Ale czy przepraszać nie powinni raczej ci, którzy byli nietolerancyjni? Co zatem ma z tym wspólnego Jan Paweł II?
Uwaga opinii publicznej stała się potwierdzeniem wyjątkowego znaczenia aktu prośby o przebaczenie, gorąco upragnionego przez Jana Pawła II, mimo sprzeciwów i dużego oporu od wewnątrz (co miało stworzyć wrażenie, że chodzi o akt osobistej pobożności Wojtyły, który nie może się stać przedmiotem uroczystego dokumentu, takiego jak encyklika). Papież zresztą wyjaśniał, że „prośba o przebaczenie nie może być rozumiana przez Kościół jako manifestacja fałszywej pokory ani zaprzeczanie własnej, trwającej dwa tysiące lat historii, z pewnością bogatej w zasługi na polach miłosierdzia, kultury i świętości. Odpowiada ona na niezbywalną potrzebę prawdy, która obok aspektów pozytywnych uznaje ludzkie ograniczenia i słabości różnych pokoleń uczniów Chrystusa11. Czy zła formacja religijna może prowadzić do buntu, występku, a w konsekwencji do ateizmu?
Ze względu na ograniczenie ludzkiego umysłu, w porównaniu z mądrością Bożą, i ze względu na potęgę nieskończonej wartości i absolutnego znaczenia Boga poznajemy Go jakby w zwierciadle. Tak twierdzi św. Paweł. W związku z tym mamy ograniczone pojmowanie Boga, a zatem możemy otrzymywać złe informacje i podlegać złej formacji chrześcijańskiej.
11
Przemówienie z 1 września 1999 r.
17
521A_Bog_ jest_piekniejszy_inside.indd 17
19.01.2016 11:16