Pagina 11
Gedeputeerde verrast Ineke Peters met Gouden Duim
“Keenesluis is stuk geschiedenis dat weer tot leven komt”
Ineke Peters leidt gedeputeerde Swinkels rond bij de nu nog vervallen Keenesluis.
Ineke Peters had zich goed voorbereid op het bezoek van gedeputeerde Henri Swinkels aan ‘haar’ Keenesluis. Kaatjes Kruiden zorgde voor de Keenethee en Bakkerij Nagelkerke had Keenekoek gebakken. Ineke zou de Brabantse gedeputeerde maandag 21 november verrassen op een smakelijk en leerzaam bezoek aan haar dierbare project. Het liep enigszins anders. Zodra Swinkels binnenstapte, verraste hij de gastvrouw met de Gouden Duim van de provincie Noord-Brabant. Even wist de altijd spraakzame Ineke niet was zij moest zeggen. De provincie Noord-Brabant reikt elke maand de Gouden Duim uit aan iemand die zich belangeloos voor anderen inzet. Ineke Peters maakt zich sinds 2010 hard voor de restauratie van de Keenesluis op de grens van Fijnaart met Standdaarbuiten. Swinkels vertelde dat Ineke de prijs kreeg omdat zij mensen inspireert om aan het mooie project deel te nemen. Volstorten De strijd om de Keenesluis te behouden en te restaureren begon op 4 maart 2010. “Dat was de dag na de gemeenteraadsverkiezingen”, vertelt Ineke. “Ik keek uit mijn raam en zag dat er bouwhekken werden geplaatst rondom de sluis die naast mijn huis ligt. Eén van de mannen vertelde me dat de hekken werden geplaatst omdat de boel onveilig was. Ik wilde weten wat er met de sluis ging gebeuren. Een medewerker van Waterschap Brabantse Delta vertelde me dat hij zou worden volgestort met zand. Daarop heb ik meteen een mail gestuurd met
alle kennis die ik op dat moment had over de sluis en met de boodschap: ‘Stort hem alstublieft niet vol, maar ga hem restaureren; hij is het waard’.” Basis Ineke ontketende een ware strijdtocht voor de Keenesluis, waarvoor zij zelfs haar raadslidmaatschap opzegde. Ze kreeg het voor elkaar dat twee jaar geleden het waterschap geld reserveerde voor de basisrestauratie. “Die restauratie zou nu kunnen beginnen, zodra het geld vrijgegeven wordt”, aldus Ineke. Ze sloot zich aan bij het project Waterpoort en lobbyde bij het waterschap om verder te gaan dan alleen de basisrestauratie. “Laat ons het extra geld bij elkaar sprokkelen, zodat de restauratie honderd procent kan worden uitgevoerd. Eerst was het antwoord ‘nee’, maar uiteindelijk kregen we toch groen licht.” Geschiedenis Op 13 november 2015 werd Stichting Beleef de Keenesluis
opgericht. De stichting zamelt geld in voor de restauratie, maar organiseert ook evenementen rond de Keenesluis en haalt de historie boven water. “De Keenesluis is geen vervallen monument, maar een mooi stukje geschiedenis dat hier tot leven komt, midden in de mooie natuur”, stelt Ineke. In 2019 bestaat de Keenesluis 250 jaar. De kersverse eigenaresse van de Gouden Duim zou graag zien dat dan het scheprad terug is, de sluis weer doorvaarbaar is met kleine bootjes en er een verpoosplek is gecreëerd. Door Jan Willem van Bodegom
Belevenissen Door Piet Hendrikx
Vliegeren In de wei bij oos aachter de boerderij hebbe ooze Jan en ikke veul gevliegerd. Wij hebbe tig vliegers gemaokt en die hebbe bijna allemaal un poging gedaon om te vliege. Mijn jeerste vliegertje kreeg ik graotis bij de benzinepomp. Da waar un vliegertje meej zonne grwoote gele druppel erop, meej un gezicht erin. Ik dèènk iets van de benzine of zo. Da dieng gieng vanzelf de lucht in jong, ik kon gewoan stil blijve staon. Natuurlijk war tie zo versleete en toen gienge we, ooze Jan en ikke, zelf ne vlieger maoke. Jeerst houtjes zoeke in de houthoek, of aon ne bwoom. Dan vastmaoke in un kruisvorm, touwke rondom, mar dan. Wij are zo mar gin vliegerpapier, dus kraante gepakt en die dicht gelijmd om de touwkes heene. Ut dwarslatje wier ok krom gespanne, waant wij zeeje dat de wind er dan beeter langs kon en dan gieng tie beeter omwoog. As tie goed drwoog war gienge we probeere. Jeerst un bolleke vliegertouw op un kloske gewonde, waant strwooitouw war te zwaor. De stèèrt goed lang en gras eraon. Ut waare net strikskes. Dan ut oplaote, saome meej ooze Jan. Jeentje moes de vlieger vasthouwe, ja ikke dus, waant ik war de jongste he, en den aandere ut touw. Ja mar die vliegers van oos gienge mjeestal wel omwoog wor. Owee as tie jeene kjeer op de grond dook, dan war ut krantepapier gescheurd natuurlijk. Dan zeeje we un paor echt nederlaandse woorde en we gienge um wir maoke. Wa we ok deeje war briefkes stuure naor boove. Ik dèènk da Haazes laoter, meej zijn vliegerliedje, da ok zo gedaon heet . As de vlieger goed grwoot war en ut waaide goed, dan deeje we ok nog strwooitouwe deraon. Mar da pakte mjeestal nie goed uit, waant de vlieger laag zo beneeje. Dan moese we dur alle weije, oover de maïs en wir dur weije soms meej de koeie, ut touw bij mekaore zoeke. Mar vliegere konde we goed wor!