W przypadku rękopisu gall. fol. 182, którego jedna strona jest tutaj prezentowana, udaje się ustalić wiek oraz płeć pierwszego właściciela, a także region, który zamieszkiwał, chociaż nie sposób poznać jego imienia i nazwiska. Rękopis zawiera różne typy tekstów. Do dzisiaj zachowały się z niego jedynie cztery pergaminowe karty, ale pierwotnie był to bardzo obszerny rękopis: posiada oryginalną numerację kolumn, a numer ostatniej zachowanej kolumny to 515. Teksty, które się zachowały są z gatunku religijnych, dydaktycznych i moralizatorskich – można zatem słusznie przypuszczać, że taki był charakter całego zbioru. Dla kogo owa antologia została wykonana? Mamy tutaj do czynienia z luksusowym rękopisem: zawiera inicjały figuralne, drolerie, litery filigranowe i inne zdobienia. Poza tym, wszystkie teksty występują w języku francuskim. A zatem rękopis został zamówiony przez osobę świecką (duchowni czytali po łacinie), lub zamówiony dla niej, w dodatku była to osoba bardzo zamożna – w taki sposób wykonana książka zapewne mogła osiągnąć wysoką cenę. Wśród zachowanych tekstów znajduje się fragment traktatu moralizatorskodydaktycznego Filipa de Novarre, pt. Les quatre âges de l’homme
122
(„Cztery okresy życia człowieka”). Książka Filipa była przeznaczona dla świeckich. Autor podzielił ją na cztery części: 1) porady dla osób do dwudziestego roku życia; 2) między dwudziestym a czterdziestym rokiem życia; 3) między czterdziestym a sześćdziesiątym; 4) między sześćdziesiątym a osiemdziesiątym – oddzielnie dla mężczyzn i oddzielnie dla kobiet. Wspomniany fragment w rękopisie gall. fol. 182 zawiera porady dla mężczyzny, między czterdziestym a sześćdziesiątym rokiem życia, dotyczące sposobu spędzania dnia. Inicjał figuralny znajdujący się na początku owego fragmentu przedstawia właśnie mężczyznę, który budzi się w swoim łóżku. A zatem rękopis został wykonany dla osoby świeckiej, majętnej, był to mężczyzna między czterdziestym a sześćdziesiątym rokiem życia, żyjący w Lotaryngii, jako że rękopis posiada wyjątkowo wyraźne i nie pozostawiające wątpliwości cechy dialektu lotaryńskiego. Inne teksty obecne w zbiorze także zostały wybrane dla niego. ¶