Pagina 7
Groot voorleestalent op kleine Kompas
Belevenissen Door Piet Hendrikx
Vissen 4
De leerlingen van 't Kompas weten hoe ze moeten voorlezen. Nu gaan ze genieten van een welverdiende herfstvakantie.
Nerveus gaat ze zitten op de blauwe stoel in de aula. Als ze opkijkt, ziet ze tientallen ogen van schoolgenootjes, enkele ouders en een driekoppige jury op zich gericht. Daarom duikt ze maar snel in haar boek. Een beetje onzeker begint ze te vertellen over Andy en Terry in hun boomhut met maar liefst 26 verdiepingen. Haar helder stemmetje trekt iedereen in het verhaal. Veel te snel is het voorleesmoment alweer voorbij. Lize zit in groep 6 van basisschool ‘t Kompas in Heijningen. Zij is vrijdag een van de acht kandidaten van de voorleeswedstrijd waarmee de school elk jaar de herfstvakantie inluidt. Haar heldere uitspraak en de prettige manier waarop Lize het verhaal voordraagt, ontgaat ook de jury niet. Oud-schooldirecteur Henk Westerink, huidig directeur Werner Buurma en journalist Jan Willem van Bodegom weten het al meteen: Lize wint dit jaar de wedstrijd. Poepende dieren Toch maken de andere kandidaten het de jury niet makkelijk. Het niveau ligt ontzettend hoog.
Zelfs de kinderen die nog niet kunnen lezen, brengen op eigen wijze de verhalen tot leven. Zoë uit groep 1 krijgt de meeste lachers op haar hand met ‘Over een kleine mol die wil weten wie er op zijn kop heeft gepoept’. Helemaal uit haar hoofd laat ze op komische wijze alle poepende dieren de revue passeren. Het levert Zoë de tweede prijs op. De derde prijs gaat naar Raphaël uit groep 5. Als een volleerde voorlezer draagt hij voor uit Griezelige tijden van Paul van Loon. Polleke en Pelleke Glenn uit groep 7 houdt het met zijn keuze dicht bij huis. Hij
leest voor uit ‘Polleke en Pelleke op reis’ van Piet Hendrikx uit Fijnaart. Thijs uit groep 3 is helemaal weg van de boerderij, wat hij goed laat horen. Lilly zit nog maar in groep 4, maar leest al prachtig voor uit De Gorgels. Nienke uit groep 8 mag Het Kompas vertegenwoordigen tijdens het voorleeskampioenschap van de gemeente Moerdijk. In de wedstrijd op school maakt ze veel indruk met ‘Verboden voor mij’. Alleen Lorenzo uit groep 2 blijft stil. Hij heeft deze middag geen zin om voor te lezen en dan moet je het natuurlijk niet doen. Door Jan Willem van Bodegom
Niet alle handen op elkaar voor speelplek op trainingsveld Het trainingsveld van vv Oranje-Blauw ’14 in Heijningen wordt nauwelijks gebruikt. Daarom ontstond het idee om het grasveld in te richten als een speelplek. Tijdens de dorpsavond werden vorige week dinsdag de plannen gepresenteerd. Niet iedereen reageerde echter even enthousiast. De gemeente ziet op het trai-
ningsveld een ontmoetingsplek tussen jong en oud voor zich. Terwijl de jongste kinderen zich uitleven in het speelbos en op de toestellen met natuurlijke elementen, kan de wat oudere jeugd een balletje werpen op het basketbalveld of een balletje trappen op het pannaveldje. Voor de ouderen komt er een jeu-de-boulesbaan met een bankje. Op papier ziet het er prachtig uit. Een bewoner van de
Hoge Heijningsedijk die met zijn perceel grenst aan het trainingsveld ziet het anders. Volgens hem is er te weinig sociale controle. Bovendien vreest hij dat in plaats van spelende kinderen hangjongeren gebruik gaan maken van de speelplaats. De gemeente gaat nu kijken wat zij met haar plannen en de reactie gaat doen. Door Jan Willem van Bodegom
Toen ik vroeger meej ooze Jan gieng visse in St Annalaand are we pech. Ik pikte ooze Jan op in Stjeenberrege en wij weg wor. Kalm aon rijje, waant daor waar wa nachtvorst gewiest en soms waar ut wa glad. In St Annalaand, vlakbij ut haoventje gienge we jeerst op un steiger staon om te visse. De auto lekker dichtbij, da waar makkelijk. Ut waar eigelijk un steiger vur gehandicapten woorde we laoter, maor die zaage we nie, dus wij op die steiger. Nou waar die steiger nog spiegelglad van die nachtvorst, dus ne gehandicapte zou zo ut waoter in gekukeld zen misschien. Mar de gehandicapten zouwe daor ok niks vange wor. Al oos lwood bleef in de stjeene steeke. Steeds alles kwijt. Wij zeeje: “Witte wa, wij gaon verderop kijke.” Wij reeje naor Staovenisse, maor ut waar un bietje glad. En ja wor, wir pech. Ik gleej dur bij un kruising teege un aandere auto. Gloeiende gloeiende…. Nao alles gereegeld te hebbe meej da ventje zen we wir deurgegaon naor Staovenisse om toch te visse. Die deuk in de auto moes laoter gereegeld worre. De auto aon de dijk weggezet en maor leure meej de viskoffer en al ut spul. Oover de dijk naor un strekdam. Ut leeke wel kilomeeters. Maor we vienge ieder un paor visse, dus da maokte veul goed. Nie mijn auto wor, da waar dikke pech! Un aandere kjeer zen ooze Jan en ikke naor de zelfde plek gegaon, waant daor kun je wa vange. In de tussetijd waare daor veul oesters gekomme en ut lwood waare we ok reegelmaotig kwijt. Ik weet nie of jullie wel es visse, maor die vishaokjes aon de onderlijn zen jeel scherp. Dus in mijn viegers kreeg ik wel van die wondjes. Ok ne kjeer onder mijne naogel. Dan in da zoute waoter. Neeje ut zaat nie altij meej. Gienge we naor huis, kwaam ik bij mijn auto, neeje waare al mijn mwooie wieldoppe weg. Toen zen er wel wa heilige aongeroepe wor.