Alevi Dunce SAYFASI

çarpa can verirler.

Bu olaydan sonra burçlara ve şu gördüğünüz vadiye Ben-ü Sen adı verilir. Önceleri meyve ağaçlarıyla dolu, içinde buz gibi sular kaynayan, kentin mesire yeri olan yemyeşil vadi, kırsal kesimden gelen göçlerle, gecekondu cennetine dönüştü ne yazık ki..." "Şu anda bizi, işin tarihi yönü ilgilendiriyor," diyorum. "Sosyolojik cephede alınan yenilgiler bu eşsiz tabloyu gölgele-yemez." "Öyle," diyor Haşim biraz buruk bir tavırla. "Şehirleşme adına örselenmiş olsalar da; Benü Sen Vadisi'yle iki yanında sekiz yüz yıldan beri ayakta duran bu iki muhteşem anıtın bizler için önemi büyük."

204 Saatine bakıyor.

"Dönelim mi artık?"

Bana kalsa, turistik yönü ağır basan gezimizi sürdürmeyi yeğlerim. Ama Lamia Hanımın son uyarısını yok saymak ayıp olacağından, gönlümü burçların üzerinde takılı bırakarak, "Dönelim," diyorum.

Reyyan abla, kocası Cevdet enişte ve çocukları çoktan gelmişler. Lamia Hanım ve Kenan Beyle beraber, salonda oturmuş bizi bekliyorlar.

"Nasıl buldunuz Diyarbakır'ımızı?" diye soruyor Kenan Bey. "Harika," diyorum. "Tek kelimeyle harika!"

"Sağ olsun, Haşim görülmesi gereken her yeri gösterdi bize," diyor annem de.

"Yalnızca küçücük bir bölümünü," diye düzeltiyor Haşim.

"En iyisi, tatilinizi biraz daha uzatmak," diye gülüyor Lamia Hanım. "Yalnız Diyarbakır şehri değil, görülmesi gereken Diyarbakırlıları da düşünürsek... Onca akraba, eş dost var geride."

Kibarca yapılmış, açık bir uyarı bu. Şehir gezisi bu kadar; bundan sonrası akraba ziyareti, demeye getiriyor. Kendince haklı. Gelinini ve annesini yakınlarıyla buluşturmak, tanıştırmak, gerekli bayram ziyaretlerini beraberce gerçekleştirmek istiyor haliyle.

"Bu kadar düşünmeyin canım," diyor Reyyan abla. "Diyarbakır'ı da Diyarbakırlıları da görecek bol bol vaktiniz olacak nasılsa."

Düğüne geldiğimiz zamanı kastediyor olmalı. ' Evet, Haşim'le ve babamla da konuştuğumuz gibi, düğünümüzü burada yapacağız. Ama o