Η φθινοπωρινή επίθεση της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με στόχο το τσάκισμα όσων δικαιωμάτων είχαν απομείνει στην συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και της νεολαίας, ήρθε μετά το καλοκαίρι να διαλύσει οποιεσδήποτε αυταπάτες για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Το εργασιακό μέλλον που μας ετοιμάζουν είναι βασικός μισθός κάτω από 400 ευρώ και δουλειά 13 ώρες-6 μέρες. Ο ΕΟΠΥΥ χρεοκοπεί αφήνοντας εκατομμύρια ασφαλισμένους δίχως περίθαλψη. Το ξεπούλημα των ΔΕΚΟ και η εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής δημόσιας γης οριστικοποιούν την πλήρη εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας στην αγορά. Κάθε σχέδιο λεηλασίας του κοινωνικού ιστού δεν μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει αλλαγές για την παιδεία, και αυτό διότι η παιδεία ως βασικός πυλώνας διαμόρφωσης των μελλοντικών εργαζομένων αλλά και σκεπτόμενων ανθρώπων αποτελούσε πάντα στόχο του κεφαλαίου. Η νέα κυβέρνηση ψήφισε το νόμο 4076 ξανά μέσα στο κατακαλόκαιρο για να αποφύγει τις αντιδράσεις και μάλιστα τον παρουσίασε ως κάτι διαφορετικό σε σχέση με τον 4009 της Διαμαντοπούλου.
Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για τις ίδιες διατάξεις που σκοπό έχουν να εμβαθύνουν περεταίρω την επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου, να δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο για λίγους, ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα σπουδάζει κυρίαρχα αυτός που θα μπορεί να πληρώνει καθώς πουθενά δεν θεσμοθετείται ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του. Ένα πανεπιστήμιο με ελλειμματικά προγράμματα σπουδών (2ετή, 3ετή), πλήρως εντατικοποιημένο (διαγραφές στα ν+2 χρόνια), που δεν θα εξασφαλίζει κανένα συλλογικό δικαίωμα στους αποφοίτους του, αλλά που ως στόχο θα έχει τη δημιουργία φτηνών και ευέλικτων μελλοντικών εργαζόμενων, υπερεξειδικευμένων, χωρίς καμία εποπτεία επί του τι παράγουν.
Προφανώς για τη στελέχωση ενός τέτοιου πανεπιστημίου χρειάζονται και τα αντίστοιχα όργανα. Αυτό το όργανο λοιπόν και βασικό στοιχείο του «νέου πανεπιστημίου» είναι τα Συμβούλια Διοίκησης. Αλλάζοντας το οργανωτικό μοντέλο του πανεπιστημίου, προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα προβλήματα των ιδρυμάτων θα περιοριστούν σε σημαντικό βαθμό. Το Συμβούλιο Διοίκησης είναι από τα κύρια μέσα που θα μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε επιχείρηση γι αυτό έχει και την κατάλληλη σύνθεση. Τα Συμβούλια Διοίκησης θα αποτελούνται από 8 Πανεπιστημιακούς και 6 Εξωπανεπιστημιακούς (μάνατζερ, άνθρωποι του επιχειρηματικού κόσμου κλπ) και ένα φοιτητή ο οποίος θα εκλέγεται από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο.
Αρμοδιότητες του Συμβουλίου θα είναι: • η διαχείριση των οικονομικών: θα είναι «υπεύθυνο να κλείνει τις πιο επικερδής συμφωνίες με τις επιχειρήσεις για το πανεπιστήμιο ώστε αυτό να είναι οικονομικά “ανεξάρτητο” αφού η κρατική χρηματοδότηση καταργείται. • θα επιβάλει και θα καθορίζει το επίπεδο των διδάκτρων. • θα δημιουργεί εταιρεία η οποία θα εκμεταλλεύεται την περιουσία των σχολών με σκοπό το κέρδος. • θα διαγράφει φοιτητές και θα απολύει καθηγητές όταν θεωρεί ότι έχουν “ανάρμοστη” συμπεριφορά και διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Επιπλέον, η συγκρότηση των συμβουλίων αποτελεί τον κύριο μοχλό εφαρμογής αυτού του επαίσχυντου νόμου καθώς σε αυτά συγκεντρώνονται όλες οι αρμοδιότητες που αφορούν τη λειτουργία των ιδρυμάτων. Καλούμαστε, λοιπόν, να κατανοήσουμε πως κάθε αντιδραστική τομή που προωθείται σε αυτή τη φάση μέσα στις σχολές σχετίζεται με την εκλογή των Σ.Δ. και να αντιληφθούμε πως η μάχη ενάντια σε αυτά θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του συνολικού αγώνα που θα πρέπει το φοιτητικό κίνημα να δώσει στο άμεσο μέλλον. Η πρυτανεία του ΔΠΘ όρισε την ημερομηνία εκλογής των Σ.Δ. στις 17/10. Πρέπει οι φοιτητικοί σύλλογοι να βρίσκονται εκεί μαζικά με σκοπό να μπλοκαριστούν στην πράξη τα συμβούλια διοίκησης.
Οι φοιτητές λοιπόν, και η νεολαία ευρύτερα, πρέπει να είναι αυτοί που θα δώσουν την πρώτη φετινή μάχη με την κυβέρνηση με όλες τους τις δυνάμεις. Είναι αυτοί που πρώτοι θα γυρίσουν την πλάτη στον ατομικό δρόμο και τον επιβιωτισμό και θα παλέψουν συλλογικά για το μέλλον τους. Η απεργία στις 18 Οκτώβρη πρέπει να κάνει ξεκάθαρο στην κυβέρνηση ότι έχει όλη τη νεολαία απέναντί της. Οι φοιτητές πρέπει να κάνουν ξεκάθαρο στην κυβέρνηση ότι από τον Οκτώβρη θα προχωρήσουν σε αποφασιστικό αγώνα διαρκείας, θα συμπορευτούν με όλα τα πληττόμενα κομμάτια της εκπαίδευσης και συνολικά της κοινωνίας για να ανατραπεί το σύνολο αυτής της πολιτικής.