συνέντευξη
Συνέντευξη στο Χρήστο Χαλικιόπουλο
ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΤΣΑΛΙΔΗΣ
«Νιώθω περήφανος που με τόσα λίγα φτιάχνουμε τόσα πολλά»
«Ομολογώ ότι όταν ανέλαβα την προεδρία του Οργανισμού, δεν γνώριζα την απελπιστική κατάσταση των δεδομένων. Τα πάντα κρέμονταν από μια κλωστή, κινδυνεύοντας να χάσουμε την Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Κάποιοι μου έλεγαν, “Χρίστο φύγε, θα καείς!” Αποφάσισα να μείνω και να το παλέψουμε. Τώρα νιώθω δικαιωμένος για την απόφασή μου και περήφανος για το αποτέλεσμα». Ο πρόεδρος του Πάφος 2017 σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, μιλά για το χθες, το σήμερα και το αύριο της πολιτιστικής πρωτεύουσας. Είναι γνωστά τα χίλια μύρια κύματα που πέρασε στο ξεκίνημα του ο Οργανισμός. Τελικά κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να σηκώσει αξιοπρεπώς το βάρος του θεσμού της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας. Σε συνδυασμό μάλιστα με την οικονομική στενότητα εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης, μπορούμε να μιλάμε πλέον για έναν άθλο. Πράγματι μπορεί να χαρακτηριστεί άθλος, για τον οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι όλοι και τοπικά και παγκύπρια. Κάποια πράγματα δεν έχουν γίνει ευρέως γνωστά, όμως όντως το 2013-14 οι ανησυχίες από πλευράς Ευρωπαϊκής Επιτροπής είχαν φτάσει σε σημείο ακόμη και αμφισβήτησης της ικανότητας της Πάφου να κρατήσει τον τίτλο, εξ ου και τα μηνύματα που έφταναν από τις Βρυξέλλες στη Λευκωσία να είναι έτοιμη να αναλάβει την διοργάνωση. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι είμαστε η πιο μικρή πόλη που ανέλαβε τον θεσμό και μάλιστα με το πιο μικρό «μπάτζετ» μέχρι σήμερα στην ιστορία του θεσμού. Ξεκινήσαμε από τα 22 εκατομμύρια και στο τέλος πέσαμε στα 8,5. Με αυτά τα δεδομένα προσανατολιστήκαμε μεθοδικά, από την μία, στην προσαρμογή σε αυτόν τον μειωμένο προϋπολογισμό και από την άλλη στην αναζήτηση θεσμικών συνεργασιών με φορείς όπως ο ΘΟΚ, η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου, ο ΚΟΤ και άλλοι, οι οποίοι θα βοηθούσαν στην πραγματοποίηση ενός σημαντικού μέρους του προγράμματος, αναλαμβάνοντας οι ίδιοι το οικονομικό κόστος ή μέρος του κόστους. Κάτι ανάλογο πράξαμε και με τους επιχειρηματίες της Πάφου. Αυτή τη στιγμή μεγάλο μέρος, για να μην πω ολόκληρο το
28