Ufukların Sultanı

halde, bu kanunname neden bulunamaz ve neden bir buçuk asır sonra yazılmış bazı defterlerin arasında okuruz onu da, Topkapı Sarayı'nda, yani tam da bulunması gerektiği arşivde yerinde yeller esmektedir?

"Bunları daha önce yazmıştınız sanki okumuş gibiyim" dediğini duydum.

Gayrı durmak ne mümkün. "Öyleyse bak ne anlatacağım sana" dedim.

Yağmur şiddetlenmişti. Gözlerinde. Sesler duyuluyordu. "ister inan, ister inanma, istanbul Üniversitesi'nin eski hocalarından Profesör ismail Hikmet Ertaylan'm 1953'te basılan Âdilşahiler: Hindistan'da Bir Türk-îslam Devleti adlı kitabında şu mealde bir bilgi verilir: Fatih'in babası Sultan II. Murad, ömrünün son yıllarına tek oğulla girmenin üzüntüsünü yaşarmış. Nihayet ölümünden kısa bir süre önce Candaroğullan hanedanından aldığı Hatice Alime Hatun'dan (bir 'prenses') bir oğlu dünyaya gelmiş ve adım Ahmed koymuşlar. Babası Murad'm ölümü üzerine tahta çıkan geleceğin Fatih'i Mehmed Çelebi ise fitne çıkabilir korkusuyla kardeşi Ahmed'in boğdurulmasını emredecek ve II. Murad'ın Bursa'ya yollanan tabutunu, minimini bir tabut daha takip edecektir. Ancak bu tabutta, zannedildiği gibi kardeşi Ahmed değil, "alelacele tedarik edilen bir benzeri", yani bir köle çocuğu son yolculuğuna çıkarılmıştır. Meğer Fatih'in üvey annesi olan Hatice Alime (veya Halime) Hatun, oğlu Ahmed'i bu oyunla cellatların elinden kurtanp yurt fatih bu, meçhulf 1 81 dışına kaçırtmış, Bursa'daki türbeye ise zavallı köle çocuğun cesedi gömülmüştür.

"Yani?" "Yanisi şu" diyorum, "bu kitapta yazılanlar doğruysa Şehzade Ahmed öldürülmemiş, iran'a kaçırılmış. Burada büyümüş, tahsil ve terbiye gördükten sonra Hindistan'a gitmiş ve Behmeni Devleti'nin hizmetine girmiş; orada umur görmüş, yüksek makamlara kadar çıkmış.

Gel gör ki, Behmenîler yıkılınca çok sayıda küçük devlet pıtrak gibi bitmiş onun toprakları üzerinde. Bunlardan birisi de merkezi Bicabur olan Adilşahiler Devleti olmuş. Bu devletin kurucusu ise Fatih'in, annesi tarafından iran'a kaçırılan kardeşi Şehzade Ahmed imiş."

Sözüm bittiğinde gözlerindeki yağmur taneleri havada donmuş, buz kesmişti. "Bütün bunları nereden buluyorsunuz Allah aşkına?" sorusu karşısında dayanamayıp boşaltıyorum derûnumdakileri: "Ben onları değil, onlar beni buluyor aslında. Ben onları konuşmuyorum. Benim ağzımdan konuşan onlar. Hem sen Fatih Sultan Meh-med'in kayıp bir vasiyetnamesi olduğunu ve bunun Amerika'da keşfedildiğini işitmiş miydin?" Sorum, muhatabını bulamayan mermiler gibi salonun duvarlarında sekti, durdu.

Hem size bir şey söyleyeyim mi: Erzurum'daki dostlar, yerdeki buzlardan değil, çatılarda susta bekleyen buzlardan sakmılmasmı öğretmişlerdi bana. Ne zaman kopup başınıza düşeceği hiç belli olmazmış. Yanımda kim vardı hatırlamıyorum. Tek hatırladığım, dumanlı bir ağızdan çıkan, "Ne kadar da tarihe benziyor" sözleri oldu.

1 Levon Panos Dabağyan, Paylaşılamayan Belde: Konstantiniy-ye, istanbul 2003, IQ Yayınları.

182 ufukların sultanı / fatih sultan mehmed Fatih'in vasiyetnamesi bulundu! Çıkar Câm-ı Cem'i Avnî, hazinenden temâşâ kıl Eğer bilmek murâdmsa kemâhî kâr-ı dünyayı Fatih Sultan Mehmed Hep diyorum ya, bir kere daha tekrarlamaktan zarar gelmez: 'Bir insandan ne çıkar?' dememek lazım. Mesela rahmetli Süheyl Ünver hocanın bir ömre sığdırdığı ve sayıları binlerle ifade edilebilecek çalışmalardan oluşan muazzam birikimi karşısında, taş taş, yaprak yaprak, renk renk mirasımızın asil çizgilerini tespite adeta memur edildiğini itiraf etmek zorunda kalırız. Demek ki, deriz, bir insan, insanlığını sonsuzla çarpınca, böylesine görkemli bir ışık ordusu haline gelebiliyor tek başına.

23 Mayıs 1936'da ingiltere'nin ünlü The Times gazetesi Fatih'in kayıp vasiyetinin bulunduğu haberiyle çıkmıştır. İflah olmaz bir Fatih sevdalısı olan Süheyl Hocanın bu haberi okuduktan sonra iflah olmaz bir Fatih sevdalısı olan Süheyl hocanın yerinde durması mümkün müdür?