debat dinsdag 24 april 2012 van de kant van oppositie

misschien een feest voor de oppositie, maar een ramp voor het land. Het is slecht voor Henk en Ingrid, slecht voor Bas en Willy.

Het kabinet is nu demissionair en verkiezingen zijn in zicht. Verkiezingen zijn een feest van de democratie, maar vijf keer verkiezingen in tien jaar tijd staat haaks op de voor ons land dringend geboden daadkracht. Dat is even iets om over na te denken: voor de vijfde keer verkiezingen in tien jaar tijd! Ik dacht dat parlementen normaal gesproken vier jaar zaten.

Ik zit, met een aantal anderen, sinds 1998 in de Kamer. Wij hebben nog nooit meegemaakt dat een kabinet van welke kleur dan ook de eindstreep haalde. Dat is toch niet normaal?

Dat moet toch anders? Wordt echt beseft dat economische groei geen vanzelfsprekendheid is? Wordt echt beseft dat er niet van uitgegaan kan worden dat een uitgedijde verzorgingsstaat steeds maar betaald kan worden uit stijgende inkomsten uit een immer doorgroeiende economie? Wordt echt beseft dat het de hoogste tijd is om de overheidsfinanciën meer af te stemmen op de eisen van de 21ste eeuw? Het roer van het schip van staat moet om. De SGP vindt het essentieel dat wij deze urgentie beseffen en dat wij daarnaar ook handelen. Vanuit dat gevoel van urgentie heeft de SGP ook in de afgelopen periode steeds verantwoordelijkheid willen nemen. Daarom kozen wij met overtuiging voor een constructieve opstelling jegens het minderheidskabinet. Dat gebeurde soms vanaf de achterbank, maar nooit vanuit de luie stoel. Wij kozen daarvoor in de hoop dat geloofwaardige maatregelen genomen zouden worden die ons land in financieeleconomisch opzicht beter zouden maken. Helaas is die urgentie kennelijk niet bij iedereen gevoeld.

Deze constructieve opstelling van de SGP in de afgelopen periode was overigens geen incident. Het is een houding die onze partij, die overigens vandaag 94 jaar is geworden, al heel lang kenmerkt: onafhankelijk en constructief. Vanuit die houding en gelet op de grote problemen waarmee ons land worstelt, wil de SGP naar de toekomst kijken. Nu verkiezingen onvermijdelijk zijn, is het zaak die zo snel als verantwoord mogelijk is, te laten plaatsvinden. In de tussentijd moet de schade zo veel mogelijk beperkt worden. Dit houdt in dat er voor 2013 een begroting moet komen die zo veel mogelijk recht doet aan de financieel penibele situatie van onze schatkist. De norm van 3% is niet zomaar een vreemde, Brusselse norm, maar is ook bedoeld om, in Hollandse bewoordingen, een buitensporig tekort te voorkomen. Dat vergt van alle partijen dat verder wordt gekeken dan de volgende verkiezingen.

Aan voortdurend gevit hebben wij niets. Samenwerking helpt ons verder dan polarisatie. In de komende tijd moeten wij wat ons betreft zo terughoudend mogelijk zijn met het controversieel verklaren van wetsvoorstellen, ook die waarin bezuinigingen aan de orde zijn. Wij zouden de crisis slechts verergeren als wij nu op onze handen gaan zitten.

Politieke verlamming moet zo veel mogelijk worden voorkomen. Laat het werk dat nodig is, doorgaan. Het demissionaire kabinet is daartoe volledig bevoegd -- dat wil ik toch wel zeggen -- maar kan alleen handelen als de Kamer het daarvoor de ruimte biedt. Ik hoop dat dit debat oplevert dat die ruimte daadwerkelijk geboden wordt.

Wat vinden de financiële markten ervan? Die vraag beheerst momenteel de politiek. Voor de SGP is er echter een vraag die daar ver boven uitstijgt: wat vindt onze Schepper, God in de hemel, ervan? Pas als dat weer de belangrijkste vraag voor ons wordt, wacht ons land werkelijke vooruitgang. Het is mijn vaste overtuiging dat zonder het luisteren naar Gods goede geboden en beloften alle menselijke inspanningen tekort zullen schieten. Echt herstel komt alleen van de grond als wij ook naar boven kijken. Ik hoop van harte dat ook die urgentie beleefd wordt, op hoop van zegen.

Mevrouw Ouwehand (PvdD): Voorzitter. Ik feliciteer de SGP met haar 94-jarig bestaan. Misschien mogen op de 95ste verjaardag vrouwen ook meedoen. Van harte!