ALMANAKO LORENZ 2014
175
li fusilon, li pafus en la nubojn. Tia sinteno povintus meti lin antaŭ ekzekutistojn, sed anstataŭe oni sendis lin al la orienta fronto, kie li estis kaptita de la Ruĝa Armeo. Li multe kontribuis por plibonigi la mizeran sorton de siaj kamaradoj; la germanoj terure traktis slavajn kaj aliajn “subhomojn”, kaj la rusoj ne multe pli bone traktis kaptitajn germanojn. Bonŝance la rusoj liberigis lin, kiam la milito finiĝis: grandparte la ceteraj germanaj soldatoj estis senditaj al Siberio, kaj malmultaj reiris hejmen, kaj se jes, nur multajn jarojn poste. Bruno tamen trovis, ke germanoj ne rajtas resti en Danzig, kaj li iris al la brita zono de okupacio, kie li fondis grupeton por helpi aliajn forpelitojn. Ke li kapablas helpi homojn resaniĝi, ne povis daŭre resti sekreto. La decida momento venis en 1949, kiam li estis petita helpi 9-jaran knabon, Dieter Hülsmann, kiu suferis severan muskol-distrofion kaj konstante kuŝis enlite, apenaŭ moviĝpova. Bruno Gröning simple alparolis lin, kaj la knabo ekstaris kaj marŝis. La patro tuj venigis ĵurnalistojn, kaj la mesaĝo disvastiĝis: en la urbo (Herford) estas “mirakla saniganto”. Miloj da homoj alsturmis la urbeton, kaj baldaŭ okazis amase nekredeblaj saniĝoj: blinduloj povis ree vidi, surduloj aŭdi, lamuloj marŝi, ankaŭ kanceroj kaj psiĥaj malsanoj malaperis. Homoj ekster Germanio aliĝis al la homamaso. Bruno Gröning fariĝis la plej priatentata homo en Germanio, kaj alvenis sennombraj leteroj kaj pakoj, ofte kun monsumoj ene. Ne eblis eĉ kun teamo de helpantoj malfermi la tutan poŝtaĵaron, sed Bruno iel sciis, kiu plej bezonas helpon. Tamen li rufuzis akcepti monon kaj instrukciis al siaj helpantoj resendi al la donintoj. Sed la tento enpoŝigi monon estis tro granda por kelkaj “helpantoj”. Sed la plej granda obstaklo al lia laboro estis la sin teno de kuracistoj. La nazioj siatempe faris leĝon, kiu malpermesis kuracadon al homoj sen trejnado (la celo estis