Veertig jaar DTC-geschiedenis

DRIEBERGSE TOURCLUB

SINDS 1980

Dit jaar bestaat de Driebergse Tourclub (DTC) 40 jaar. In 1980 werd de DTC officieel opgericht door een aantal fietsvrienden in Driebergen en omgeving. De club heeft een lange, imposante en af en toe ook bewogen geschiedenis, als een tocht over de Utrechtse Heuvelrug, met intensieve klimmetjes, afdalingen en steeds weer nieuwe hoogtepunten. In dit artikel fietsen we door de clubgeschiedenis met vier clubvoorzitters, Wim van Veldhuizen en zijn vrouw Bets, Wim te Giffel, Venda Sykora en Walter Nootebos. Dat doen we in hoog tempo, met groot verzet, waardoor we vast en zeker een paar mijlpalen missen en voor sommige leden ook bekende plekken uit de clubgeschiedenis passeren, om een impressie geven van 40 jaar clubgeschiedenis.

Wim en Bets van Veldhuizen, 1980 – 2008 Geboorte en groei van de DTC

Wim en Bets van Veldhuizen hebben aan de basis gestaan van de DTC en zijn tientallen jaren zeer actief en betrokken geweest bij de club. Ze zijn een begrip binnen de club, maar zeker ook erbuiten. Wim was medeoprichter, voorzitter van 1980 tot en met 2008 en vooral de doener die samen met Bets een enorme hoeveelheid werk verzette om de club te laten draaien. "Als je een vereniging opricht, moet er natuurlijk ook wat gebeuren", merkt Wim daar droogjes over op. "We hebben zelf geen kinderen, de DTC is ons kind", vult Bets aan. Zo ziet ook Wim het nog steeds, ook na 40 jaar. Met passie vertellen ze over het verleden, heden en de toekomst van de club.

Het begin

Hoe is de DTC ontstaan, 40 jaar geleden? Wim: "Ik was al op jonge leeftijd een fanatieke wielrenner. Ik fietste in Utrecht met Wielervereniging Domstad en later ook bij Het Stadion. Als amateur reed ik zelf ook wedstrijden." Op z’n eenentwintigste trouwde Wim met Bets en leek het fietsen erbij in te schieten. Maar in 1975 kocht Wim bij rijwielhandel Van Velzen in Driebergen een nieuwe racefiets – een witte Peugeot - en reed hij toertochten in binnen- en buitenland.

Het idee om een fietsclub te starten borrelde langzaam op, tijdens gezamenlijke fietstochten van een aantal fietsvrienden uit Driebergen en omgeving. In '79 voegden zij de daad bij het woord en werd de DTC opgericht. Direct organiseerde de DTC in wording al de eerste toertochten. "Daar was toen een speciale reden voor", aldus Wim. "In de beginfase van de club hadden we clubritten waar met gemak 60 à 70 man

Tekst Tom Dalinghaus Foto’s DTC-archief

aan deelnamen. Daar werd door sommigen enorm hard gereden. Vooral met zo’n grote groep was dat natuurlijk veel te gevaarlijk. Dat was mede aanleiding om snel over te gaan tot het organiseren van toertochten, waarbij iedereen in z’n eigen tempo kon rijden."

Bij de oprichting van de DTC had Wim sportvereniging Le Champion als voorbeeld en ultieme droom. Le Champion is een grote vereniging met zo’n 20.000 leden in Nederland en jaarlijks 250.000 deelnemers aan fiets-, hardloop- en wandeltochten. De club heeft een professionele organisatie maar draait voor een belangrijk deel op de inzet van vrijwilligers. Wim: "Daar wilde ik ook naar toe. Ik was lid, om mee te kunnen doen aan tochten die Le Champion organiseerde, zoals Parijs-Roubaix. Als lid kon ik ook een kijkje in de keuken nemen en kennis opdoen voor de DTC."

Café De Krim aan de rand van Driebergen, vertrekplaats voor de tochten en clubritten in de eerste jaren van de DTC

Toertochten

Om de toertochten te kunnen uitbouwen, sloot de kersverse DTC zich aan bij de Nederlandse Rijwiel Toer Unie (NRTU), de voorganger van de NTFU. Daarvoor moest de club eerst officieel met een notariële akte worden gevestigd en ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Tijdens een bijeenkomst in de werkplaats van fietsenhandel Van Velzen in augustus 1980 stelde het eerste zelfgekozen bestuur met Wim van Veldhuizen, Sijmen van Mourik en Herman Mocking zich voor. 34 fietsvrienden schreven zich in als lid. In 1982 kan de DTC zich als volwaardig lid aansluiten bij de NRTU. "In de eerste jaren starten de tochten en clubritten vanuit de werkplaats van fietsenhandel Van Velzen. Later werd dat café De Krim aan de rand van Driebergen. DTC’ers kregen er een gratis

In de eerste jaren maakt de club een flinke groei door. Wim: "Na een aantal jaren organiseerden we elke veertien dagen een tocht. Toertochten over de weg, zogenaamde sterritten, de fietsvierdaagse met korfbalvereniging Dalto. Ik zat altijd vol ideeën. Ik keek goed om me heen, hield de ontwikkelingen in de gaten en zag waar we als vereniging op konden inspelen. Zo zijn we na twee jaar begonnen met ATB-tochten, toen we zagen dat die in Brabant ook een groot succes waren."

In 1985, het eerste lustrumjaar telt de club zo’n tweehonderd leden. Het aantal deelnemers aan de toertochten en de sterritten bedraagt dan zo’n 4600. Aan de Heuvelrugtocht doen zo’n 840 fietsers mee. In 1987 rijden zo’n 6400 fietsers mee met de toertochten, negentien in totaal. De Bultentocht en de Heuvelrugtocht zijn dan al succesnummers onder de toertochten op de weg met elk ruim duizend deelnemers.

Veel van de DTC-tochten van nu, zijn nog steeds hetzelfde. De succesformule werkt nog steeds. Nieuw zijn onder andere de GPS-tochten, maar Wim z’n hart ligt nog steeds bij een goed gepijlde tocht. "Ik ben daar in 1987 mee begonnen", herinnert Wim zich. "In de eerste jaren kregen de deelnemers aan de toertochten de routebeschrijving op een rol, die op een houder aan het stuur kon worden bevestigd. Die kon je afrollen naarmate de rit vorderde. Het maken van die rollen met de routebeschrijving was een enorm karwei. In het begin zetten we ze met de typemachine in elkaar. Om de tochten aantrekkelijker te maken, zijn we begonnen met pijlen. Ik keek daarbij naar het succes van de tochten van Le Champion. In het begin waren m’n medebestuurders sceptisch, maar ik ben ermee begonnen om het uit te proberen en de gepijlde tochten werden al snel een succes. Het is gemakkelijker voor de deelnemers en veiliger dan met zo’n rol op je stuur rond te rijden. Daarmee hebben we een enorme kwaliteitsslag gemaakt."

Met hart en ziel

Wim heeft z’n hart en ziel in de vereniging gelegd, altijd was hij ermee bezig. "Ik had er veel plezier in om al die tochten te organiseren, het zit me in het bloed. Ik werkte bij de PTT, stond vroeg op en was vaak vroeg in de middag klaar. Dan ging ik ’s middags routes uitzetten, pijlen. De volgende dag reed ik dan de tocht na." "Af en toe vroeg ik wel eens: met wie ben je nu getrouwd, met mij of de DTC?" zegt Bets over die tijd. "Wim was altijd bezig met de club. Ik ben zelf ook gaan fietsen, met veel plezier, maar ook om Wim te kunnen blijven zien." Ook Bets zette zich op veel fronten in. "Ik maakte voor dag en dauw de lunchpakketten voor de vrijwilligers die meehielpen met de tochten, soms wel vijftig in totaal. En ik maakte het clubblad. In ons kantoor aan huis zetten we dat in elkaar, evenals de routebeschrijvingen van de tochten. We hier heel wat kopieermachines versleten. Gelukkig kenden we ook veel mensen die ons graag wilden helpen."

DTC groeit door

In 1992 komt er na twaalf jaar een einde aan de samenwerking met café De Krim. Niet zozeer vanwege de klachten van omwonenden, onder andere over naaktloperij van fietsers die zich op straat omkleedden, maar vooral vanwege de groei van de toertochten. De DTC had een nieuwe startplaats gevonden met ruime parkeermogelijkheden, douches en kleedkamers bij sporthal Hoenderdaal.

Zaterdag 9 juni 2012 werd de tiende editie van de Jean Nelissen Classic gereden. Ruim veertienhonderd deelnemers genoten van de zwaarste tourtocht van de BENELUX.

Naar het voorbeeld van Le Champion wilde Wim ook aantrekkelijke clubactiviteiten organiseren. "Dat is belangrijk voor de continuïteit. Je moet interessant blijven voor nieuwe leden. Naast onze wekelijkse clubritten en trainingen voor de leden, hebben we mooie clubreizen gemaakt, bijvoorbeeld naar de Alpe d’Huez om deel te nemen aan de Marmotte, met twee bussen vol DTC’ers. Steven Rooks verzorgde daar voor de DTC een aantal clinics. Heel mooi was ook de Quattro. Als deelnemer fietste je tenminste drie van vier grote, klassieke wielertochten zoals Luik-Bastenaken-Luik. Als je de die had gereden, kreeg je bij inlevering van je stempelkaart een fraai shirt met de namen van de vier grote rondes erop. Bets regelde complete kledingpakketten voor de leden, met zomer- en winterkleding. Voor 150 gulden kreeg je een prachtige set fietskleren. Dat was echt een koopje."

Afscheid en terugkeer van Wim

In 2008 droeg voorzitter Wim de hamer over aan Jan Kuijer. Het afscheid viel hem zwaar. In dat jaar besloot de DTC om het aantal tochten terug te brengen van negentien naar

twaalf. Dat was voor Wim een grote teleurstelling. Het bleek steeds moeilijker om een groot aantal tochten in de lucht te houden, met een beperkt aantal vrijwilligers. Ook werd het lastiger om toestemming te krijgen voor ATB-tochten. Het teruglopend aantal tochten was een landelijke trend. Wim haalt het boek van de NTFU aan waarin alle tochten werden opgenomen die de wielerverenigingen in Nederland organiseerden. Eind jaren tachtig waren dat er zo’n 7500, nu zijn dat er nog zo’n 1.000. Ondanks het teruglopend aantal tochten, bleef het totaal aantal deelnemers aan de tochten van de DTC gestaag groeien. In 2009 stonden er elf tochten op het programma, met meer dan 8000 deelnemers. De jaren erop zou het aantal deelnemers nog verder stijgen.

Bij het afscheid kregen Wim en Bets een mooie reischeque van de DTC. Eerder had Wim al een koninklijke onderscheiding gekregen uit handen van de burgemeester van Doorn, voor al zijn verenigingswerk. Jaren later zou Wim toch terugkeren als bestuurslid. Dat gebeurde niet zomaar. "Ik reed een tocht en zag dat er onderweg bij een controlepost niemand zat om te stempelen. Toen ben ik me er weer mee gaan bemoeien. Ik heb een commissie voor de toertochten opgezet en ben weer in het bestuur gegaan."

Een belangrijke mijlpaal voor Wim en Bets was de bouw en de feestelijke in gebruik name van het clubhuis in 2015. Wim: "Mooi dat dat uiteindelijk gelukt is. De basis is daarvoor gelegd in de 35 jaar voorafgaand aan de bouw. Door de populaire toertochten beschikte de club over een flink vermogen dat deels kon worden ingezet voor de bouw."

Mooie herinneringen

Wim en Bets hebben veel mooie herinneringen aan de DTC. "Wij gingen altijd mee, we waren en zijn nog steeds zeer betrokken. Vorig jaar zijn we nog mee geweest op clubweekend. Dat was erg gezellig. En ik doe nog mee met de spinninglessen", aldus Bets. "Ik ben nu 73", vult Wim aan. "We zijn vaak in ons vakantiehuis. Maar als we in Driebergen zijn en er is een tocht, dan helpen we graag. Ik heb de laatste jaren nog regelmatig tochten gepijld."

Aan het eind van het interview, thuis in Driebergen, nemen Wim en Bets mij mee, door de keuken, naar een kantoortje, speciaal aangebouwd aan de achterzijde van het huis, om van daaruit alle werkzaamheden voor de DTC te organiseren. Aan de muur hangen oorkondes en foto’s van DTC-trips naar nabije en verre fietsoorden. Het zijn mooie herinneringen aan de club die zich kenmerkt door goed aangeschreven toertochten, de gezelligheid en saamhorigheid van de leden en de enorme inzet van vrijwilligers voor de club. Tussen 2000 en 2006 heeft Wim van Veldhuizen het voorzitterschap in een soort duobaan vervuld met Wim te Giffel. Wim legt uit hoe dat duovoorzitterschap is ontstaan. "Ik ben lid geworden in '92, reed vaak mee met de toertochten. Als DTC-lid ging ik vaak naar bijeenkomsten zoals de Algemene Ledenvergadering en daar was ik dan zo onverstandig af en toe mijn mond open te doen. Kennelijk zei ik in de ogen van andere leden en bestuurders verstandige dingen, want voor ik er erg in had zat ik in het bestuur. Wim en ik vulden elkaar erg goed aan. Zo is het idee ontstaan om het voorzitterschap van de club als een duobaan in te vullen. Ik meer als bestuurder en Wim van Veldhuizen meer als organisator en doener."

En zo geschiedde. "Ik zat de bestuurs- en ledenvergaderingen voor, voerde overleg met allerlei organisaties waar we als DTC mee van doen hadden zoals provincie en gemeente. Wim was blij dat ik dit soort taken van hem overnam. De DTC organiseerde in die periode heel veel tochten. Dat was de verdienste van Wim. Ik werd vaak ingezet als troubleshooter, als er gedoe was met een gemeente, of met een partner in een van de tochten. Dat kon ook om hele praktische problemen gaan. "Zo moest ik een keer naar een boze restauranthouder die met een enorme partij appeltaart bleef zitten, omdat de avond voor een van de tochten iemand de pijlen op het deel van de route waar het restaurant aan lag, had weggehaald. Dan ging ik langs om 'm diplomatiek te woord te staan en een oplossing te bedenken."

Brede basis van actieve leden

Huisvesting was in Wims tijd een belangrijk thema. De eerste plannen voor een eigen clubhuis werden gesmeed en er werden gesprekken gevoerd met Rugbyclub de Pink Panthers. "We zijn in 2007 bij de Pink Panthers in het clubhuis getrokken. Zo kregen we voor het eerst een eigen vergaderruimte. Naast huisvesting, dachten we na over de toekomst en koers van de club. In mijn tijd deed het bestuur en dan vooral Wim eigenlijk alles. Een van de ideeën was om een aantal clubactiviteiten meer decentraal vanuit commissies te organiseren. Zo hebben we de eerste stenen gelegd voor een bredere basis van actieve leden."

In november 2013 trok de Utrechtse Heuvelrug ATB-tocht 1.228 deelnemers. Door deze grote belangstelling eindigde 2013, ondanks een paar afgelastingen in het voorjaar, opnieuw met een record aantal deelnemers aan de DTC-tochten.

"Ik heb er zelf ook altijd veel plezier aan beleefd een bijdrage te kunnen leveren, alhoewel mijn bijdrage minimaal was", merkt Wim te Giffel bescheiden op. "Wim Veldhuizen vond mij ook lui", zegt Wim met een knipoog. "Ik ging nooit naar de vrijwilligersavond, daar vond ik mijn bijdrage te beperkt voor. Als ik kijk hoe de club er nu voor staat, zie ik dat er bredere basis van commissieleden en vrijwilligers actief is op allerlei terreinen binnen de club en dat er weer meer nieuwe clubactiviteiten worden ontwikkeld. Een mooie ontwikkeling."

Venda Sykora, 2014 – 2018 Alle neuzen weer dezelfde kant op

Venda is DTC-voorzitter geweest van maart 2014 tot en met november 2018. Hij volgde Peter Vunderink op die in de voorgaande jaren het voorzitterschap had vervuld. "Eerst fietste ik de toertochten van DTC zonder lid te zijn. Ik zag de enorme inzet van de vrijwilligers en wilde iets terugdoen. Zo ben ik lid geworden en geleidelijk aan gaan meedraaien in de vereniging. Ik heb een tijdje meegelopen met het bestuur, als voorbereiding om penningmeester te worden. Dat was een leuk jaar."

Venda spreekt met warmte over de club. "Alles is heel goed georganiseerd is en het is hartverwarmend om te zien hoe de vrijwilligers betrokken zijn." Voordat Venda voorzitter werd, maakte de DTC een woelige periode door. Discussies over de koers van de club hielden de gemoederen flink bezig. "Een van de discussiepunten ging over de vraag of de DTC een 'tochtenfabriek' moet zijn of dat er een andere balans tussen tochten en ledenactiviteiten moet komen. Bij dergelijke discussies laaiden de emoties af en toe flink op."

Toertochten of ledenactiviteiten

Venda’s rol als voorzitter was om weer rust in het bestuur en de vereniging te brengen, alle neuzen weer dezelfde kant op te laten bewegen, zoals dat in een goed rijdend wielerpeloton betaamt. Volgens Venda is dat met de inzet van vele welwillenden goed gelukt."'De toertochten en de ledenactiviteiten vullen elkaar goed aan. Toertochten brengen geld in het laatje waarmee de club aantrekkelijke ledenactiviteiten kan organiseren, leden bindt en een pool van vrijwilligers op peil houdt om weer toertochten te kunnen organiseren."

Al voordat Venda voorzitter werd, is het besluit genomen het aantal tochten te beperken. "Maar desondanks braken we in mijn tijd als voorzitter nog steeds records qua deelnemersaantallen, met uitschieters zoals de JNC." Waarin schuilt het succes van de DTC-tochten? "Ze zijn laagdrempelig, niet heel massaal, maar wel goed geregeld. Onze tochten hebben nog steeds het hoogste NTFU-erkende kwaliteitsniveau Extra Goed Geregeld (XGG). En natuurlijk hebben we als voordeel dat veel van onze toertochten door de achtertuin van de DTC, de Utrechtse Heuvelrug, slingeren, met een prachtig landschap en verrassende klimmetjes. De kleinschaligheid en de gemoedelijke sfeer spreken veel fietsliefhebbers aan."

Mijlpaal

Naast het blijvend succes van de toertochten, zijn er veel mooie activiteiten voor de leden, waar Venda met goede herinneringen op terugkijkt. "Ik denk dan aan de viering van ons 35-jarig bestaan in 2015, onze deelname aan de Grand Départ bij gelegenheid van de start van De Tour de France in Utrecht, de Oliebollenritten, de vrijwilligersavonden, de barbecues, de spinninglessen in de eigen clubruimte en de reisjes in clubverband naar het buitenland."

Een mijlpaal was de financiering, bouw en feestelijke ingebruikname van het clubhuis als onderdeel van het nieuwe multifunctionele sportpark De Woerd, dat we delen met voetbalclub FC Driebergen. De clubruimte in sportpark De Woerd is vernoemd naar Bets en Wim van Veldhuizen – afgekort de B & W-ruimte, als blijk van waardering voor hun tomeloze inzet voor de DTC. "De onthulling van de naam door Bets en Wim en de feestelijke ingebruikname van de clubruimte in 2015 was een mooi, ontroerend moment in de clubgeschiedenis van de DTC."

Onthulling van de B&W ruimte in het nieuwe clubhuis, vernoemd naar Wim en Bets van Veldhuizen.

De lat hoog gelegd

Venda vindt dat de oude garde binnen de DTC een enorme prestatie heeft neergezet door een solide vereniging neer te zetten. "Ze hebben de lat hoog gelegd, maar de club ontwikkelt zich gestaag door, bijvoorbeeld met een mooie, professionele internetsite waar veel grote organisaties jaloers op kunnen zijn, een gevarieerd aanbod van goed verzorgde toertochten, een mooi onderkomen, fraaie clubkleding en nog steeds een indrukwekkend aantal vrijwilligers die zich op allerlei fronten inzetten. Een mooi initiatief is het compleet nieuwe aanbod van clubritten en trainingen waarmee nieuwe leden worden bereikt."

"Het is mooi als we op deze lijn kunnen doorgaan. Knelpunt blijft de vergrijzing van het vrijwilligersbestand betrokken bij de organisatie van de toertochten. Alles bij elkaar houden zo’n honderd vrijwilligers de DTC draaiende. Dat doen ze met plezier en met aanzienlijk (sportief) succes. De deelnemer aan de toertochten ziet alleen het resultaat, maar niet alle inspanningen die eraan voorafgaan en zo hoort het ook." Venda hoopt ook dat de kenmerkende gezelligheid van de DTC en de goede band van de oude garde worden doorgezet. "Het geeft mij gezien de inzet van een groot aantal mensen ook vertrouwen dat de DTC nog steeds op de goede route zit. De vereniging, commissies, bestuur, het zit allemaal goed in elkaar."

Walter heeft in 2018 de voorzittershamer van Venda Sykora overgenomen. Hij is lid sinds 2014. "Ik raakte vrij snel betrokken bij het reilen en zeilen van de club en nadat ik in deeltijd ben gaan werken, had ik meer tijd voor de club", vertelt Walter. "Ik raakte betrokken bij de groep leden die ideeën verzamelde voor de toekomst van de club. Daarvoor was de commissie Toekomst opgezet. Verjonging van het ledenbestand, het bestuur, de commissies en van het kloppend hart van de vereniging - de vele vrijwilligers – was de belangrijkste bestaansreden van de commissie.

Als je veranderingen in gang wilt zetten, moet dat ook gedragen worden door het bestuur. Dat was voor mij de reden om in het bestuur plaats te nemen. Een van de eerste resultaten van die verjonging is het nieuwe programma met clubritten en trainingen, opgezet door de commissie Trainingen/Clubritten. In 2018 is dat opnieuw op de rit gezet."

Nieuwe programma van clubritten en trainingen

Naast de bestaande vaste momenten van clubritten in de weekenden en woensdagen is er ook op doordeweekse dagen een reeks clubritten ontwikkeld, voor sportieve en meer prestatiegerichte fietsers die in verschillende snelheden fietsen. Tevens is er geïnvesteerd in een flink aantal nieuwe, goed opgeleide wegkapiteins, die helpen om in groepsverband veilig te fietsen. Daarnaast worden techniektrainingen aangeboden aan de leden. Daarvoor zijn Harry Dohmen en Iris BakkerTerpstra als gecertificeerde trainers aangetrokken. Iris gaat ook een training voor een vrouwengroep verzorgen, maar die in 2020 vanwege de corona-uitbraak niet doorgaan. De commissie Trainingen/Clubritten is een wervingscampagne begonnen om nieuwe leden te werven, via social media en via een postercampagne. Dat heeft geresulteerd in een aanwas van nieuwe leden uit de omgeving van Driebergen.

De DTC in Barcelonnette, fietsen voor het Brevet des 7 cols de l'Ubaye, met prachtige beklimmingen zoals de vermaarde Bonette "Om de organisatie en uitvoering van toertochten en nieuwe ledenactiviteiten in goede banen te leiden is er een heldere structuur van commissies neergezet op het gebied van Facilitair & Materieel, ICT, Ledenactiviteiten, Trainingen & Clubritten en Vrijwilligers", vertelt Walter. "Een belangrijke mijlpaal is de lancering van de nieuwe website in 2019, waar een lange voorbereiding aan vooraf is gegaan. Naast het zichtbare deel van de website, zijn ook de ledenadministratie en een nieuwsbriefmachine ondergebracht in één alomvattend ICTsysteem. Om de organisatie van allerhande werkzaamheden en activiteiten binnen de DTC te professionaliseren is er een handboek ontwikkeld waarin de structuur van de club en de vele activiteiten van de commissies en vrijwilligersfuncties helder zijn omschreven zodat duidelijk is wie wat doet, wie verantwoordelijk is voor bepaalde taken en zaken."

Kerntaak

Tochten blijven de kerntaak van de DTC. De komende jaren wil de commissie toertochten ten minste tien tochten organiseren. Walter: "De tochten van de DTC worden nog steeds goed gewaardeerd. En natuurlijk blijft de Utrechtse Heuvelrug een pluspunt. We organiseren tochten in onze eigen achtertuin met dik 800 hoogtemeters of meer. Met onze ligging in het midden van het land, is dat natuurlijk uniek. We kijken ook hoe we de tochten meer kunnen aanpassen aan de wensen en voorkeuren van de hedendaagse fietsliefhebber. Bijvoorbeeld door bepaalde tochten meer een element van beleving mee te geven." Walter noemt als voorbeeld de mogelijkheid om bij de finish nog even na te genieten van een lekker lokaal biertje, of met lekkere gerechten van de foodtruck. "En we werken aan nieuwe initiatieven zoals de organisatie van een gravelbiketocht. In december staat de eerste gepland."

Vooruit kijken

Na bijna twee jaar voorzitterschap ziet Walter een nieuwe dynamiek in de DTC. Helaas heeft de corona-uitbraak ook voor de DTC een streep door een aantal ambities en nieuwe plannen gehaald. In maart was de DTC genoodzaakt om het nieuwe programma van clubritten en trainingen dat nog volop in ontwikkeling was, te annuleren, evenals de toertochten en de lustrumactiviteiten waaronder het fietsweekend in de Nederrijnse Heuvelrug. "Hoe teleurstellend dat ook is, we moeten vooruit blijven kijken. Als we straks uit de coronacrisis zijn, moeten we opgaande lijn van voor de corona-uitbraak weer snel oppakken. Inmiddels zijn we weer voorzichtig gestart met een aantal clubactiviteiten die passen binnen de coronamaatregelen. Ook staan er weer een aantal tochten op de agenda, maar de veiligheid en gezondheid van onze leden en deelnemers aan de tochten staan daarbij uiteraard voorop."

"Als we de opgaande lijn straks weer te pakken hebben, draag ik graag het stokje over", zegt Walter. "Dan ga ik andere klussen doen binnen de club. De DTC heeft zoveel leuke uitdagingen, er is genoeg te doen bij de club. Dat maakt ook het karakter van de DTC. Een mix van sportieve en meer prestatiegerichte fietsliefhebbers die niet alleen als consument de clubritten en tochten consumeren, maar zich ook met veel energie en creativiteit inzetten voor de club, haar leden en de deelnemers aan de toertochten."

Dit setje clubkleding uit 1981, met bijpassend rijwiel, markeert het échte begin Foto: Rob van den Berg

Op 25 september 2011 werd de jaarlijkse Rabobank Jeugd ATB dag gehouden, tegelijkertijd met de laatste wegtocht

Krasse knarren op een zondagochtend in 2012 2017: Spinnen in het eigen clubhuis