49 terugkwam van mijn zomervakantie kreeg natuurlijk iedereen in mijn omgeving er lucht van dat ik terminaal ziek ben. Dus iedereen wilde afspreken om me nog te zien en mijn verhaal te horen. Wouter en ik zeiden in die tijd tegen elkaar: “We gaan in de herfstvakantie nog samen naar Parijs en daarna zien we wel weer verder.” Maar toen naderde kerst: oké… met de hele vriendengroep op skivakantie. Ik zei: “Als ik dát haal…” En ik haalde het – en het was een waanzinnig gave vakantie! Maar ja, nu kom ik in een soort van “tweede ronde”. Moet ik nu weer met allerlei mensen afspreken? Kijk, sommigen zag ik voorheen ook maar eens in de drie jaar en om ze dan nu veel vaker te zien: daar heb ik geen zin in. Dus nu zoek ik een nieuw doel in mijn leven. En ik heb het rationeel goed op een rij – zoals ook een psycholoog eens over me zei. Dus als ik anderen kan helpen met mijn verhaal dan doe ik dat graag.’
‘Ik probeer wel emotionele ruimte aan mijn kinderen te bieden. Maar dat vind ik moeilijk. Dat ga ik liever uit de weg'
Sterfbed Ruimte voor emotie heeft Claar nauwelijks. ‘Wat schiet ik ermee op om hier te gaan zitten huilen? Ik denk dat dat pas op mijn sterfbed komt. Ik probeer die emotionele ruimte wel aan mijn kinderen te bieden. Maar ik vind dat heel moeilijk, dat geef ik toe. Ik ga het liever uit de weg. Als ik zie dat Wouter het moeilijk heeft, dan kunnen we wel samen ze niet in het werkgebied woont, kon huilen. Want voor hem is het het die psycholoog niets voor Claar doen. moeilijkst, denk ik. Dat las ik ook Toen kwam ze in contact met het Helen houdt een blog bij over in het boekje van René Gude, Dowling Instituut dat psychologische haar leven en haar ziekte. Denker des Vaderlands (Sterven is hulp biedt aan mensen met kanker: Ze heeft inmiddels meer doodeenvoudig. Iedereen kan het, ‘Maar dan moeten we met het hele gedan 17.000 bezoekers. red.). Hij is inmiddels overleden, zin daarheen. En dat wil ik niet. Voor de www.updateclaar.nl maar hij verwoordt in dat boekje kinderen is het allemaal al zo moeilijk. de dingen precíes zoals ik ze voel. Die wil ik niet ook nog eens meeslepen Hij zegt bijvoorbeeld: “Je weet niet naar een psycholoog. Hier thuis is hun hoe het na de dood is. Dus waarom zou je je daar veilige haven. Bovendien gaven ze aan: we adviseren druk om maken?” En zo is het: waarom zou ik me je om nu te stoppen met deze hulp want jij bent nu druk maken over dingen die ik niet weet en waar fysiek nog niet ziek genoeg… Bizar vind ik. Want ik geen invloed op heb? Ik ben na het fatale nieuws hoe ziek moet je dan zijn?’ op 1 juli 2016 enorm mindful gaan leven. Noodgedwongen. Maar elke dag is wel een nieuwe dag. Rationeel Wat er daarna komt, dat zien we dan wel weer.’ Het RTL Nieuws hoorde van Claars zoektocht naar goede begeleiding voor gezinnen als dat van haar en maakte er een item over. Ook het Algemeen Kort na dit interview bleek dat de grootste tumor in Dagblad pikte het verhaal op, en Claar werkte Claars hoofd gegroeid was. Ze besloot op dringend mee aan een boekje voor de Patiëntenfederatie advies van de artsen te starten met chemotherapie. Nederland over zorg bij ongeneeslijke ziekte. Waar Bij het ter perse gaan van deze Liever was ze aan de haalt ze die motivatie vandaan? ‘Toen ik vorig jaar laatste van een reeks van drie chemo's bezig.
CLAAR LEWIN