Werken tijdens de pandemie

De ene week was ik nog met een aantal van jullie in Lissabon, een week later zat Nederland op slot. Thuiswerken werd de norm. Met het thuiswerken kwam ook veel onzekerheid, want zou ik überhaupt als werkstudent nog kunnen blijven werken? Kreeg ik nog wel die baan die ik zou krijgen? En... Hoe leer ik mijn collega’s kennen als ik niet op kantoor ben?

Door: Claartje Rouppe van der Voort

De anderhalvemetersamenleving

Op 5 maart 2020 vertrokken we met een groep van FIRST Maastricht naar Lissabon. Alhoewel corona op dat moment ook al in Nederland was, golden er in Nederland nog geen strenge maatregelen. De anderhalvemetersamenleving was nog niet door iemand in de mond genomen. Na 4 dagen Lissabon vlogen wij weer terug naar Nederland. De dinsdag nadat wij terugkwamen, kwam de eerste persconferentie van premier Rutte en minister Bruins. De anderhalvemetersamenleving was een feit.

Thuiswerken de norm

Op het moment dat dit alles plaatsvond was ik werkstudent bij KPMG Meijburg & Co. Vlak na de persconferentie ontving ik het bericht dat thuiswerken de norm werd en niemand meer naar kantoor mocht. De eerste paar weken had ik hier geen moeite mee, omdat het veel reistijd scheelde. Na een korte periode bij Meijburg gewerkt te hebben, ben ik per 1 september 2020 bij de Belastingdienst als Tax Talent Trainee begonnen. Waar ik bij Meijburg mijn collega’s al kende, kende ik bij de Belastingdienst slechts een handjevol mensen. Begin maart was ik nog blij dat ik niet meer hoefde te reizen, in september was dit echter anders.

De kracht van het traineeship is dat je zo veel mogelijk invalshoeken en plekken te zien krijgt. Dit maakt het mogelijk om een groot netwerk op te bouwen, zowel intern als extern. Elke vier maanden wissel ik van werkplek, maar gegeven de huidige situatie is het een extra uitdaging om jezelf te laten zien bij collega’s om op die manier een groot netwerk op te bouwen.

Bellen met directe collega’s

Alhoewel het periodiek wisselen van werkplek enerzijds aantrekkelijk is, zorgt het er anderzijds ook voor dat je jezelf, zeker in deze tijd, tegen komt. Zo ben ik nooit op mijn werkplek geweest tijdens mijn vorige periode, mijn directe collega’s heb ik, op een enkeling na, alleen digitaal ontmoet.

Ik was mij hier echter van bewust op het moment dat ik solliciteerde voor het traineeship. Wat mij enorm heeft geholpen en wat ik iedereen ook kan aanraden in deze periode van thuiswerken, is om alle directe collega’s op jouw eerste werkdag op te bellen. Vertel wie je bent, wat kom je doen en misschien wel het belangrijkste: neem er de tijd voor. Wat mij namelijk is opgevallen, is dat iedereen heel blij is dat je belt. Ik vond het in beginsel spannend om de telefoon op te pakken en iedereen op te bellen, maar ik heb vooral gemerkt dat iedereen heel enthousiast is dat je belt en respect heeft dat je het doet. Op zo’n manier blijven mensen jou ook onthouden en weten ze dat jij er bent.

Gooi af en toe je frustratie eruit

Of je nu (werk)student bent of al fulltime aan de slag bent, pak niet alleen die eerste werkdag de telefoon op, maar blijf collega’s bellen en neem hier ook de tijd voor. Vraag

hoe het met de ander gaat en belangrijker nog: gooi af en toe ook je frustratie eruit. Ik heb namelijk gemerkt dat iedereen tegen hetzelfde aanloopt en juist door het eruit te gooien en het bespreekbaar te maken, lucht dat voor mij altijd op. Naast dat ik regelmatig met mijn collega’s bel, wandel ik ook met één collega, tevens oud-trainee, één keer per week hier in de omgeving. We praten dan over allesbehalve werk en op die manier zijn wij er toch even uit. Ik heb namelijk gemerkt dat ik dit menselijke contact het meeste mis tijdens deze situatie. Het is minder makkelijk om iemand te appen dat je spontaan voor de deur staat en het terras zit er helaas al helemaal niet in, laat staan een avond in de kroeg. Alhoewel een wandeling zeker niet vergelijkbaar is met een avond in de kroeg is het in ieder geval iets meer dan niets.

Claartje Rouppe van der Voort

Denk aan wat wel kan

Daarnaast probeer ik vooral te denken aan wat wel kan en niet zozeer aan wat niet kan. Op momenten dat ik denk: “Ik weet niet hoe het kantoor er van binnen uitziet”, “Ik weet niet hoe mijn collega’s er echt uit zien” en “Ik zou zo graag op een terras willen zitten/in de kroeg willen staan met vrienden, zonder dat er beperkingen zijn”, merk ik dat ik in een dal kom waar ik niet uitkom als ik zou blijven hangen in alles wat niet kan. Zo heb ik wel mijn mede trainees meerdere keren ontmoet, onder andere op de eerste werkdag, tijdens een jaarlijks evenement waarbij alle trainees op een externe locatie bij elkaar komen en tijdens de jaarlijkse kerstborrel. Tijdens deze laatste borrel zat ik samen met twee andere trainees bij mij thuis en namen we samen deel aan, onder andere, een online quiz met de andere trainees. Ondanks dat we niet met alle trainees fysiek bij elkaar waren, was dit toch een enorm geslaagd alternatief. Mijn tip is dan ook, probeer op de momenten dat het minder gaat, te denken aan wat wel kan, bijvoorbeeld dat je je vrienden wel nog kunt zien.

Het “nieuwe normaal” is slechts een fase

Alhoewel aan mij is gevraagd om iets te vertellen over het thuiswerken en ik vooral geprobeerd een aantal tips te geven, hoop ik dat op het moment dat deze FIRM verschijnt het artikel al verouderd is en dat we met z’n allen in de Maltezer, zonder beperkingen, kunnen borrelen om uiteindelijk de avond te kunnen afsluiten in Défilé en dat het “nieuwe normaal” slechts een fase is in plaats van de standaard.