Ο συγχρονος πολιτισμος μας στην καπιταλιστικη (αλλα και μεχρι προσφατα στην Σοβιετικη εκδοχη του ) στηριχθηκε στην αναπτυξη. Και η αναπτυξη πηγε χερι χερι με την συσωρευση το κερδος την καταναλωση. Καποτε χρησιμων πραγματων (κρεας φαρμακα, ενεργεια κλπ) Αλλα και αυτα τα χρησιμα τα μετετρεψε σε καταναλωτικα προιοντα.Τρωμε περισσοτερο κρεας απο οσο χρειαζομαστε καταπινουμε περισσοτερα φαρμακα σπαταλαμε πολυτιμη ενεργεια. Αλλοτε παλι συχνοτερα αχρηστων. Μην τα καταγραψω τα ξερετε. Ο καπιταλισμος κατασκευασε αναγκες. Αναγκες που ποτε δεν θα μπορουσαν να κορεσθουν. Η τελευταια λεξη της μοδας ποτε δεν ηταν τελευταια, σε λιγους μηνες υπηρξε μια αλλη πιο τελευταια. Καταναλωση στην τεχνη στο φαγητο στην τεχνολογια στα ρουχα. Στις σχεσεις. Και η διαφημηση που μας παροτρυνει να συμμετεχουμε σε αυτο το ξεφρενο χορο. Ενας πολιτισμος fastfood οπου τα προιοντα καθε ειδους ειχαν ημερομηνια ληξης. Σαν την ευτυχια που τα συνοδευε. Και μετα η φυγη των τοξικων ουσιων. Ενας πολιτισμος της χωματερης. Της μαζικης παραγωγης. Ταξιδευοντας πανω στο φυλλαρακι της ψευδαισθησης καταφεραμε να νικησουμε σε πολλα πραγματα την φυση. Σιγουρα δεν ειμαστε και τοσο πολυ σκυλια πλεον ουτε
πιθηκοι. Αλλα ξερουμε τι κραταμε στα χερια μας; Ξερουμε στ αληθεια τι ειναι πυρηνικη ενεργεια τι ειναι μεταλλαγμενα τροφιμα; Εχουμε προλαβει να συγκροτησουμε την φιλοσοφια που θα μας επιτρεψει να χειρισθουμε με ασφαλεια με μετρο τις ανακαλυψεις μας; Μηπως τρεχουμε πολυ γρηγορα; Η πολιτικη οικολογια εβαλε στο παιχνιδι μια νεα φιλοσοφια. Την φιλοσοφια του μετρου. Να ξερουμε τα ορια της “δυναμης” μας. Η πολιτικη οικολογια εφερε την κριτικη της αναπτυξης για την Σοβιετικη ενωση και την αριστερα παγκοσμια. Μια αριστερα που ιεραρχουσε πρωτα απο ολα το ψωμι (οτι ψωμι και ναναι ακομα και με χημικα ) και μετα τα τριανταφυλλα. Λες και τα τριανταφυλλα ειναι μικροαστικη λεπτομερεια. Λες και τα τριανταφυλλα δεν τα ποθουν οι πεινασμενοι. Και ομως πολλοι αριστεροι γι αυτα τα τριανταφυλλα πεθαναν. Κι ας ηταν χορτατοι απο ψωμι στο σπιτι τους καποτε.