16
NR. 138 | 10 SEPTEMBER 2021 Kijk voor het laatste Utrechtse nieuws op DUIC.nl
Allemaal Utrechters Kerstin Steinhart verkoos Utrecht boven de rest van de wereld
M
ijn vader werkte voor Shell, daarom ben ik vroeger relatief vaak verhuisd. Ik heb in Iran, Senegal, Spanje en Peru gewoond. Sinds ik anderhalf jaar oud was, kwam ik bijna jaarlijks bij mijn opa en oma op bezoek in de Dantelaan in Oog in Al. Die woonden eerder ook in het buitenland, in Indonesië op Pulau Tello. Mijn opa is als zendeling van de Lutherse Kerk net voor het uitbreken van de oorlog naar Utrecht gekomen. Toen is mijn liefde voor de stad ontstaan. “Na mijn studie ging ik in Utrecht wonen, daardoor is de liefde nog verder opgebloeid.” Na een uitstapje van ruim vijf jaar naar Nieuw-Zeeland en Australië, komt Kerstin in 2001 toch echt definitief in Utrecht wonen. Waarom hier? “Utrecht is niet te groot. Het heeft iets kneuterigs. De binnenstad heeft een interessante en mooie geschiedenis. En de jongeren en studenten zorgen voor een bijzondere dynamiek.” Kerstin heeft Utrecht in vele stadia meegemaakt. “Er is veel gesloopt en gebouwd. Zoals het Centraal Station. Ik reis veel met het openbaar vervoer. Ik heb meegemaakt dat het te klein werd, maar daar hebben ze
nu dus wat aan gedaan. Ik vind het knap wat ze daar hebben gedaan. En de Catharijnesingel! Super wat daar gebeurd is.” Veel laagbouw moet nu echter plaatsmaken voor hoogbouw, valt Kerstin op. Oude gebouwen van twee, drie etages maken plaats voor hogere woontorens. “Dat betekent dat er veel meer mensen komen. Er komt meer druk op de infrastructuur, maar ik maak me ook veel zorgen om de verhouding met het groen in de stad. In Utrecht is die al niet helemaal goed, maar dat wordt triest op deze manier.” Kerstin wíl niets veranderen aan Utrecht, dat dóet ze al. “Op microniveau.” Ze is actief lid van Buurtcomité STALAU. In haar buurt neemt ze het groen onder handen. “Samen met buurtbewoners in samenwerking met de gemeente zorg ik voor de aanleg van kwalitatief groen en ik werk intensief mee aan het onderhoud van een openbare tuin.” Het vrijwilligerswerk betekent veel voor Kerstin. “Het heeft mij als mens veranderd. Ik heb de mensen in mijn buurt hierdoor op een andere manier leren kennen.” a
Allemaal Utrechters is een reeks interviews met onze in het buitenland geboren stadsgenoten. We vragen ze naar hun achtergrond en hun ideeën over Utrecht en tonen zo de diversiteit van onze stad. Jezelf of iemand anders aanmelden voor deze rubriek? Dat kan! Mail naar redactie@ duic.nl.
Paspoort Naam: Kerstin Steinhart Land: Curaçao Geboorteplaats: Willemstad Geboortedatum: 13 augustus 1964
‘Het heeft iets kneuterigs’
#
De stad in cijfers
In de rubriek Utrecht in Cijfers gaan we in op data over de stad. De gemeente Utrecht houdt van honderden onderwerpen bij hoe het er in de stad voorstaat, van aantal Utrechters dat een fiets heeft tot hoeveel procent van de Utrechters last heeft van lawaai door verkeer of bedrijven in de stad. Elke week lichten we een van de onderwerpen uit.
W
In other news Utrecht is 'best city for cycling'
D
at Utrecht gezien wordt als fietsstad mag geen verrassing meer zijn. Vooral in het buitenland wordt het onderwerp fietsen vaak aan de Domstad gekoppeld. Ook nu is het weer raak, in het Britse dagblad The Times. “On a roll: how Utrecht became the world’s best city for cycling”, kopt de krant. Het Amerikaanse platform PeopleForBikes heeft Utrecht uitgeroepen tot een van de beste fietssteden van de wereld. “Officials from as far afield as Berlin, Montreuil in northern France and even Delaware in the US come to Utrecht’s national “cycling embassy” for advise on how to improve their infrastructure”, weet The Times. De krant legt het in Groot-Brit-
tannië relatief onbekende fenomeen ‘fietsstraat’ uit en noemt ook het digitale bord bij het Julianapark, dat aangeeft hoe hard je moet fietsen om bij het volgende verkeerslicht gelijk door te kunnen rijden. Het zijn de details die buiten de grenzen opvallen, zo blijkt. Maar hoe werd Utrecht dan ‘the world’s best city for cycling’, zoals de krant het noemt? Daarvoor gaan we even terug naar de tijd dat de stad wat minder op fietsers gericht was. “Utrecht’s canals were largely drained and filled with concrete. One stretch was replaced with a 12lane dual carriageway”, zo schrijft de krant. Om vervolgens te vertellen dat inmiddels andere keuzes zijn gemaakt. “The city’s inner ring road,
at sommige Utrechters betreft zijn er nooit genoeg en van anderen mag het wel wat minder: fietsen. De gemeente Utrecht zet in op het verminderen van het aantal auto’s en wil dat mensen vaker kiezen voor de fiets. Maar hoe is het eigenlijk gesteld met de cijfers over fietsen in Utrecht? Hoeveel procent van de huishoudens heeft überhaupt een fiets en hoeveel van hen gaan ook op de fiets naar de binnenstad? Het zal niet als een verrassing komen dat veruit de meeste Utrechtse huishoudens minstens één fiets bezitten. In de wijk Overvecht is het percentage huishoudens met een fiets relatief gezien het laagst, namelijk 91 procent. De hoogste percentages zijn te vinden in Noordoost en Oost, waar 98 procent van de huishoudens zeker één fiets voor de deur heeft staan. Gebruiken Utrechters de fiets dan ook voor, bijvoorbeeld, een uitje naar de binnenstad? Niet direct. 77
plastered over the top of the ancient canal system after the Second World War, has been ripped up and flooded again as the car gives way to the bicycle.” Of ze de Utrechtse aanpak nu gaan kopiëren in Groot-Brittannië? In Cambridge ligt op Fendon Road inmiddels de ‘Dutch roundabout’. Gebaseerd op Nederlandse principes; fietsers hebben er voorrang op auto’s. Heel succesvol is de rotonde nog niet. “The costs ballooned from £800,000 tot £2,3 million and some confused motorists described it as “cyclist killing zone”.” Er is nog wat werk aan de winkel, dus. a
procent van de inwoners van West en Oost kiezen meestal voor de fiets als ze naar de binnenstad gaan, maar in andere wijken ligt dat aantal soms veel lager. In Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern gaat het respectievelijk om 44 en 26 procent en in de binnenstad zelfs om 32 procent. Dat kan natuurlijk te maken hebben met de afstand die moet worden afgelegd; vanuit Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern is het relatief ver naar de binnenstad. Inwoners van die wijken kiezen eerder voor het openbaar vervoer, terwijl inwoners van de binnenstad misschien juist wel eerder lopend gaan dan op de fiets. Aan de bereikbaarheid van de binnenstad lijken de verschillen in elk geval niet te liggen. In elke wijk is het percentage bewoners dat tevreden is over de bereikbaarheid van de binnenstad per fiets groter dan het percentage mensen dat meestal met de fiets naar de binnenstad gaat. a
