El Manguare 2010-2 april

Nieuwsbrief April 2010

Lieve vrienden van El Manguaré, Het lijkt of we al een eeuwigheid bezig zijn met El Manguaré, maar in werkelijkheid is het pas heel

erg kort. Dat komt vooral omdat er al zo veel gebeurd is in de afgelopen 3 maanden.

Wij hadden niet voor mogelijk gehouden dat het allemaal zo snel, zo goed zou gaan lopen. Af en toe moeten we elkaar er echt even van verzekeren dat het allemaal waar is. Dat we echt die droombaan hebben waarmee we daadwerkelijk iets kunnen doen aan de ellende en wanhoop die wij dagelijks om ons heen zien. En dat kan dankzij jullie steun, want zonder de hulp van iedereen in Nederland, zouden wij niet kunnen doen wat we nu doen. We blijven het zeggen, maar menen het oprecht... dank hiervoor. De afgelopen drie maanden hebben we ons zomerproject met een goed gevoel afgesloten. Zijn we gestart met het kwaliteitsverbeterings-project op Basisschool San Lucasen zijn we hard op zoek gegaan naar achterstandsbuurten waar we het terug-naar-school project zullen starten. Over deze drie programma´s van El Manguaré volgt verderop in de nieuwsbrief meer.

Verder hebben we in februari afscheid genomen van onze goede vrienden Josen Dennis.

Zij hebben de afgelopen 4 jaar in Peru gewerkt, waarvan de twee laatste jaren in Iquitos.

Deze twee heren zijn de oprichters van het Terug-naar-school project. Door hun werk hebben al vele kinderen, blijvend, de weg terug naar school gevonden.

Daarnaast is Jos ook de man, achter onze website, de verbetering van de boeken die de scholen van ons krijgen en een zeer goede raadsman.

Heren, wij danken jullie voor alles en wensen jullie veel succesin Nederland.

Een warme jungle-groet, Yolanthe en Marielle

Zomerschool: 1

Nieuwsbrief April 2010

4 januari was het dan zover. De zomerschool op San Lucas (de basisschool waarmee we samenwerken) ging van start.

Het doel van de zomerschool is om kinderen die gaan instromen in de eerste klas, zo voor te bereiden dat ze een goede start kunnen maken.

En dat is nodig ook, hebben we gemerkt.

Alle kinderen die zich bij ons kwamen aanmelden moesten eerst een examen doen. Daarin werd gekeken of ze bv. de kleuren kenden, lijntjes konden (over)trekken, de nummers t/m 5 en de klinkers (a,e,i,o,u) (her)kenden.

Schrikbarend is het om te zien dat van de ruim 100 kinderen die er gekomen zijn, zo´n 85 deze dingen niet weten. Sommigen zelfs niet na drie jaar kleuteronderwijs.

Ruim 6 weken lang is er twee uur per dag, hard gewerkt met deze kinderen. In elke klas waren twee docenten en 1 vrijwilliger druk bezig om de kinderen al die dingen te leren. En deze keer niet op de traditionele manier, zoals ze hier gewend zijn, maar op een hele actieve en afwisselende manier. De kinderen hebben veel gezongen, gedanst, geknutseld, nummers en klinkers geoefend met klei, verf, papier en ga zo maar door.

En het resultaat mag er zijn. Op het eerste examen scoorden ze een gemiddelde van 1.9 (op een score tot 8). Na de 6 weken was de gemiddelde score een 5.2.

Maar het allerfijnste voor de kinderen is, dat ze met een positief gevoel de school in gaan stappen. Ze hebben zelfvertrouwen en dat merk je.

Het leuke is trouwens ook, dat niet alleen de kinderen veel geleerd hebben. Mijn capacitadores (docententrainers) hebben door deze weken ontzettend veel nieuwe ideeĂŤn op gedaan. Die gaan ze nu de school weer begonnen is allemaal in de praktijk brengen met hun docenten. Zodat ook de kinderen die niet hebben meegedaan aan de zomerschool kunnen profiteren van leuk en leerzaam onderwijs.

Groeten Marielle Pepels

2

Nieuwsbrief April 2010

Terug naar school: Op zoek naar kinderen van 614 die niet naar school gaan.

Het schooljaar is begonnen, en dat betekent dat ons terug-naar-school programma ook van start is gegaan. Onder de noemer van dit programma selecteren we ook dit jaar weer drie achterstandsbuurten om daar alle kinderen van 6-14 jaar die niet (meer) naar school gaan (terug) de schoolbanken in te helpen. Acht maanden lang scholen we ze bij, zodat hun kennisniveau aan het eind van het jaar weer overeenkomt met dat van hun leeftijdsgenootjes.

Er zijn echter vele, vele achterstandsbuurten in Iquitos. De vraag is elk jaar weer welke buurten wij selecteren voor ons programma. De eerste stap en fase van ons project is dan ook buurtonderzoek.

Vaak glibberend en wiebelend over de instabiele plankjes die met het oog op de stijgende rivier alvast tot loopbruggen zijn gevormd, gaan we op pad. Het onderzoek bestaat uit rondlopen (observeren), met ouders, het verkozen buurtbestuur en de buurtschool praten en de buurt-behoefte analyseren. Als via dit onderzoek blijkt dat een buurt onze hulp nodig heeft en deze ook verwelkomt, maken wij een afspraak voor een buurt-bijeenkomst. Tijdens deze bijeenkomst leggen we precies uit wat El ManguarĂŠ kan betekenen voor hun kinderen, maar ook wat wij van de ouders zelf verwachten. Hun eerste taak is een lijst van alle niet schoolgaande kinderen opstellen (ten minste 20 per buurt), een plek zoeken waar wij de bijscholing kunnen realiseren en een moeder uitkiezen die (tegen een kleine vergoeding) de dagelijkse kleine, voedzame maaltijd voor de kinderen van het project bereidt.

Omdat de houding en/of de situatie van de ouders over het algemeen de reden is dat kinderen niet (meer) naar school gaan, is dit participerende deel, waar wat van de ouders zelf wordt verwacht, van essentieel belang voor het project. Als de ouders niet betrokken zijn, heeft het project weinig kans van slagen.

Wij zijn na verschillende buurtbezoeken op dit moment nog met 4 buurten aan de slag. Aan de hand van onze buurtbezoeken weten we dat bij alle 4 de buurten de behoefte en vraag groot is.

Afhankelijk van het aantal niet-schoolgaande kinderen, de motivatie en inzet van de ouders ĂŠn de participatie van de buurtschool, zullen wij moeten beslissen welke van deze 4 buurten dit jaar in ons programma opgenomen worden. De andere buurt zal helaastot volgend jaar moeten wachten.

Kunnen wij dat over ons hart verkrijgen?? Of gaan we proberen toch dit jaar nog de kinderen van alle 4 de buurten terug naar school te helpen? Als alle buurten hun huidige enthousiasme en 3

Nieuwsbrief April 2010

participerende houding doorzetten en ons budget het toelaat, weet ik zeker dat wij ons beste beentje voor zullen zetten dit voor elkaar te krijgen.

Als laatste wil ik het heugelijke feit vermelden dat Priscila terug is bij El ManguarĂŠ. Priscila is een lokale onderwijzeres die 4 jaar geleden het onderwijsteam op Arco Iris kwam versterken en meteen ons hart stal met haar persoonlijkheid, inzicht, toewijding en georganiseerde aanpak. Wij hebben haar ruim twee jaar terug dan ook van harte bij Jos en Dennis aangeraden toen zij op zoek waren naar een sociaal werkster, waar zij tot grote tevredenheid van beide partijen het terug-naar-school project heeft helpen opstarten. Vorig jaar werd haar echter een jaarcontract voor full-time lerares aangeboden op een school in een dorpje langs de Amazone rivier. Een aanbod dat zij niet kon weigeren, met een salaris dat wij niet konden evenaren. Maar, toen onze huidige sociaal werkster Lupe ons vorige week mededeelde dat zij wegens persoonlijke redenen besloten heeft naar haar land (Venezuela) en ouders terug te keren, kregen wij dezelfde dag te horen dat Priscila terug was in Iquitos. Met 1 belletje waren de zaken snel geregeld. We zijn triest met het vertrek van Lupe maar aan de andere kant erg blij met de terugkeer van Priscila.

Welkom terug Priscila!

Groeten uit Iquitos en dank voor al jullie steun (ook namens de kinderen van Iquitos), Yolanthe van de Graaff

4

Nieuwsbrief April 2010

Kwaliteitsverbetering van het onderwijs: Eind februari zijn we begonnen met het kwaliteitsverbeterings programma op basisschool San Lucas.

Dit jaar helpen we op deze school 6 juffen van de eerste klas en 4 juffen van de tweede klas met het verbeteren van hun onderwijs. Een duidelijke en niet voorziene groei. We zouden 4 eerste klassen gaan helpen, maar er is zo´n grote groei op school dat er besloten is om er 6 klassen van te maken. Het fijne is dat daarin ook onze mening is meegenomen. Wij hebben aangegeven dat de klassen niet te groot moeten zijn, met het type leerlingen dat ze hebben.

Dat is niet werkbaar voor zowel de docenten als de kinderen. Prima dat ze daar rekening mee houden.

Ook goed is dat we in overleg met de directie en de docenten samen de klassenindeling hebben gemaakt. De kinderen van de tweede klassen gaan door in de niveauklassen waar ze vorig jaar in zaten. Nieuwe kinderen zijn getest en a.d.h.v. die testresultaten ingedeeld.

De kinderen die naar de eerste gaan en die niet in het zomerschoolprogramma hebben gezeten, hebben we allemaal ook het instap examen afgenomen. A.d.h.v hun score zijn ze ingedeeld in de klassen. We hebben 4 kleinere klassen met kinderen die nog (bijna) niets weten en 2 grote klassen met kinderen die wat sneller door de stof kunnen. Zo kunnen de kinderen vanaf het begin op hun eigen niveau werken, waardoor frustraties uitblijven.

Al lopen we nu in het begin van het jaar toch wel tegen heel wat frustraties aan. Er zijn wel extra klassen gemaakt, maar de docenten zijn er nog niet. Daardoor zijn er voorlopig nog klassen van meer dan 50 kinderen. Denk je daarbij in dat dat veelal kinderen zijn die nog nooit een potlood hebben vastgehouden, en je kunt je de wanhoop van de juf voorstellen.

Een ander probleem is het gebrek aan goede ruimtes, tafels en stoelen, afsluitbare lokalen en kinderen die steeds weer door hun ouders naar verkeerde klassen worden gestuurd. Wij doen ondertussen hard ons best zoveel mogelijk orde in deze opstart-chaos te scheppen.

5

Nieuwsbrief April 2010

Om bovenstaande redenen konden wij deze maand ook niet echt lekker met de docenten aan de slag. Het is vooral een maand geweest van organiseren, praten, geruststellen en op gang helpen. Maar het resultaat mag er zijn. Er zijn nu vaste klassenlijsten, alle kinderen hebben boeken (voorzien van hun naam), iedereen weet nu waar ze thuishoren, kinderen zonder geboortepapieren zijn mĂŠt geboortepapieren ingeschreven en er is waarschijnlijk een tijdelijke hulp voor de klassen zonder docent (totdat de vaste docenten er zijn).

Vanaf komende week gaan we aan de slag met de training van de docenten en met de organisatie van hun klassen. Dan gaan we hard aan de slag om het zo voor elkaar krijgen dat kinderen echt gaan leren op school en dat ze ook op school blijven.

Liefs, Marielle Pepels

6