Jorge Oteizaren Quosque tandem…! liburutik ateratako EGIAR terminoak materia donesten eta bizitzaz dohaintzen duen gertaera estetiko baten berri ematen du, gainerako hizkuntzetan baliokiderik gabekoa eta euskararen funtsezko bi erro semantikoen elkartzetik eratortzen dena: EGI- (EGO errotik: eguzki, Jainko, Hegoalde, hegoa-hegala; GO sustraiduna: goi, garai) eta -ARR (tarte-zulo, huts, zeruko ahurtasun, harri hitzaren sorburu, eta zehazki, bertan egindako zulogunea). Harrian gauzatzen den Egia. Eliza eta parlamentu primitiboak. EGI haraindiko gertaera baten adierazlea da, goreneko gertakariarena (GO), Jainkoa edo Egia. ARR gertaera argitzen (ARR-gitu) duen materiaren adierazle, harria. Hauek dira aldizkari honen zutabeak (mugARRiak, zedARRiak, metARRiak eta pilAReak), berorren oinARRiak eta euskARRiak, Hegoaldeko argirantz (ARRgi, Eguzki), hegaldian, gidatuko gaituztenak, hARagitutako Jainkoa (ARR-EGIztuta?). EGIAR-rek paperezko errekaren uharri-hitz izan gura du, ebaketa zuhurraz materia eragingo duena, egiak uretatik burua atera dezan, arnasketa ahalbidetuz, artearen esparrutik bizitzarako: gorantz pisua daukan letra izan nahi du.
***
El término EGIAR, extraído de Quousque tándem… ! de Jorge Oteiza, da cuenta de un acontecimiento estético que es consecuencia de una acción por la cual la materia queda consagrada, artificiada, dotada de vida, sin equivalente en otros idiomas, consecuencia de una corrupción fonética entre dos raíces semánticas fundamentales del euskera: EGUI- (de EGO: sol, Dios, Sur o ala; a su vez derivado de GO: arriba, alto) y -ARR (hueco, vacío, concavidad celeste; que deriva en harri: piedra, específicamente, oquedad en esta). Verdad en la piedra. Iglesia y parlamento primitivos. EGI alude a un acontecimiento, trascendente, alto (GO), la Verdad o Dios. ARR a la materia donde se (des-)vela lo acontecido, la piedra (ARRI). Estos son los pilares (mugARRi, zedARRi, metARRi, ¿pilARR?) sobre los cuales quiere sustentarse (oinARRI, euskARRi) esta revista, que nos guiarán en el vuelvo (EGAN) hacia la luz (ARGI, EGUZKI) del Sur (EGO), el Dios (EGI) encarnado (hARagiztuta ¿ARR-EGIztuta?). EGIAR quiere ser la palabra-canto rodado del ARRoyo de papel, cuyo corte certero produzca una activación de la materia con la que la Verdad saque la cabeza del agua y nos permita respirar desde el arte para la vida: quiere ser letra que pese hacia lo alto.
7