ważne pytania o przeszczepy

CHORUJĘ NA NOWOTWÓR. CZY MOGĘ ZOSTAĆ DAWCĄ

ORGANÓW?

Nowotwory w większości przypadków niestety wykluczają możliwość oddania organów do przeszczepu. Specyfika tej jednostki chorobowej zazwyczaj w dużym stopniu obciąża organizm i jednocześnie kilka narządów człowieka. Jednak osoby cierpiące na pierwotne nowotwory ośrodkowego układu nerwowego mogą zostać dawcami, ponieważ nowotwory tego typu w swojej naturze nie skutkują przerzutami, w związku z czym inne narządy są potencjalnie bezpieczne.

– Poza nowotworami istnieją inne choroby, które uniemożliwiają oddanie organu osobie potrzebującej. W pierwszej kolejności są to wszelkie anomalie związane bezpośrednio z branym pod uwagę organem, a także zaawansowana, uogólniona miażdżyca, która dotyczy naczyń zaopatrujących organy w krew. Wskutek miażdżycy dany organ (np. nerki) pełni swoje funkcje gorzej, co automatycznie osłabia jego funkcjonowanie oraz odporność na niesprzyjające warunki towarzyszące przeszczepom (np. przebywanie poza organizmem człowieka), co jeszcze bardziej utrudnia cały proces. Przeszkodą w przeszczepie narządów są także choroby autoimmunologiczne, nosicielstwo wirusa HIV czy też przebyte zapalenie wątroby typu C lub B – mówi Wojciech Piotrowicz. i tak świadczy o pełni świadomego wyboru w kwestii oddania przez daną osobę narządów do przeszczepienia po śmierci.

„Czerwona teczka” to przewodnik dla naszych bliskich, który w przyszłości pomoże im sprawnie działać i zadbać o wszystkie sprawy. Przygotowanie takiego zbioru dokumentów i innych istotnych informacji pomaga w postąpieniu zgodnie z naszą wolą, ale jest również przejawem miłości i troski o tych, którzy zostaną. Więcej informacji o ważności ostatniej woli, wzór oświadczenia oraz wskazówki jak stworzyć

Jak Przekaza Swoj Decyzj Dotycz C

BYCIA POTENCJALNYM

DAWCĄ?

Oświadczenie woli jest pisemną deklaracją dotyczącą zgody na oddanie narządów i tkanek po śmierci. Jest to niezwykle przydatny dokument, który pomimo że nie jest dokumentem prawnym (jak np. dowód osobisty), to braku oficjalnego sprzeciwu osoby zmarłej w kontekście pobrania organów, prawo stoi po stronie lekarzy, jednak utrudnienia płynące ze strony bliskich osób mogą znacząco spowolnić procedury związane z transplantacją, co finalnie może zakończyć się całkowitym uniemożliwieniem wykonania operacji z przyczyn technicznych, tym samym doprowadzając do śmierci innego, potrzebującego pacjenta.

W Polsce obowiązuje tak zwana domniemana zgoda na pobranie narządów. Oznacza to, że nie zgłaszając oficjalnego sprzeciwu do Centralnego Rejestru Sprzeciwów, akceptujemy pobranie narządów lub tkanek po śmierci. Jednakże gdy wypełnimy oświadczenie woli za życia, możemy uchronić naszych bliskich przed odpowiedzialnością w kontekście podjęcia decyzji o przeszczepie organów, tym samym odjąć im zmartwień w trudnym czasie żałoby oraz uprościć samą procedurę związaną z transplantacją. Ten niewielki dokument można nosić przy sobie np. w portfelu, ale warto też umieścić go w miejscu, o którym poinformujemy naszych najbliższych. Puckie Hospicjum zachęca, by zarówno to, jak i inne oświadczenia dotyczące naszej woli przygotować w formie „Czerwonej teczki”.

„Czerwoną teczkę” można znaleźć w drugiej edycji „Raportu o dobrym umieraniu: Zaufaj bliskości”. Zebrany w nim materiał został stworzony na podstawie wyników badań opinii oraz pracy ekspertów Puckiego Hospicjum. Bezpłatny dostęp do jego elektronicznej wersji znajduje się w linku: www.hospitium. org/raport.

CZY RODZINA MOŻE PODWAŻYĆ MOJE OŚWIADCZENIE WOLI?

Pomimo wypełnienia oświadczenia woli i braku sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów, rodzina zmarłego ma prawo podważyć słuszność jego deklaracji, co na szczęście ma miejsce niezwykle rzadko. W sytuacji

Jakie Organy

PRZESZCZEPIANE SĄ

NAJCZĘŚCIEJ, A Z JAKIMI

LEKARZE MAJĄ

NAJWIĘKSZĄ

TRUDNOŚĆ?

Najczęściej przeszczepianym organem są nerki, ponieważ mają one największą tolerancję wobec krytycznego stanu i nie są tak wrażliwe na niesprzyjające warunki towarzyszące transplantacji. Płuca czy serce są niezwykle wrażliwe i dlatego czas od pobrania narządu od dawcy do wszczepienia w organizmie biorcy jest tutaj najkrótszy – wynosi około 6 godzin. Ponadto istnieje wiele restrykcyjnych kryteriów, które muszą zostać spełnione, by narządy te zostały zakwalifikowane do transplantacji i przydzielone konkretnym biorcom. gromadzi ich wszystkie potrzebne dane, również te dotyczące zgodności tkankowej. dotyczące jakości przeszczepianych narządów. Jednak w optymalnych sytuacjach moglibyśmy przyjąć, że jesteśmy w stanie rozdysponować pobrane organy dla aż ośmiu różnych osób. Bierzemy pod uwagę dwie nerki, dwie rogówki, serce, wątrobę, trzustkę i płuca.

Od dawcy, po stwierdzeniu zgonu, pobiera się węzły chłonne, które następnie wysyłane są do Laboratorium Immunologii Klinicznej.

Tam odbywa się tak zwane typowanie węzłów chłonnych i na tej podstawie ocenia się zgodność tkankową, według której dobierany zostaje potencjalny biorca przeszczepu.

– To pokazuje, jak ogromne znaczenie ma transplantologia w dzisiejszych czasach.

KTO BĘDZIE MÓGŁ SKORZYSTAĆ Z MOICH ORGANÓW?

Osoby zakwalifikowane jako biorcy są wpisywane w specjalny rejestr oczekujących na przeszczep, który

1 2 3 4 5 6

ILU OSOBOM MOGĄ KIEDYŚ POMÓC MOJE NARZĄDY?

W praktyce pobrania najczęściej dotyczą nerek i wątroby.

Pobrania wielonarządowe z sercem i płucami zdarzają się rzadziej w związku z ograniczeniami, jakie niosą restrykcyjne kryteria

W mojej ocenie wielkim wyzwaniem związanym z przeszczepianiem narządów jest wciąż zbyt niska świadomość społeczeństwa o słuszności idei transplantacji. Wciąż zauważalny odsetek ludzi nie zgadza się na pobranie narządów od swoich bliskich zmarłych, co jest znaczącym czynnikiem ograniczającym potencjał tej dziedziny w medycynie – dodaje Wojciech Piotrowicz.