NIEUWE PLAAT, TOURNEE EN 50 JAAR OP DE PLANKEN
Vicky Leandros won in ‘72 het Eurovisiesongfestival met de ballade ‘Après Toi’. Nu viert de Grieks-Duitse zangeres vijftig jaar op de planken met een nieuwe plaat: ‘Ich weiss, dass ich nichts weiss’ of ‘Ik weet, dat ik niks weet’. Bijna 44 jaar, twee mislukte huwelijken, drie kinderen en wereldwijd ruim 55 miljoen verkochte platen later blikt Leandros terug.
VICKY LEANDROS ((63))
‘Ik wilde vooral niet als mijn moeder worden’ H
et valt meteen op dat ‘Ich weiss, dass ich nichts weiss’ een heel persoonlijk album geworden is met zelfgeschreven nummers over romantiek, de liefde voor het leven en haar kinderen, vriendschap, afscheid en… plankenkoorts. Zelfs na vijftig jaar heeft Vicky daar dus nog altijd last van. ‘Het is verschrikkelijk’, zucht ze. ‘Vlak voor ik het podium op moet, gaat er een siddering door mijn lijf en flitst er door mijn hoofd wat er allemaal mis kan gaan. Ik moet mezelf tijdens de eerste nummers altijd een beetje vinden. Pas als de vonk met het pulbiek overslaat, word
28
ik echt rustig. Dat gevoel slijt dus zeker niet met de jaren, toch niet bij mij.’
RUZIE MET MOEDER Wat in al die jaren ook nauwelijks gesleten is, is het verdriet omwille van de echtscheiding van haar ouders destijds. Amper elf was Vasiliki Papathanasiou, zoals Vicky echt heet, toen haar moeder Kyriaka van de ene dag op de andere uit haar leven verdween. Pas nu kon ze een nummer schrijven
over die ontzettend moeilijke moeder-dochterrelatie. ‘Het liedje ‘Mama, ich werde alt!’ (‘Mama, ik word oud!’, nvdr) gaat – in tegenstelling tot wat de titel misschien doet vermoeden – niet zozeer over de talrijke valkuilen van het ouder worden’, verduide-
geweest, want ik heb ontzettend veel ruzie met haar gemaakt. Ik kon maar niet begrijpen dat ze mijn vader Leo en mij zomaar aan ons lot overliet in Hamburg, terwijl ik pas elf was. Ze vertrok toen naar New York. Van de ene dag op de andere verdween ze uit mijn leven. Toch heeft me dat op menselijk vlak niet gebroken. Wel integendeel. Ik werd gedwongen om vroeg zelfstandig te worden en daardoor leerde ik ook snel vergeven. Het heeft geen zin om je ziel te overladen met emotionele ballast. Ook al gaat het om zo’n ingrijpende gebeurtenis als je mama die je in de steek laat. Op mijn 25ste heb ik moeder weer in de armen gesloten. Ze kwam me opzoeken toen ik in Parijs moest optreden. We hebben alles uitgepraat en plots bleek ze eerder een goeie vriendin dan mijn mama te zijn. Zand erover. Ik ben sowieso niet iemand die in het verleden leeft. Wat geweest is, is geweest. Daar kan je toch niks meer aan veranderen.’
GEVOCHTEN ALS LEEUWIN De zangeres heeft nergens spijt van en ook rancune is haar volkomen vreemd. ‘Mensen maken nu eenmaal fouten’, gaat ze verder. ‘Ik ben de eerste om toe te geven dat ik ook niet feilloos ben. Anders waren mijn twee huwelijken wellicht niet op de klippen gelopen…’ In 1982 trouwde Vicky Leandros een eerste keer met Ivan Zissiadis, een Grieks zakenman, met wie ze toen al een jarenlange relatie had. Twee jaar eerder was hun zoon Leandraki – afgekort tot Leo – Zissiadis (35) geboren. Haar huwelijk met Ivan hield slechts een paar jaar stand en ontaardde in een ware vechtscheiding, met de ontvoering van de toen vierjarige Leo door zijn eigen vader als triest hoogtepunt. ‘Dat was nog zo’n verschrikke-
Ik heb spijt dat ik niet harder gevochten heb voor mijn tweede huwelijk lijkt ze. ‘Maar wel over de jarenlange moeilijke relatie die ik met mijn moeder had. Ik wilde absoluut niet worden zoals zij... Dat is lange tijd mijn enige ambitie