utworów scenicznych wiązanych z nazwiskiem Calderóna (ms. hisp. quart. 13). Ze względu na brak wskazówek historycznych, nie sposób dziś wskazać poprzednich właścicieli rękopisów, wchodzących w skład tychże tomów. Wyjątek stanowi kilkanaście manuskryptów (hisp. quart. 12, hisp. quart. 15d, hisp. quart. 18i, hisp. quart. 16b, o, p, q, v, w, ab, af, al) sygnowanych nazwiskiem Vidaurre. Przypuszczalnie są to autografy, sporządzone ręką Antonio Benito Vidaurre y Orduñi (1724-1780), hiszpańskiego dramatopisarza, naśladowcy Calderóna. Choć droga wspomnianych rękopisów do biblioteki berlińskiej pozostaje nieznana, wydają się one jednak mieścić w ogólnym klimacie otwartości i zainteresowania hiszpańskim teatrem w Niemczech, przed 1830 rokiem. Ich obecność w kolekcji berlińskiej można zatem uznać za przejaw i odzwierciedlenie tych tendencji. Na przykładzie rękopisów iberyjskich widoczne są również pewne działania, jakim poddawano zabytki rękopiśmienne po ich wprowadzeniu do kolekcji berlińskiej. Wiele z rękopisów doczekało się oprawy właśnie w tej instytucji, a w niektórych przypadkach niemieckojęzyczne adnotacje widniejące na ich kartach wskazują osobę, która dokonała ich opracowania od strony bibliotecznej w Bibliotece Królewskiej w Berlinie. Jedną z takich postaci był z pewnością Johann Karl Eduard Buschmann (1805-1880), językoznawca i bibliotekarz, który uczestniczył w procesie włączania do kolekcji berlińskiej dwóch rękopisów hiszpańskich, opatrzonych sygnaturami hisp. fol. 20 (vol. 1-2) oraz hisp. quart. 64. Ostatni ze wspomnianych manuskryptów, dar Aleksandra von Humboldt, o czym była mowa powyżej, kilkadziesiąt lat po akcesji do biblioteki berlińskiej wzbudził zainteresowanie innego pracownika tej instytucji. Chodzi o Richarda Pietschmanna (1851-1923), niemieckiego orientalistę, egiptologa i bibliotekarza, m.in. zatrudnionego na stanowisku kierowniczym w Bibliotece Królewskiej w Berlinie w 1902 roku, a od 1903 także w Bibliotece Uniwersytetu w Getyndze. Za jego sprawą ów manuskrypt zawierający relację z misji Diego Rodrígueza de Figueroa do inkaskiego władcy (część a rękopisu) doczekał się wydania drukiem w 1910 roku.107 Ta niemieckojęquart. 1-50 oraz hisp. fol. 1-10, bez jakichkolwiek dodatkowych szczegółów. 107 Richard Pietschmann, Bericht des Diego Rodriguez de Figueroa über seine Verhandlungen mit dem Inka Titu Cusi Yupanqui in den Anden von Villcapampa, mitgeteilt von Richard Pietschmann, extr.: „Nachrichten der K. Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen Philologischhistorische Klasse”.
59