Wie wont doar eigenluk? Hyacint 142
GRONDIGE DENKERS, GEDREVEN DOENERS www.ploegam.nl
Als ik, volgens buienradar, tussen de buien door naar mijn afgesproken adres kan fietsen, wordt ik onaangenaam verrast door ’n bui. Tjuu! Vloekend en tierend en tegen de wind in bereik ik de Coppensdijk. Ik wacht op ’n auto die luid toeterend voorbij komt, de bestuurder lacht. Stik toch de moord man! denk ik. M’n broekspijpen zijn inmiddels behoorlijk nat, maar pen en papier zitten volgens mij droog, dus ik kan gerust Vinkeloord op fietsen. Ondanks dat, dan toch aangekomen op Hyacint 142. Inderdaad, op Vinkeloord zoals in Vinkel iedereen zegt. Maar in werkelijkheid ben ik beland op het Soperse Bos. Daar waar sinds 2013 permanente bewoning is toegestaan en het heerlijk wonen is te midden van het vele groen. Sinds 1994 woont hier Wim v.d. Velden en in 1997 is Jolanda v.d. Velden er komen wonen. Inderdaad ik woonde hier 3 jaar eerder dan Jolanda. Maar in 1997 hebben we samen dit huis gekocht. En 4 jaar later zijn we getrouwd. Beide hadden we er al een huwelijk opzitten. En zoals dat eerst ging was het hier een toevluchtsoord voor mensen met relationele problemen. Er woonden hier toen heel veel alleenstaanden. Dit alles is nu veel veranderd. Het Soperse Bos is een woonwijk, zoals elke andere wijk in Vinkel. Alleen is het hier zó veel mooier als bij jullie in het dorp! Opletten, denk ik. Laat het geen promo-praatje voor het Soperse Bos worre! Alleen dieë slagboom, worde doar nie ziek van dè ge iedereen moet goan halen doar? Ach man! Dè is allang nie mer! We kunnen
28
Jolanda en Wim v.d. Velden Foto’s: De Echo
de slagboom vanuit huis openen. Het geeft de bewoners hier toch ’n stuk je gevoel van veiligheid. Niet opgesloten? Nee joh! Jullie in het dorp tussen de schuttingen, dat is opgesloten! 153 Huizen staan er hier met allemaal 500 tot 550 m2 grond erom heen. Het huis, de grond, allemaal eigendom, daar waar het eerst allemaal gepacht moest worden. Ook de hypotheek is helemaal voor ons, lacht Wim. Jolanda is groot geworden in Lage-Zwaluwe, onder de rook van Breda. Figuurlijk dan hè! Met 1.68 meter, ben ik nooit de grootste geweest. Maar ik heb er een fijne jeugd gehad. Lage-Zwaluwe was, en is een dorp zoals er in Brabant zovelen zijn. Vroeger krioelde er het van de winkeltjes. Vandaag de dag is er nog een grote supermarktketen actief en ’n drogisterijketen en verder hebben alle particuliere winkeltjes het loodje moeten leggen tegen al het ‘grote geweld’. Maar Lage-Zwaluwe is nog altijd de voortuin van de Biesbosch, zegt Jolanda met trots. Dan ik, zegt Wim. Opgegroeid in Loosbroek… Ik
Echo 2021 - 04
