BRIGHTEN UP
Brighten UP Find your Ιnner Flaneur / The ecology of Inner World Η παρουσίαση της Eco Flaneur στο platforms project 2023 με τίτλο Brighten UP σε επιμέλεια Annette Luycx, περιλαμβάνει έργα που έχουν δημιουργηθεί από τους εικαστικούς της ομάδας με το σκεπτικό της εσωτερικής θέασης. Η επιμελήτρια προσκάλεσε τους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν έργα με στόχο τον συλλογικό οραματισμό ώστε με αφορμή το εσωτερικό όραμα να προκύψει και να αναγεννηθεί το εξωτερικό. Τα έργα τους ίπτανται πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών, ενώ στο πάτωμα μία σειρά λιτών και συλλεκτικών καθισμάτων, ως οχήματα διαλογισμού, περιμένουν τους θεατές να οραματιστούν το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον της ανθρωπότητας.Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Παναγιώτης Βούλγαρης, Πέννυ Γκέκα, Δήμητρα Εξάρχου, Αντιγόνη Καψάλη, Σοφία Κυριακού, Αικατερίνη Λαμπροπούλου, Annette Lyucx, Δήμητρα Μαλταμπέ, Απόστολος Παπαγεωγργίου, Έυα Ρέντζου, Θεοδώρα Τσάτσιου, Βιβή Τσιόγκα, Βίκυ Σαμουηλίδου, Χρύσα Σκορδάκη, Κωνσταντίνα Συλίκου. Performances Annette Luycx, Βίκη Βλάχου – Σοφία Κυριακού, Βίκυ Σαμουηλίδου
Ακολουθεί το κείμενο της επιμελήτριας, εικαστικού και μέλος της ομάδας Eco Flaneur, Annette Luycx: Ο ψυχίατρος Carl Jung (1875 – 1961) υποστήριζε την ιδέα ύπαρξης ενός «εσωτερικού κόσμου» στον άνθρωπο. “This inner world is truly infinite, in no way poorer than the outer one. Man lives in two worlds.”– C.G. Jung Ο Carl Jung στα απομνημονεύματά του έγραψε για την εμπειρία μίας άλλης εσωτερικής πραγματικότητας, η οποία συμπληρώνει τον εξωτερικό κόσμο. Ο καθένας μας έχει έναν μοναδικό εσωτερικό κόσμο, την μοναδική και προσωπική εμπειρία της ζωής. Έχει τη δυνατότητα να μπει σ’ αυτόν τον κόσμο οποιαδήποτε στιγμή, και να κάνει εκει τις περιπλανήσεις του όπως κάνει και στον εξωτερικό κόσμο. Μπορούμε να είμαστε περιπατητές - ταξιδευτές “flaneur” και στον εσωτερικό κόσμο μας, όταν συναντιόμαστε με τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας και τα οπτικοποιούμε μεταφορικά χρησιμοποιώντας την φαντασία μας. Αυτή η ιδέα με παρακίνησε για να προτείνω το νέο project της Eco Flaneur.
Της εξερεύνησης, όχι μόνο του απτού κόσμου, αλλά ιδιαιτέρα του εσωτερικού, και πιο συγκεκριμένα μιας ιδιαίτερης «εσωτερικής οικολογίας»: εξετάζοντας πόσο «καθαρός» είναι, ή, πόσο «μολυσμένος». Μπορούμε να φανταστούμε και να οραματιστούμε, τι εννοούμε με αυτούς τους όρους ο καθένας ξεχωριστά, ψάχνοντας να βρούμε ένα προσωπικό όραμα, μια προσωπική εικόνα, χρησιμοποιώντας τις σκέψεις και την φαντασία μας που θα μας οδηγήσει σε ένα ουσιαστικό έργο τέχνης; Ο εσωτερικός μας κόσμος μπορεί να οπτικοποιηθεί, να προβληθεί σαν το εσωτερικό μας τοπίο, χρησιμοποιώντας την φαντασία. Η ιδέα είναι παρόμοια με την ιστορία της Αλίκης που έπεσε από ένα άνοιγμα της γης στην χώρα των θαυμάτων. Κατα πόσο μπορούμε και εμείς να περιπλανηθούμε στην δική μας εσωτερική χώρα των θαυμάτων; Το ζητούμενο της ομάδας μας για την διοργάνωση του Platforms project 2023, είναι η σύζευξη της εμπειρίας της εσωτερικής περιπλάνησης με την διαδικασία συλλογής και καλλιτεχνικής αποτύπωσης των τοπίων και οραμάτων μέσα μας.
Ποια εικόνα βλέπει κανείς με τη φαντασία του όταν εστιάσει στο εσωτερικό τοπίο, και με τί μοιάζει; Πώς μπορεί η φαντασία να προβάλλει τις εικόνες που έχουμε μέσα μας αποκαλύπτοντας το εσωτερικό μας τοπίο; Πώς συνδέεται η περιπλάνηση - “flaneur” των εσωτερικών διαδρομών μας με τον έξω κόσμο; Εάν θελήσουμε να οραματιστούμε το «εσωτερικό τοπίο» μας, τι εικόνα θα θέλαμε να δούμε, πώς θα ήταν; Τί βλέπουμε στο εσωτερικό τοπίο; Υπάρχουν βουνά, ποτάμια, σπήλαια, κοιλάδες; Είναι ένα αστικό τοπίο; Ποιά μορφή παίρνουν τα όνειρα μας, τα συναισθήματά μας, οι φόβοι μας, οι ελπίδες μας; Η παλιά καλή μαιευτική μέθοδος του Σωκράτη: κάνε ερωτήσεις για να βλέπεις εικόνες στην φαντασία σου. Για παράδειγμα: πώς εμφανίζεται η μόλυνση στο εσωτερικό μας τοπίο: μόλυνση των ονείρων, των ελπίδων, της χαράς; Ποιά χρώματα, σχήματα, αντικείμενα βρίσκουμε στον εσωτερικό μας κόσμο; Πώς μεταφέρονται και χαράσσονται μέσα μας τα συναισθήματα που προκύπτουν από τη ζωή του καθενός;
Of Moon, Birds and Monsters’ Παναγιώτης Βούλγαρης
‘Of Moon, Birds and Monsters’ Παναγιώτης Βούλγαρης Σινική μελάνη, μαρκαδόρος, ασπρόμαυρες εκτυπώσεις και χαρτοταινία σε μουσαμά 65x25cm, 20x25cm 2023
Το έργο είναι ένας ανάγλυφος χάρτης φτιαγμένος από εκατοντάδες μικρά και επικαλυπτόμενα κομμάτια χαρτοταινίας. Σε μια επιφάνεια που προσομοιάζει με δέρμα, εμπεριέχονται τόποι καταγωγής και λήθης, πόλεις του ονείρου και της ιστορίας. Είναι ένα τοπίο διαμορφωμένο από διαδρομές και παγίδες, σημάδια και επιθυμίες, με στοχασμούς και ερεθίσματα, βιώματα και μνήμες. Άνθρωποι και τέρατα σε ένα αέναο ταξίδι πάλης και κατανόησης, συντάσσουν μια γεωγραφία αυτογνωσίας.
Ο Παναγιώτης Βούλγαρης είναι εικαστικός καλλιτέχνης και επιμελητής που συνδιευθύνει τη FokiaNou Art Space στην Αθήνα. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού με διάκριση στη τέχνη και την αρχιτεκτονική με σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου. Έχει αναδειχθεί resident artist της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης Valletta 2018, ενώ ήταν αποδέκτης του STEP Travel Grant από το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Ίδρυμα το 2019. Το έργο του αναπτύσσεται κυρίως μέσω εγκαταστάσεων και παρεμβάσεων σε αρχαιολογικούς χώρους και παλιά κτίρια, στο δημόσιο χώρο των πόλεων και τη φύση. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις, φεστιβάλ βίντεο, προγράμματα δημόσιας τέχνης και residencies σε Ελλάδα, ΗΠΑ, Μάλτα, Ιταλία, Σουηδία, Κροατία, Γαλλία, Ισπανία, Αυστρία, Γερμανία, Ουγγαρία και Βραζιλία. Από το 2016 έχει διοργανώσει περισσότερες από 60 εκθέσεις στον χώρο τέχνης FokiaNou, έχοντας επιμεληθεί μεγάλο μέρος αυτών. Τον Δεκέμβριο του 2022 παρουσίασε το έργο του σε διατομική έκθεση στον χώρο τέχνης ΑΑΑ3Α στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιώντας παράλληλα μια σειρά εφήμερων έργων σε δημόσιους χώρους της πόλης. https://panagiotisvoulgaris.myportfolio.com/ https://www.instagram.com/readymadepv/ https://www.behance.net/PanagiotisVoulgaris
Έρχομαι από τη λάσπη Πέννυ Γκέκα
Έρχομαι από τη λάσπη Πέννυ Γκέκα Ύφασμα, κλωστές 48x60 εκ. 2023 Το έργο με τίτλο «Έρχομαι από τη λάσπη» αναφέρεται στις πλημμύρες που έπληξαν πρόσφατα τη Θεσσαλία και έχει αφετηρία τα λόγια του Αλκίνοου Ιωαννίδη στην τελευταία του συναυλία στην Τεχνόπολη. Κεντημένη η φράση σε μια μαξιλαροθήκη όπως άλλοτε κεντούσαν οι κοπέλες τη λέξη «Καλημέρα» που στόλιζε τα σπίτια, υπενθυμίζει στον θεατή τους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα σε μια νύχτα και τον καλεί να αναλογιστεί την κατάσταση τους, και τα όνειρα τους που σαρώθηκαν από τα ορμητικά νερά.
Η Πέννυ Γκέκα (γεν. 1975) σπούδασε μαρμαρογλυπτική στο Προπαρασκευαστικό και Επαγγελματικό Σχολείο Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου (1994-1997) και ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με καθηγήτρια την κ. Ρένα Παπασπύρου (1997-2002). Ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στις εικαστικές Τέχνες στην ίδια σχολή (2005-2007). Από το 2018 διδάσκει στο Α΄ Εργαστήριο Ζωγραφικής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Έχει παρουσιάσει το έργο της σε τρεις ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μεταξύ των οποίων:- [α]γνωστοι προορισμοί κεφάλαιο ΙΙΙ: επανασύνδεση-μια δεύτερη ευκαιρία, επιμέλεια+ concept design δρ Κ.Πράπογλου, πρώην οικία Ζαρίφη, Κυψέλη, Αθήνα,2019. -Εκδοχές του κήπου: από έξω μέσα και από μέσα έξω, The symptom project, Άμφισσα,2018.- Against All Odds Project, Ethics/Aesthetics - Παράλληλες εκθέσεις Slow Down Rooms,Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα,2011.-Ιχνηλατώντας την Κωνσταντινούπολη, Σισμανόγλειο Μεγάρο,Κωνσταντινούπολη - Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης και Τεχνόπολις, Αθήνα,2010. - Δεσμοί Ύλης, Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MoCa, Σαγκάη,2009. - Le don d’Aphrodite, La Galerie.be, Βρυξέλλες,2006.- Rooms to let, Πεδίο δράσης Κόδρα,Θεσσαλονίκη,2006.-Industry and nature in contemporary art, Lulea Summer Biennal, Konstens Hus, Λούλεα,Σουηδία,2005.- Solus Locus (ένα πείραμα πάνω στη συλλογικότητα της εικαστικής πράξης με την Ομάδα Φιλοπάππου), Φρίκες Ιθάκης, γκαλερί Gazon Rouge, Αθήνα,2003.-11 η Biennale “Cosmos” Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου Αθήνα,2003.-Ερειπίων ένοικοι, ομάδα Φιλοπάππου, ερείπια του ξενοδοχείου Θεοξένια , Πορταριά,Βόλος,2002.Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Χώρος καταναλωτικής ταφής Δήμητρα Εξάρχου
Χώρος καταναλωτικής ταφής Δήμητρα Εξάρχου χρωμοπαγίδες πλυντηρίου, στεγνωτηρίου, ύφασμα 50Χ50, 30Χ30 2023
χνούδια
Οι χρωμοπαγίδες ανέκαθεν ασκούσαν μια γοητεία πάνω μου. Δεν κατάφερα ποτέ να πετάξω ούτε μία. Κάπου σε μια γωνιά του εργαστηρίου εδώ και χρόνια η στοίβα μεγαλώνει ώσπου έφτασε να μοιάζει με τις χωματερές χρησιμοποιημένων ρούχων στην Αφρική. Κι αναρωτιέμαι. Πόσες από αυτές είναι προϊόν πραγματικής επιθυμίας, πραγματικής ανάγκης; Και τότε το κεφάλι μου γεμίζει σκουπίδια. Μια χωματερή περιττού που στοιχειώνει την δυτική ευημερία μου των 52 μικρο-εποχών γρήγορης μόδας.
Η Δήμητρα Εξάρχου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1973. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου αποφοίτησε με βραβείο επίδοσης και υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Έργο της βραβεύτηκε από τα ΕΛΤΑ για το Europa 2012 και έγινε εξώφυλλο λευκώματος φιλοτελισμού. Έχει στο ενεργητικό της πολλές ομαδικές εκθέσεις, ατομικές εκθέσεις καθώς και εικονογραφήσεις βιβλίων και παιδικών παραμυθιών. Παράλληλα με τη ζωγραφική έχει διδαχτεί Σκηνογραφία και δραστηριοποιείται στο χώρο του θεάτρου Διδάσκει το μάθημα των εικαστικών στην Δευτεροβάθμια και Πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Θαλπωρή / Thalpori Αντιγόνη Καψάλη
Θαλπωρή / Thalpori Αντιγόνη Καψάλη Fiber fill, σύρματα συρραπτικού, beauty wipes, μαρκαδόροι, ακουαρέλες 56 x 73 2023
Η Αντιγόνη Καψάλη γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1990. Σπούδασε Καλές Τέχνες στη σχολή Καλών Τεχνών στη Φλώρινα και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία της
Το εννοιολογικό έργο «Θαλπωρή» αποτελεί μια σύγχρονη προσέγγιση στην textile art. Λευκά χαρτιά κολλήθηκαν με χαρτοταινία και ντύθηκαν με μαλακά μαντηλάκια καθαρισμού. Με μαρκαδόρους σκιαγράφησα τα μονοπάτια του πάρκου που τα τρύπησα με βελόνες και κέντησα πάνω τους πολυεστερική ίνα. Διαφορετικά πράσινα γεμίζουν το τοπίο μου και μεσα τους φυτρώνουν σύρματα. Κάποια βρίσκονται εκεί συμβολίζοντας τα εμπόδια που προκύπτουν - σαν τα ενοχλητικά αγριόχορτα που ξεφυτρώνουν στους περιποιημένους κήπους. Άλλα καρφώθηκαν στο ύφασμα για λόγους δομικούς. Συγκρατούν τα διάφορα πράσινα μαζί, θυμίζουν οτι οι τρύπες και τα σκισμένα σημεία επουλώνονται, αρκεί να τα φροντίσεις. Μπορεί το πράσινο να συμβολίζει την αγάπη; To εσωτερικό μου τοπίο, είναι ένα μέρος με πράσινο που κατα την οπτικοποίηση του βρίσκεται ανάμεσα στο πραγματικό και στο φαντασιακό. Είναι μια μικρογραφία από το Πεδίον του Άρεως. Ένα πάρκο που το συνδέω με την αγαλλίαση και τις ήρεμες βόλτες με καυτό κακάο.
τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Birkbeck στο Λονδίνο. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στη πρωτοβάθμια εκπαίδευση και ως ανεξάρτητη επιμελήτρια
εικαστικών
παρουσιάσει
το
εκθέσεων.
εικαστικό
της
έργο
Εχει σε
ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Αγγλία. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. https://issuu.com/antigonikapsali
Κάθαρσιν Σοφία Κυριακού
Κάθαρσιν Σοφία Κυριακού 40Χ75 εκ. μολύβι, ακρυλικά, χώμα και κάρβουνο σε used τυπογραφικό χαρτί 2023 Σ΄ ένα επαναχρησιμοποιημένο τυπογραφικό χαρτί στο οποίο περιγράφονται τα συστατικά ενός φυτοφάρμακου, οργανώθηκε ένα παλίμψηστο από γράμματα με κάρβουνο και χώμα που περιγράφουν τον ορισμό της τραγωδίας με φόντο το έργο του David «Ο θάνατος του Μαρά». Η αναφορά αυτή γίνεται για να αποδοθούν δύο τραγωδίες που σχετίζονται με την κάθαρση, η κυριολεκτική και η ιδεατή που συνδέουν την τέχνη με τη ζωή. Το έργο του David σόκαρε το κοινό για το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορούσε να συσχετίζετε τον συμβολισμό της καθαριότητας. Αυτή η υπαρξιακή διαπίστωση σε διάλογο με τον ορισμό της τραγωδίας, ήταν η αφορμή της δημιουργίας του έργου. Ο συλλογισμός της διττής σχέσης εφήμερου – αιώνιου, πνευματικού – σωματικού, επιτέλεσης – ζωής, ρόλου – οραματισμού, εκτυλίσσεται στο έργο “Καθαρσιν” ως παλίμψηστο σχόλιο στην τελετουργία της ζωής η οποία διυλίζεται σε όλες τις μορφές της τέχνης..
Η Σοφία Κυριακού σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας και στη Βαρκελώνη στο Universidad de Barcelona – Facultat de Bellas Artes, Erasmus. Το 2019 ολοκλήρωσε το διατμηματικό μεταπτυχιακό “Εφαρμοσμένη Κλινική Κοινωνιολογία και Τέχνη” του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας του ΠΔΜ με τίτλο: Fleves, the eco art project. Το χρονικό διάστημα 2007-2011 δίδαξε ζωγραφική και σκηνογραφία στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (ΤΕΕΤ) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα ως Ειδικός Επιστήμονας. Την περίοδο 2012-2014 δημιούργησε, μαζί με συνάδελφο της, τον χώρο Owl Art Space και την εικαστική τριλογία Μετρολόγος. Το 2022 δημιούργησε την ομάδα παρέμβασης Eco Flaneur. Από το 2011 διδάσκει στην δημόσια εκπαίδευση. ‘Εχει πραγματοποιήσει οκτώ ατομικές εκθέσεις και αρκετές ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η τελευταία της ατομική έκθεση με τίτλο: Asaroton στο Γαλλικό Ινστιτούτο, αφορούσε προβληματισμούς σε θέματα που σχετίζονται με την κοινωνία, την οικολογία, το περιβάλλον. http://sophiakyriakou.gr/art/short-bio/ http://sophiakyriakou.gr/art/bio/ http://sophiakyriakou.gr/art/2021/05/10/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%84 %ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7 %ce%bd-59%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce %b7-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b5%cf %87%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7/
Κρυφοκοιτάζω Αικατερίνη Λαμπροπούλου
Κρυφοκοιτάζω Αικατερίνη Λαμπροπούλου Γυψόγαζα, κάρβουνο σε χαρτί 40x70 εκ. 2023 Το έργο αυτό προκύπτει μέσα από μία συλλογική
Ο μεγάλος αριθμός ματιών θα μπορούσε να
σκέψη. Η προκείμενη εγκατάσταση αποτελείται από
ερμηνευθεί ως τη «νύχτα» (Ουρανός) με τα
δύο μέρη, το ανάκλινδρο του Ιόλα και ένα σύνολο
μυριάδες άστρα αλλά και ως τα σκοτάδια
έργων στην οροφή. Ο τρόπος που ενεργεί ο θεατής
όπου βρίσκεται ο κάτοχος της (ασυνείδητο). Η
σε σχέση με το έργο μου, έχει σκοπό να βιωθεί μια
νύχτα ως «μητέρα των θεών» όπου κατά τον
βαθιά ενδοσκόπηση και να γίνει ταύτιση του «βλέπω»
Ησίοδο βλασταίνουν οι σκέψεις και κάθε τι
μέσω της χρήσης των ματιών, δηλαδή θέλω να
πνευματικό. Δεν είναι όμως μία μόνιμη
γνωρίσω και να κατανοήσω. Αποτελείται από ένα
συνθήκη αυτή αφού τη διαδέχεται η αυγή.
πρόσωπο (ή μία μάσκα) όπου γύρω από αυτό
Έτσι η πρόσβαση μας σε μία αναγνώριση του
διαχέονται ετεροτοπικά μάτια, όπου το συλλογικό
εαυτού
έργο χρησιμοποιείται ως ένα σώμα όπου τα μάτια
κατανοήσουμε το ασυνείδητο γίνεται με τρόπο
έχουν
όχι τόσο εύκολο.
σκορπιστεί
σε
διάφορα
σημεία
αυτού,
συμβολίζοντας έτσι μία οξυδερκή ενέργεια του συνόλου.
και
η
προσπάθεια
μας
να
Οι δυο εκβάσεις που ταλαντεύονται αφορούν τον κόσμο του ασυνείδητου όπου εκδηλώνονται μέσω
εικονιστικών
παραστάσεων
και
αποτυπώσεων. Τα μάτια θα μπορούσε λοιπόν κανείς να πει πως λειτουργούν και ως φράγμα ανάμεσα στον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο διατηρώντας έτσι ένα είδος άμυνας. Η πληθώρα των ματιών θυμίζει την περίπτωση του βοσκού Άργου οπου ολα αυτά τα μάτια δεν μπορούν να αποφύγουν ούτε τον ίδιο τον θάνατο, διότι η αποσύνθεση τους δηλώνει ίσως την διαμέλιση της ψυχής και την αποφυγή του ανθρώπου να έρθει κοντά στο Ένα.
Ο φόβος καραδοκεί για εσωτερική ενδοσκόπηση αλλά και πνευματική-σωματική εξισορρόπηση. Επιπλέον μια
συστάδα
κυτταρικών
σωμάτων
που
αποδεσμεύεται από την βαρύτητα ακόμα και αν αυτή λόγω
της
αναγλυφότητάς
του
υλικού
που
τα
περιβάλλει -στην προκειμένη ο γύψος, ανταποκρίνεται στη ζωντάνια της πραγματικότητας. Η ανθρώπινη φιγούρα
ή
μάσκα
σύμβολο
μεταμόρφωσης
μία
τερατομορφία ανάμεσα στον θεατή και το χάος λειτουργεί ως «όριο της φύσης», απεικονίζει όλες εκείνες τις ψυχικές καταστάσεις όπου συσχετίζονται με κάθε τι πραγματικό και υπαρκτό που αντανακλάται σε αυτό και στο βλέμμα. Το πρόσωπό του Arnold Böcklin στο έργο η “Μέδουσα” μία μάσκα ή σύμβολο θανάτου με φίδια-μάτια να την περικυκλώνουν, μύθοι και πλάσματα
που
εξιδανικεύονται
μέσα
σε
ένα
πρόσωπο. Το πρόσωπο λειτουργεί ως καθρέφτης αυτού που στέκεται από κάτω δηλαδή του θεατή, του ανθρώπου που κοιτάζει ψηλά διατηρώντας μία έμφυτη προσπάθεια προς την εσωτερική πραγματικότητα.
Η Κατερίνα Λαμπροπούλου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών (Indegratedmaster) στην Φλωρινα, από όπου αποφοίτησε με άριστα. Εργάστηκε σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως Εικαστικός. Παράλληλα έχει συμμετάσχει στο εξωτερικό σε μεγάλα εικαστικά project και λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις σε Μουσεία και Galleries στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της Ακαδημαϊκής της εκπαίδευσης, ξεκίνησε να διερευνά τη σχέση Τέχνης και Οπτικής Αντίληψης ως εκφραστικό αποτύπωμα στην Ψυχολογία του ατόμου , όπου και ολοκλήρωσε με αντίστοιχη Πτυχιακή Εργασία. Είναι απόφοιτος του Κ.Ψ.Τ Κέντρο Ψυχοθεραπείας και Τέχνης, με επαγγελματική εξειδίκευση στη Γιουγκιανή Συμβουλευτική Θεραπεία, μέσω των Εικαστικών Τεχνών και παράλληλα εξειδικεύτηκε στο ίδιο Κέντρο, στην Ψυχαναλυτική και Ψυχοδυναμική Συμβουλευτική προσέγγιση. .
Ακολούθως, παρακολούθησε εκπαιδευτικές επιμορφώσεις – εξειδικεύσεις, για τον Αυτισμό (κατανόηση – εκπαίδευση και παρέμβαση) στο Πανεπιστήμιο Πατρών καθώς και Σχολική Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Έχει εξειδικευτεί στην Ανθοθεραπεία (Flower Essence Society –FES). Παρακολουθεί μεταπτυχιακό πρόγραμμα (Msc) στην Εικαστική Ψυχοθεραπεία Παιδιών και Εφήβων στo UCLAN University και ICPS. Επιπλέον παρακολουθεί προπτυχιακό προγραμμα (BSc) στην Ψυχολογια στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Παφος. Eργάζεται σε Κέντρα Ειδικής Αγωγής και Ψυχοθεραπευτικά κέντρα, ως Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στην Αναλυτική εικαστική θεραπεία. Αναλαμβάνει παιδιά, εφήβους και ενήλικες όπως και Συμβουλευτική Γονέων
Inner Pollution Annette Luycx
Inner Pollution Annette Luycx photomontage on black foam board 45 X 70 cm 2023 Για αυτήν την έκθεση αποφασίσαμε να κοιτάξουμε τη ρύπανση του Εσωτερικού Κόσμου.Πέρυσι εξετάσαμε τη ρύπανση του περιβάλλοντος: του εξωτερικού κόσμου. Για μένα, «Εσωτερική Οικολογία», σημαίνει αντιμετώπιση της εσωτερικής ρύπανσης. Ρύπανση της γαλήνης, της καθαρής σκέψης, του καθαρού μυαλού, της ανοιχτής καρδιάς και της αγάπης για τη ζωή μου. Απεικόνισα τον Φόβο, την Αμφιβολία και την Υπερ-Σκέψη ως ανθρώπινους χαρακτήρες: είναι τα αρχέτυπα που βασιλεύουν στις σκοτεινές περιοχές της συνείδησής μου. Εκείνες οι περιοχές που έχουν μολυνθεί από αυτά και τώρα είναι άγονες και έχουν γίνει σαν έρημοι αρνητικότητας που προκαλούν εγκεφαλική ομίχλη και αναβλητικότητα. Ο φόβος, η αμφιβολία και η υπερβολική σκέψη μολύνουν την ορμή και το θάρρος μου και παραλύουν την επιτυχία μου. Το μεγάλο λευκό πουλί είναι το σύμβολο του φωτός στο σκοτάδι, της ζωής και της άπειρης δυνατότητας για ανανέωση. Συμβολίζει τη ζωτική δύναμη, την εσωτερική δύναμη της φύσης, τον εσωτερικό Μάγο που πάντα βρίσκει διέξοδο από το σκοτάδι. Το απόλυτο σύμβολο της θετικής σκέψης που θα διαλύσει τη ρύπανση των σκοτεινών δυνάμεων. Η Σελήνη: η μυστηριώδης υπόσχεση αυτού που γίνεται.
H Annette Luycx είναι μια καλλιτέχνης του κολλάζ απο την Ολλανδία που ζει και εργάζεται στην Ελλάδα. Φτιάχνει πορτρέτα και «film-stills» σε φωτομοντάζ και διδάσκει τέχνη στο IRIS ART CENTRE στην Ελλάδα. Τα φωτογραφικά μοντάζ της γίνονται με ψαλίδι, κόλλα, φωτογραφίες απο περιοδικά και δικές της φωτογραφίες. www.annetteluycx.com www.irisartcentre.com
fragment II Δήμητρα Μαλταμπέ
fragment II Δήμητρα Μαλταμπέ μικτή τεχνική 30cm x60cm 2023
Η ίδια η ύλη, από την οποία είναι φτιαγμένο ένα έργο, αποτελεί μέρος της αφήγησής του. Τα φυσικά υλικά φέρουν “κάτι” από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, φέρουν τη μνήμη μιας πρότερης κατάστασης.
Η Δήμητρα Μαλταμπέ γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών (1992 – 1997). Το 2000 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές – ΜΑ in Fine Arts (Environmental Art – Video Art) στο Kent Institute of Art and Design/ University of Kent, Canterbury, U.K. Η αλληλεπίδραση ανθρώπου και περιβάλλοντος και οι ομοιότητες μεταξύ βιολογικών δομών και φυσικού περιβάλλοντος αποτελούν το βασικό άξονα του έργου της. Έχει παρουσιάσει τη δουλειά της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει συμμετάσχει σε προγράμματα artist-in-residence. https://dimitramaltabe.wordpress.com/
Άτιτλο Απόστολος Παπαγεωργίου
Άτιτλο Απόστολος Παπαγεωργίου Χαρτί, χάρτινα καλαμάκια Διαστάσεις Μεταβλητές 2023
Τι έχει μείνει μετά από μια καταστροφή; τι απομένει όταν αποτραβιούνται τα νερά, όταν σβήνει η φωτιά , όταν όλα τα υλικά αγαθά έχουν χαθεί ,όταν τα ζώα έχουν χαθεί, όταν τα σπίτια έχουν ρημάξει και μένει κάποιος χωρίς τίποτα. Χωρίς τίποτα να προσμένει. Όταν νιώθει εγκαταλειμμένος Μόνος σαν την Καλαμιά στον κάμπο.
Ο Απόστολος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στον Πειραιά το 1975. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με καθηγήτρια τη Ρένα Παπασπύρου [1998 – 2003] και συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Τμήμα “Εικαστικές Τέχνες” της Α.Σ. Κ.Τ. με καθηγητή τον Αναστάσιο Χριστάκη [2004-2006]. Υπήρξε μέλος της ομάδας Φιλοπάππου. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Δεσμοί Ύλης Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης MoCa Σαγκάη/Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη/Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων, Αθήνα. Games without frontiers, Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Αθήνα. Dreams come truth Γκαλερί Ζουμπουλάκι Αθήνα. onedotzero Athens_2006 British council / Bios. 3 in short digital film competition , British Council. Σενάρια χώρου Γκαλερί Νέες Μορφές , Αθήνα . Solus Locus Γκαλερί Gazon Rouge - Aθήνα . Ερειπίων Ένοικοι Ξενοδοχείο Θεοξένια Πορταριά - Πήλιο .11 η Biennale “Cosmos” Νέων Δημιουργών Ευρώπης και Μεσογείου Αθήνα . Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Τα παράθυρα Ευα Ρέντζου
Τα παράθυρα Ευα Ρέντζου Πέτρα, χαρτί, μελάνι και μολύβι 53X38 2023 Ήταν δάσος πρώτα. Μετά το χώμα έγινε τοίχος. Μέσα στους τοίχους μπήκαν κρεβάτια συζυγικά. Κάποιες φορές κούνιες και κρεβάτια. "Ανακαίνιση". Κλείστηκαν μέσα του ψυχές. Άλλοτε περισσότερο φυλακισμένες, άλλοτε δραπέτευσαν. Κάποιες ξαναγύρισαν και γέμισαν τον χώρο περισσότερο. Μπήκαν και κούτες στοιβαγμένες. Μπήκαν και ντουλάπες άδειες και γεμάτες. Άνοιξαν κι έκλεισαν πολλές φορές οι πόρτες. Χάθηκαν τα κλειδιά και άλλαξαν κλειδαριές. Χορτάριασαν οι αυλές και κάποιοι έκαψαν τα χόρτα και τα ξερά φύλλα. Κάποιος μάζεψε τις πέτρες για να μην εμποδίζουν. Τις έκανε μαξιλάρι άβολο. Έκλεισε μ' αυτές τις τρύπες του τοίχου. Άνοιξαν άλλες. Και κάπως έτσι έγιναν τα παράθυρα.
Η Εύα Ρέντζου γεννήθηκε στην Αθήνα και αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθήνας (τομέας ζωγραφικής)με άριστα το 2004. Ασχολήθηκε με την σκηνογραφία σε τηλεοπτικές παραγωγές και θεατρικές παραστάσεις, καθώς και στα εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά και ενήλικες στους Φίλους του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας. Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η άοκνη προσπάθεια ενός κουνουπιδιου ρομανεσκου που προσπαθεί να σχηματίσει λουλούδι Βίκυ Σαμουηλίδου
Η Άοκνη προσπάθεια ενός κουνουπιδιού ρομανέσκο που προσπαθεί να σχηματίσει λουλούδι Βίκυ Σαμουηλίδου Ακρυλικα σε χειροποιητο χαρτί 41x51 2023
Η άοκνη προσπάθεια της φύσης είναι η οντολογική θέαση ενός κουνουπιδιού ρομανέσκο. Που εκπροσωπεί το όραμα, οποιουδήποτε άλλου όντος, να αναπτύσσεται και να ανθίζει.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη από Έλληνες γονείς. Παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών. Είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έλαβε μέρος σε πολλές εκθέσεις. Εργάζεται στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά ,ως καθηγήτρια ζωγραφικής.
Η αναγέννηση των τζιτζικιών / Cicadas' renaissance Χρύσα Σκορδάκη
Η αναγέννηση των τζιτζικιών / Cicadas' renaissance Χρύσα Σκορδάκη Mixed media, ανακυκλώσιμα πλαστικά, φύλλα & ρινίσματα χρυσού, κουκούλια τζιτζικιών, χώμα, βρύα. 30Χ30 2023
Είναι όμως φανερό ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν τα άκουγαν με το ίδιο αυτί. Γι' αυτούς, το τραγούδι των τζιτζικιών, ήταν φορέας ανάμνησης και πάνω απ' όλα φορέας μηνύματος, μακριά από το να ακούγεται σαν σουβλιές. Γιατί τα τζιτζίκια ήταν οι άγγελοι των Μουσών πάνω στη γη και διαβίβαζαν στους θεούς τα σέβη των ανθρώπων. Το τραγούδι τους, έστω και μεσημεριανή ώρα, όταν ζέστη και αντηλιά κάνουν το χώμα ένα ζωντανό μαγκάλι και τον ίσκιο ένα ζωτικό καταφύγιο, ήταν ένα τραγούδι εγρήγορσης, που κατά κάποιον τρόπο λένε στον άνθρωπο: «εγέρσου-ξύπνα, εγέρσου-ξύπνα!». Άγρυπνοι φύλακες ήταν για τους αρχαίους Έλληνες η φύση και ο λόγος ύπαρξης των τζιτζικιών. Για εκείνους που στην εποχή τους το γνώριζαν, ο μύθος του Πλάτωνα θα έπρεπε ιδίως να έχει ένα ηθικό και φιλοσοφικό νόημα. Είναι άδικο! Να περνάς ακόμα και 17 χρόνια σαν σκουλήκι κάτω από το χώμα. Να βγαίνεις στριμωγμένο με εκατομμύρια άλλους στην επιφάνεια της γης μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα. Αν υπήρξες τυχερό και έχεις καταφέρει να βγεις από το κουκούλι σου χωρίς να γίνεις τροφή για κάποιο ζώο, τότε οι τελευταίες εβδομάδες σου στην γη είναι ένα κάλεσμα στο ταίρι σου. Και μετά από αυτό πεθαίνεις. Και το μόνο που μαθαίνουν για σένα οι άνθρωποι από την νηπιακή τους ηλικία είναι ότι αυτό που ήθελες στην γη είναι να περάσεις καλά και να τραγουδήσεις.
Ότι δεν νοιαζόσουν για την αποταμίευση όπως τα μυρμήγκια αλλά για το κέφι σου. Πού να ξέραμε, μικρά παιδιά τότε, ότι το τζιτζίκι δεν είναι ένας σπάταλος χαραμοφάης αλλά ένας ετοιμοθάνατος που παρατηρούσε την σκόνη μέσα στην κλεψύδρα του να πέφτει σιγά-σιγά. Ότι όλο αυτό που μας ξεκουφαίνει κάθε καλοκαίρι είναι το κύκνειο άσμα του και το ερωτικό του κάλεσμα. Η καταραμένη μοίρα του που δεν μπορεί να αλλάξει. Ότι είναι δυο ανάσες πριν τον θάνατο! Ένας κινηματογραφιστής, ο Σάμουελ Ορρ, πέρασε 6 ολόκληρα χρόνια και πάνω από 200 ώρες κινηματογραφώντας τα «μαγικά» στάδια της ζωής των τζιτζικιών και κατάφερε να αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο όλα τα στάδια ανάπτυξης και εξέλιξής τους, προσπαθώντας έτσι να προβάλλει σε όλους μας το αναμφισβήτητο μεγαλείο της φύσης σε ένα καταπληκτικό βίντεο. Πραγματικά θα σας κάνουν να υποκλιθείτε σ' αυτό που ονομάζεται Φύση !!! Δικτυογραφία Βασίλης Τερζοπουλος (2023) Τα τζιτζίκια πεθαίνουν τραγουδώντας, https://www.viannitika.gr/. https://www.viannitika.gr/el/ta-tzitzikia-pe8ainoyn-tragoydwntas-video (Accessed: 16 October 2023).Λευτέρης Κουγιουμουτζής, 2019, Τα παιδιά και τα τζιτζίκια. ΕΦΣΥΝ. (2019, March 15). https://www.efsyn.gr/stiles/ypografoyn/120036_ta-paidia-kai-ta-tzitzikia Μακρής Βαγγέλης. (2015, August 19). Όχι δάκρυα για τα τζιτζίκια: LIFO. LiFO.gr. https://www.lifo.gr/arxeio/ohi-dakrya-gia-ta-tzitzikia
Η Χρύσα Σκορδάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1999 και αποφοίτησε με άριστα το 2004 από το ΣΤ΄εργαστήριο ζωγραφικής με καθηγητή τον Τ. Πατρασκίδη. Είναι κάτοχος του μεταπτυχιακού τίτλου «Εφαρμοσμένη-Κλινική Κοινωνιολογία και Τέχνη» του Διϊδρυματικού ΠΜΣ Πανεπιστημίου Αιγαίου με την Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις και έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές. Το ενδιαφέρον της για την κοινωνική διάσταση της Τέχνης την οδήγησε το 2015 να είναι ιδρυτικό μέλος της εικαστικής συλλογικότητας “WE 33”, μια ανεξάρτητη ομάδα καλλιτεχνών που στόχο είχε την αντιμετώπιση κοινωνικών ζητημάτων από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο. Το 2021 με την ομάδα Eco Flaneur πραγματοποιεί εικαστικά έργα που αφορούν στον δημόσιο χώρο, το περιβάλλον και τον συνδυασμό τέχνης και οικολογικής συνείδησης. Από το 2021, έχει την συνεπιμέλεια της εικαστικής φεμινιστικής συλλογικότητας The Red Boats Projects που στοχεύουν στην κοινωνική αλλαγή, την πρόληψη και τη καταπολέμηση της έμφυλης βίας μέσω καλλιτεχνικών πρακτικών και παρεμβάσεων. Με την ομάδα Art for Earth 22 και τα μέλη της, υποστηρίζει έμπρακτα τον περιβαλλοντικό ακτιβισμό με projects που στοχεύουν στην ευαισθητοποίηση για την κλιματική αλλαγή και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος.
Συνύπαρξη ΙΙ Κωνσταντίνα Συλίκου
Συνύπαρξη ΙΙ Κωνσταντίνα Συλίκου 35χ55 εκ. ύφασμα, οργάντζα, τούλι, κλωστή, γραφή με κάρβουνο, τύπωμα 2023
Ένα παιχνίδι με κλωστές, κάρβουνο και τούλι πάνω σε οργάντζα. Μια ματιά στοχασμού πάνω στην ανθρώπινη επαφή και την πλάση θυμίζοντας τη σχέση μας με τη φύση καθώς και την αναγκαιότητα να γραφτεί εκ νέου η συνάντηση του παλιού με το καινούργιο. Η κλωστοϋφαντουργική τέχνη σε σκιαγράφημα με αραιή ή πυκνή ύφανση σκέψεων χρησιμοποιώντας χρωματιστή κλωστή για εικονικό άρωμα σε διάφανο χώρο ώστε το φανταστικό ερέθισμα να αγγίξει τη δράση της σκέψης ότι, με ένα λουλούδι αναπαύομαι…… Μια άλλη πραγματικότητα, αυτή η εσωτερική κατάσταση που τριγυρνά και μας συντροφεύει κάθε στιγμή της ημέρας. Πρωί – βράδυ. Το ωραίο, το άσχημο, το δήθεν…. Ακολουθούμε διαδρομές στεναγμού, χαράς, ενθουσιασμού και αλληλοσυμπληρώνουμε συνήθειες, πρακτικές, αλλά και σιωπές. Ποια η ανάγκη για χάδι, για τρυφερότητα, για συνομιλία, για επικοινωνία; Ποια η τάση φυγής, απόδρασης, διεξόδου ή ταύτισης; Στα μονοπάτια της φύσης, της μητέρα γης, του σπόρου, της ρίζας, του μπουμπουκιού, του άνθους, της μυρωδιάς, της εικόνας, του χρώματος, της περιπλάνησης, αυτών των σκέψεων έρχεται ανασχηματισμός, αναθεώρηση, συμπλήρωμα της πραγματικότητα μας… Με τη δύση του ήλιου τι να έχει χαθεί ή τι να έχει κερδηθεί…..
Η Κωνσταντίνα Συλίκου γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από την Τήνο. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας στο εργαστήριο του Ι. Μόραλη και σκηνογραφία με τον Β. Βασιλειάδη, όπου αποφοίτησε με άριστα. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο στο Central Saint Martin’s College of Art . Σπούδασε Θεολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών . Υποκριτική στο Στούντιο «Νάμα». Μελέτη της Βυζαντινής ζωγραφικής και αγιογράφηση φορητών εικόνων και τέμπλων Ιερών Ναών. Παρουσίαση των έργων της σε ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία κ.α. Παράλληλα με τη ζωγραφική, εικονογραφεί εκδόσεις και σχεδιάζει εξώφυλλα βιβλίων. Έργα της βρίσκονται σε Μουσεία και συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καλλιτεχνική υπεύθυνη των εικαστικών εργαστηρίων Μοσχάτου και Διονύσου. Ζει και εργάζεται ανάμεσα σε Αθήνα και Τήνο.
Restart Τσιάτσιου Θεοδώρα
Restart Τσιάτσιου Θεοδώρα ύφασμα, καλσόν, τσόφλια αυγών, πολυεστερική ίνα Γλυπτική κατασκευή με τσόφλια αυγών 60 x 60 2023 Σπασμένα αυγά σε κοίλη ή κυρτή μορφή ανάμεσα σε εύπλαστους όγκους άγνωστης πυκνότητας. Οι όγκοι μπαινοβγαίνουν στα εύθραυστα κελύφη, λυγίζουν, αναπνέουν, συνομιλούν με την αρχαία γλώσσα του πρώτου όντος. Ολοένα κάτι πεθαίνει και κάτι εκκολάπτεται και γεννιέται αέναα. Δεν είναι αυτό ένας συμβολισμός του “είναι”; Δεν πεθαίνουν μέσα μας χιλιάδες κύτταρα και παρασέρνουν κομμάτια μας που πέθαναν μέσα από τη λήθη, τον πόνο και την αίσθηση του μάταιου? Δεν πεθαίνει η πίστη μας σε άτομα που μας πρόδωσαν? Όμως για να γεννηθεί κάτι, πρέπει κάτι άλλο να πεθάνει. Η ζωή δεν ξεκινά μόνο μια φορά. Ότι γεννήθηκε έχει προχωρήσει. Το τέλος θα είναι το ίδιο, αλλά η πορεία της κάθε ζωής, διαφορετική.
Η Θεοδώρα Τσιάτσιου γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του τμήματος εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών του Α.Π.Θ. με κατεύθυνση τη ζωγραφική στο εργαστήριο του Αριστόδημου Θεοφυλακτόπουλου. Παρακολούθησε μαθήματα κεραμικής τέχνης στο Ελεύθερο Εργαστήρι της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα . Διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα από το 2017-2019. Διετέλεσε μέλος της καλλιτεχνικής επιτροπής της Δημοτικής Πινακοθήκης Λάρισας Μουσείο Γ. Ι. Κατσίγρα από το 2019- 2022. Διετέλεσε Γραμματέας του σωματείου εικαστικών τεχνών Λάρισας “8” από το 2017 -2023. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές.
My skin, my garden Βιβή Τσιόγκα
My skin, my garden Βιβή Τσιόγκα σεντόνι,πλαστικά μπουκάλια νερού, πλαστικά δίχτυα συσκευασίας, κορδόνια παπουτσιών, υαλοβάμβακα 60 x 62 2023 Το ροζ ύφασμα ως δέρμα είναι γεμάτο μαστούς, κάποιοι απ’ αυτούς με δυσπλασίες και ράμματα. Οι ουλές και τα ράμματα αποκαλύπτουν ένα κομμάτι της ιστορίας του σώματος αλλά και της ψυχής. Μέσα από τη διαδικασία της ίασης ο πόνος μεταπλάθεται σε δύναμη και ομορφιά. Το δέρμα γίνεται κήπος με ιδιόμορφα άνθη, καθώς παράλληλα το “είναι” διανύει υπέροχους περιπάτους μεταμορφώσεων . Χρησιμοποίησα ύφασμα από παλιό σεντόνι που το έβαψα,πλαστικά μπουκάλια νερού, (μετά τις πλημμύρες και τις επιπτώσεις της στην περιοχή), πλαστικά δίχτυα συσκευασίας, κορδόνια παπουτσιών, υαλοβάμβακα.
Η Βιβή Τσιόγκα γεννήθηκε το 1967 στη Λάρισα, όπου και ζει. Σπούδασε ζωγραφική στην Α.Σ.Κ.Τ. Θεσσαλονίκης στο εργαστήρι του Δ. Κοντού και φωτογραφία με το Γ. Κατσάγγελο. Συμμετείχε σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έργα της βρίσκονται στο ΜΟΜUS (Mουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης), στο Εικαστικό κέντρο Λάρισας και σε ιδιωτικές συλλογές.