Seizoensbrochure fABULEUS 13-14 by Filip

augustus 2013 12+

september 2013

oktober 2013

november 2013

december 2013

januari 2014

februari 2014

maart 2014

april 2014

mei 2014

GIRLS

DANS

Love Songs (veldeke) LOCATIETHEATER

PERFOR MANCE NIEUW

16+

fABULEUS 2013-2014

Niks is wat het lijkt

“Bij fABULEUS heb ik de eerste stappen gezet naar alle dingen die ik altijd al had willen doen. Het heeft mij, als puber, weer doen dromen,” vertelde zangeres Sandrine Van Handenhoven in een recent interview.

12+

THEATER

fABULEUS is een dansen theaterhuis met vele gezichten, maar dit is de essentie: een plek waar zowel onervaren jongeren als beloftevolle professionele podiumkunstenaars in de beste omstandigheden hun talent ontdekken, ontwikkelen en tastbaar maken. De uitdagende voorstellingen die daarbij ontstaan, doen ook ons publiek dromen, of het nu kinderen, jongeren of volwassenen zijn. In deze brochure ontdek je negen verschillende werelden: onze fascinaties in 2013-2014.

Het zondagavondgevoel Theater

Othello

14+

kijk ver genoeg achterom en je kijkt weer...

dans

...naar voor

NIEUW

snipperdagen

Theater 6+

12+

dans

dUb

NIEUW

3 op 3

NIEUW 6+ dans

festival

vaart

Bad romance, Lady Gaga

There are murders and suicides prompted by love. Love is not necessarily more peaceful than revolutionary politics.

Ayn Rand, filosofe

— Alain Badiou

Risk and adventure must be reinvented against safety and comfort. — Alain Badiou

Love involves two. It is an existential project: to construct a world from a decentred point of view other than that of my mere impulse to survive or re-affirm my own identity.

La mesure de l’amour c’est d’aimer sans mesure. — Augustinus

Legacy – Levi’s commercial Go forth

Hendrik Van Veldeke, 12de-eeuwse schrijver

Single Ladies (Put a ring on it), BeyoncE Beyonce

— Alain Badiou

Negen jongeren bezingen de liefde in het spoor van de middeleeuwse dichter Hendrik van Veldeke

love songs (veldeke)

Occupy-beweging, handsignalen

Il faut savoir dire nous, pour pouvoir dire je. — Jean-Luc Godard

GangNam style, Psy Meredith Monk, componiste/ zangeres

Arthur Rimbaud, dichter Georges Bataille, schrijver/filosoof/dichter

Alse die vogel vroelichen Den sumer singende enpfân, Und der walt is loubes rîche Und die bluomen schône stân, Sô ist der winter gar vergân. Mîn reht ist, daz ich wîche Dar mîn herze staeteliche Von minnen je was undertân. — Hendrik van Veldeke

Hannah Arendt, filosofe

Die Liebe zu Einem ist eine Barbarei: denn sie wird auf Unkosten aller Übrigen ausgeübt. Auch die Liebe zu Gott.

Die meisten Menschen sehen das Problem der Liebe in erster Linie als das Problem, selbst geliebt zu werden, statt zu lieben und lieben zu können. Nicki Minaj, popsteR

— Erich Fromm

— Friedrich Nietzsche Michael Hardt, filosoof

Tony Judt, geschiedkundige

You love people not for what they do for you or what you do for them, but for their values, their virtues, which they have achieved in their own character. You don’t love costless, you don’t love everybody indiscriminately. You love only those who deserve it. — Ayn Rand

the Century of the self - Adam Curtis

Michiel Vandevelde

L’amour est à réinventer, on le sait. — Arthur Rimbaud

Michiel (°1990) belandde op zijn 13de op een auditie van fABULEUS zonder enige danservaring. Enkele maanden later danste hij een solo die de start zou blijken van een lang fABULEUSparcours. Hij zou uiteindelijk in 5 jongerenproducties meedansen, 3 projecten maken binnen PREFAB/VAART en samen met Jozef Wouters en Menno Vandevelde de productie Opera/Een werkstuk maken. Tien jaar later is Michiel afgestudeerd als danser/ maker aan P.A.R.T.S. (Brussel). Hij werkt aan verschillende projecten in STUK (Leuven), Vooruit (Gent) en is mede-organisator van het festival Bâtard (Brussel). Met Love Songs (veldeke) maakt hij de cirkel rond en geeft hij de fakkel door aan een nieuwe generatie jong talent.

Love Songs (veldeke)

NIEUW 16+

Een jaar lang ging theatermaker/choreograaf Michiel Vandevelde samen met 9 jongeren tussen 13 en 23 jaar op zoek naar antwoorden op de vraag wat het concept liefde kan betekenen in onze huidige wereld. Hij confronteerde ze daarvoor met filosofen, documentairemakers en conceptuele kunstenaars, maar evengoed met hedendaagse popsongs. De zoektocht vertrekt verrassend genoeg bij de middeleeuwse minneliederen van Michiels bijna-naamgenoot Hendrik van Veldeke. Een stuk over de liefde, de kracht van de groep en over ideeën die de wereld veranderen. Première: 28/09/2013, 20:00, OPEK (Leuven) Creatie Michiel Vandevelde Zang/Dans Louise Bergez, Willem Herbots, Arthur Hollants, Anna Franziska Jäger, Joanne Van Bastelaere, Jef Raven Van Berckelaer, Evelyne Van Hecke, Mitch Van Landeghem, Marlies Van Wielendaele Feedback Peter Missotten, Néstor García Diaz, Dirk De Lathauwer Productie fABULEUS Coproductie TAKT (neerpelt) In samenwerking met Musica

derkunst, voor muziek, voor dans? Ze zochten naar een soort puurheid, weg van alle referenties, van emoties, van verhaallijnen. Bij dans begin je dan onderzoek te doen naar alle manieren waarop een lichaam in beweging gezet kan worden en hoe lichamen ten opzichte van elkaar bewegen.

Postmoderne dans nu eindelijk voor iedereen vanaf zes jaar

3 op 3 Het lag enigszins voor de hand dat de makers van Busy Rocks na hun opleiding aan P.A.R.T.S. (de dansopleiding van Anne Teresa De Keersmaeker) hun weg zouden zoeken naar de dansfestivals en de kunstencentra. Verrassend genoeg bleek hun werk niet alleen bij de vertrouwde dansliefhebbers aan te slaan.

Ook zesjarigen bleken als een blok te vallen voor hun absurde gedol met de releasetechniek. Met 3 op 3 richten ze zich bewust op kinderen én volwassenen. 3 op 3 dat zijn drie dansers, in drie even verdienstelijke als geestige pogingen om vat te krijgen op de essentie van dans.

Tuur Marinus (één van de makers van Busy Rocks): Je ziet drie dansers die iets proberen te bereiken dat onmogelijk is. Ze proberen de pure beweging te vatten. Beweging die niks wil uitdrukken. Beweging zonder wil, zonder gevoelens. Maar zelfs als je niks wil uitdrukken, druk je toch nog iets

uit. Er ontstaat altijd een soort verhaal, doordat je als toeschouwer verbanden legt. Hoe extremer wij ons wijden aan ons onderzoek, hoe meer je de absurditeit ziet van onze pogingen. Daarin zit ook de humor van het stuk.

Waar komt het ideaal van de pure beweging eigenlijk vandaan? Het is iets dat samenhangt met het ontstaan van de moderne kunst. In alle kunsttakken zijn kunstenaars op een bepaald moment op zoek gegaan naar de essentie van hun medium. Wat is specifiek voor schil-

Het lijkt me ook iets waar je tijdens een dansopleiding doorheen moet: terug naar de basis van beweging. Ja. Toen ik op P.A.R.T.S. zat, was releasetechniek de belangrijkste techniek die we aangeleerd kregen. Daarin draait alles om het momentum of de zwaarte-

kracht. Zolang een bepaald lichaamsdeel niet plat op de grond ligt en dus een zekere hoogte heeft, kan je het in beweging zetten door het los te laten.

Pure fysica dus. Ja. Dat heeft dus niets te maken met het uitdrukken van emotie.

3 op 3 is een drieluik. Kan je iets vertellen over de ontstaansgeschiedenis van de drie blokjes? Keeping busy is een fragment uit ons afstudeertrio aan P.A.R.T.S. Het is een stuk waarin we de releasetechniek tot in het absurde doortrokken. We zetten elkaar in beweging door als dominosteentjes tegen elkaar te botsen.

Was dat dan een soort kritiek op jullie opleiding? Nee. Of toch niet alleen dat. Iedereen zag wel dat het een absurde versie was van de danstechniek die we vier jaar lang hadden moeten studeren. Maar die techniek was eerder

een inspiratiebron dan een bron van sarcasme.

Was het stuk grappig bedoeld of probeerden jullie de techniek zo serieus mogelijk toe te passen? Alletwee. De drive was het verlangen om een humoristisch stuk te maken, maar het kon alleen werken als we heel secuur met de techniek omgingen. Hoe strakker, hoe grappiger.

Keeping busy is één grote kettingreactie van bewegingen. Klopt het ook echt allemaal, fysisch gezien? Of moet je soms foefelen? Het is constant foefelen. Het is echt make-believe. We willen de beweging onderling

Fabián Barba

gaande houden. Maar puur fysiek kan dat niet, omdat we maar met drie zijn. Als je valt, moet je dus een manier zien te vinden om niet plat op de grond terecht te komen, zodat er beweging in het spel blijft. Daar zit ook de humor in: iedereen ziet meteen dat het niet echt is, maar we doen enorm ons best

om het zo echt mogelijk te doen lijken.

Over naar het tweede trio, Minimal animals. De inspiratie van dat fragment komt van de beroemde fotoreeksen van Edward Muybridge, een Engelse fotograaf die vlak voor de uitvinding van de film galopperende paarden

en allerlei andere bewegende dieren fotografeerde. Per toeval kwamen we tijdens een repetitie tot een opstelling waarin twee dansers door enorme tegendruk een derde danser in de lucht konden duwen. Daardoor kon de middelste danser beginnen lopen als een mens of galopperen als een

paard of springen als een kat en tegelijkertijd toch ter plaatse blijven. Dan zijn we gaan onderzoeken welke dieren we allemaal op deze manier konden imiteren. Ook dit is een studie van de beweging, maar het is nog minder geloofwaardig dan de dominoblokjes, omdat je in een eerste oogopslag al ziet dat we geen kat of hond of paard zijn. Maar door de ernst waarmee we het doen, heb je wel het gevoel dat je naar een experiment in een laboratorium zit te kijken.

En het derde blokje? Dancing blocks is geïnspireerd op de afstudeervoorstelling Skinsidout van Benjamin Vandewalle die ook op

P.A.R.T.S. zat. Op een bepaald moment kroop hij in een witte kartonnen doos en begon daarin te bewegen. Wij vonden dat zo’n tof bewegingsmateriaal dat we gevraagd hebben of we het mochten herwerken tot een trio.

Je vertelde eens dat je in die doos opnieuw het plezier ontdekte van zogenaamde choreografentrucjes. Hoe komt dat? Op P.A.R.T.S. krijg je een hele trukendoos mee met alle mogelijke manieren om beweging te benaderen: muzikaal, ritmisch, ruimtelijk... Maar op een of andere manier is het moeilijk om die trukendoos zomaar boven te halen

tijdens een creatie. Alsof er een soort gêne is om in de voetsporen te treden van de leraars op P.A.R.T.S. Maar verstopt in die abstracte, witte doos voelt het opeens OK om met die technieken aan de slag te gaan.

plaats.

kinderen?

Inderdaad. En dan kan het bevrijdend werken om in een witte doos te kruipen en alle taboetechnieken vrolijk ter hand te nemen.

Dat overbewust zijn van jezelf als maker lijkt me een lastig gevolg van een kunstopleiding.

Ja, maar tegelijkertijd zetten we ook een stap vooruit. In het beste geval is die strijd op een of andere manier zichtbaar in ons werk – zeker voor mensen die door hetzelfde gegaan zijn – maar we zijn er op een creatieve manier mee omgegaan.

Kinderen herkennen die referenties naar de releasedans en de postmoderne dans niet, maar zij vinden het spel gewoon leuk. En ze beginnen het na de voorstelling meteen na te doen. Je hebt de verwijzingen naar de danstraditie dus niet nodig als toeschouwer. Er zit geen verhaal in de voorstelling, maar wat we doen is heel concreet. Ofwel spelen we dominoblokjes. Ofwel dieren. Ofwel kruipen we in een doos. Kinderen snappen dat meteen.

Ja, je oorspronkelijk banale drive wordt op zoveel verschillende manieren bevraagd en je krijgt zoveel informatie, dat je op een bepaald moment niet meer zo goed weet wat je ermee moet aanvangen.

Het woord dancer’s block is hier op zijn

Back to basics.

Al die referenties zullen herkenbaar zijn voor dansers of ervaren dansliefhebbers, maar waarom werken jullie stukken ook voor

marisa cabal

tuur marinus

3 op 3

6+ NIEUW

In 3 op 3 ravotten drie dansers met een ideaal. Ze ondernemen drie pogingen om de pure, abstracte beweging te belichamen. Ze zijn onvermoeibaar, vindingrijk en toegewijd als kinderen of wetenschappers. Ze galopperen en vliegen als dieren. Ze tikken en rollen tegen elkaar als dominosteentjes of balletjes. Ze duiken weg in een kartonnen doos... Maar hoe beweegt een doos? Het zijn experimenten die spannend en bij momenten hilarisch serieus zijn. Première: n.t.b. , Krokusfestival 2014, Hasselt

Fabián (°1982), Marisa (°1984) en Tuur (°1981) studeerden samen aan de dansopleiding P.A.R.T.S. in Brussel. Met zijn drieën creëerden ze de verrassende afstudeervoorstelling keeping busy keeping still, waarin ze voor het eerst speelden met het idee van menselijke dominosteentjes en waarna ze het collectief Busy Rocks oprichtten. Met 3 op 3 wil Busy Rocks niet alleen volwassen dansliefhebbers aanspreken maar ook kinderen. Daarom werken ze voor deze voorstelling samen met fABULEUS.

Concept en dans Fabián Barba, Marisa Cabal en Tuur Marinus Animatie Flup Marinus Dramaturgie Peter Anthonissen Artistieke coaching Randi De Vlieghe Basisidee Dancing Blocks Benjamin Vandewalle Productie Busy Rocks, fABULEUS Coproductie STUK, Krokusfestival Met de steun van Theater Zuidpool

Een (bijna) woordenloze voorstelling over het volwassen leven met al zijn rare tics en onuitgesproken afspraken

snipperdagen

Vadertje-en-moedertje voor gevorderden

EJ EHRSTE KÜRSÜS SNEUPERDØGS

Fïg. 5

Fïg. 2

Fïg. 7 Fïg. 4

Fïg. 1

huss vègetosse

Ank Hollefej! Nohmen Ank. Eje brillekäs.

Bräkk Huss vègetosse - Deje pöpulierste huss vègetosse è sanseveria i prikstik.

Fïg. 3

gØthe vatt

Gøthe vatt - A: Ow! Dè huss vègetosse è ütgetrokt. - B: Räptu aldoar mè ej goøthe vatt!

Hollefej! Nohmen Bräkk. Eje mustasch. Fïg. 6

krünt gØthe tè Krünt eje ohledøgse korrespons di pölletuuk, di krïsïs, di sportt i kultur fratsen, di meteo sabien hägdorn.

Gøthe tè Engelmän utteliere ejre gøthe tè ohledøge fo afternoon tea: ette tè i scones mè rohtbehr konfettuur.

Clement Hollefej! Nohmen Clement. Eje skoen mè höje akke.

Eftar Sneuperdøgen zwoege trè tèjoter fratsers, dè nittenstonde tèjendroadse ikèa form, iddemdittem tèjoter tohl i danskés tohl protte. Tegoare ej fratsen dè tèjoter dè hö ldertrè mè wahrmte beliebe i zeusse johre. I twèjderzeusse. I trèderzeusse.

Aan Snipperdagen werken drie makers die, ondanks hun verschillende achtergrond, eenzelfde theater- en danstaal spreken. Samen maken ze de voorstelling die ze zelf graag hadden gezien op hun zes jaar. Of op hun zesentwintig. Of zesendertig.

Leslï Verbeel (°1988) hölte just diplom Tèjoter Ikea Form MØstrØcht. Mè tèjoterfrats GOB eje lotto euromilions Dioraphte am FestevØl Blökkepap (’s-Her togenbosch) í Frïsstèjoter am Tèjoter Int Woater. Dè iddemdit tem frats ette ök eftar Tèjoter FestevØl, Röndöm Y. Rakkètjohre glieder ej lotto euromillions mè Katrin Vøgellepeup dè Art Fart Final mè billekletsersfrats Deb i VØv.

Lisa Verbelen

Katrin Vøgellepeup (°1989) hölte diplom Dramsk letsejohre IKZAK, Gentson, wohr ej togoare mè Maxem Mistral dè ersten blok lette fo Danské Jammér. Ette f OR MIDØBEL gewest in püberfratsen Wölfströp (2006) i Jonsdottir (2007) i im tèjoterfrats dè Flip pen Bølsson eftar f ORMIDØBEL: Yännik, mehnder fror ette hinnik.

Katrien Valckenaers

Flippen Bølsson (°1978) ette aksident im f ORMIDØBEL, di audit fo püberfrats Tottiren niverder (1999). Etten diplom ikea form fo boerenstiel. Ejren sukkenonder skiëntifikke ette dena onbestoande. Johre nah Tottirenniverder ette fratser/ skrieber/aktar/danskér/toever loat im f ORMIDØBEL, Fannyson i Aleksandrson, Leupneus i Kop pargjutnung. Ette fiksen fors ef tar fORMIDØBEL.

filip bilsen

Lisa (°1988) studeerde recent af aan de Toneelacademie Maastricht. Met de productie BOG won ze de prestigieuze Dioraphte Stimuleringsprijs op Festival Cement (‘s-Hertogenbosch) én de Jongtheaterprijs op Theater Aan Zee. Diezelfde productie werd ook geselecteerd door Het Theaterfestival voor Circuit X. Lichtjaren terug won ze samen met Katrien Valckenaers de Kunstbende-finale met de hilarische performance Debbey & Vivey. Katrien (°1989) studeerde vorig jaar af aan de opleiding Drama van KASK, Gent, waar ze samen met Maxim Storms het gezelschap Ballet Dommage oprichtte. Zij speelde eerder bij fABULEUS in de jongerenproducties Wolfsroedel (2006) en Jeanne (2007) en in de voorstelling César mijn broer is een paard die Filip Bilsen maakte bij fABULEUS. Filip (°1978) kwam eerder toevallig bij fABULEUS terecht op een auditie voor de jongerenproductie Baken (1999). Hij studeerde op dat moment voor bio-ingenieur. Sindsdien staat zijn wetenschappelijk onderzoek op een laag pitje. In de jaren na Baken werd hij maker/schrijver/speler/danser/ coach bij o.a. fABULEUS, Fanny en Alexander, Lapzus en Kopergietery. Intussen werkt hij ook als vaste kracht in het fABULEUS-team.

SneuperdØgen

Trè wetteköp karokters leeve te goare, opp i af in rumte aka ol lywood set. Ette keukeneten. Ette elkønder kaffe drenke. Ette kinder pamper kletse. Kurt um, ette spel adoleskente leebe mé aldi dode efspreuken i ni te noame borre fletsen. Dè bol di Sneuperdøgen et jälte geweun jälte roar. Dè karokters protte roare tohl (mè Zwetse tongschmék), geweune knäcke broad verliere speur ti roare danskés, traahnfell ti trè keele klänke i stopslot ette Newton’s bolletrek verliere speur total.

snipperdagen

6+ NIEUW

Drie blonde personages leven naast, boven en over elkaar in een ruimte die veel weg heeft van een filmset. Ze doen het huishouden. Ze bezoeken elkaar. Ze zorgen voor een kind. Kortom, ze spelen het volwassen leven na met al zijn stille afspraken en onbenoemde gevoelens. De wereld van Snipperdagen is tegelijk herkenbaar en bizar. De personages spreken een vreemde taal (met Zweedse tongval), dagelijkse taferelen ontsporen tot surrealistische dansen, huilbuien tot driestemmige liederen en tenslotte raakt zelfs de zwaartekracht het spoor bijster.

Ehrste kè: 8 Fébrär 2014 16:00, OPEK (Løv) Tür: Fébrär - Pralin 2014

Première: 8 februari 2014, 16:00, OPEK (Leuven) Tournee: februari - april 2014

Idè i spel Flippen Bølsson, Katrin Vøgellepeup i Leslï Verbeel Toeverloat Rändi Dè Zweever Olde reste f ORMIDØBEL

Concept en spel Filip Bilsen, Katrien Valckenaers en Lisa Verbelen Coaching Randi De Vlieghe Productie fABULEUS

Karolien Verlinden

Karolien (° 1981) vormt samen met Wannes Deneer en Jef Van gestel het geluids theatercollectief Tuning People. Met zijn drieën maakten ze bij fABULEUS de jongerenproductie PITSERS (2009) en het onvolprezen kleinood Tape voor kleuters (2011). dUb is in de eerste plaats een creatie van Karolien al krijgt ze voor de scenografie en het geluid wel het vertrouwde gezicht van Wannes naast zich.

Wannes Deneer

Wannes (°1977) is scenograaf en geluidskunstenaar. Samen met Karolien Verlinden en Jef Van gestel vormt hij het kloppend hart van Tuning People. Naast PITSERS en Tape voor kleuters tekende hij bij fABULEUS voor de scenografie van Ik ben geen racist (2010).

dUb

12+ NIEUW

Onze nieuwste jongerenproductie heet kortweg dUb en neemt je mee in de wereld van de bruiteurs - de klankspecialisten die geluiden produceren voor films. Choreografe Karolien Verlinden gaat op zoek naar de rafels in onze belevings wereld door beelden te maken die niet synchroon lopen met het geluid. Ziet een draai er sneller uit als er een ZOEFFF onder klinkt? Wat als je bij iedere stap een bom hoort ontploffen? dUb wordt een energieke, zeg maar explosieve dansvoorstelling rond de vraag wat we zien als we onze eigen oren niet kunnen geloven. Première: 26 februari 2014, 20:00, Krokusfestival Hasselt Tournee: maart - mei 2014 Choreografie Karolien Verlinden (Tuning PeoplE) Dans Carli Gellings, Delfien Wouters, Elias Bedui, Elliot Dehaspe, Emma Bouckaert, Gerald Walravens, Hawa Loosen, Jana De Kockere, Lisa Wandha, Marilyn Iserief, Misha Demoustier, Oona Sauwens, Piet Van Dycke, Sarah Abicht, Steven De Gijnst en Zoë Demoustier Scenografie en geluid Wannes Deneer Kostuums Maartje van Bourgognie Dramaturgie Peter Anthonissen Productie fABULEUS

aan iets anders te denken. Ik kijk naar Rudy maar Rudy kijkt naar de voetbal. Dan word ik zo ongelukkig.

Wordt u wel eens overvallen door een ondefinieerbare angst, weemoed of onrust wanneer de nieuwe werkweek eraan komt? U bent niet alleen. Uit onze online enquête blijkt 73,2% van de bevolking regelmatig te kampen te hebben met het zondagavond gevoel. Onze redactie vond vier moedige slachtoffers bereid om te getuigen.

het zondagavondgevoel Eva Van Parijs Ik ben Eva Van Parijs. Ik ben wel nog nooit in Parijs geweest. Rudy wil daar niet mee naartoe. Ik zeg liever niet hoe oud ik ben. Ik werk in een bedrijf. Ik vertrek elke dag om tien na acht en om half zes ’s avonds ben ik thuis. Meer valt daar niet over te zeggen. Ik ben getrouwd met Rudy, maar ik weet niet meer waarom. Vroeger vond ik alleen zijn naam lelijk.

Als kind had ik ook al last van het zondagavondgevoel. Het strafste wat ik ooit gedaan heb, is doen alsof ik hele erge buikpijn had omdat ik niet naar school wou. Ik heb toen zo van mijn oren gemaakt, dat mijn moeder mij naar het ziekenhuis heeft gebracht. Daar hebben ze mijn appendix eruit gehaald. Ik weet zeker dat die operatie niet nodig was, want ik had helemaal geen buikpijn. Maar de dokter heeft er nooit iets van gezegd. Het was een onuitgesproken geheim. Hij wist dat ik het wist en ik wist dat hij het wist en dat was het. Ik ben een hele maand niet naar school moeten gaan.

In de week heb ik niet zoiets als het zondagEen complot tegen de meedogenloze tijd avondgevoel. Ik ben dan te moe om stil te staan bij vooruitzichten. Ik probeer gewoon te doen wat ze van mij verwachten. Wel voel ik soms Ondertussen is Rudy 15 kilo dikker dan 3 jaar opwellingen, die ik maar moeilijk onder congeleden op onze trouw. Dat is 5 kilo extra per trole krijg. Een soort van protest dat sterker jaar. Rudy en ik hebben andere interesses. is dan mezelf. Dan krijg ik goesting om een We hebben gelukkig geen kinderen. Ik zou schaar te pakken en de staart van mijn colleliever een ander werk en een andere man ga eraf te knippen bijvoorbeeld. hebben. Zondagavond is voor mij de avond waarop alles pijnlijk duidelijk wordt. Ik zit dan in de zetel naast Rudy die naar de voetbal kijkt. Ik zie die week op mij afkomen. Ik hoor de stem van mijn baas al in mijn hoofd. Ik probeer

Ik ken Dimi, Lisa en Bernard al heel lang, van in het middelbaar op het Sint-Agatacollege. Achteraf gezien, was ik het gelukkigst toen ik 14 jaar was. Daarna was het allemaal minder groots en spannend dan ik had gedacht.

Ik weet niet of de anderen hetzelfde voelen als ik, maar ik weet wel dat ze ook uit hun situatie willen stappen en dat we dat alleen maar kunnen doen als we samen ons plan uitvoeren. Ik kan hier niet vertellen wat we precies gaan doen, dat is geheim, maar ik kan wel zeggen dat alles gaat veranderen, voor iedereen, en dat iedereen daar beter van gaat worden. Als het plan lukt, ga ik rolschaatsen op de autostrade. Op het stuk waar ik elke dag twintig minuten in de file sta.

Dimitri Servranckx Mijn naam is Dimitri Servranckx, maar ge moogt ook gewoon Dimi zeggen. Ik ben 28 jaar. Ik woon alleen in een kleine studio in Ukkel. Ik heb momenteel geen vriendin. Dat komt misschien omdat ik vaak ‘s nachts werk of op feestdagen. Met zo’n onregelmatige job is het vaak lastig om een serieuze relatie te onderhouden. Vrienden heb ik wel. Het zondagavondgevoel is een heel wee gevoel. Ge voelt u dan superalleen. Gij tegenover de rest van de wereld. Ge zijt voor even de meest benadeelde persoon op aarde en er is niemand die u begrijpt. Op zondagavond, wanneer die nieuwe verse week als

een berg voor u ligt, voelt ge dit het vaakst (en in de winter wanneer het vroeg donker is). Ik weet nog dat ik in het vijfde studiejaar zat en dat het zondagavond was. De dag erop zouden we op zeeklassen vertrekken. Ik plaste soms nog in bed en ik was zo bang dat het zou gebeuren in de slaapzaal. Dat iedereen van mijn klas zou zeggen dat ik een vies manneke was. Ik wou dat het nooit maandag zou worden, zodat die zeeklassen nooit zouden beginnen. Ik heb niks met de zee. En ook niets met waterspelletjes.

inhoudelijk materiaal (foto’s, schetsen, interview, achter-de-schermen)

Op andere dagen in de week heb ik bijna nooit last van het zondagavondgevoel. In de week doe ik mijn job. Mensen redden. Dan zijt ge niet bezig met triestige gevoelens, dan werkt ge zuiver op instinct. De enigen die mij echt begrijpen zijn mijn goede maten van vroeger: Eva, Lisa en Bernard natuurlijk. Ik heb eens gelezen over een lijn op de wereld, op zee, waar de zondag overgaat in de maandag. Op één seconde is dat gebeurd. De datumlijn. Ik zou het liefst met ons vieren in een bootje naar de datumlijn varen en heel die lijn afvaren en continu van maandag naar zondag switchen en terug en zo heel dat systeem in de war brengen. Misschien dat zoiets niet echt kan, maar het zou sowieso een fantastische reis kunnen worden. En het zou ons nog dichter bij elkaar brengen. Mislukken is geen optie. Als ge in uw hoofd al denkt aan mislukken zal het zeker niet lukken. Hoe denkt ge misschien dat Karate Kid een plank in twee slaat met zijn blote hand? Die denkt 300% aan lukken. Het enige wat ik misschien zou missen, als het lukt, is pistolets eten op zondag. Het eerste wat ik ga doen is mijn gsm kapot trappen. En ik ga ook iets aan Eva vragen. Maar wat, dat ga ik niet aan jullie neus hangen.

steven beersmans

Lisa De Wolf Mijn naam is Lisa De Wolf. Ik ben 28 jaar. Ik woon alleen in een klein huisje op een heuvel. Het ligt aan een bos. Er is een vijver met ganzen. Ik heb een vuurput buiten in mijn tuin. Ik zit daar dikwijls ‘s avonds in mijn eentje. Ik huur mijn huis. Uiteraard heb ik niet genoeg geld om het te kopen. Ik werk als decorbouwer bij verschillende organisaties die mij boeken. Onlangs werkte ik op een soort vakantiebeurs en moest ik een stand maken voor een gezinsvakantie. Ik vond dat moeilijk. Ik wist niet goed hoe ik dat moest aanpakken. Gezinsvakanties. Het liefst maak ik het decor van perfecte situaties. De perfecte dag bijvoorbeeld. De perfecte living. De perfecte tuin. De perfecte kinderkamer. Soms ben ik bang, omdat ik weet dat ik niet alles goed kan. Ik weet dat. Mijn bazen weten dat niet.

Ik heb dikwijls last van het zondagavondgevoel. Vroeger, als kind, was dat echt op zondagavond. Ik ging in bad. Ik moest mijn boekentas maken en las mijn schoolagenda nog een keertje na en opeens merkte ik dat ik niet alle opdrachten had uitgevoerd. Dan moest ik bijvoorbeeld nog een ‘herderstasje’ zoeken en meenemen naar school. Maandag. Het eerste uur. Ik compleet overstuur. Hoe ziet zo’n tasje eruit? Ik herinner me dat mijn moeder uiteindelijk vloekend in het donker met een pillamp de straat op ging. Tussen de groeven van de keien aan de bakker vond ze er een. Een herderstasje is onkruid. Konden ze dat er niet bij zeggen? Ik begrijp nog altijd niet zo goed waarom ik zo vergeetachtig werd in het weekend. Het leek of de wereld van school en punten niet meer bestond. Tot zondagavond: het moment waarop ik fris gewassen op mijn knieën mijn boekentas maakte en mijn schoolagenda nakeek. Het zweet breekt me nog uit.

altijd iedereen op school. Ze was populair en makkelijk in de omgang. Ze is onlangs Dimi tegen het lijf gelopen en hij wil meedoen. Dimi zegt dat Bernard (die een aantal jaren hoger zat dan ons) ook zou kunnen helpen. Hij is heel slim. Als het lukt ga ik zo gelukkig zijn. Als het lukt, zal er niets zijn dat ik ga missen. Ik zal altijd alles doen wat ik wil en niets wat ik niet wil.

Bernard van Bevekom Ik heet Bernard van Bevekom. Ik ben 32 jaar en ik ben alleen, spijtig genoeg. 2 jaar geleden ben ik gedoctoreerd aan de universiteit. Ik woon in een vleugel van het kasteel van

Edith Goddeeris

mijn ouders. Mijn vader wil dat ik zijn bedrijf (in de vliegtuigbouw) ga leiden. Ik heb daar geen zin in. Ik werk niet officieel (geld is geen probleem), maar ik werk elke dag voor mijzelf. Bij het woord zondagavond denk ik eerst aan mijn vader die mij vanachter zijn buitenlandse kranten de les spelt en zich opwindt over mijn prestaties op school. Mijn moeder probeert het gezellig te maken (kaarsen, lekkere hapjes, ze laat het hardvuur aanmaken door het personeel) en doet pogingen om mij en mijn vader te sussen. Dit is mijn vroegste herinnering aan het zondagavondgevoel. Ik lig in mijn bed op een zomeravond. Geluiden van tuinen en gepraat in de verte. Avondzonlicht onder de gordijnen. Ik zie mijn nieuwe viltstiften op mijn tafeltje liggen en probeer niet in slaap te vallen. Dit is de ergste herinnering aan het zondagavondgevoel. Ik lig in mijn bed. Gepraat in de verte. Ik heb de dossiers over het bedrijf van mijn vader (de baselines, de good practices en de opportunities) niet gelezen. Ik weet dat ik morgen word voorgesteld aan het personeel en mijn ideeën zal moeten geven over de toekomst.

Intussen krijg ik dat gevoel van paniek en eenzaamheid veel vaker dan één avond per week. Als ik die steen in mijn maag voel, weet ik niks meer. Het lijkt alsof ik alles ben vergeten. Zelfs 1+1. De mensen snappen mij niet altijd.

Ik heb een plan uitgewerkt dat Dimi, Eva, Lisa en mij voorgoed moet verlossen. Ik ken ze van op internaat. Zij hebben het zondagavondgevoel ook en begrijpen waarom we zoiets drastisch moeten doen. Ik ben er zeker van dat het zal werken. Ik heb niet jarenlang atoomfysica gestudeerd om in het bedrijf van mijn vader te gaan werken.

Ik wil dat dit gevoel stopt. Ik heb Eva erover aangesproken en zij heeft het ook nog altijd. Ik ben ongelooflijk blij dat ik niet meer alleen ben. We hebben beslist dat we er iets aan moeten doen of we worden gek. Eva kende

Ik ga mijn plan nog niet uit de doeken doen. Nog niet hier en nu. Dat is te gevaarlijk. Als het gelukt is ga ik alle boeken van de bibliotheek lezen, maar dan achterste voren.

Marie-Ange Gillis

koen monserez

Steven (° 1979, Dimitri Servranckx), Koen (°1968, Bernard van Bevekom), Edith (°1979, Eva Van Parijs) en Marie-Ange (°1980, Lisa De Wolf) hebben een lange fABULEUSgeschiedenis. Ze speelden elk in verschillende fABULEUSvoorstellingen of zetten er hun eerste stappen als maker/coach. Het meest in het oog springend in hun gedeelde geschiedenis is ongetwijfeld Spelregels (2004), een fantastische theaterbewerking van de gelijknamige roman van Floortje Zwigtman. Spelregels was een hilarische combi van pseudo-middelnederlands, zang, beweging en spelplezier. Toen fABULEUS opmerkte dat er dezer dagen véél te weinig leuke voorstellingen gemaakt werden voor de zogezegd moeilijke leeftijd 12+, dachten ze terug aan de kracht van Spelregels. In Het zondagavondgevoel neemt dit collectief je mee op een rollercoaster van fantasiebeelden, wilde plannen en angstdromen: een trip waarop ze een maximum aan spelplezier kunnen etaleren.

het zondagavondgevoel

12+

Hoe gezellig je een zondagavond ook probeert te maken, toch zet de stress van de werk- of de schoolweek vaak een domper op de sfeer. Die mengeling van angst, weemoed, onrust en verzet is het zondagavondgevoel. Sinds hun schooltijd lijden vier oude vrienden zozeer aan het zondagavondgevoel dat het hun hele leven is gaan beheersen. Ze komen samen om eindelijk komaf te maken met het zevendagensysteem en alle verplichtingen en verwachtingen die daarbij horen. Samen smeden ze een complot tegen de meedogenloze tijd. Tournee: september - november 2013 Concept en spel Steven Beersmans, Edith Goddeeris, Marie-Ange Gillis, Koen Monserez Dramaturgie Peter Anthonissen Eindregie en lichtontwerp Vital Schraenen Scenografie Sarah Blokken Muziek Stijn Dickel Productie fABULEUS Coproductie TAKT (Neerpelt), C-Mine (Genk), 30CC (Leuven), CC de Werft (Geel)

Victoria is aan het sparen voor een meterslange vlecht. Juister: ze is aan het sparen voor een prins die langs haar vlecht omhoog moet klimmen.

Op een dag ontmoet ze een dichter in een park. Hij is niet bepaald een Prince-koek-prins, maar hij is wel sterk met woorden. Ze worden verliefd. Maar er is nog iemand die zijn oog op Victoria heeft laten vallen. Een locatievoorstelling voor kinderen én volwassenen die je meeneemt op een wandeling door een écht park met een driedimensionaal vrouwenkoor dat zijn hand niet omdraait voor een Schubert of twee.

Een geestig liefdesverhaal in een levensecht decor

niks is wat het lijkt

(de dood, de dichter en het meisje)

Koen Monserez (°1968), Valérie Mertens (°1984), Jonas Van Thielen (°1986) en Steven Beersmans (°1979) werkten al vaker samen (o.a. voor de fABULEUS-productie Candide). Deze locatievoorstelling creëerden ze ter gelegenheid van de vijfde verjaardag van het Rode Hond Festival (30CC). Wie het werk van deze ploeg een beetje kent, weet dat hij gepassioneerd acteerwerk, heerlijke humor en onversneden romantiek mag verwachten. Tournee: september - oktober 2013 Spel Valérie Mertens, Jonas Van Thielen / Koen Monserez en Steven Beersmans Tekst en coaching Koen Monserez Zang Annerose Allemon, Astrid Annicaert, Leen Diependaele, Herlinde Hiele, Evelien Lauwers, Sara Raes en Marieke Van Hooff Dramaturgie Ruth Mellaerts Muziek Peter Spaepen Productie 30CC ism fABULEUS Coproductie Provincie Vlaams-Brabant

“Acteurstheater van de bovenste plank” kopte de krant De Morgen over Othello van fABULEUS. Een bijzonder compliment voor de spelers – allemaal tussen 16 en 21 jaar oud – én voor regisseur Carl von Winckelmann. Een gesprek met David Van Dijcke (17, Othello) en Kaat Doupagne (21, Emilia) aan de hand van citaten uit het stuk.

gage, maar ook veel vrijheid. Ik denk dat de magie daarin ligt. Hij vertelde niet hoe we moesten spelen. Hij liet het ons zelf ontdekken.

Je weet dat we met slimheid werken en niet met toverkracht. En slimheid kan niet zonder traagheid.

OTHELLO

( Iago )

e tekst was niet het vertrekpunt. De eerste weken hebben we veel gewerkt rond improvisatie, rond de basis van spelen: hoe praat je, hoe reageer je? Gewoon spelletjes. Pas veel later zijn we het script gaan lezen. Ik had die opbouw echt nodig. Anders bestaat het gevaar dat je die tekst gaat brengen als een moeilijke tekst. Carl gaf ons veel ba-

David

sychologie interesseert Carl niet. Dat was leuk, want daardoor raak je niet vast in de gedachte dat je vanalles moet voelen. Op het moment dat we dat konden loslaten, begonnen er dingen te ontstaan. David

n het begin van het repetitieproces had ik Carl een mail gestuurd over twee replieken van Othello die niet met elkaar strookten. Het antwoord van Carl was: Fuck logica. Het moet niet kloppen.

O vloek van de liefde, dat wij deze tere wezens de onze noemen maar hun geilheid blijft vrij! Liever was ik een pad, en leefde ik van de stank in een hol, dan in iets wat ik bemin een gat vrij te houden voor an dermans gebruik. ( othello )

Kaat

Zeven jonge acteurs zetten een wereldklassieker in vuur en vlam Kaat

Kaat

et leek alsof alles wat er gebeurde, zelfs de dingen die gebeurden in mijn persoonlijke leven, perfect gepland waren door Carl, om ze te incorporeren in het repetitieproces. Dat was natuurlijk niet zo. Maar juist omdat hij ons zo vrij liet, kreeg alles betrekking op de repetities.

ensen zijn niet logisch. Ze reageren onverwacht. Carl vroeg ons vaak om speelplaatssituaties voor te stellen: omdat kinderen zo direct en oprecht zijn. Het hielp ook om weg te blijven van het verhevene van de taal van Shakespeare. David

iteindelijk zijn volwassenen ook maar gewoon kinderen. Maar dan met huizen en rekeningen en verantwoordelijkheden en kinderen.

Kaat

nze benadering van Othello is vrij klassiek omdat we dicht bij de originele tekst blijven, maar juist dat vind ik er zo mooi aan. De taal is zo visueel. Zo emotioneel ook. David

e kan het stuk zo bewerken dat de personages zeggen waar het op staat in plaats van er omheen te praten, maar dat zou minder mooi zijn en je zou minder tot de kern komen.

Kaat

ensen zeggen niet rechtstreeks wat ze bedoelen. Ze gaan er meestal met een grote boog omheen. David

e tekst zit niet vastgepind op één bepaalde betekenis. Daarom is hij tijdloos. Van alles wat ik in de tekst zie of wat ik denk te zeggen, staat er niks expliciet neergeschreven.

ijdens de eerste schoolvoorstelling zag ik voor het eerst hoe iedereen opkwam en keihard vocht voor wat hij zelf wou. Ik zag mensen opkomen en elke keer alles willen. Kaat

e zijn echt een team. Iedereen supportert voor elkaar, ook op de bank.

Ik loop hier maar wat bij, niet als een hond die jaagt maar als eentje die af en toe meeblaft.

O ik ben mijn reputatie kwijt. Ik ben het on sterfelijke gedeelte van mezelf kwijt, alles wat rest is vlees.

( Rodrigo )

( Cassio ) Kaat

arl zei altijd: “Jij staat centraal. De andere personages staan in functie van jou.” Het gevolg is dat je, zelfs als je een bijrol hebt, niet verdwijnt. Je hebt je eigen verhaal te vertellen.

David

k ontdek ook veel schaamte in mezelf. We zijn toen een weekend naar zee gegaan en – ik weet niet of dat gezegd mag worden – maar we hebben toen een heel dronken tekstrepetitie gehouden. En dat was keigoed. Daarna was de schaamte weg. Aan iedereen die vast zit in zijn repetitieproces: word dronken!

Kaat

k ben nogal geremd.

( br abantio )

Kaat

k ben iemand die veel controle nodig heeft, maar dat helpt je niet vooruit: niet in het echte leven en al helemaal niet als je moet acteren. Carl liet ons veel dingen doen om tegen de schaamte te vechten. Dan moesten we een gospelkoor spelen en om de beurt solo’s zingen. Normaal gezien doe ik zoiets graag, maar toch lukte het eerst niet. David

David

arl heeft ons op een bepaald moment een mail gestuurd, waarin hij zei dat er teveel schaamte was in de groep.

Door jou ben ik ziels gelukkig dat ik geen tweede dochter heb, want door jouw gedrag zou ik een tiran worden, ik zou ze aan een ketting leggen.

iteindelijk is die schaamte wel weggegaan. Bij Othello heb ik bijvoorbeeld ontdekt hoe leuk ik dansen vind. Echt dansen. Omdat het niemand kan schelen hoe je danst. Zalig.

Kaat

k had op voorhand een beetje schrik voor de schoolvoorstellingen. Je denkt: derde of vierde middelbaar, een stuk van twee uur, Shakespeare, die taal. Maar uiteindelijk vond ik de schoolvoorstellingen leuker dan avondvoorstellingen. David

n onze recensie in De Morgen ging het over de ontvlambaarheid van jonge lijven. Je voelt dat niet alleen bij ons, maar ook bij de jongeren die de zaal binnenkomen. Ze doen zo hun best om cool te zijn. Ze zeggen op voorhand al: “Ik vind het keisaai”. Maar zij kunnen juist des te sterker ontvlammen. Alles bruist en leeft. Alles is extreem nieuw. Dit stuk gaat over hen en over wat zij willen: graag gezien worden.

Ik zou niet willen dat je pijn lijdt. (Hij wurgt haar nog eens.) Zo, zo. ( Othello ) David

ij willen allemaal alle liefde van de wereld. De drijfveer van mensen kan altijd herleid worden tot: ik wil graag gezien worden. En in dat verlangen botsen mensen vaak met elkaar. Kaat

A U

ls je het te hard wil, krijg je niks.

Hier zit een jonge en zwetende duivel, hier, die opstandig is. ( Othe l l o )

David

iteindelijk draait het alleen nog maar om bezitten. Jaloezie vertrekt vanuit liefde, maar hoe verder je gaat in die jaloezie hoe minder het te maken heeft met liefde. Othello wil krampachtig iets vasthouden en daardoor raakt hij het kwijt.

Kaat

ij zijn gevaarlijk goed getypecast. Emilia heeft pit. Ze is geen seut. Maar ze houdt wel vast aan het verleden, aan iets dat vroeger goed was. Ze spreekt als een feministe, maar ze snakt naar liefde. Want alleen is maar alleen. David

r zijn tijdens de repetities dingen gebeurd in mijn persoonlijk leven, waardoor ik veel beter en dieper begreep waar Othello over ging. Daarvoor kende ik jaloezie van horen zeggen. Ik kon jaloers zijn op iemand met een mooie trui. Maar ik heb toen beseft hoe surreëel jaloezie kan zijn. Ik was een Othello in modern times: ik ging op facebook kijken welke jongens de status liketen van de persoon in kwestie... ik werd gek... Ik wist niet hoe diep liefde kon gaan. Heel pijnlijk, maar ook heel fijn. Daarom speelde ik Othello zo graag. Ik had het gevoel dat ik op de top van de wereld stond te schreeuwen: “Dit is wat er aan de hand is!”

Jij hebt de kracht om mij pijn te doen, maar ik heb meer kracht om pijn te lijden. ( Emilia )

Carl von Winckelmann

Carl (°1982) belandde tijdens zijn studies aan het RITS in de fABULEUS productie Forza (2007). Al snel bleek zijn grote voorliefde voor het werken met repertoireteksten en met jonge spelers een gouden fABULEUSmatch. Na Kasimir en Karoline, van de Oostenrijks-Hongaarse toneelauteur Ödön von Horváth, besliste fABULEUS resoluut verder te investeren in de ontwikkeling van Carl. Zo volgde in 2013 de overtreffende trap, opnieuw met jongeren: Othello van William Shakespeare. Een huzarenstukje, als je bedenkt dat Carl ook zelf instond voor de vertaling en de tekstbewerking. Na de uitstekende recensies kijkt fABULEUS reikhalzend uit naar de hernemings tournee, én naar volgende creaties van Carl. Naar verluidt staat A streetcar named desire van Tennessee Williams op het menu.

OTHELLO

14+

Zeven jonge spelers storten zich vol overgave op het monumentale Othello van Shakespeare. Tegen een achtergrond van oorlog en politieke rivaliteit zijn de personages slechts op zoek naar één ding: liefde. Dat maakt hen kwetsbaar. En gevaarlijk. Regisseur Carl von Winckelmann bleef opmerkelijk trouw aan Shakespeare, maar maakte van deze klassieker toch een verrassend hedendaags stuk, mede dankzij zijn frisse vertaling en de ijzersterke acteerprestaties van de jongeren op scène. Tournee: oktober - november 2013 Tekst William Shakespeare Regie, vertaling en bewerking Carl von Winckelmann Spel David Van Dijcke, Kaat Doupagne, Ruben Van Der Linden, Johanna Loman, Solange Mariano Dos Reis Borges, Sven Spur, Jonas Vermeulen Vormgeving Timme Afschrift Kostuums Anna Seniow Dramaturgie Peter Anthonissen Productie fABULEUS

Kijk ver genoeg achterom en je kijkt weer naar voor Spannend dansduet tussen twee muren die een eigen leven leiden

inhoudelijk materiaal (fotoâ&#x20AC;&#x2122;s, schetsen, interview, achter-de-schermen)

MANON AVERMAETE

Manon (째1983) richtte enkele jaren terug met danseres Paulien Truijen (째1985) het locatiegezelschap WOEST op, nadat ze samen Moderne Theater Dans hadden gestudeerd in Amsterdam. Ze palmen hun publiek in op het asfalt van pleintjes en op stoeptegels in heel Europa. Wat niet elke WOEST-fan weet: Manon heeft iets met fABULEUS en omgekeerd. Haar allereerste professionele danspassen zet ze als jongere in de fABULEUSproducties BBB & Wasverzachter (2002), Eros Flux (2003) en Lilium (2004). fABULEUS volgde Manon tijdens haar opleiding en zag een talentvolle maakster ontluiken. Met Kijk ver genoeg achterom en je kijkt weer naar voor (2012) maakt Manon haar eerste dansvoorstelling voor kinderen. Op het podium staan Paulien Truijen en danseres Sarah Vingerhoets (째1986).

Kijk ver genoeg achterom en je kijkt weer naar voor Wat als je twee dansers tussen muren zet die letterlijk op hen afkomen? Het heeft iets van een enge droom of een Mario Bros game. Sprongen met zevenmijlslaarzen krimpen ineen tot kleinduimpjepasjes. Kijk ver genoeg achterom en je kijkt weer naar voor is precies het soort voorstelling waarmee fABULEUS dans voor kinderen op de kaart wil zetten. Een slimme choreografie die speels en spannend genoeg is om kinderen te entertainen en tegelijk getuigt van scherpe artistieke keuzes. Of: hoe hedendaagse dans en slapstick naadloos in elkaar over kunnen gaan. Tournee: oktober 2013 - januari 2014 Choreografie Manon Avermaete Dans Paulien Truijen en Sarah Vingerhoets Scenografie Manon Avermaete & Menno Vandevelde Muziek en compositie Steven Holsbeeks Dramaturgie Gerhard Verfaillie Coaching Filip Bilsen Lichtontwerp Vital Schraenen Productie fABULEUS en Krokusfestival Coproductie P2 cultuurcentrum Hasselt en Theater aan het Vrijthof i.k.v. interLimBurgse Subsidies

eigenlijk dansen we gewoon op het ritme van onze was ik wel wat zenuwachtig voor. Ik was bang dat ze ademhaling. Daar onze dans saai zouden vinden, zo zonder muziek. Al die mensen dachten misschien dat er muziek zou zijn, maar

Danseres Olivia (11) in De Morgen

In een minutieuze symbiose van ademhaling en timing in de bewegingen weten deze jonge meisjes je

een uur lang te vermurwen. De Theaterkrant

De voorstelling is ontstaan vanuit een naar muziek luister, krijg ik daar meteen jaloersheid op muziek. Alseen ikgevoel bij. Bij dans had ik dat minder snel.

Een ontwapenend portret van acht meisjes

GIRLS

Deze tieners slagen waar professionele jongvolwassenen soms de mist ingaan: op het podium

niet met zichzelf bezig zijn maar met het verhaal dat ze willen vertellen. En dat verhaal is ontwapenend mooi. de standaard

Zichtbaar opgewonden marcheert een meisjesbataljon, allen tussen tien en veertien jaar oud, de scène op. Geen spetterende lichteffecten of muziek. Slechts

luidop ademende lichamen die zich in alle kracht en soberheid uitleveren aan onze blik. En wij aan die van hen. Want terugkijken, dat doen ze. Ondeugend, dan weer samenzweerderig of ontwapenend. Vijftig minuten lang. Van exposure gesproken. De Morgen

Ik ontdekte dat de ademhaling heel belangrijk is om mee te voelen met dans. Mensen nemen gemakkelijk elkaars ademhaling over. Een gejaagde ademhaling maakt ons zenuwachtig. Als een danser zijn adem inhoudt, vergeet het publiek zelf ook te ademen. Ik wou dus een voorstelling maken die speelt met de ademhaling en op die manier met de emoties van het publiek. Choreograaf Ugo Dehaes

Ze voeren geen simpele choreografie op maar een abstract en daardoor des te prikkelender spel van

tellen, buigen, blazen, klauwen, proesten, fluisteren en ‘fladderen’. Knack

Ugo dehaes

Ergens in het begin van de voorstelling moeten de meisjes 30 seconden lang stilstaan.

Als toeschouwer krijg je het bijna plaatsvervangend benauwd van het contrast tussen de geometrische frases en de plooibare, soms nog

De opdracht is: sta stil. Maar wat er eigenlijk gebeurt, is dat er één een beetje zenuwachtig wordt, een ander stokstijf stil staat en een derde begint rond te kijken. Dat vind ik superinteressant. Wie volgt braaf op wat ik zeg? Wie heeft de opdracht niet begrepen? En wie doet het expres anders? Zolang dat binnen bepaalde grenzen blijft, is dat oké voor mij.

spierloze kinderlichamen. Gelukkig wordt er af en toe gefezeld, geschaterd en getreurd.

Ik laat de dansers patronen uitvoeren, waarin ze heel geconcentreerd moeten tellen, maar net daardoor zie je veel beter hoe iedereen op een andere manier met het materiaal om gaat. Je ziet de verschillen, de blikken, je ziet relaties ontstaan.

De morgen

ugo dehaes

De torenhoge ambitie om meisjes deze erg veeleisende choreografie te laten dansen waarbij ze zichtbaar geconcentreerd de ziel uit hun lijf dansen resulteert in

ijzersterke dans op een kale scène.

Je ziet die jeugd, die spontaniteit. Alles is zo echt. Er is nog niets professioneels aan hen. Maar wat zij doen, is zo sterk.

Op een half jaar tijd zijn ze precies twee jaar ouder geworden.

knack

nrc handelsblad

natascha pire

Net als bij WOMEN halen we het cliché eraf – in dit geval het cliché van de giechelende, meisjesachtige meisjes – en wat overblijft, zijn

iedereen heeft samen de hoofdrol. danseres flo (13) in de morgen

klaar te zijn voor de volwassenheid.

Tegelijkertijd proesten ze het uit als het publiek moet lachen.

Ze worden dan ook erg op hun verantwoordelijkheid aangesproken. Ze hebben geen enkele andere houvast dan elkaar.

We zorgen goed voor elkaar. We staan de hele tijd met acht op het podium, dus

De abstracte choreografie krijgt in de uitvoering van acht meisjes tussen 10 en 14 een extra betekenis, alsof ze - sommigen nog echt kind, anderen een en al arm en been, een enkeling met prille rondingen en allemaal in fleurige jurkjes - willen bewijzen

geen volwassenen, geen vrouwen, gewoon mensen.

ugo dehaes

Wanneer ik dans, ben ik met niks anders bezig.

Ik ben trots dat ik er sta. Ik ben verlegen, maar hier ben ik losgekomen, en dat gevoel is zalig. danseres rune (12) in de morgen

girls

fABULEUS was al helemaal klaar met de planning van 2013, toen Ugo (°1978) zich tot fABULEUS wendde met een haast onrealiseerbaar plan: een prequel met piepjonge meisjes maken van zijn succesproductie WOMEN (2011). Voor onmogelijk gewaande ideeën heeft fABULEUS echter een zwak. Dus: planning vol of niet, GIRLS moest en zou gemaakt worden. Het leverde, in combinatie met de tonnen fABULEUServaring van Natascha Pire, een pareltje op. Met meisjes die zo enthousiast geraakten van aartsmoeilijk materiaal, dat ze ook een eigen versie maakten van Rosas danst Rosas (check www.rosasdanstrosas.be).

girls

12+

Acht meisjes die volgens het clichébeeld over

dans/theaterproductie xxx voor dans net iets te van jong zijn, dansenyyy een speelse choreografie zonder decor of lichteffecten en met premieredatum + speelperiode credits flyertekst

natascha pire

Natascha (°1968) speelt, danst en creeert voor o.a. Bronks, Kopergietery en fABULEUS. Haar ongelooflijke feel voor het laten ontluiken van jong talent bracht verschillende prachtcreaties met jongeren voort bij fABULEUS: BBB & Wasverzachter (2002), Instant Karma (2004), Indian Curry (2006) en Everland (2010). Stuk voor stuk producties waarna verschillende jongeren de stap zetten om van dans hun beroep te willen maken. Maar ook als assistent-choreografe duikt ze steeds vaker op. Na ZOO doen ze de dingen (Randi De Vlieghe, 2012) werd ook GIRLS (Ugo Dehaes, 2013) unaniem lovend onthaald. Zo is Natascha zonder twijfel één van de meest onmisbare stukjes in het fABULEUS raderwerk.

alleen hun eigen adem als soundtrack. Choreograaf Ugo Dehaes maakt de laatste jaren erg fysieke en dansante voorstellingen met grote groepen dansers. Iedere keer gaat hij op zoek naar de mens achter de danser. GIRLS kan je beschouwen als de prequel van de voorstelling WOMEN, die geselecteerd werd voor Het Theaterfestival 2011. Een ontwapenend portret van het meisje in elke vrouw. Tournee: januari - april 2014 Choreografie Ugo Dehaes ism Natascha Pire Dans Silke Dendooven, Aster Henderieckx, Laetitia Janssens, Olivia Kastoun, Rune Leysen, Ella Nilis, Flo Van Genechten en Anouschka van Keulen Productieassistentie JAna Debruyne Productie fABULEUS Coproductie TAKT (Neerpelt) en C-Mine (Genk)

Audities De befaamde Duits-Nederlandse theatermaakster Nicole Beutler komt dit seizoen samen met Magne van den Berg een jongerenproductie maken bij fABULEUS: Liefdesverklaring. In september 2013 gaan we dus op zoek naar jongeren tussen 16 en 23 jaar die graag bewegen, muzikaal zijn en die met veel overtuiging een tekst kunnen brengen (we denken dan aan een poptekst, een speech, slam poetry,...). Jongeren die bovendien kunnen beatboxen, hebben een streepje voor.

Auditieworkshop - 7 en 8 september 2013 OPEK, Vaartkom 4, Leuven - Info en inschrijven: elea@fabuleusbe

Re: Rosas - The fABULEUS Rosas Remix Project Op vraag van Anne Teresa De Keersmaeker bedacht fABULEUS een project om Rosas danst Rosas toegankelijk te maken voor een breed en jong publiek. Surf naar www.rosasdanstrosas.be, leer de bewegingen van de ‘stoelenchoreografie’ uit eerste hand, download de originele muziek en – het belangrijkst van al – post een video met jouw eigen Rosasdans. De meest opvallende filmpjes worden begin oktober 2013 geprojecteerd in het Kaaitheater in Brussel in het kader van de live opvoeringen van Rosas danst Rosas.

VAART VAART is een uniek festival voor talentontwikkeling: niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor de productie- en communicatiemedewerkers die zelf nog in opleiding zijn en met dit project tonnen ervaring kunnen opdoen. Ben je tussen 15 en 25 jaar en zit je al lang te broeden op wilde artistieke plannen? Dien dan voor 1 december 2013 een voorstel in voor VAART en zet je ideeën om in tastbare werkelijkheid. Als jouw project wordt uitgekozen, krijg je repetitieruimte, een professionele coach en de beste omstandigheden om jouw creatie te tonen aan het grote publiek.

www.vaartfestival.be

fABULEUS is Leuvens Stadsgezelschap en wordt structureel ondersteund door de stad Leuven, de provincie Vlaams-Brabant en de Vlaamse Gemeenschap. V.U. Dirk De Lathauwer, Vaartkom 4, 3000 Leuven. Redactie: Filip Bilsen. Foto’s: Franziska Aigner, Amaury Avermaete, Tim De Weerdt, Clara Hermans, Theodora Mihai, Jeroen Simoens, Joeri Thiry, Jean van Lingen e.a. Vormgeving: Clara en Wies Hermans

fABULEUS CALLING

Augustus 2013 29 19:00 30 10:00

speeldata

GIRLS – Tanz im August, Berlijn (DE) GIRLS – Tanz im August, Berlijn (DE)

september 2013 20 20:30

GIRLS – Verkadefabriek, ‘s-Hertogenbosch (NL) 22 15:00 Niks is wat het lijkt – CC Casino, Koksijde 23 13:30 Het zondagavondgevoel – CC Gasthuis, Aarschot 24 10:30 13:30 Het zondagavondgevoel – CC Gasthuis, Aarschot 26 13:30 Love Songs (veldeke) – OPEK, Leuven 27 10:00 13:30 Het zondagavondgevoel – CC De Spil, Roeselare 27 10:30 13:30 Love Songs (veldeke) – OPEK, Leuven PREMIERE 28 20:00 Love Songs (veldeke) – OPEK, Leuven 29 20:00 Love Songs (veldeke) – OPEK, Leuven 30 14:00 Het zondagavondgevoel – CC De Spikerelle, Avelgem

oktober 2013 01 10:00 14:00 Het zondagavondgevoel – CC De Spikerelle, Avelgem 02 09:30 03 10:15 13:30 03 13:30 20:00 04 10:15 13:30 04 13:30 20:00 05 20:00 05 20:00 07 13:45 07 13:45 08 10:00 08 10:00 13:45 10 13:30 11 10:00 13:30 14 13:30 15 10:30 13:45 17 10:00 14:00 17 15:00 21 10:00 14:00 21 10:00 13:40 24 10:00 14:00

Niks is wat het lijkt – CC De Borre, Bierbeek Niks is wat het lijkt – CC De Borre, Bierbeek Othello – OPEK, Leuven Niks is wat het lijkt – CC De Borre, Bierbeek Othello – OPEK, Leuven Niks is wat het lijkt – CC Nova, Wetteren Othello – OPEK, Leuven Het zondagavondgevoel – CC De Herbakker, Eeklo Othello – CC Tielt Othello – CC Tielt Het zondagavondgevoel – CC De Herbakker, Eeklo Het zondagavondgevoel – CC Hasselt Kijk ver genoeg... – CC De Ploter, Ternat Kijk ver genoeg... – CC Hasselt Het zondagavondgevoel – CC De Warande, Turnhout Het zondagavondgevoel – GC De Steenoven, Herzele Kijk ver genoeg... – Chassé Theater, Breda (NL) Kijk ver genoeg... – CC Zwaneberg, Heist-o/d-Berg Othello – CC De Spil, Roeselare Het zondagavondgevoel – CC Brugge

november 2013 04 10:25 14:15 Het zondagavondgevoel – CC Guldenberg, Wevelgem 05 13:30 05 14:00 06 10:00 08 13:30 12 13:30 13 10:30 13 20:00 14 13:45 20:15 14 13:30 14 20:00 15 10:00 15 10:00 21 10:30 13:30 21 13:30 20:00 22 10:00 22 13:30 20:00 23 20:00 24 15:00 25 10:00 13:30 26 10:00 28 14:00 29 10:30 14:00

Het zondagavondgevoel – CC Den Blank, Overijse Kijk ver genoeg... – CC Ter Vesten, Beveren Kijk ver genoeg... – CC Ter Vesten, Beveren Othello – GC Het Spoor, Harelbeke Kijk ver genoeg... – CC De Adelberg, Lommel Kijk ver genoeg... – CC De Adelberg, Lommel Love Songs (veldeke) – Frascati, Amsterdam (NL) optie Othello – CC Lokeren Het zondagavondgevoel – CC De Kimpel, Bilzen Love Songs (veldeke) – Frascati, Amsterdam (NL) optie Othello – CC Lokeren Het zondagavondgevoel – CC De Kimpel, Bilzen Het zondagavondgevoel – OPEK, Leuven Othello – De Studio, Antwerpen Othello – De Studio, Antwerpen Het zondagavondgevoel – OPEK, Leuven Het zondagavondgevoel – OPEK, Leuven Kijk ver genoeg... – De Studio, Antwerpen Kijk ver genoeg... – De Studio, Antwerpen Kijk ver genoeg... – De Studio, Antwerpen Kijk ver genoeg... – OPEK, Leuven Kijk ver genoeg... – OPEK, Leuven

januari 2014 08 20:00

GIRLS – CC De Werf, Aalst GIRLS – De Studio, Antwerpen 18 20:00 GIRLS – De Studio, Antwerpen 24 20:00 GIRLS – CC Brugge 31 13:30 20:00 Kijk ver genoeg... – Kopergietery, Gent 17 20:00

februari 2014 06 14:00

Snipperdagen – OPEK, Leuven 07 10:30 14:00 Snipperdagen – OPEK, Leuven 08 16:00 Snipperdagen – OPEK, Leuven PREMIERE 08 20:15 girls – CC Guldenberg, Wevelgem 09 16:00 Snipperdagen – OPEK, Leuven 16 15:00 Snipperdagen – CC De Warande, Turnhout

17 10:30 13:45 Snipperdagen – CC De Warande, Turnhout 20 10:30 13:30 dUb – OPEK, Leuven 21 10:30 13:30 dUb – OPEK, Leuvenv 24 13:30

Snipperdagen – C-Mine, Genk

25 10:00 13:30 Snipperdagen – C-Mine, Genk 25 13:30 26 20:00

n.t.b.

dUb – CC Hasselt dUb – Krokusfestival, CC Hasselt PREMIERE 3 OP 3 – Krokusfestival, CC Hasselt PREMIERE

maart 2014 05 15:00 08 15:00 10 10:00 13:30 13 10:00 14:00 14 20:30 18 10:00 13:30 20 10:30 14:00 20 20:00 21 13:30 20:15 23 14:30

Snipperdagen – CC Menen Snipperdagen – De Werf, Brugge dUb – C-Mine, Genk dUb – Schouwburg, Kortrijk girls – De NWE Vorst, Tilburg (NL) dUb – CC ‘t Schaliken, Herentals Snipperdagen – CC De Kern, Wilrijk dUb – TAKT Dommelhof optie dUb – Liers Cultuurcentrum Snipperdagen – CC ‘t Getouw, Mol

april 2014 06 15:00

Snipperdagen – Bronks, Brussel Snipperdagen – ccBe, Antwerpen 18 20:00 girls – CC Diest 25 20:00 girls – OPEK, Leuven 26 20:00 girls – OPEK, Leuven 28 13:30 dUb – CC Gasthuis, Aarschot 29 10:30 13:30 dUb – CC Gasthuis, Aarschot 29 14:00 Snipperdagen – CC Brasschaat 30 10:30 15:00 Snipperdagen – CC Brasschaat 13 15:00

mei 2014 02 20:00 03 20:00 08 17:00 09 17:00 10 17:00

dUb – OPEK, Leuven dUb – OPEK, Leuven vaart – OPEK, Leuven vaart – OPEK, Leuven vaart – OPEK, Leuven Schoolvoorstelling

Vrije voorstelling

fABULEUS 2013-2014