Ömür Diyorlar Buna - Ayfer Tunç
35
O gece Ýstanbul polisi her köþede Efsun'u aradý. Baba bazen yumuþuyor, kýzýnýn fidye için kaçýrýldýðýna kendini inandýrarak telefon baþýna oturuyor ve çalsýn diye bekliyordu. Ama körolasý telefon çalmýyor, boðuk bir ses "Kýzýn elimizde!" demiyordu. Cihan Abla Efsun'u hafif çakýrkeyif prodüktöre yem etmeden eve götürmüþ, uzun uzun nasihat etmiþti. Etrafýndaki insanlara dikkat edecekti. Burasý kurtlar sofrasýydý. Ýki dakikada hap diye yutarlardý da Efsun'un haberi bile olmazdý. Hele erkekler öyle tehlikeliydi ki, hiç sorma gitsin. Dikkatli olacak, o heriflerin güzel sözlerine asla kanmayacaktý. Hep yalan söylerlerdi. Hep deli gibi aþýktýlar, hep ölene kadar onu seveceklerdi. Bunlara asla inanmamalýydý. Etrafýndakilerin kimin kýzý olduðunu bilmelerinde de fayda vardý. Böylece ayaklarýný denk alýrlardý. Kontrat imzalanmýþ, avans alýnmýþtý, prodüktör nasýl olsa vazgeçemez, ama haline tavrýna dikkat ederdi. Efsun o gece babasýnýn öfkeden kýpkýrmýzý olmuþ yüzünü hayal ederek huzur içinde uyudu. Babasý sabaha kadar telefonun baþýnda oturdu. Ýstanbul polis müdürünü gece boyunca en az on beþ defa azarladý, Þark'a sürdüreceðine yemin etti. Neredeyse valiyi bile rahatsýz edecekti. Sabah olup gazeteler geldiðinde bir genç kýz cesedi haberi bulma korkusu içinde hýzla sayfalarý çevirdi, baþýndan aþaðý kaynar sular döküldü. Keþke Efsun'un çiðnenmiþ cesedinin haberi olsaydý da, bu iðrenç mayoyla çekilmiþ fotoðrafý olmasaydý. Keþke kendi kör olaydý da bu haberi görmeyeydi. O sýralarda kendisinden daha fazla önemli bir þahsiyet olan, büyük bir devlet biriminde üst düzeyde görevli aðabeyi telefon etti. O daha cesur, modern bir adamdý, kardeþini tebrik etmek için aramýþtý. "Valla bravo Efsun'a," demiþti gazeteyi görünce. "Aferin yeðenime! Aklýna koymuþ demek sinema sanatçýsý olmayý!" Aðabey kardeþinin aile yadigârý tüfeði alýp yer yarýlýp içine girmiþ olsa bile Efsun'u bulmaya ve öldürmeye kararlý olduðunu bilmiyordu. Efsun'un halasý onaylar bir havada aðabeyine bütün bunlarý anlatýnca aðabey ipleri eline almasýnýn zamanýn geldiðini anladý. Hemen kardeþinin evine geldi, onu geri kafalýlýkla, tutuculukla, daha ileri giderek aptallýkla, çocuk yetiþtirmekten anlamamakla suçladý, tüfeði elinden alýp "Saçmalama!" dedi. "Ne var bunda? Sanatçý olacak kýzýn, daha ne?"