Alevi Dunce SAYFASI

"Hayır," diyor kesin bir ifadeyle. "Diyarbakır'a yerleşmem, işimi burada kurmam yeter onlara... Yetmeli!"

Sesinin tınısında, ailesinin tutumuna karşı belli belirsiz bir karşı çıkış var. İçinde umarsızlığı da barındıran cılız bir isyan kıpırtısı...

Uzanıp elimi tutuyor. Davranışlarındaki içtenlik, karşı koymamı engelliyor.

243 Canan Tan "Piraye," diyor gözlerimin içine bakarak. "Nikâh işlemlerimiz tamam. Gün almaya kaldı iş.

Açılışımızı yapar, ardından da düğün hazırlıklarına başlarız. Bitsin artık bu belirsizlik..."

Büyük bir kumar bu... Ya hep, ya hiç!

Tutarsa, bir ömür boyu sürecek mutluluk var gerisinde.

Ya tutmazsa... İçinde bulunduğum şu ana dönmekten başka ne kaybım olur ki?

Evet, hayatımın kumarını oynamak üzereyim.

"Tamam," diyorum. "Ama benim de bazı şartlarım olacak."

Heyecanla yerinden fırlayıp, sımsıkı kucaklıyor beni, öpücüklere boğuyor.

"Biliyordum," diyor. "Beni böyle bırakıp gidemeyeceğini biliyordum."

Yaptığımın yalnızca kendim için olduğunun ayrımında bile değil.

"Dur lütfen," diye uzaklaştırıyorum. "Şartlarımı söylemedim henüz."

"Dinliyorum..." ""Düğün istemiyorum! Sade bir nikâh yeter de artar bile... Sevdiklerimin, arkadaşlarımın gelemeyeceği bir Diyarbakır düğünü mutlu etmez beni."

Kısa bir duraklamanın ardından, "Tamam," diyor. "Sen istemedikten sonra... Önemli değil." "İkincisi... En az bir yıl çocuk bekleme benden. Senin ve bana yaşatacaklarının denenme süresi bu."

"Bir tür sınav yani?" diye gülüyor.

"Nasıl yorumlarsan... Sınavı geçtin, geçtin. Geçemezsen, şu andaki konumumuza döneceğiz. Küçük bir farkla; ayrılma arifesindeki nişanlı bir çift değil de, ayrılma