Dan Brown
Zwodniczy punkt
Chwilę później z nosa wiszącego helikoptera wystrzelił czerwony promień lasera, namierzający łódź. Tolland zareagował instynktownie, podnosząc swoją jedyną broń. Rakietnica w jego ręku zasyczała, gdy pociągnął za spust. Oślepiająca smuga przeleciała poziomo pod pokładem statku, zmierzając prosto ku helikopterowi. A jednak Tolland czuł, że zareagował zbyt późno. Gdy raca pędziła ku owiewce śmigłowca, wyrzutnia rakietowa pod kadłubem błysnęła własnym światłem. W tej samej chwili maszyna zakręciła ostro i poderwała się w górę, żeby uniknąć zderzenia z racą. — Uważaj! — wrzasnął Tolland, pociągając Rachel na pomost. Pocisk zboczył z kursu, o włos minął Corky'ego, przeleciał wzdłuż „Goyi" i uderzył w podstawę podpory dziewięć metrów pod Rachel i Tollandem. Huk był ogłuszający. Woda i płomienie wybuchły pod nimi. Kawałki poskręcanego metalu wzbiły się w powietrze i zasłały pomost. Rozległ się zgrzyt, gdy statek
przechylał
się,
szukając
równowagi. Wreszcie
znieruchomiał,
lekko
przekrzywiony. Kiedy dym się rozwiał, Tolland zobaczył, że jedna z czterech głównych podpór „Goyi" została poważnie uszkodzona. Potężne prądy groziły oderwaniem pontonu. Zygzakowate schodki wyglądały tak, jakby trzymały się na słowo honoru. — Chodź! — krzyknął, popychając Rachel. — Musimy zejść na dół! Ale było za późno. Schody z przeraźliwym trzaskiem oderwały się od nadwątlonej podpory i runęły do morza. Delta Jeden gorączkowo manipulował wolantem, dopóki nie odzyskał panowania nad maszyną. Na chwilę oślepiony przez nadlatującą racę, odruchowo pociągnął dźwignię w górę, przez co nic trafił w cel. Klnąc siarczyście, krążył teraz nad dziobem statku, gotów wylądować i dokończyć robotę. Wyeliminować wszystkich pasażerów. Żądanie kontrolera było jasne. — Cholera! Patrz! — zawołał z tylnego fotela Delta Dwa, wskazując za okno. — Motorówka! Delta Jeden odwrócił się i zobaczył umykającego w ciemność podziurawionego przez kule crestlinera. Musi podjąć decyzję.
- 416 -