mədənlərinin sahibi Şnirlərdən birinə qoşulub qaçıb. Zommervildin sualını cavabsız buraxdım.O gülüb dedi: -Babanızla hərdən ova gedirəm. Cənab atanızla da hərdən Bonndakı «kişilər ittifaqı»nda kart oynayırıq. Buna da hirsləndim. Axı, Zommervild o dərəcədə axmaq deyildi ki, «ov», «kişilər ittifaqı» kimi mənasız söhbətlərlə mənə xoş təsir bağışlamağa çalışaydı. Pərt olduğu üçün ağlına gələni danışan adama da oxşamırdı. Nəhayət, mənim də dilim açıldı: -Ova? Mən isə elə bilirdim katolik ruhanilərinə ov etmək yasaqdır. Araya dözülməz bir sükut çökdü. Mariya qızardı, Kinkel pərt halda otaqda vurnuxmağa başladı, şüşə ağzı açan burğunu axtardı. Yenicə içəri girən
arvadı
zeytunla
dolu
boşqaba
duzlu
badam
tökdü.
Hətta
Zommervildin özü də qızardı. Yanaqları qırmızı olduğundan bu ona heç yaraşmadı. Yavaşdan, bir az da incik tərzdə dedi: -Özünüz protestant olsanız da çox məlumatlısınız. Cavabını verdim: -Mən protestant deyiləm. Bəzi məsələlərlə də ona görə maraqlanıram ki, onlarla Mariya maraqlanır. Kinkel şərab süzəndə Zommervild təzədən başladı: -Bu dünyada qanunlar da var, müstəsnalar da, cənab Şnir. Mən elə bir nəsildənəm ki, baş meşəbəyi sənəti bizə irsən keçir. Sadəcə olaraq, «meşəbəyi sənəti» desəydi onu başa düşərdim. Ancaq «baş meşəbəyi» dediyi üçün yenə də əsəbiləşdim. Lakin dinmədim, yalnız üz-gözümü turşutmaqla kifayətləndim. Sonra onlar göz-qaşla danışmağa başladılar. Frau Kinkel baxışları ilə Zommervildə dedi: «Baş qoşmayın, hələ çox cavandır.» Zommervild də baxışları ilə cavab verdi: «Bəli, cavandır və həm də çox tərbiyəsizdir.» Lap axırda mənə şərab süzən Kinkelin gözləri də dilə gəldi: «İlahi, siz lap uşaq imişsiniz!» Sonra da Mariyaya tərəf dönüb ucadan dedi: -Atanız necədir? Elə həminki qocadır? ` Ìi`ÊÜ Ì ÊÌ iÊ`i ÊÛiÀÃ Ê vÊ v ÝÊ*À Ê* Ê ` Ì ÀÊ / ÊÀi ÛiÊÌ ÃÊ Ì Vi]ÊÛ Ã Ì\Ê ÜÜÜ° Vi °V ÉÕ V ° Ì