39
ΛΕΞΕΩΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
-Ο Αγροφύλακας“Έτσι είναι”, βιάστηκε να συµφωνήσει γνέφοντας καταφατικά καθώς σηκωνόταν ο ένστολος, “και µιας και σε βρήκα Μπάρµπα Τάσο να σε ενηµερώσω πως εκείνες οι καταγγελίες που σου ‘χα αναφέρει την τελευταία φορά, µπήκαν στο αρχείο τελικά, φρόντισε µόνο να µην επαναληφθούν τα ίδια µελλοντικά, γιατί θα έχουµε πρόβληµα...”. Δεν ήταν το θράσος και η αυθάδειά που ενόχλησαν τον γέροντα. Ούτε ο ισχυρισµός πως του χαρίστηκε τάχα µου, ενώ αυτός αδικηµένος ήταν εξ αρχής. Αυτό που τον τρέλαινε ήταν πως τούτος εδώ, που έσερνε µαζί του όλα αυτά τα χρόνια χωροφυλακής απωθηµένο µεγάλο, την εξουσία προς τόνωση του εγώ του την ασκούσε πάντα εκ του ασφαλούς και σε ένα συµπέρασµα κατέληγαν όλα αυτά για τον παππού: πως για εύκολο και του χεριού του τον µετρούσε ο ανεπαρκής υπάλληλος που κορδωνόταν µπροστά από τον εντολοδόχο του κοιτάζοντας τον κλεφτά που και που για επιβεβαίωση. Σµίξανε τα φρύδια απ τους µορφασµούς που πάντα συνόδευαν τις κουβέντες του γέρου, προσθέτοντας έτσι µία θεατρικότητα στην παρουσία του, και όσο τον κοίταγε όλο και πιο µετανιωµένος έµοιαζε για αυτή του την απόφαση ο νεαρός. “Χα χα, πλάκα έχει τούτος εδώ που έχεις µαζέψει στο γραφείο σου Κλεάνθη, σαν στραβά να του τα µάθανε όµως τα καθήκοντα του δεν νοµίζεις;”. Με υπερασπιστική διάθεση ο σύµβουλος προσπάθησε να απαντήσει αρνητικά, προκαλώντας όµως νέα επίθεση του παππού. “Ώστε λοιπόν η δουλειά του είναι να δέχεται κεράσµατα στα καφενεία κοιτώντας ξένες γυναίκες οληµερίς, διακόπτοντας µόνο για σεργιάνι παρενόχλησης ηλικιωµένων;”, συνέχισε κοιτώντας επιτέλους ο γέρος προς το µέρος του µικρού, “και όταν ήρθε η ώρα να αντιµετωπίσεις καταγγελίες σοβαρές για αυτά τα αδέρφια που έχουν ρηµάξει τον τόπο τι έκανες; Να σου πω εγώ: κρύφτηκες φοβισµένος, αγνοώντας υπηρεσίες και καθήκοντα χωρίς να µπεις καν στον κόπο να απαντήσεις”. “Ως εδώ, δεν θα σε αφήσω να µε προσβάλλεις άλλο µε τις ανακρίβειες και τα ψεύδη σου”, είπε ο αγροφύλακας προσπαθώντας να δώσει αυστηρό τόνο στην φωνή του, µα τα κοκκινισµένα µάγουλα πρόδιδαν την ψυχική του κατάσταση. Η παρέµβαση του συµβούλου ήρθε την κατάλληλη στιγµή, αρχικά προτρέποντας τον νεαρό να αποχωρήσει και ύστερα στρεφόµενος στον γέροντα του είπε: “δεν νοµίζω να κατέβηκες στο γραφείο µου από το βουνό µε την ελπίδα να βρεις τον αγροφύλακα και να περάσεις το χρόνο σου διαπληκτιζόµενος µαζί του, ας αφήσουµε τον µικρό να φύγει και να µιλήσουµε οι δυο µας”. Εκείνος πήρε δύσκολα µία βαθιά ανάσα και µίλησε αργά µα σταθερά: “σύµφωνο µε βρίσκανε πάντα οι λογικές κουβέντες Κυρ Σύµβουλε, του Άρη να ξέρεις όµως όταν ήταν στα ντουζένια του ακόµα, από κοντά του κράταγα το λουρί σαν άλλος άνθρωπος βρισκόταν στη συντροφιά µας”. Ο ευθυτενής φρεσκοξυρισµένος ένστολος ξεροκατάπιε και µετά τις νέες παροτρύνσεις του σύµβουλου αποχώρησε κλείνοντας λίγο πιο έντονα απ τις άλλες φορές την βαριά πόρτα πίσω του. Λίγες κουβέντες αργότερα ο παππούς µπήκε στο θέµα. “Δεν είναι το συµφέρον σου µα ούτε και του χωριού να µε αφανίσεις εξυπηρετώντας συµφέροντα ξένων”. “Υπερβάλλεις Μπάρµπα Τάσο. Σε κάνα δυο χρόνια θα φτάσει και πάνω το δίκτυο και µέχρι τότε λίγο το νερό από το πηγάδι, λίγο η στέρνα σου και λίγο η υδροφόρα του κυρ Χρήστου θα συντηρήσουν την αφεντιά σου και η επιβίωση σου δε θα απειληθεί! Μην φοβάσαι!”.
Χαµογέλασε ανεπαίσθητα πίσω από τα
µουστάκια του, σαν αθλητής που τα πρώτα χτυπήµατα αντάλλαξε µε καλό παρτενέρ και, αφήνοντας την ροή της µάχης να τον συνεπάρει σε οικείο περιβάλλον, δεν άργησε να δώσει πληρωµένη απάντηση ο Μπάρµπα Τάσος. “Μα το Θεό αν αντί πίσω απ το γραφείο στριµωγµένος, πάνω σε καµία εξέδρα στεκόσουν τώρα µε κόσµο και χειροκροτήµατα, µπορεί και να µε συγκινούσες πανάθεµα σε! Ποιος θα την πληρώσει την υδροφόρα για