filozofia dla życia panu, który przyszedł na kontrolę, że „ona śpi na górze, a na dole maluchy, a babcia śpi u cioci Zosi, a ciocia na podłodze”. No i dostałam termin zgłoszenia się do Urzędu Mieszkaniowego w piątek. Poszłam. Miły pan uprzejmie mnie potraktował i zaproponował obejrzenie przydzielonego mi lokalu. Pojechaliśmy służbowym wozem w stronę Bronowic. Na nowym osiedlu pokazał mi piękne rozkładowe mieszkanie na parterze, trzy pokoje z loggią, duża kuchnia, łazienka, przedpokój − no cudo! Oczywiście zgodziłam się. Pan mnie odwiózł elegancko do kliniki i prosił, żeby urzędowo zgłosić się w poniedziałek rano po formalny przydział i klucze. W poniedziałek rano idę do urzędu. Tego pana nie ma, właśnie zaczął urlop, będzie za miesiąc, ale jest upoważniony zastępca i on ze mną pojedzie do tego mieszkania. Jedziemy, ale w pewnym momencie mówię do niego: „To nie tutaj, nie w tej uliczce”. On sprawdza, gdzie numer przydzielonego mieszkania − zgadza się z pismem. Wprowadza mnie do innego mieszkania, także na parterze, trzy małe pokoiki w amfiladzie, ciemna kuchnia, ani śladu loggii. „Nie, to jakieś nieporozumienie. Ja w piątek oglądałam zupełnie inne mieszkanie − ja tego nie chcę, to mnie nie urządza. Ja nie prosiłam o mieszkanie, ale takie nie poprawia mojej sytuacji − mamy małe dzieci,
— 50 —
085A_Filozofia dla zycia_inside.indd 1
21.08.2013 12:04