Retrospective Dominique Deruddere

OPENINGSFILM The Chapel

Dominique Deruddere

Virtuoos concertpianiste Jennifer Rogiers (Taeke Nicolaï) neemt deel aan de befaamde Koningin Elisabethwedstrijd. Samen met de elf andere kandidaten wordt ze traditiegetrouw afgezonderd in de ‘Muziekkapel’, zonder enig contact met de buitenwereld. Haar droom lijkt werkelijkheid te worden, maar nog voor de eerste noot gespeeld is, pakken donkere wolken zich samen. De jonge vrouw lijdt onder de stress van de competitie en het isolement. Bovendien dreigt een vreselijk geheim boven te drijven net tijdens de belangrijkste week van haar leven. ‘The Chapel’ duikt in de psychologie van een getroebleerde pianiste. Het legt de littekens bloot van een verleden dat nooit ver weg is met herinneringen die soms als brandstof kunnen dienen om vol overgave een ambitie na te jagen, of net ontwrichtend en verlammend kunnen werken. De Vlaamse regisseur Dominique Deruddere (‘Crazy Love’ en ‘Hombres complicados’) brengt met ‘The Chapel’ een film met grote internationale uitstraling, overgoten met klassieke pianomuziek en een zorgvuldig gekozen cast.

België | 2022 | 110 min. | psychologisch drama, thriller | 9+ | CAST Abigail Abraham, Taeke Nicolaï, Zachary Shadrin, Ruth Becquart, Kevin Janssens | TAAL Nederlands, Engels, Frans | OND Nederlands, Frans | DISTRIBUTEUR Paradiso Filmed Entertainment VR 27.01: 19.15 UUR - KIN VR 27.01: 19.30 UUR - KIN VR 27.01: 22.45 UUR - KIN MA 30.01: 17.00 UUR - KIN

INTERVIEW Dominique Deruddere

De première van ‘The Chapel’ geeft het feestelijke startschot voor de vijftiende editie van Filmfestival Oostende. Dominique Deruddere brengt met zijn laatste nieuwe langspeelfilm een intrigerend portret van een concertpianiste aan de vooravond van de belangrijkste dag uit haar leven. Deruddere is één van de grootmeesters van de Belgische cinema, bekend van onder andere ‘Wait Until Spring, Bandini’ (1989) en ‘Iedereen beroemd!’ (1999), waarvoor hij een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film kreeg. Hij is niet alleen een vaste waarde voor de Belgische film, hij was ook meermaals te gast bij Filmfestival Oostende. Nu opent Dominique Deruddere het filmfestival waar hij een sterkere band mee heeft dan velen denken: “Mede door het gezaag van Arno Hintjens en mezelf is Filmfestival Oostende uit de grond gestampt. De prachtige stad moest simpelweg een filmfestival krijgen.”

‘The Chapel’ brengt het verhaal van een jonge pianiste tijdens de loodzware Koningin Elisabethwedstrijd. Hoe is het idee ontstaan? Toen ik jong was, wou ik heel graag piano leren spelen, maar mijn oudere broers en zussen waren al snel gestopt met muziekschool. Dus mijn ouders wilden me, als achterkomertje, niet meer naar de muziekschool sturen. Ik moest het zelf maar leren. Toen ik een reportage zag over de Muziekkapel van de Koningin Elisabethwedstrijd vond ik dat zo intrigerend: opgesloten worden met elf andere kandidaten zonder je ouders, dat moet nogal een feest zijn (lacht). In 1991 werkte ik samen met Franse auteur Érik Orsenna, die de Prix Goncourt heeft gewonnen (in 1988 red.), en keken we naar de Koningin Elisabethwedstrijd. Erik was verbaasd dat er nog nooit een film was gemaakt over die indrukwekkende arena: de Kapel, de zaal, maar bovenal de ongelooflijke druk. Hij had gelijk, maar een concreet idee kwam er pas later. In 2009 meer bepaald, toen mijn zoon zeer gedreven piano begon te spelen, mét talent. Ik zag zijn inzet, de zoektocht naar perfectie en vroeg me af welke obstakels er allemaal kunnen opduiken, wat kan een passie breken en wat is de prijs die je betaalt voor perfectie?

Verklaart dat ook meteen waarom je ‘The Chapel’ als je meest persoonlijke film beschouwt? Klopt. Het gaat een stukje over mezelf, mijn zoon en mijn familie. Het blijft wel een volledig fictief verhaal - behalve alles wat te maken heeft met het wedstrijdformat - al hebben veel mensen dat niet door. Sommigen denken dat Jennifer Rogiers (het hoofdpersonage van ‘The Chapel’) echt heeft bestaan en zoeken haar zelfs op, tevergeefs natuurlijk (lacht).

Had je Taeke Nicolaï in gedachten als hoofdpersonage toen de film vorm kreeg? Oorspronkelijk ging het een internationale film zijn, Amerikaans gefinancierd, maar uiteindelijk is het een Belgisch verhaal geworden, met een Belgisch