144
¨Νοτες Φωτός”
στα αίματα . Έφερα τα γόνατα μου στο στήθος και τα αγκάλιασα σφιχτά καθώς άρχισα να κλαίω με λυγμούς . Είχες φύγει και ποτέ δεν θα γυρνούσες πίσω . Είχες φύγει και το μόνο που μου είχε μείνει ήταν η ανάμνηση σου και ένα σωρό φωτογραφίες . Η καρδιά μου σπάραζε μέσα στο στήθος μου , μάτωνε και αν μπορούσα θα την ξερίζωνα με τα ίδια μου τα χέρια έτσι ώστε να σταματήσω να αισθάνομαι, να σταματήσω αυτόν τον αβάσταχτο πόνο που με κατέτρωγε από μέσα προς τα έξω . Μου έλειπες και μαζί με εσένα είχε χαθεί και ένα κομμάτι της ψυχής μου .