 startte

Nederland Zuid

met een vestiging in Middelburg. Centraal gelegen tussen de Alphatron Marinekantoren in België en Rotterdam. Deze locatie verleent service in de havens van Vlissingen, Terneuzen, Yerseke en Stellendam. De klanten zijn divers: van visserij tot baggerij en van diepzee tot offshore en poolexpeditieschepen. H06 º 124

In 2004 opende

Nederland Noord een eerste vestiging in Harlingen,

een tweede in 2009 in Den Helder en een derde in 2011 in IJmuiden. Vanuit deze locaties ondersteunt Alphatron Marine de lokale markt die bestaat uit sleepboten, visserschepen maar ook ferries op de Waddenzee en schepen van het Gemeentelijk

H06 º 125

Vervoersbedrijf Amsterdam.

KOERS OP KLEUR “Toen Alphatron Marine in 1998 de rivierradar JMA-608 introduceerde, die bij JRC in Japan was gemaakt, bleek dat een klapper op de beurs te zijn! Het was een nieuwe kleurenradar voor de binnenvaart. We verkochten er direct veertig,” weet Peter van Veen zich nog te herinneren van de eerste successen binnen de divisie Binnenvaart. De meeste zeevaartradars hadden in die tijd al een kleurenscherm, maar met de hoge resolutie-eisen die aan rivierradars worden gesteld, lukte het niet direct geschikte beeldbuizen te vinden. ‘De JMA-608 munt uit door van oudsher bewezen JRC kwaliteit en Japanse degelijkheid. De mogelijkheden zijn zeer uitgebreid, terwijl de bediening eenvoudig is. Doordat de productie in de Japanse JRC fabrieken deels gecombineerd wordt met de fabricage van zeeradars’ schrijft De Binnenvaartkrant op 3 november 1998 over de kleurenradar. Peter van Veen: “We hadden lovende recensies, maar ook de reclamecampagne ‘Koers op kleur’ was een hit. Op de beurs deelden we folders uit met een verfdoos. Emmy Vroombout, de dochter van Luuk, kreeg een T-shirt aan met daarop onze campagne en deelde de verfdozen uit.”

Avalon Envision, het eerste schip met de AlphaBridge Inland.

H06 º 126

ALPHABRIDGE INLAND Altijd vooruitdenken. Wat kan efficiënter, wat kan veiliger? Wat zijn de ontwikkelingen in de maritieme wereld, maar ook qua milieuwetgeving? En vooral: waar heeft de klant baat bij? Die mentaliteit, die drang tot verbeteren bracht Alphatron Marine in ruim drie decennia succesvolle innovaties. Een voorbeeld daarvan is de in 2018 geïntroduceerde AlphaBridge Inland, een brug waarbij de bedieningspanelen elektronisch naar een lager niveau kunnen worden verschoven als de stuurhut moet zakken vanwege de lage bruggen op de Europese wateren. Binnen 15 seconden zijn de bedieningselementen gezakt, zodat de kapitein nooit de volledige controle verliest. Het eerste schip met de AlphaBridge Inland is de Avalon Envision. Het riviercruiseschip van rederij Avalon Waterways

H06 º 127

vervoert haar gasten sinds 2018 over de rivieren van Europa.

De ATB Island Raider, van Island Tug and Barge (ITB), was het eerste nieuwbouwschip met de AlphaBridge Pushboat. Hier samen met zusterschip Island Regent in 2020.

ALPHABRIDGE PUSHBOAT In Europa vervoert de binnenvaart doorgaans maximaal zes barges, terwijl de omvang van de rivieren in de Verenigde Staten het vervoer van 36 barges tegelijkertijd mogelijk maakt. Op basis van ervaring met honderden modulaire brugoplossingen die op de Europese markt zijn geleverd heeft Alphatron Marine daarom de Amerikaanse duwbootvariant ontwikkeld. Naast het besturen van het schip vanuit een enkele stoel, kan de kapitein nu de kracht van het hoofd- en flankroer voelen terwijl hij de joystick vasthoudt. Deze opmerkelijke manier van werken is ontworpen in samenwerking met de Nederlandse hydraulische stuurspecialist Van der Velden Marine Systems. H06 º 128

“TECHNIEK IS ALTIJD ONDERGESCHIKT AAN DE MENS. HET IS EEN MUST DAT JE CONTACT HEBT MET DE MENSEN DIE JE PRODUCT GEBRUIKEN.”

H06 º 129

- Luuk Vroombout

ROBERT REITSMA SCYLLA

De Zwitserse riviercruise-rederij Scylla begon in 1974 te varen met het eerste passagierschip. Bijna een halve eeuw later bestaat de vloot uit 35 luxe schepen. De Scylla-vloot groeit ieder jaar gestaag, evenals het vaargebied. Robert Reitsma, die al dertig jaar Chief Technical Officer is van het mooie familiebedrijf, groeide op in de scheepvaart samen met zijn broer Arno, de huidige financiële man van Scylla. De liefde voor schepen en hospitality zit in hun bloed met een kapitein als vader en hotelmanager als moeder. Maar ook de drang naar innovatie. Scylla is een voorloper als het gaat om duurzaamheid, zo blijkt onder andere uit de Innovatieprijs Binnenscheepvaart die de rederij ontving, omdat zij vooruitliep op de wettelijke emissienormen van 2020. En maakten hun ouders de stap van vrachtnaar passagiersvaart, Robert en Arno breidden het cruisen recent uit van binnenvaart naar zeevaart. Er is altijd iets te verbeteren, een stap verder te maken. Die drang naar innovatie herkent Robert Reitsma bij Alphatron Marine.

H06 º 130

ONTWIKKELEN EN SAMENWERKEN BEGINT MET EEN GOED CONTACT. ZEKER BIJ DE NEDERLANDSE BINNENVAART GELDT HET ‘ONS KENT ONS’-GEVOEL “Ontdekkingsdrang zit in de mens. We willen altijd een stap verder, tot reizen naar de maan toe. Die nieuwsgierige aard en het almaar willen innoveren zit ook in ons bedrijf. Zo zijn we sinds november 2020 de trotse eigenaar van een zeeschip, de Seaventure. We nemen met dit expeditieschip onze gasten mee naar de Noord- en Zuidpool. Nieuwe bestemmingen aanbieden, van de wilde IJslandse kust tot het Braziliaanse regenwoud, is een avontuurlijke stap voor Scylla! Niet alleen qua vaargebied, maar ook qua type schip is het nieuw terrein voor onze rederij. Je krijgt met allerlei uitdagingen te maken, zoals andere apparatuur op de brug. Maar gelukkig werken we al lang genoeg samen met Alphatron Marine om te weten dat we blind kunnen vertrouwen op hun expertise. Dat ze niet alleen leveren, maar in een vroeg stadium meekijken naar veiligheid, duurzaamheid en gebruiksvriendelijkheid. Ik vind het ook zo leuk om te zien dat Luuk zo’n opdracht niet in de eerste plaats ziet als ‘verkoop’, maar vooral als buitenkansje om mogelijkheden samen te voegen, om te creëren. Je ziet hem daar echt van genieten. Samen innoveren is zo’n fijne en inspirerende manier van samenwerking!

Onze schepen worden altijd ontworpen naar de wensen van de klant, in dit geval de touroperators. Dat betekent dat de schepen per markt op maat worden ingericht. Zo is de Duitse markt gewend om per persoon te boeken en wil men op een schip van 135 meter 220 hutten, terwijl de Amerikaanse touroperators op datzelfde schip gaan voor 130 suites. Dat luisteren naar wensen en ideeën van de gebruiker, is iets dat Alphatron Marine bij ons doet. Het is niet voor niets dat wij alle benodigde apparatuur om goed en veilig te kunnen varen, al vanaf het begin van deze eeuw bij Alphatron Marine bestellen. Wanneer er

H06 º 131

ideeën bij Scylla zijn, staat Luuk daar met zijn team altijd voor open en is er oprecht enthousiast over.

Ook al betekent het soms dat een innovatie binnen twee maanden aan boord moet worden geïmplementeerd. Maar linksom of rechtsom lukt dat altijd. Ontwikkelen en samenwerken begint met een goed contact. Zeker bij de Nederlandse binnenvaart geldt het ‘ons kent ons’-gevoel. Nederland heeft het nautische en gevoel voor techniek meer in het bloed dan andere landen. En de binnenvaart is maar een klein wereldje; oude schippersfamilies zijn eigenlijk H06 º 132

De riviercruiseschepen Treasures, Inspire en Viva Moments van Scylla.

allemaal kennissen van je. Ondanks het feit dat Scylla in een andere tak van de binnenvaart zit met de passagiersvaart, kom je elkaar nog steeds tegen, bijvoorbeeld tijdens nieuwbouw op scheepswerven. Als maritiem familiebedrijf vinden we persoonlijke benadering heel belangrijk. Alphatron Marine is voor ons een relatie in de juiste zin van het woord; Luuk is een partner die zijn eigen passie weet over te

H06 º 133

brengen en zich genoeg met ons bemoeit. Wanneer Alphatron Marine nieuwe producten voor de

binnenvaart ontwikkelt, worden wij en andere rederijen daarbij betrokken. We gaan bij elkaar zitten om te klankborden. Er wordt echt geluisterd naar de wensen van de gebruiker. Een voorbeeld daarvan is de AlphaConning, waarbij software verschillende instrumenten connect en overzichtelijk op één screen laat zien in plaats van op verschillende displays. Voor de Scylla-kapiteins heeft Alphatron Marine in 2005 de AlphaConning nog verder aangepast naar hun specifieke wensen.

De AlphaRiverTrackPilot is voor Scylla een ander prachtig voorbeeld van innovatie. We hebben daar Alphatron Marine in 2018 dan ook de Innovatie Award voor gegeven. Een prijs die Scylla in het leven heeft geroepen om andere bedrijven te motiveren mee te denken in innovatie voor onze nieuwbouw. Luuks drang tot innovatie, zijn kunst van het verbinden en passie voor het vak zijn de waarden waarvan ik hoop dat Alphatron Marine daarop zal voortvaren.” H06 º 134

Luuk Vroombout neemt de Innovatie Award in ontvangst.

Met de

AlphaRiverTrackPilot

is het voor een schip mogelijk om automatisch een geplande set tracks op het kaartsysteem te varen, ongeacht de weersomstandigheden. Geassisteerd door het joystickbedieningspaneel, kan de kapitein kleine aanpassingen maken op de ingestelde lijn terwijl hij de koers van het vaartuig navigeert. Alphatron Marine ontving in 2018 de Innovatie Award van Scylla voor de

H06 º 135

AlphaRiverTrackPilot.

GLOBALISERING Dertig man personeel vond Luuk Vroombout aanvankelijk wel genoeg als ondernemer, maar hij begreep dat als hij wilde meespelen in de grote wereld, hij verder moest en heeft dat dus ook gedaan. In 2014 telde Alphatron Marine vestigingen in zes landen met meer dan tweehonderd medewerkers. En vandaag de dag opereert Alphatron Marine wereldwijd met expertisecentra in Tokyo, Singapore, Houston en Rotterdam. Maurice Rutten zag Alphatron Marine ontwikkelen van landelijke naar mondiale speler. Toen hij halverwege de jaren negentig in dienst kwam, was er slechts een klein team dat opereerde vanuit Rotterdam. “We waren nog maar met een man of tien, misschien twintig, maar echt niet meer dan dat. In de jaren erna zijn we aardig gegroeid... Met de opening van het Alphatron Marine kantoor in Singapore in 2008 werd een grote stap gezet in de globalisering van de onderneming. Nu is het het grootste kantoor buiten Nederland en hebben we Alphatron Marine toch aardig op de wereldkaart gezet.” H06 º 136

FACTS & FIGURES DE GLOBALISERING van Alphatron Marine mei

1991

april

ROTTERDAM

Alphatron Marine Nederland september

HOUSTON

Alphatron Marine USA juli

1999

2014

juli

februari

AARHUS Seacom (Denemarken)

2016

augustus

maart

2016

december

april

2008

HAMBURG Alphatron Marine Deutschland

MADRID

Alphatron Marine Iberia

2008

SINGAPORE Alphatron Marine Systems

MALAYSIA

Alphatron Marine Malaysia

2006

ANTWERPEN Alphatron Marine Belgium

Centers of Excellence Alphatron Marine locaties

2014

WILLEMSTAD Alphatron Marine Caribbean

2016

LE HAVRE

Alphatron Marine France

juni

2012

SZCZECIN/ GDYNIA Alphatron Marine Poland

Groei in aantal

Duitsland Japan Maleisië Nederland Polen Singapore Spanje USA

* 1: + Seacom, * 2: + België, *3: + Singapore en Duitsland, *4: + Polen, *5: + USA en Maleisië en *6: + Iberia. H06 º 137

Frankrijk

91 94 96 99 101 110 104 113 110 121 115 122 121 177 138 193 166 238 185 295 222 351 230 392 252 419 218 384 224 398

Consolidated Group

Curaçao

2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020

Alphatron Marine

België

1990 1 1991 3 1992 7 1993 11 1994 12 1995 17 1996 19 1997 20 1998 26 1999 44 45 2000 60 61 2001 65 67 2002 72 74 2003 84 86 2004 88 89 2005 89 90

Consolidated Group

LOCATIES 2021

Alphatron Marine

werknemers

ROOTS NIET VERGETEN “Voordat we een kantoor met werkplaats in Singapore begonnen, zat ik vooral in de nieuwbouw. Eerst als installateur en daarna als inbedrijfsteller,” vertelt Maurice Rutten, die nu Chief Executive Officer van Alphatron Marine Systems Pte Ltd in Singapore is. Het arbeidsethos van de medewerkers, in het geval van Maurice veel overuren draaien en soms zes maanden of langer per jaar van huis zijn, heeft zeker bijgedragen aan de succesvolle groei van Alphatron Marine. “Dat niet zeuren maar doen, met z’n allen ergens voor gaan, zou er ik graag in willen houden. Maar ook het zoeken naar snelle oplossingen voor een klant, meedenken met een klant, praktisch en efficiënt. Ik denk dat het belangrijk is om je te realiseren waar je vandaan komt en hoe we zover zijn gekomen. Als we dat maar in gedachte houden, onze roots niet vergeten, dan komen we een heel eind in de continuering van het succes van Alphatron Marine.”

Luuk Vroombout, Frank Greve en Maurice Rutten tijdens een distributor event aan boord van zeilschip de Royal Albatros in Singapore in 2016.

H06 º 138

Distributors Event van JRC Europe Division in Rotterdam aan boord van de Oscar Wilde in 2019 (foto links). Maurice Rutten ontvangt een scheepsbel ter ere van het tienjarig bestaan van Alphatron Marine Systems van Luuk Vroombout, met Wil Walhain (links) en Chief Operational Officer Ng Siew Chui.

DNA KLONEN “Wereldwijde partners, maar ook regionale partners zijn belangrijk in de mondiale onderneming die we nu zijn. Want hoe groot de klant ook is, uiteindelijk gaat het om het persoonlijke contact. Bij een aanvraag of een probleem moet je immers weten bij wie je terecht kunt; het vertrouwen hebben dat het wordt geregeld. Daar ligt de uitdaging. En we zullen moeten blijven innoveren! Want als er geen innovatie meer is, dan doen we een stap achteruit. Dat Luuk niet meer betrokken is bij het dagelijks bestuur gaan we zeker merken want tot nu toe was Luuk de grootste bijdrager waar het gaat om nieuwe producten en nieuwe ideeën. Deze bijdrage zal in de loop van de tijd langzaam wegvallen, daarom is het belangrijk dat we het DNA van Luuk klonen nu het nog kan. Er zijn zeker al een aantal jonge en enthousiaste mensen met het Alphatron-DNA, maar we moeten ervoor zorgen dat dat er veel meer worden. Gelukkig blijft Luuk nog aan als adviseur en daar moeten we de aankomende tijd gebruik van maken. We hebben een hoop geleerd van Luuk, maar je bent nooit te oud om nog meer

H06 º 139

te leren.”

KOMMER DAMEN DAMEN SHIPYARDS

Daar waar water is, is Damen. Van coasters tot veerboten, van patrouillevaartuigen tot privéjachten. Anno 2021 zijn meer dan 6.500 schepen in meer dan 100 landen geleverd. Kommer Damen kocht het bedrijf in1969 van zijn vader en introduceerde de standaardisatie, ook wel ‘De Damen Standaard’ genoemd. Korte levertijden, uit voorraad leverbare schepen en onderdelen en een wereldwijde service na verkoop. Het bleek een succesvolle constructie die het bedrijf wereldwijd explosief deed groeien. Ondanks de globalisering bleef Damen Shipyards de charme behouden van een familiebedrijf met een eeuwenoude scheepsbouwgeschiedenis dat zijn Hollandse roots in ere houdt. Bijna de hele vloot van de waterpolitie en het Rotterdams havenbedrijf zijn bij Damen gebouwd. De Nederlandse kustwachtorganisaties en reddingmaatschappijen, de Marine en Rijkswaterstaat varen met solide schepen die ontworpen en gebouwd zijn bij Damen. Het hoofdkantoor is nog altijd in Gorinchem gevestigd, aan de Merwede, de van oudsher drukst bevaren rivier van Europa. Kommer Damen, chairman van Damen Shipyards Group, zag vanaf het eerste moment in Luuk Vroombout een bevlogen ontwikkelaar. Dat de modulaire AlphaBridge binnen standaardisatie van Damen past, spreekt voor zich. Maar ook het vakmanschap, de liefde voor het maritiem erfgoed en niet in de laatste plaats de drang tot innovatie, maken dat Damen ShipYards en Alphatron Marine al twee decennia lang wereldwijd samenwerken.

SCHEEPSBOUW IS DE WERELDWIJDE AFGELEIDE VAN WAT ER OP HET WATER GEBEURT “Baggermaatschappijen die van oudsher allemaal rond ons bedrijf in Gorinchem waren gevestigd, namen vanaf eind jaren zestig grote werken aan in het buitenland. Al het hulpmateriaal, zoals de vletten die mijn vader bouwde, werden direct verkocht. Het was een markt waarin een snelle levertijd nodig was! Ik schreef een plan waarmee in heel korte tijd een baggervlet was te assembleren. Eigenlijk was ik er verbaasd over dat dat nog niet werd gedaan in de scheepsbouw. In de vliegtuigen auto-industrie werd dat immers allang gedaan. Waarom konden wij geen rompen, motoren en onderdelen uit voorraad leveren?

Toen ik het bedrijf in 1969 overnam en daarmee mijn eigen koers kon gaan varen, heb ik de standaardisatie ingevoerd. De Pushy Cat is ons eerste voorbeeld waarvan we het casco op voorraad hebben gebouwd. Een sterke en robuuste sleepvlet die in de baggerwereld direct met tientallen werd afgenomen. Mede dankzij de uitbreiding en bouw van raffinaderijen begin jaren zeventig in het Midden-Oosten groeide de vraag explosief. Door onze gestandaardiseerde losse onderdelen, waardoor schepen relatief gemakkelijk in elkaar kunnen worden gezet, konden we heel snel leveren en dus aan de wensen van onze klanten voldoen.

Na baggervlets specialiseerden we ook in de bouw van andere soorten schepen. Van coasters tot veerboten, van patrouillevaartuigen tot privéjachten. Met overnamen van specialistische scheepswerven zoals Van de Giessen, Niehuis & van den Berg, Amels en de Koninklijke Scheldegroep, haalden we veel kennis en capaciteit in huis. Daarnaast blijven er altijd belangrijke specialismen over die je inkoopt of uitbesteedt.

H06 º 141

Van installatiebedrijven tot schilder- en timmerbedrijven. Natuurlijk stellen we ons daarbij altijd de vraag:

De scheepsvlet Pushy Cat 42 was het eerste voorbeeld van Damen waarvan het casco op voorraad is gebouwd.

moeten we het zelf doen? Maar het gevaar van alles in eigen huis halen is dat je te weinig innovatief bent. Een bedrijf dat ook voor andere partijen werkt, heeft immers een bredere ervaring door derden.

Wel proberen we voor externe partners te kiezen waarmee je oneindig lang kunt samenwerken. Daar is mij alles aan gelegen. Echter, in die samenwerking moet je elkaar wel scherp houden. Het moet geen vanzelfsprekendheid zijn, maar een spel waarbij toeleveranciers ons blijven duidelijk maken dat zij voor ons nog steeds de goede keuze zijn. Qua innovatie, maar ook qua kostenefficiency.

Alphatron Marine is zo’n samenwerkingspartner. Hun modulaire bruggen passen natuurlijk perfect in onze standaardisatie! Dat hadden onze inkopers al snel gezien. Persoonlijk heb ik Luuk Vroombout later leren kennen. Pas toen er al diverse AlphaBridges door Damen waren afgenomen. Dat hij een innovatieve ontwikkelaar was wist ik natuurlijk al, omdat Damen al naar tevredenheid zaken met hem deed. Mij was bekend dat hij goed inspeelde op onze behoefte en bovendien een goede verkoper was. Maar toen ik hem persoonlijk ontmoette, viel mij vooral zijn bevlogenheid en passie voor het vak op. Luuk Vroombout is bovendien een man die onderaan de ladder is begonnen. Dan weet je wat er speelt op de werkvloer en ben je in staat jouw bedrijf goed in te richten. Ik kan dat uit eigen ervaring zeggen. Tijdens mijn studie Scheepsbouw heb ik – zij het noodgedwongen omdat ik een jaar van school was gestuurd – een jaar als ijzerwerker gewerkt bij Leen Smit, een van de latere IHC-werven. Het was achteraf een van de meest leerzame perioden in mijn leven. Los van het feit dat je met je handen leert te werken, zie je wat er daadwerkelijk gebeurt op de werkvloer. Vaak simpele dingen zoals logistieke zaken. H06 º 142

Ik merkte bijvoorbeeld dat ik continu heen en weer moest lopen om de juiste spullen te halen. Daar heb ik later bij het inrichten van de werkvloer mijn voordeel mee gedaan. Maar ook zorgde ik er als directeur voor dat ik iedere dag om 7.00 uur op de werf was, want ik had ook geleerd dat wanneer het management er niet was, er veel minder hard werd gewerkt. Als je aan de onderkant van een werfsamenleving werkt, zie je wat het effect is van wat je in de top beslist. Hoe dat wordt gesaboteerd als het niet helemaal logisch is en hoe je mensen kunt motiveren en demotiveren.

Het ondernemerschap bij Damen gaat niet alleen om het afleveren van mooie en goede schepen, maar ook om service. En daarin werken we met leveranciers samen. Een samenwerking die mondiaal is. Want hoewel we bureaucratie zoveel mogelijk willen uitsluiten en maximaal willen samenwerken met lokale partners, is de een op een samenwerking met partijen als Alphatron Marine heel belangrijk. De verhoudingen op holding niveau zijn goed en Alphatron Marine is altijd dicht gevestigd bij

H06 º 143

onze werven.

Damen Song Cam Shipyard in Vietnam.

H06 º 144

Scheepsbouw is de wereldwijde afgeleide van wat er op het water gebeurt. Van transport tot militaire acties, van olie- en gaswinning tot windfarms, toerisme, aquacultuur. Schepen innoveren met de ontwikkelingen mee. Ik zie daarom ook in de toekomst een goede markt voor de scheepsbouw. Maar de maritieme sector is een volledige mondiale competitie geworden. De Nederlandse regelgeving en loonkosten, maar ook de vakopleidingen die zijn verziekt door het veralgemeniseerde VMBO-stelsel, maken dat de Nederlandse scheepsbouw niet concurrerend kan zijn. Het is heel jammer dat Nederland dit historische ambacht verliest als land, maar wel een ‘fact of life’.

De oude Piet Hein, sleepboot de Elbe, Ons Nationaal Zeilend Zeeschip de Eendracht, de clipper Stad Amsterdam, stoomsleepschip de Pieter Boele, het behoort allemaal tot ons maritiem erfgoed. En daar moeten we zuinig op zijn en blijven, want er zijn maar weinig maritieme erfstukken overgebleven. Gebouwen zijn makkelijker in stand te houden. Het drijvend houden van historische schepen is een kostbare zaak. Kijk bijvoorbeeld naar de SS Rotterdam. Dat heeft miljoenen gekost! Gelukkig is dat erfstuk per ongeluk door een foute inschatting van een woningbouwcorporatie in de haven van Rotterdam terechtgekomen en te bezichtigen. Damen heeft het behoud van maritiem erfgoed bovenin het sponsorbeleid staan. Van Luuk Vroombout weet ik dat hij zich zowel met Alphatron Marine als persoonlijk inzet voor het behoud van onze geschiedenis. En dat is heel waardevol. Je ziet ook dat het leeft, want er is een grote groep vrijwilligers die zich inzet voor het maritiem erfgoed. Ik hoop dat dat ook in de toekomst zo blijft.

Ik zeil heel graag en heb de luxe positie om tochten van 2,5 maand te kunnen maken. Morgen vertrek ik om vanuit Kopenhagen de Oostzee te gaan bevaren. In etappes heb ik al twee keer de wereld mogen rondzeilen. En hoewel ik uit pure hobby zeil, ben ik tijdens die reizen toch altijd onbewust met Damen bezig. Je komt schepen onderweg tegen, er gaan onderweg dingen aan boord kapot. En op zee zie je hoe je een brug moet inrichten om bij slecht weer niet van stuur- naar bakboord te worden geschoven. Luuk zal ongetwijfeld ook altijd blijven nadenken over maritieme innovaties. Wanneer hij straks meer tijd heeft voor zijn hobby’s zoals het behoud van maritiem erfgoed, zullen zijn raders blijven draaien.

H06 º 145

Dat raak je denk ik nooit kwijt.”

COMMUNICEREN MET DE WERELD “Luuk wilde vanaf het eerste begin dat de naam Alphatron Marine overal op stond. Hij liet geen kans voorbijgaan om zijn merknaam zichtbaar te maken,” vertelt George van Lochem. “En daarbij kwamen de radars goed van pas,” zegt Peter van Veen lachend. “Moet je je voorstellen, nergens op een schip zie je aan de buitenzijde een merknaam van een leverancier, behalve op een radar. Niet alleen heel bijzonder dat we daarmee reclame kunnen maken, maar ook dat we aan de hand daarvan ons marktaandeel kunnen zien.”

Met de groei van het bedrijf, groeide ook de noodzaak tot integrale communicatie. Het internationale JRC | Alphatron Marine is vertegenwoordigd op alle belangrijke vakbeurzen in de wereld. Maar niet alleen voor (potentiële) klanten en toeleveranciers is het belangrijk up-to-date te zijn van de ontwikkelingen binnen het bedrijf, ook voor de medewerkers die wereldwijd verspreid werken is het noodzaak van de laatste ontwikkelingen op de hoogte te zijn. Naast zichtbaar aanwezig te zijn in de toonaangevende havens en op beurzen, geeft Alphatron Marine dan ook een eigen blad uit waarin ontwikkelingen binnen het mondiale bedrijf worden gedeeld. Het Alphatron Marine Magazine zag in maart 2017 het levenslicht. Het eerste exemplaar werd overhandigd aan René de Vries, de (rijks)Havenmeester van de Rotterdamse haven, in het prachtige gebouw van het World Port Center. In de wereldhaven waar de successtory in 1991 begon.

H06 º 146

Suzan Ahlrichs naast Luuk Vroombout op de stand van Alphatron Marine op de vakbeurs SMM in Hamburg, Duitsland in 2014.

Suzan Ahlrichs, die als Executive Secretary en Marketing Team Leader op het hoofdkantoor aan de Rotterdamse Schaardijk als Luuks rechterhand nauw betrokken is bij de communicatiezaken, maakt de explosieve groei van Alphatron Marine mee sinds 2014. “Ik viel met mijn neus in de communicatietaken! JRC en Alphatron Marine gingen in dat jaar immers het strategisch partnership aan. Tijdens de SMM in Hamburg moest ik bijvoorbeeld een distributeursevent organiseren om het samengaan op een feestelijke, maar ook informatieve manier te communiceren naar onze distributeurs,“ vertelt Suzan Ahlrichs. “De wereldwijde vakbeurzen, de jaarlijkse personeels bbq en familiedag, maar ook de Wereldhavendagen, internationale strategy meetings en het eigen magazine… Het werk bij Alphatron Marine is heel afwisselend! En, altijd in prettige samenwerking met Luuk! Hij is duidelijk, nuchter en brengt de dingen met een grote dosis humor. Je weet precies wat je aan hem hebt. Hoe druk hij het ook heeft, Luuk maakt altijd tijd voor je en geeft je nooit het gevoel dat je de verkeerde vragen stelt.

H06 º 147

Luuk coacht met zijn maritieme kennis en is van de korte communicatielijnen.”

JOS VAN DER VEGT AHOY ROTTERDAM

Jos van der Vegt is een Rotterdammer in hart en nieren die zich niet alleen sinds jaar en dag inzet voor Ahoy, maar ook zijn stempel drukte op andere Rotterdamse vlaggenschepen. Zo zorgde hij als directeur van Stadion Feijenoord voor de verbouwing van De Kuip en was voorzitter van de Marathon Rotterdam. Om maar enkele grote namen te noemen. Het regionale bedrijfsleven kent hij op zijn duimpje. Niet alleen vanuit zijn genoemde functies, maar ook als voormalig voorzitter van de Kamer van Koophandel Rotterdam. Luuk Vroombout leerde hij lang geleden kennen tijdens de internationale vakbeurs Europort. Vanaf het eerste moment was er een klik tussen de twee mannen die allebei het talent hebben om mensen samen te brengen en te inspireren. Als president-commissaris Ahoy is hij heel blij met Luuk Vroombout als lid van het Adviescomité Europort. Die nevenfunctie van Luuk heeft er mede voor gezorgd dat Europort sinds jaar en dag in de wereldhavenstad wordt georganiseerd en op de internationale maritieme kaart staat.

H06 º 148

EUROPORT GROEIDE MEDE DOOR DE KRITISCHE NOTEN EN GOEDE IDEEËN VAN LUUK UIT TOT ÉÉN VAN ‘S WERELDS TOONAANGEVENDE MARITIEME VAKBEURZEN “Luuk Vroombout heb ik eind jaren negentig als exposant van de voorloper van de Europort-beurs voor het eerst de hand geschud. Een paar dagen later tijdens de afsluitende vrijdagmiddagborrel leerde ik hem pas echt kennen. Hij maakte direct indruk op me. Het viel me op dat hij de boventoon voerde tijdens die borrel. Hij was heel kritisch en stak niet onder stoelen of banken wat hij fout vond gegaan op de beurs. Ik was het met hem eens, hij had een paar goede verbeterpunten genoemd. Bovendien waardeerde ik de humoristische manier waarop hij communiceerde. Ik vond hem gelijk een ‘lekkere’ Rotterdammer. Kort door de bocht met zelfspot en humor. Het duurde dan ook niet lang of wij vroegen Luuk om adviescomitélid te worden. En daar zei hij gelukkig ‘ja’ op. Begin jaren negentig trad hij toe tot het Adviescomité van de beurs Binnenvaart en Visserij (ook wel bekend als BIVI). Later – toen de beurs groeide en internationaler werd – doopten we de beurs om tot Rotterdam Maritime. En sinds de fusie met de beurs Europort in 2004 (toen nog gehouden in Amsterdam) gaat de beurs door het leven als Europort. Tot op de dag van vandaag heeft Luuk Vroombout zich voor onze beurs intensief en belangeloos ingezet. Hij is een echte ambassadeur!

Zijn internationale ambities brachten ons waardevolle adviezen. Zo speelde Luuk een heel belangrijke rol in de discussie over de fusie van Rotterdam Maritime en Europort. Daarbij redeneerde hij vooral vanuit de exposanten. ‘De markt beslist en niet wij als Ahoy’ riep hij vaak. En ook vond hij dat Europort in het maritieme hart van Nederland thuishoorde en niet in Amsterdam. ‘Wees realist, de haven is hier in Rotterdam.’ Een mening die ik met hem deel. Sowieso zijn we het vaak eens over de visie en

H06 º 149

toekomst van de beurs.

H06 º 150

Europort is uitgegroeid tot één van ’s werelds toonaangevende maritieme vakbeurzen. Het is een begrip geworden die iedere editie veel internationale exposanten en bezoekers trekt. Dat succes is mede te danken aan de kritische noten en goede ideeën van Luuk en daar zijn we hem dankbaar voor.

Luuk is niet alleen een succesvol ondernemer, maar staat ook op persoonlijk vlak altijd voor een ander klaar. Zo heeft hij een warm hart voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Zelf heb ik ook een persoonlijk verhaal waaruit blijkt hoe mooi hij als mens is. Ik ben een echte Rotterdammer. Mijn vader begon net na de oorlog bij het Rotterdamse scheepsmotoren-reparatiebedrijf Keller (later Lips-Keller) als loopjongen en eindigde er als directeur. Toen ik een jaar of tien jaar was, was Keller nog gevestigd op de plek waar het hoofdkantoor van Alphatron Marine nu staat. Dus ik ken die plek al heel lang, evenals Ahoy waar mijn vader mij als exposant al jong mee naartoe nam. Toen ik zelf directeur werd

H06 º 151

van Ahoy, nodigde ik mijn vader op mijn beurt uit voor Europort. Dan liepen we samen een rondje.

Tijdens zo’n beursrondje raakten we in de stand van Alphatron Marine aan de praat met Luuk. Geïnteresseerd luisterde Luuk naar de verhalen van mijn vader. Al pratende kwamen we tot de conclusie dat het kantoor van Alphatron Marine op voor mijn vader heel historische grond staat! Kort na de beurs nodigde Luuk mij dan ook uit om samen met mijn vader, die al dik in de tachtig was, een kop koffie te komen drinken bij hem op kantoor. Na de koffie met gebak liet hij het bedrijf zien. Mijn vader herkende ‘zijn plek’ aan de kade en toen hij zag dat Luuk op kantoor een hoekje had ingericht met oude Lips-Keller foto’s, raakte mijn vader echt geëmotioneerd. We aten nog een broodje mee en Luuk liet ons zijn nieuwste simulator zien. Ondanks zijn drukke agenda nam hij uren de tijd voor ons en bezorgde mijn vader en mij daarmee een bijzondere en emotionele ochtend.

Luuk is een ongelooflijk goede zakenman en netwerker, maar vooral een mooi mens. Ik ben er trots op dat ik hem heb mogen leren kennen.” H06 º 152

Voordat het kantoor van Alphatron Marine in 2000 werd gebouwd

reparatiebedrijf Keller (later Lips-Keller) gevestigd aan de oever van de Nieuwe Maas bij de Van Brienenoordbrug. Het bedrijfsterrein bestond toen uit onder andere een fabriekshal, magazijnen, kantoor en een eigen reparatiekade, waar meestal verschillende schepen tegelijkertijd lagen afgemeerd.

H06 º 153

AAN DE OEVER VAN DE NIEUWE MAAS

aan de Schaardijk, was het Rotterdamse scheepsmotoren-

H07 º 154

ROOTS VERBINDEN MET DE TOEKOMST

H07 º 155

Kennis van het verleden is nodig om naar de toekomst te kunnen kijken en connectie te hebben en houden met de mensen om je heen. Dat is altijd een belangrijk uitgangspunt geweest voor selfmade man Luuk Vroombout. Maar ook volgde hij zijn hart en eigen inzichten. Het maakte hem van engineer tot CEO van een wereldspeler op de markt van de maritieme elektronica. Op 1 juni 2021 beëindigde Luuk zijn professionele carrière als President CEO van Alphatron Marine. Als Executive Advisor zal hij het DNA van Alphatron Marine nog blijven ‘injecteren’ bij de nieuwe generatie en daarnaast zal hij zijn tijd geven aan het historisch erfgoed van zijn geboortestad Maassluis. Zowel zakelijk als privé zal Luuk Vroombout zijn kennis en vakmanschap blijven delen; zijn roots verbinden met de toekomst. Daarmee is de cirkel rond.

Nog regelmatig gaat Luuk Vroombout met een touwladdertje aan boord van schepen. Hij wil zien en voelen wat er op de schepen gebeurt. Bij alle ontwikkelingen staat voor hem het bedienen van de gebruikers voorop. Want maritieme mensen blijven in zijn optiek bootjesmensen die persoonlijk willen communiceren over innovaties en onderhoud. De wereld is in die zin niet veranderd. Hoewel innovaties elkaar in ras tempo opvolgen, moeten we volgens Luuk Vroombout niet voorbij lopen aan de kennis en ervaring uit het verleden. Respect voor historie heeft hij ingebed in de bedrijfsfilosofie van Alphatron Marine, maar draagt hij ook uit in Maassluis, de stad waar hij geboren en getogen is. Stadsgenoot Roger van der Kraan herinnert zich nog goed dat Luuk tijdens een van de vele gesprekken aan de oevers van de Nieuwe Waterweg suggereerde dat Maassluis iets met het sleepvaartverleden moest gaan doen. “Toen Smit begin deze eeuw vertrok uit Maassluis, zei Luuk: ‘Ze moeten hier wat anders gaan doen, want anders wordt de haven van Maassluis een lege bak met water!’ Niemand kon er in die tijd handen en voeten aan geven, maar Luuk had ideeën en contacten.”

HAVENNOTA VOOR HET EERST DIGITAAL Luuk was al actief voor het Nationaal Sleepvaart Museum Maassluis maar is sinds 2004 ook bestuurslid van de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond en initiatiefnemer, bestuurslid en vrijwilliger van de in 2005 opgerichte Stichting Sleepboothaven Maassluis. In die positie speelde Luuk samen met Hans Hoffmann, voorzitter van de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond, een belangrijke rol bij het redden van zeesleper de Elbe. “De redding van de Elbe is het voorbeeld van iets onmogelijks toch mogelijk maken”, vertelt Roger van der Kraan, die direct een van de vrijwilligers op de Elbe werd. “Rond 2004 zonk de Elbe twee keer. Luuk zei tegen het gemeentebestuur: ‘Joh, haal ’m naar Maassluis, er staat hier zo weinig water dat hij hier niet eens kan zinken.’ Luuk had plannen met de Elbe en de Maassluise binnenhaven. Hij wilde het gemeentebestuur dan ook overtuigen van het feit dat de Elbe onderdeel zou moeten gaan uitmaken van de museale toekomst van de haven. We hadden hier al de Furie en de Hudson. Linksboven: Luuk spreekt via film de gemeenteraad toe over de havennota. Linksonder: Hans Hoffmann aan boord van de Elbe. Rechts: in 2019 gaan Luuk Vroombout en burgemeester Edo Haan met het Loodswezen aan boord van een MAERSK containerschip.

H07 º 156

“MARITIEME MENSEN BLIJVEN BOOTJESMENSEN.” H07 º 157

- Luuk Vroombout

Roger van der Kraan aan boord van de Elbe op het Noordzeekanaal tijdens Sail 2015.

De Elbe zou een mooie aanvulling zijn op de historische vloot en het Nationaal Sleepvaartmuseum. Omdat Luuk in Spanje was op het moment dat de Havennota in de gemeenteraad besproken zou worden, vroeg hij mij of ik een filmpje kon opnemen van zijn pleidooi. Dat heb ik gedaan en ik heb dat afgespeeld tijdens de betreffende bijeenkomst van de gemeenteraad. Het begon zo: ‘Hallo hier spreekt Jomanda. Ik ben er niet, maar ben er toch.’ Het was de eerste keer dat er ‘digitaal werd gesproken’ in de gemeenteraad. En niet zonder succes! Zelfs terwijl hij er fysiek niet bij was, wist Luuk de hele raad te overtuigen van het belang van een museumkade.” H07 º 158

ELBE In 1959 werd de Elbe gebouwd voor de L. Smit & Co’s Internationale Sleepdienst. Het schip was een periode samen met zusterschip de Clyde de sterkste zeesleper ter wereld. In 1976 werd de Elbe aan een Amerikaanse loodsenorganisatie verkocht en voer na een grondige verbouwing onder de naam Maryland. In 1985 werd de Elbe geschonken aan Greenpeace. Na jaren als vlaggenschip de wereldzeeën te hebben bevaren voor Greenpeace, werd de voormalige Elbe in 2002 geschonken aan het Havenmuseum te Rotterdam met als beheerder de Stichting Maritieme Collectie Rijnmond. Voordat het schip in 2005 terugkeerde naar de haven in Maassluis zonk het tweemaal. De eerste keer werd het aangevaren door een zwaar transportschip en de tweede keer zonk de Elbe door sabotage. Tientallen vrijwilligers knapten in de jaren die volgden het totaal verwaarloosde schip op. In 2012 kon de Elbe weer zelfstandig varen. Het grootste varende monument van Nederland is nu

H07 º 159

een van de pareltjes van Maassluis.

GOVERT DE HAAS

SCHEEPSWERF DE HAAS

De Haas Maassluis is de eerste scheepswerf die je tegenkomt wanneer je vanaf de Noordzee de Nieuwe Waterweg opvaart richting wereldhaven Rotterdam. En dat is al het geval sinds 1879. Bijna anderhalve eeuw geleden kwamen er vooral vissersschepen voor reparaties naar de werf. Vandaag de dag worden er zowel schepen gebouwd als onderhouden, gerepareerd en gerenoveerd. Vooral patrouillevaartuigen, Save en Rescue-vaartuigen, Incident Bestrijdings Vaartuigen en andere specialistische beroepsvaartuigen. Govert de Haas is de vijfde generatie en staat sinds 1986 aan het roer. Met evenveel vakmanschap als zijn voorvaderen liet hij de werf met de tijd mee innoveren en groeien. Sinds 2021 is De Haas Maassluis bovendien uitgebreid met De Haas Rotterdam op het RDM-terrein bij Heijplaat, waar de grootste scheepslift van Rotterdam maar liefst 820 ton kan tillen. De Haas en Alphatron Marine hebben drie belangrijke gemeenschappelijke delers: Maassluise roots, drang tot innovatie en passie voor het vak. Dat maakt dat er vanaf dag één een bijzonder partnership is met Alphatron Marine.

LIEFDE VOOR HET VAK VORMT ONZE BASIS “Als klein jochie was de werf mijn ‘playground’. Ik was er niet weg te slaan. De passie voor scheepsbouw hebben de generaties voor me aan me doorgegeven. Heerlijk vond ik het om rond te lopen bij mijn vader op de Govert van Wijnkade. Ik kende de werkplaats, de schepen die aan de kade lagen, maar ook Luuk Vroombout. Want, wie liep hier begin jaren zeventig met zijn tas onder de arm als servicemonteur? De latere directeur van Alphatron Marine!

Passie en vakmanschap staan centraal in alles wat we bij De Haas doen. Onze drijfveer is om het steeds weer beter te doen, altijd verder te gaan voor onze opdrachtgevers. En diezelfde drive heeft Luuk ook. Dat kan ik met stelligheid zeggen, want ik ken hem al heel mijn leven. Nog voordat hij voor zichzelf begon met Alphatron Marine, was hij bij zijn werkgever dag en nacht bereikbaar. Altijd was hij bereid om mee te denken en de problemen van onze klanten zo snel mogelijk op te lossen.

We zijn als scheepsbouwer klein, maar groot genoeg om prestigieuze projecten aan te kunnen. Dat komt mede door de innovatieve kracht die we als werf hebben en het feit dat we niet alleen ‘eigen dozen’ over de balie schuiven. We maken dankbaar gebruik van de inbreng van specialistische bedrijven. Je kunt zelf immers nooit al die kennis en ervaring in huis hebben. Alphatron Marine is voor De Haas echt een belangrijke coöperatieve partner. Ze leveren complete bruggen voor al onze nieuwbouw, maar leveren ook rivierradars, zoeklichten, conningsystemen en doen refit-projecten.

H07 º 161

We zijn niet sec een opdrachtgever, maar versterken elkaar als partners. Service is daarin eveneens

De P6 is een patrouille vaartuig uit een serie van drie die scheepswerf De Haas bouwde voor de Nederlandse Politie.

een belangrijk aspect. Dat is logisch. Je bent toch ook liever klant bij een autodealer waarvan je de service van de werkplaats kent, dan dat je voor service naar een vreemde garage gaat?

De liefde voor het maritieme vak is er bij mij met de paplepel ingegoten en die passie voor het nautische vakmanschap zie ik ook bij Luuk. Dat wordt nog eens versterkt door onze gemeenschappelijke roots. Scheepvaart is immers onlosmakelijk verbonden met Maassluis! Luuk weet de waarde in te schatten van ons maritieme erfgoed. Hij heeft een groot historisch waardebesef en stopt verschrikkelijk veel energie in het in ere brengen van de schepen die vroeger Maassluis dienden. Kijk bijvoorbeeld naar de Elbe! Dat schip was al twee keer gezonken, maar is nu al jaren mede dankzij de inspanningen van Luuk een visitekaartje voor de Maassluise haven. Daar maak ik echt een diepe buiging voor! Want los van het geld dat er met dergelijke grote restauraties gepaard gaat, is het een dynamisch proces om een schip te behoeden voor de sloop. Luuk gaat rekenen, partijen bij elkaar brengen, praten met vrijwilligers, aan tafel met het gemeentebestuur...

Luuk haalde onder andere de slepers de Tonijn en het Maassluisje terug die in respectievelijk 1958 en 1948 bij ons op de werf zijn gebouwd. Ik herken die liefde voor het maritieme verleden. Zo werd ik een jaar geleden gebeld door een man uit Zeeland. Hij vertelde me dat hij een bronzen plaat had van een schip met daarop de werfnaam De Haas. Als ik geïnteresseerd was, kon ik het komen ophalen. Nou dat heb ik natuurlijk gedaan. En geloof het of niet, het was de originele bouwplaat van het Maassluisje dat nu in de laatste fase van restauratie is. De blijdschap die je dan voelt! Mijn hart gaat echt sneller kloppen van zulke acties. Het is toch fantastisch wanneer je het erfgoed kunt behouden voor volgende generaties? H07 º 162

Met gevoel voor historie blijven we als ondernemers natuurlijk vooral vooruitkijken. We krijgen andere tijden die vragen om innovaties. Daarom hebben wij onze werf in Maassluis uitgebreid met een werf in de Rotterdamse haven. Met onze scheepslift in Maassluis kunnen we alleen vaartuigen tot 100 ton aan. In Rotterdam hebben we een liftcapaciteit gerealiseerd waarmee we alle soorten schepen tot circa 80 meter lengte en 820 ton snel en flexibel droog kunnen zetten. Want in de Hollandse maakindustrie moet je meebewegen in de altijd veranderende wereld. Ik ben ervan overtuigd dat ook Alphatron Marine die bewegingen in de toekomst blijft maken, want Luuk heeft het respect voor het vakmanschap en

H07 º 163

de noodzaak van innoveren goed ingebed in zijn bedrijf!”

Sleepboothaven Maassluis.

GOUD VOOR MAASSLUIS “In het begin geloofde niemand erin. Men vond het een leuk plan om van Maassluis een museale haven te maken, maar ging het werken?” vervolgt Roger van der Kraan. “Met zulke uitspraken moet je echter bij Luuk Vroombout niet aankomen. Hij roept niet alleen wat, maar hij doet het ook. En dat gaat veel verder dan alleen een gulle sponsor zijn. Dwarsliggers weet hij om te buigen, beleidsnota’s te omzeilen, vrijwilligers te enthousiasmeren... Zijn aandeel is veelomvattend. Luuk heeft als aanjager van de museumhaven absoluut een grote rol gespeeld.” Daar is vrijwilliger en rasechte Maassluizer Floor Verboom het roerend mee eens. “Luuk ken ik al sinds ik een jaar of twaalf was. Ik zag hem regelmatig bij het Hoofd waar ik als jongetje na schooltijd of in het weekend boten fotografeerde. Pas veel later, toen ik zelf een zoon had die als vrijwilliger op de Elbe werkte, leerde ik Luuk goed kennen. Ik ontmoette hem regelmatig op de Elbe. Op een dag in 2005 lag de Bruinvisch voor de Elbe. Ik vroeg onze havenanimator: Wat gaat er met dat schip gebeuren? Het zou zonde zijn als er niets mee wordt gedaan. Mijn vader heeft er nog op gevaren. Luuk antwoordde: ‘Als jij vrijwilligers bij elkaar krijgt voor de restauratie, krijg je van mij 5.000 euro om te starten. En zo geschiedde.” H07 º 164

Floor, die in het dagelijks leven teamleider wagenpark is bij de Veiligheidsregio Rotterdam, is ieder vrij uurtje te vinden als vrijwilliger in de Maassluise binnenhaven. Zijn zoon is in zijn vrije tijd schipper op de inmiddels gerestaureerde Bruinvisch en de Maassluis. “Inmiddels zijn er zo’n 250 vrijwilligers betrokken bij de restauratie, het onderhoud en de exploitatie van de historische vloot in Maassluis. Drie jaar na de komst van de Bruinvisch vroeg Luuk me of ik mee wilde om het Maassluisje te gaan halen, die hij ook sterk verwaarloosd had teruggevonden (zie pag 33). En daarna is de vloot verder uitgebreid met de Steenbank en heel recentelijk met de Tonijn,” vertelt Floor lachend. “De museumhaven Maassluis is inmiddels een feit. Met dank aan onze stadsgenoot en positiviteitsgoeroe Luuk Vroombout. In al die jaren van schepen opsporen en restaureren, was er geen probleem zo groot of Luuk wist het op te lossen. Als je bijvoorbeeld tijdens restauratiewerkzaamheden ergens een gat in tikt, blijft hij nog positief. Als Luuk er niet was geweest, was die hele museumhaven er nooit geweest. Hij is goud voor de stad! Hij stopt niet alleen geld maar ook heel veel energie en enthousiasme in het maritieme erfgoed van Maassluis. Wat hij doet wil hij goed doen. Tot in de details. Toen we nog niet zolang geleden de Tonijn gingen ophalen in de Rotterdamse Leuvehaven, mochten we van Luuk niet vertrekken voordat de radar

Maassluis te laten varen zonder JRC-radar.”

Vrijwilliger Floor Verboom aan het werk op de Bruinvisch.

H07 º 165

van de concurrent onzichtbaar was gemaakt. Geen haar op zijn hoofd die eraan dacht die boot naar

EDO HAAN

BURGEMEESTER MAASSLUIS

Sinds 2015 is Edo Haan burgemeester van Maassluis. Hij groeide op in een Hengelose bakkersfamilie, studeerde in Groningen economie en verhuisde met zijn vrouw naar Curaçao waar hij een tijd voor de Centrale Bank van de Nederlandse Antillen ging werken. Na een aantal overheidsfuncties te hebben bekleed, was hij twaalf jaar wethouder in Zoetermeer voordat hij als burgemeester in Maassluis ‘thuiskwam’. Het duurde niet lang totdat hij daar stadsgenoot Luuk Vroombout ontmoette. Edo Haan die als bruggenbouwer graag samenwerkt om tot concrete resultaten te komen, sloot hem gelijk in zijn hart. Als buurman, maar zeker ook als initiatiefnemer van het behoud van het maritiem erfgoed van Maassluis.

H07 º 166

IN MAASSLUIS ZEG JE: DE BURGEMEESTER WOONT NAAST LUUK VROOMBOUT “Het meest gevaarlijke wat ik ooit in mijn leven heb gedaan, heeft Luuk Vroombout op zijn geweten. In de zomer van 2019 nam hij me een keer mee naar het Loodswezen. Als burgemeester van Maassluis wilde hij mij aan den lijve laten ervaren hoe loodsen te werk gaan. Op volle zee moest ik net als de loodsen met een touwladdertje aan boord van een schip klimmen. Allemachtig! Ik durfde echt niet naar beneden te kijken. Dat doe ik dus nooit meer! Maar het is exemplarisch voor de manier waarop Luuk te werk gaat. Hij weet iedereen te enthousiasmeren en te overtuigen voor de goede zaak. Daarbij gaat hij recht op zijn doel af. En daar heb ik diep ontzag voor.

Luuk is een verbinder. Als hij toezegt om iets te regelen, dan gebeurt het. Zo heeft hij ervoor gezorgd dat Maassluis sinds een paar jaar deelneemt aan de Wereldhavendagen. Niet met één bootje, nee met de hele vloot. Ook de Hudson, die niet meer kan varen, koerst tijdens die belangrijke dagen richting Rotterdam. ‘Waarom zou die niet meegaan? Daar hebben we toch slepers voor!’ roept hij dan. Problemen zijn er voor hem om te worden opgelost. De deelname van Maassluis als maritieme stad aan de Europort beurs heeft hij eveneens geregeld. Dankzij Luuk hebben we zelfs een apart hoekje op een van de grootste en bekendste maritieme beurzen van de wereld! Bovendien zorgt hij ervoor dat andere bedrijven uit Maassluis naar de stand gaan. Hij is een grote gangmaker en een fantastische ambassadeur.

Honderd jaar geleden lag Maassluis vol vissersschepen, zeker toen Scheveningen nog geen haven had. Na de Eerste Wereldoorlog werden die vissersboten ingewisseld voor sleepboten. Smit, Tak, de Elbe,

H07 º 167

de Bruinvisch. Het zijn begrippen die nog nadreunen in Maassluis. Zoals Luuk het DNA van Alphatron

De historische vloot van Maassluis pronkt tijdens de Wereldhavendagen in 2019.

Marine is, is het maritieme verleden dat voor de stad Maassluis. Hoewel de sleepvaart en de bergingsbedrijven sinds de jaren negentig niet meer actief zijn vanuit onze havens, leeft de haven hier alsof het de dag van gisteren was. Veel mensen hebben nog steeds het idee dat hier het geld wordt verdiend op een schip. De stad is doordrenkt van schepen. Zelfs in de Groote (Hervormde) Kerk, die zich normaal gesproken kenmerkt door soberheid, staan in Maassluis schepen. En ook op de daken van veel monumentale panden zie je de scheepjes schitteren. En die aanwezigheid moet je niet ontkennen. Ik vind het belangrijk om het nautisch erfgoed door te geven aan volgende generaties. H07 º 168

De realisatie van de museumhaven waar Luuk Vroombout zich samen met inmiddels honderden vrijwilligers sterk voor heeft gemaakt, appelleert aan het zoute gevoel van de Maassluizers. Veel van de gepensioneerden die vrije tijd steken in het opknappen van de historische schepen, hebben vroeger zelf op een van de schepen gewerkt. En ook Luuk heeft ‘het zout in de aderen’. Hij maakte de jaren zestig bewust mee en raakte begeesterd door de Elbe, toen de sterkste sleper van de wereld. Het schip, dat twee keer onder water stond, is nu een van de parels van de stad. Niet in de laatste plaats dankzij Luuk! En het bleef niet bij dit prachtige schip... Sommige mensen sparen postzegels, maar Luuk Vroombout boten. In de loop der jaren kwam de Maassluise haven weer vol te liggen met de slepers van weleer. En als hij weer eens een historisch scheepje heeft gekocht, vraagt hij niet: ‘Heb je een plekje?’, maar belt hij op met de vraag: ‘Waar zal ik hem leggen?’

Luuk Vroombout is van enorme betekenis voor de stad Maassluis en heeft een groot aanzien in de lokale samenleving. We zijn toevallig ook buren. Dat betekent dat de inwoners van Maasluis zeggen: de burgemeester woont naast Luuk Vroombout. Dat houdt overigens niet in dat hij zich boven wie dan ook plaatst, of dat er sprake is van afgunst. Luuk Vroombout is een selfmade man uit een eenvoudig nest die zichzelf heeft opgewerkt. Als lts’er schopte hij het tot CEO van een internationaal hightech bedrijf. En mensen gunnen hem dat succes van harte! Hij is heel dicht bij zichzelf gebleven en heel groos op zijn Maassluis. Als Maassluizers zijn wij andersom trots op Luuk Vroombout. Het is ook niet voor niets dat hij in 2020 is benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Zo’n hoge onderscheiding

H07 º 169

wordt zelden gegeven.”

KONINKLIJKE ONDERSCHEIDING Luuk Vroombout werd op vrijdag 24 april 2020 benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Hij is een van de belangrijkste maritieme ambassadeurs van Nederland. Zijn internationale, nationale en lokale inspanningen, zijn passie voor innovatie en zijn vrijwilligerswerk waren de belangrijkste redenen voor zijn decoratie. Vanwege COVID-beperkingen kwam burgemeester Edo Haan hem per bakfiets persoonlijk op de hoogte brengen van het heugelijke feit.

H07 º 170

De Steenbank zal worden ingezet voor ‘Mariniser Training’.

AMBACHT EN TECHNIEK Nu de Museumhaven een feit is en Luuk Vroombout niet meer dagelijks betrokken is bij het reilen en zeilen van Alphatron Marine, wil hij het toerisme van Maassluis op de kaart gaan zetten. Floor Verboom: “Met zijn kleine vloot de Tonijn, de Bruinvisch en de Steenbank heeft Luuk het lumineuze idee opgevat om twaalf keer per jaar vanuit de historische haven in Maassluis te gaan varen naar en door de Rotterdamse haven. Daarnaast zal hij de historische schepen, waaronder ook de Steenbank, inzetten om het personeel van Alphatron Marine nog bekender te maken het het DNA.” Roger van der Kraan vult zijn stadsgenoot aan met een andere mooie toekomstwens: “Het mooiste zou zijn wanneer er hier in Maassluis een uitbreiding komt van technisch onderwijs. Recentelijk zijn we door COVID nog maar weer eens met de neus op de feiten gedrukt. Hoewel de wereld ‘kleiner’ is geworden en we allemaal internationaal opereren, is het belangrijk de maakindustrie dicht bij huis te hebben. Ik weet dat Luuk zich sterk maakt voor het technisch (praktijk)onderwijs. Hij is zelf het voorbeeld van iemand die veel baat heeft gehad bij een praktische opleiding en dat steekt hij niet onder stoelen of banken. De komst van een vakschool, geïnspireerd op de oude LTS,

H07 º 171

zou Maassluis compleet maken. Dan is het verhaal af.”

De Bruinvisch was een van de bergingsvaartuigen die in voorbije tijden bij Smit voor de deur lag. Het in 1937 gebouwde schip, dat oorspronkelijk in gebruik was bij de vissers van de Zuid-Hollandse eilanden was een veelzijdig en succesvol scheepje. Zo werden er na de Tweede Wereldoorlog wrakopruimingswerkzaamheden mee gedaan in de Nieuwe Waterweg en onder auspiciën van de Verenigde Naties werd het in 1957 ingezet voor bergingswerkzaamheden in het Suezkanaal. Luuk Vroombout vond zijn Alphatron Marine relatie Jumbo Shipping bereid de Bruinvisch aan boord van een van haar zwareladingschepen van Cartagena naar Rotterdam te vervoeren. Vanuit de Leuvehaven kwam het beroemde bergingsvaartuig uiteindelijk terug naar Maassluis.

De Steenbank werd in 1960 in opdracht van L. Smit & Co gebouwd om samen met zusterschip de Schouwenbank grote schepen in de Europoort te assisteren. Deze eerste Europoortsleper is van de slopershamer gered en een welkome aanvulling in de Maassluise sleepboothaven.

De Tonijn, die in 1958 bij scheepswerf De Haas werd gebouwd in opdracht van W.A. van den Tak’s bergingsbedrijf, is ook terug in de haven van Maassluis. Bijzonder is dat de pomp van deze haven- en kustsleepboot weer werkt. Met deze pomp werden gezonken schepen – waaronder de Elbe in 2004 – leeggepompt.

H07 º 172

H07 º 173

Van boven naar beneden: de Tonijn, de Bruinvisch en de Steenbank. Luuk Vroombout aan boord van de Steenbank in 2019.

VOLGENDE GENERATIES Luuk Vroombout laat zich altijd inspireren door wat hij ziet. Als hij zijn kleinkinderen ziet spelen tussen een berg speelgoed, denkt hij nog: Hoe kan ik van deze chaos iets maken? “Mijn vader denkt altijd in oplossingen. Hij is altijd positief en gemotiveerd, privé maar ook in zijn werk. Die mooie eigenschap wil ik mijn eigen kinderen ook graag meegeven: Niet opgeven en niet in problemen denken. Het komt goed, al gaat het niet altijd op de manier waarop je het wil. Via een omweg kom je er uiteindelijk wel,” vertelt dochter Emmy. “Zelf heeft mijn vader dat met zijn schoolkeuze laten zien. Hij is er op zijn manier gekomen en zo heeft hij ook mij mijn eigen weg laten kiezen. Als kind nam mijn vader mij vaak mee naar tewaterlatingen, of bijvoorbeeld een politieboot waar hij een nieuwe order voor had. Ook mocht ik vaak helpen op de beurs. Dat waren voor mij interessante en leuke uitjes. Later heb ik kortere perioden bij Alphatron Marine gewerkt en leerde ik het bedrijf en de medewerkers van het eerste uur kennen. Toch had ik meer

H07 º 174

met vliegtuigen. Ik was nog maar zeven jaar toen ik vliegtuigen wilde gaan spotten. Mijn vader ging altijd mee vliegtuigen kijken. Ik denk dat hij het wel jammer vond dat ik al jong meer interesse toonde voor de luchtvaart dan voor de maritieme sector, maar hij heeft mijn toekomstdroom nooit geforceerd. Ik was er denk ik ook niet van af te brengen geweest. Ik ben zeker geïnteresseerd in een stukje scheepvaart, maar de luchtvaart, tja daar lag zo klein als ik was mijn passie. Op een dag zou ik stewardess worden... Inmiddels vlieg ik alweer tien jaar bij KLM en zou ik nooit meer iets anders willen. Toen mijn vader alweer een tijdje terug in de cockpit kwam kijken bij mijn man Jeroen, die piloot is, liet hij zich uiteraard daar ook weer inspireren door de displays die hij zag. Dat was voor mij een mooi moment: het samensmelten van de techniek in de cockpit met die van de stuurhut,” besluit Emmy Vroombout.

H07 º 175

Luuk met zijn vrouw Leny, met zijn dochter Emmy en zijn kleinkinderen Charlotte, Lucas en Daan.

WOORD VAN DANK Deze ode aan Luuk Vroombout is geschreven in opdracht van het management van Alphatron Marine. Dit boek zou echter nooit in deze vorm zijn verschenen zonder de hulp van onderstaande personen.

Gerrit van der Burg, Bob Brouwer, Jan van den Broek, Jaap Gelling, Marcel Vroom, Ton Kooren, Reiji Miwa, Robert Reitsma, Kommer Damen, Jos van der Vegt, Govert de Haas, Edo Haan, Roger van der Kraan, Floor Verboom, Maarten Vroombout en Emmy Vroombout bedankt voor jullie openhartige gesprekken en de tijd die jullie namen voor de interviews!

George van Lochem, Maurice Rutten, Peter van Veen, Wil Walhain, Erik van Boom, Suzan Ahlrichs, Gerard van den Baard en Mr. Ara bedankt voor jullie bijdragen, het recherchewerk en checken van de inhoud. Miranda Meijndert, Morien Amatpawiro, Esther de Reus, Jessie Visscher en Vera Groeneweg dank voor jullie hulp in de zoektocht naar beeldmateriaal. De antwoorden op onze vragen kwamen vliegensvlug zoals we van echte Alphatronners zijn gewend.

En niet in de laatste plaats dank aan Leny Vroombout die ons als een razende reporter voorzag van informatie, beelden en suggesties. Per app, mail of telefoon vanuit Spanje kregen we per omgaande reacties op onze verzoeken. En natuurlijk tijdens de gezellige koffie-uurtjes thuis in Maassluis wanneer Luuk bij Alphatron Marine aan het werk was...

FOTOVERANTWOORDING Archief Alphatron Marine: 5, 24, 34, 36,37,39, 40 (3x), 41 (2x), 42 (4x), 43, 47, 53, 54, 55, 59 (2x), 60, 63, 77, 78, 79, 83, 84, 86, 87 (3x), 88, 89, 93, 103, 104, 105 (2x), 106, 107, 108, 113, 114, 116, 118, 123, 124,125, 128, 135, 136, 138, 139, 153, 157, 171 en 173 Damen Shipyards: 73 (3x), 140, 143, 144, 146 en 147 Edo Haan: 166 en 170 Familie Vroombout: 10 (3x), 11, 16, 17, 19 (2x), 62, 171, 174 en 175

FreeLans: 4, 18, 26, 48, 56, 64, 98, 102, 110, 124, 139 en 165 Historische Vereniging Maassluis: 21 en 33 Jaap Gelling: 66, 69 en 70 (Van der Kloet) Jos van der Vegt: 148 en 150 JRC: 119 KOTUG: 94,97 en 98 KRVE: 28, 31 en 33 Marcel Vroom: 76 en 80 Nationaal Bagger Museum: 13 Peter Zoeterweij: 122

Roger van der Kraan: 14, 15, 20, 33, 156 (2x), 158 (2x), 159, 164, 168 en 174. Scheepswerf De Haas: 160 en 163 Scylla: 130, 132 en 133 Stena Line: 50 en 53 (Rob de Visser) Stiching Sleepboothaven Maassluis: 172 en 173 (2x) Stockfoto’s Alamy: 38 en 90

WVD º 176