Χωρίς τρένο ο νέος άξονας Ελευσίνα-Θήβα
Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014
Νέα ημερομηνία για την εκδήλωση ενδιαφέροντος η 27η Μαΐου 2014
Ο οδικός άξονας Ελευσίνα - Θήβα Υλίκη, ένα έργο ύψους 500 εκατ., θα με κατασκευαστεί χαρακτηριστικά κ λ ε ι σ τ ο ύ αυτοκινητοδρόμου γι’ αυτό και προς το παρόν τουλάχιστον δεν προβλέπεται να διαθέτει ειδική λωρίδα μέσον για στο μελλοντική δημιουργία γραμμής τραίνου. Αυτό το χαρακτηριστικό θεωρείται δύσκολο λόγω του ορεινού ανάγλυφου που συναντά ο δρόμος. Σε ό,τι αφορά τα διαδικαστικά φορέας υλοποίησης για το έργο «Μελέτη, Κατασκευή, Χρηματοδότηση, Λειτουργία, Συντήρηση και Εκμετάλλευση του Έργου: Αυτοκινητόδρομος Ελευσίνα – Θήβα – Υλίκη» είναι το υπουργείο Υποδομών και σύμφωνα με τελευταία ενημέρωση η νέα ημερομηνία για την εκδήλωση ενδιαφέροντος είναι η 27η Μαΐου 2014 αφού έχει ήδη πάρει 3 παρατάσεις. Η νέα χρονική παράταση θεωρείται “φυσική εξέλιξη”, καθώς οι κατασκευαστικές εταιρείες δήλωναν μέχρι πρότινος απρόθυμες να μετάσχουν σε νέα έργα με παραχώρηση. Μετά την λύση που βρέθηκε στο θέμα με τους εθνικούς αυτοκινητόδρομους και την επαννεκίνηση τους τα πράγματα άλλαξαν. Ο αυτοκινητόδρομος Ελευσίνα – Θήβα – Υλίκη, μαζί με τη υποθαλάσσια ζεύξη Σαλαμίνας και Λευκάδας, αποτελούν την νέα γενιά έργων παραχώρησης, ωστόσο το μέλλον τους επικρέμαται από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων . Πάντως το έργο θα προχωρήσει με τη διαδικασία του ανταγωνιστικού διαλόγου, ανάλογη δηλαδή διαδικασία με αυτή που ακολουθείται για την ανάθεση των έργων διαχείρισης απορριμμάτων, με τη μέθοδο των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα. Από εκεί ενδεχομένως και να προκύψει μία μελλοντική πρόβλεψη για δημιουργία σιδηρόδρομου.
ΠΡΟ ΕΞΟΔΟΥ
εκατοντάδες σχολικοί φύλακες και εκπαιδευτικοί
Με τη δημοσιοποίηση από το ΑΣΕΠ των οριστικών πινάκων για τους σχολικούς φύλακες και τους εκπαιδευτικούς που μετακινούνται σε κενές θέσεις κλείνει οριστικά ο φάκελος των διαθεσιμοτήτων. Εκατοντάδες υπάλληλοι των δύο παραπάνω κατηγοριών από αύριο που λήγει η περίοδος διαθεσιμότητας οδηγούνται στην απόλυση και στο δρόμο της ανεργίας. Συγκεκριμένα, από τα στοιχεία που περιέχονται στους οριστικούς πίνακες φαίνεται ότι 1044 σχολικοί φύλακες θα απολυθούν και 670 καθηγητές που δίδασκαν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση θα απολυθούν.
ΜΙΑ Κ ΑΤΑΣ ΤΡ ΟΦΗ ΓΙ Α ΤΗ Ν ΟΠΟ ΙΑ ΚΑΠΟ ΙΟΙ ΠΡ Ε ΠΕ Ι Ν Α ΝΤΡ Ε ΠΟΝΤ ΑΙ
Δ
ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ
ίπλα από την τσιμεντένια μάντρα των διυλιστηρίων Ασπροπύργου, από την δυτική πλευρά, συνεχώς υπάρχουν λιμνασμένα νερά, ακόμα και τους θερινούς μήνες, λες και έχει σπάσει κάποιος υπόγειος αγωγός νερού. Η διεύθυνση των διυλιστηρίων προσπαθώντας να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, που τους χειμερινούς μήνες λόγω και των βροχών, μαζεύονται αρκετά νερά ώστε να μην μπορούν να περάσουν τα βυτιοφόρα, μπάζωσε εκ νέου το σημείο, το ασφαλτόστρωσε αλλά και πάλι τα νερά υπάρχουν. Θα σας πω λοιπόν τι συμβαίνει με αυτά τα νερά, που παρά τα μπαζώματα και ασφαλτοστρώσεις, συνεχίζουν να
αναβλύζουν σε εκείνο το σημείο. Τα νερά αυτά προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν μικρό υγροβιότοπο, μιας και φυτρώνουν και διάφορα υδροχαρή φυτά, όπως καλάμια, βούρλα κ.α. Στο σημείο εκείνο λοιπόν, υπήρχε μια λίμνη, μια υπέροχη μικρή λίμνη, με διάφανα νερά που φαίνονταν πεντακάθαρα ο βυθός της, τα ψάρια της και τα άλλα ειδή μικρών υδρόβιων που ζούσαν εκεί, νεροχελώνες βατράχια κ.λ.π. Η μικρή λίμνη, περιστοιχιζόταν από νεροκάλαμα και ήταν ένα πολύ όμορφο σημείο, ένα πραγματικό φυσικό στολίδι για την περιοχής. Δίπλα από την λίμνη αυτή, ήταν ο δρόμος που οδηγούσε στα Νεόκτιστα. Σαν παιδί, όταν περνούσαμε με τους γονείς μου από εκεί για να πάμε στο σπίτι στα Νεόκτιστα, μου άρεσε να στεκόμαστε στην άκρη της λίμνης για να βλέπω τον
ΘΡΙΑΣΙΟ - 7
διάφανο πυθμένα της, κάτι που μάγευε τα παιδικά μου μάτια και δεν ήθελα να φύγω από αυτή την ομορφιά που έβλεπα. Τα διυλιστήρια τότε, μιλώ για τα αρχές τις δεκαετίας του 1970, ήταν προς το βάθος, πίσω από την λίμνη και τους καλαμιώνες. Με τα χρόνια σιγά σιγά, άρχισαν να επεκτείνονται τα διυλιστήρια, πρώτα μπαζώνοντας τις υπέροχες εκτάσεις των καλαμιώνων όπου έκαναν τις φωλιές τους δεκάδες υδρόβια πουλιά και σιγά σιγά μπάζωσαν και την λίμνη, θάβοντας μια για πάντα αυτό τον ολοζώντανο και πανέμορφο υγροβιότοπο ιδιαίτερα σπάνιας ομορφιά. Η λίμνη αυτή, όπως και η λίμνη ρειτών (Κουμουνδούρου) ήταν αρχαίες λίμνες και έχαιραν ιδιαίτερου σεβασμού ως ιερές λίμνες.
Η λίμνη Ρειτών αφιερωμένη στην κόρη της θεάς Δήμητρας Περσεφόνη, ευτυχώς διεσώθη του μπαζώματος με νομοθετική προστασία ως αρχαιολογικός χώρος η δε μικρή λίμνη, που ήταν αφιερωμένη στην θεά Δήμητρα δεν έτυχε της ίδιας τύχης. Οι ανιστόρητοι, ασεβείς, χωρίς ίχνος ευαισθησίας για το περιβάλλον, διάφοροι κρατικοί αρμόδιοι των διυλιστηρίων, αγνόησαν και ασέβησαν απέναντι στην φύση και στην ιστορική μνήμη της περιοχής μπαζώνοντας αυτό το πανέμορφο και ιστορικό σημείο για να επεκταθεί η μάντρα των διυλιστηρίων. Είναι τραγικό που κρατικοί φορείς αντί να είναι φορείς προστασίας, να είναι φορείς καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, ασεβώντας τόσο απρόκλητα, που δεν είχαν ίχνος γνώσης για την περιοχή και κατέστρεψαν ένα υπέροχο φυσικό τοπίο, που κατέστρεψαν ένα σημείο αναφοράς ιστορικής σημασίας. Τα νερά που υπάρχουν συνεχώς στο σημείο εκείνο που αναφέρω, είναι λες τα δάκρυα της θεάς Δήμητρας για την καταστροφή της λίμνης της… Η φύση με τα νερά που αναβλύζουν και τα βούρλα που φυτρώνουν προσπαθεί, λες, μάταια όμως, να γιατρέψει και να αποκαταστήσει το φυσικό περιβάλλον αναδίδοντας νερά στο σημείο εκείνο… Ποιος είπε όχι στην ανάπτυξη και στην επέκταση των διυλιστηρίων; Τι θα εμπόδιζε αν αφήναν ένα κομμάτι αυτό της λίμνης και μέρος των καλαμιώνων το αφήναν ανέγγιχτο, ως δήγμα σεβασμού στην φύση και στην ιστορία;