nature, nature, nature Vol. 1

nature nature nature Vol. 1

nature, nature nature Vol. 1

dreamideamachine resident-Athens

Curator: Efi Michalarou

May 23-31, 2023

Το dreamideamachine resident-Athens, ξεκινάει αυτό τον Μάϊο, την πρώτη από μία σειρά εκθέσεων και events, στο πλαίσιο των ανταλλαγών που ετοιμάζει με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες, με την ομαδική έκθεση “nature, nature, nature Vol. 1” στο χώρο του. Ενώ θ’ ακολουθήσουν, συζητήσεις, διαλέξεις, παρεμβάσεις, video, performances και workshops.

Με την ρήση του Αναξαγόρα κατά νου ότι: “Η φύση δεν γνωρίζει εξαφάνιση αλλά μόνο μεταμόρφωση!” σε μία πραγματικά δύσκολη εποχή, όπου η φύση και το περιβάλλον βάλλονται από την ανθρώπινη απληστία και την κλιματική αλλαγή, απόρροια της βάναυσης ανθρώπινης συμπεριφοράς, μέσα από τον επαναπροσδιορισμό, με την Ελληνική Φύση ν’ απλώνεται παντού αφού βασικό συστατικό στοιχείο της είναι το νερό, σε μία πόλη όπως η Αθήνα, που συναντάμε τη θάλασσα σε δεκαπέντε λεπτά, σε αντίστιξη με την “Αστική Φύση’’ της Ευρώπης μέσα από τα καλοδιατηρημένα Πάρκα που ανακαλύπτουμε καθημερινά, η ρήση “Επιστροφή στη Φύση” κατά τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, είναι πιο αναγκαία από ποτέ για τον άνθρωπο και αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής του. Οι παραπάνω αγωνίες, που ενυπάρχουν στη σκέψη και το νου κάθε ευαίσθητου ανθρώπου, απασχολούν περισσότερο από ποτέ τους σύγχρονους καλλιτέχνες, που είτε δημιουργούν έργα εμπνευσμένα από τη φύση ως σχόλια πάνω στην καταστροφή της και την κλιματική αλλαγή, είτε κάνοντας ουσιαστικές παρεμβάσεις πάνω σε αυτή, από land art, performances, βίντεο και δράσεις ή ακόμη χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά ως αφετηρία για τα έργα τους. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και την ποιότητα ζωής που του αρμόζει, με σεβασμό και αγάπη στη φύση και την ευτυχία που απορρέει από την εναρμόνισή μας με αυτή, είκοσι σύγχρονοι καλλιτέχνες, δημιουργούν έργα με διαφορετικά εκφραστικά μέσα: σχέδιο, ζωγραφική, φωτογραφία, γλυπτική, εγκαταστάσεις, με στόχο να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα, να ορθώσουν τη φωνή τους και να μεταφέρουν μία σειρά από μηνύματα για την αλόγιστη χρήση των φυσικών πόρων, την καταστροφή και την κλιματική αλλαγή, αποτυπώνοντας κάποιες φορές την ωραιότητα του τοπίου, ως υπενθύμιση αυτού που σήμερα υπάρχει που σύντομα μπορεί να εξαφανιστεί, γιατί όπως πολύ ορθά είχε σημειώσει ο Γάλλος Ωκεανογράφος Ζαν Ζακ Κουστώ “Σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, ο άνθρωπος έπρεπε να παλεύει με τη Φύση

για να επιβιώσει. Σ’ αυτόν τον αιώνα, έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι για να επιβιώσει, πρέπει να την προστατέψει”.

Με γνώμονα όλα τα παραπάνω έγινε η επιλογή των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση, οι ο ποίοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας με μεγάλο ενδιαφέρον τόσο αυτοί που ασχολούνται συστηματικά με το θέμα της φύσης και του περιβάλλοντος, όσο κι εκείνοι που δημιούργησαν έργα ειδικά για την έκθεση. Στις σελίδες που ακολουθούν, ο καθένας από τους εικαστικούς, παραθέτει μέσα από το έργο και το λόγο του τη θέση του πάνω σε αυτό το φλέγον θέμα.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ειρήνη Βαζούκου, Αριάδνη Βιτάσταλη, Γρηγορία Βρυττιά, Μαρία Γενιτσαρίου, Ελισάβετ Διονυσοπούλου, Itsmi, Σοφία Κυριακού, Βασιλική Κοσκινιώτου, Δημήτρης Κυριάκος, Δημήτρης Λεμπέσης, Τζίνα Μάρκου, Λαμπρινή Μποβιάτσου, Ισμήνη Μπονάτσου, Θέκλα Παπαδοπούλου, Άρτεμις Ποταμιάνου, Παναγιώτης Ράππας, Χρύσα Σκορδάκη, Έρη Γεωργία Σκυργιάννη, Μαρία Σταμάτη, Αγνή Χρονοπούλου Επιμέλεια: Έφη Μιχάλαρου

Κριτικός Τέχνης & Επιμελήτρια Εκθέσεων

Μέλος της Ένωσης Ελλήνων Τεχνοκριτικών AICA Hellas Διάρκεια Έκθεσης: 23 - 31 Μαϊου 2023

Χορηγοί Επικοινωνίας: Art Views, dreamideamachine

This May marks the beginning of the first in a series of exhibitions and events, by dreamideamachine resident-Athens in the context of the exchanges being prepared with Greek and foreign artists, with the group exhibition “nature, nature, nature Vol. 1” in its space. Discussions, lectures, interventions, videos, performances, and workshops will follow.

With the statement of Anaxagoras in mind, “Nature does not know extinction, only transformation,” in a truly difficult era where nature and the environment are under attack by human greed and climate change, stemming from ruthless human behavior, through redefinition, with Greek nature spreading everywhere as water is its fundamental component, in a city like Athens where we can reach the sea in fifteen minutes, in contrast to the “Urban Nature” of Europe through the well-preserved parks we discover daily, the phrase “Return to Nature” according to Jean-Jacques Rousseau is more necessary than ever for mankind and an inseparable part of its existence.

The aforementioned concerns, inherent in the thoughts and minds of every sensitive human beeing, occupy contemporary artists more than ever. They either create works inspired by nature as commentary on its destruction and climate change, or make substantive interventions upon it through land art, performances, videos, and actions, or even use natural materials as a starting point for their artworks. With a focus on humans and the quality of life they deserve, with respect and love for nature and the happiness that arises from our harmony with it, twenty contemporary artists create works using various expressive mediums: drawing, painting, photography, sculpture, installations, aiming to leave their own imprint, raise their voice, and convey a series of messages about the reckless use of natural resources, destruction, and climate change. Sometimes, they capture the beauty of the landscape as a reminder of what exists today and may soon disappear, as the French oceanographer Jacques-Yves Cousteau noted, “Throughout history, man has had to struggle with nature to survive. In this century, he is beginning to realize that in order to survive, he must protect it.”

Based on all of the above, the selection of artists participating in the exhibition was made. They responded to our invitation with great interest, including those who systematically engage with the theme of nature and the environment, as well as those who created works specifically for the exhibition.

On the following pages, each artist presents his/her position on this pressing issue through their artwork and words.

Participating Artists: Ismini Bonatsou, Lamprini Boviatsou, Agni Chronopoulou, Elissavet Dionysopoulou, Maria Genitsariou, Itsmi, Vassiliki Koskiniotou, Sofia Kuriakou, Dimitris Kyriakos, Dimitris Lempesis, Gina Markou, Thekla Papadopoulou, Artemis Potamianou, Panagiotis Rappas, Chrysa Skordaki, Eri-Georgia Skyrgianni, Maria Stamati, Irini Vazoukou, Ariadni Vitastali & Grigoria Vryttia

Curator: Efi Michalarou

Art Critic and Independent Curator

Member of International Association of Art Critics Greek section

Duration: May 23-31, 2023

Media Partners: Art Views, dreamideamachine

Ειρήνη Βαζούκου / Irini Vazoukou

’’Μην πλησιάζετε στην σπηλιά μου’’ Παρατηρώντας χρόνια με ποιόν τρόπο η φύση μπορούσε να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες κατάφερα να επιβιώσω έως τώρα... Η ΄΄χειμερία νάρκη΄΄ της ζωικής και φυτικής αλυσίδας, έως να περάσει ο ΄΄χειμώνας΄΄ ήταν και είναι ένα παράδειγμα για εμένα να "αναπνέω" μόνο κάποιες στιγμές. Να μειώνω τους ρυθμούς μου και να ΄΄ανθίζω΄΄ όταν είναι πιο ευνοϊκές οι συνθήκες ανεξάρτητα τις" απώλειες΄΄ που είχα στο διάβα μου. Η προσαρμογή της φύσης σε κάθε δυσκολία μου έμαθε να μπορώ να βρίσκω λύσεις. Είναι όμως σκληρόκαρδη....έπρεπε να αποδεχθώ και τον θάνατο ως μία φυσική εξέλιξη της ζωής. Το ζωώδες αέναο διαχρονικό ένστικτο αυτοσυντήρησης μου "βγήκε΄΄" στην επιφάνεια όταν ένιωθα να απειλούμαι. Προστατευμένη στην αγκαλιά της, έφτιαξα την "εσωτερική σπηλιά" του εγώ μου, και νιώθω

“Keep Away From My Cave”

Long term observation of nature’s way of dealing with changes and difficulties in general, has enabled me to survive until now. Animal and plant hibernation during winter has taught me to “breath” only when necessary, to lower my rhythms and to “blossom” under the right circumstances, regardless of all the losses suffered. By following natures way of adaptation I learned to find solutions. Nature can at times be hard and cruel, so I also learned to accept death, as part of the evolution of life itself. My perpetual and timeless animal instinct of selfpreservation, allays came to light whenever I felt threatened. As a part of nature, I’ve built the “inner cave” of my ego and I feel stronger than ever. I’ve paid dearly for this autonomy of mine, but I would not have it any other way.

Ειρήνη Βαζούκου, Don’t come near my cave, Λάδι σε Καμβά, 50 X 50 εκ.

Irini Vazoukou, Don’t come near my cave Oil on canvas, 50 X 50 cm

Αριάδνη Βιτάσταλη / Ariadni Vitastali

Η σειρά ‘’ΒΟΥΝΑ’’ που πραγματοποιήθηκε το 2014, είναι αυτοβιογραφική, είναι μία κατά κάποιο τρόπο καταγραφή του «τότε» μέσα στο συγκεκριμένο φυσικό περιβάλλον των οροσειρών, πό μια απόσταση όπου παρεμβάλλονται κινήσεις, αναμνήσεις και γεγονότα, χρωματικές γραφές που αντιτίθενται σε εκείνο το μακρινό σημείο, ιδωμένο από τη θέση ενός ζωντανού και γεμάτου ένταση «τώρα». Είναι συνάμα μια αναφορά αγάπης στο γερμανικό κίνημα του Ρομαντισμού το οποίο βάζει τη Φύση και τη σχέση του ανθρώπου με αυτή σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Εδώ, ο άνθρωπος υπήρξε μέσα στο φυσικό περιβάλλον, εκεί όπου διέτρεξαν τα γεγονότα,

The series “MOUNTAINS” was created and on May 2014, is autobiographical, it is a kind of recording of the "then" within the specific natural environment of the mountains, from a distance where movements, memories, and events interpose, chromatic narratives that contrast with that distant point, seen from the position of a living and intense "now". Also, at the same time is a tribute to the German Romanticism, which puts Nature and the relationship between humans and nature in a central role, as an expression of love. Here, the human being existed within the natural environment, where events unfolded. However, now he finds himself in the position of the spectator, nostalgically reflecting upon it, realizing that ultimately nature surpasses him with its perfection, wisdom, and beauty.

Γρηγορία Βρυττιά / Grigoria Vryttia

"Hope is the thing with feathers’’ έγραψε στις αρχές του 1950 η Έμιλυ Ντίκινσον. Αυτό τον τίτλο υιοθετώ για τη συλλογή έργων, μέρος της οποίας είναι αυτά τα μικρά αντικείμενα. Πρόκειται για αναπαραστάσεις δύο πουλιών υπό εξαφάνιση, το ένα από την Αυστραλία και το άλλο από τα Ιμαλάια. Καθημερινά οι ανθρώπινες πράξεις απειλούν το περιβάλλον, έχουμε γίνει κακοί γείτονες των πλασμάτων με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Αν μπορεί ο κάθε άνθρωπος να καταλάβει τον παραλληλισμό της Ντίκινσον, η ιδέα της ελπίδας γίνεται αισθητή σαν ευαίσθητο πουλάκι που πρέπει να σταθούμε με την γνώση πως στα τελευταία 50 χρόνια, περισσότερα από τα μισά είδη πουλιών θα βρίσκονταν υπό εξαφάνιση χωρίς την ανθρώπινη αντιπροσπάθεια για την προστασία τους (λέω αντιπροσπάθεια σαν την αντίρροπη κατάσταση που τα οδηγεί στην εξαφάνιση). Έτσι το σχέδιο γίνεται μια υπόμνηση: πως χωρίς τα πουλάκια, χωρίς την ομορφιά της φύσης, καταδικαζόμαστε να χάσουμε την ίδια την ελπίδα.

"Hope" is the thing with feathers as Emily Dickinson phrased it in the beginning of the 1950's. I use the same title as an homage and a loan for a wider collection of works, part of which is presented here. These are free representations of two endangered species of birds, one from Australia and one from the Himalayas. Every day human actions threaten the environment, we have become bad neighbors to the creatures we share the planet with. If every person can understand Dickinson's parallel and the idea of hope is felt like a sensitive little bird, where should we stand with the knowledge that more than half the species of birds would be endangered without human counter-effort to protect them (I say counter-effort as the opposite situation that leads them to extinction) in the last fifty years. Thus the design becomes a reminder: that without the birds, without the beauty of nature, we are doomed to lose hope itself.

Grigoria Vryttia- Gouldian Finch, 2023, coloured pencils on paper, 21 Χ 30 cm

Μαρία Γενιτσαρίου / Maria Genitsariou

Η φύση γύρω μας αλλάζει, αλλάζει με ρυθμούς δραματικούς και μας αφήνει να προσπαθούμε – όσοι μπορούμε – να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες με άλλες πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Υπάρχει ένα σημείο όμως που η φύση παραμένει όπως αρχικά δημιουργήθηκε, για να αποτελεί την μοναδική μας όαση στο χάος που μας περιβάλλει. Αυτό το σημείο είναι η ποίηση. Η λεγόμενη «Ελληνικότητα» των ποιητών της γενιάς του ΄30 είχε ως σημείο αναφοράς την φύση. Και τα δύο ποιήματα που επέλεξα για αυτή τη συμμετοχή την αναδεικνύουν ως τμήμα της προσωπικότητας μας και της μνήμης μας.

The nature around us is changing, changing at dramatic rates, and allows us -those who canto try to change our bad habits with more environmentally friendly ones. However, there is a point where nature remains as it was initially created, to serve as the unique oasis in the chaos that surrounds us. That point is poetry. The so-called "Hellenicity" of the poets of the '30s generation had nature as a point of reference. Both poems I chose for this participation highlight it as part of our personality and our memory.

Μαρία Γενιτσαρίου, ‘’Αργώ” Γιώργος Σεφέρης, 2021, Μελάνια και ιριδίζων μελάνι σε χειροποίητο χαρτί Fabriano και χειροποίητα κομμάτια μαρμαρόκολας, Είδος γραφής: Διασκευή Μικρογράμματης επισεσυρμένης 11ος αιών. γραμμένη με φτερό, 42 Χ 30εκ.

Maria Genitsariou, “Argo” Giorgos Seferis, 2021, Ink and iridescent ink on handmade Fabriano paper and handmade pieces of marble dust, Writing style: Adaptation of Microgrammatical handwriting from the 11th century, written with a pen, 42 x 30 cm

Ελισάβετ Διονυσοπούλου / Elissavet Dionysopoulou

Η φύση γύρω μας αλλάζει, αλλάζει με ρυθμούς δραματικούς και μας αφήνει να προσπαθούμε – όσοι μπορούμε – να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες με άλλες πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Υπάρχει ένα σημείο όμως που η φύση παραμένει όπως αρχικά δημιουργήθηκε, για να αποτελεί την μοναδική μας όαση στο χάος που μας περιβάλλει. Αυτό το σημείο είναι η ποίηση. Η λεγόμενη «Ελληνικότητα» των ποιητών της γενιάς του ΄30 είχε ως σημείο αναφοράς την φύση. Και τα δύο ποιήματα που επέλεξα για αυτή τη συμμετοχή την αναδεικνύουν ως τμήμα της προσωπικότητας μας και της μνήμης μας.

The nature around us is changing, changing at dramatic rates, and allows us -those who canto try to change our bad habits with more environmentally friendly ones. However, there is a point where nature remains as it was initially created, to serve as the unique oasis in the chaos that surrounds us. That point is poetry. The so-called "Hellenicity" of the poets of the '30s generation had nature as a point of reference. Both poems I chose for this participation highlight it as part of our personality and our memory.

Elissavet Dionysopoulou, A Story with Ares and Hera, 2007, book that consists of color lithographs on stone, handwritten texts, and has been handbound in limited editions by the artist herself, 27×19.5 cm

Την φύση την νιώθω σπίτι, μια ηρεμία, μια πολύ περίεργη αλλά οικεία σύνδεση. Εξερευνώντας τη φύση, εξερευνώ και τον ίδιο μου τον εαυτό. Η φύση είναι το σπίτι μας, δυστυχώς η ζωή στην πόλη και αυτός ο γρήγορος τρόπος ζωής, μας δυσκολεύει να γυρνάμε στο αληθινό μας σπίτι, τη φύση, έστω να πούμε ένα γρήγορο γεια.

I feel nature as a home, a calmness, a very strange but intimate connection. Exploring nature, I also explore myself. Nature is our home, unfortunately life in the city and the fast lifestyle makes it difficult for us to return to our true home, nature, even to say a quick hello.

Itsmi, Blooming inside, 2023, Ακρυλικά σε Γυαλί, 150 Χ 90 εκ, Sυλλογή dreamideamachine

Itsmi, Blooming inside, 2023, Acrylics on glass, 150 Χ 90 cm, dreamideamachine collection

Μιλώ στη ζωγραφική μου με καθαρά χρώματα, σχήματα και γραφές συνήθως για καταστάσεις του νου και και της ψυχής. Αντλώντας έμπνευση από κάθε είδους έκπληξη και ενθουσιασμό, τόσο από τη φύση όσο και από την τέχνη,- ιδιαίτερα τη μουσική, την ποίηση και την γλώσσα. Οι σειρές των μικρών έργων σε χαρτί, είναι συνήθως λαδοπαστέλ, ξηρά παστέλ και ανάμικτα, [πάνω από μελάνια, μολύβια, μαρκαδόρους ή και εκτυπώσεις, χαρακτικά]. Παρότι συχνότερα η γραφή μου είναι ανεικονική με ελάχιστες αναφορές σε γνώριμες μορρφές, τα μικρά αρχέτυπασύμβολα του καρπού- σπόρου- πλανήτη, του σπιτιού- βέλους, της κλίμακας, της σπείρας και της βροχής, επανέρχονται σταθερά στα μικρά και τα μεγαλύτερα έργα μου. Ιδιαίτερα ο σπόρος - όπως άλλωστε και το αυγό- είναι ένα αγαπημένο πανίσχυρο σύμβολο συμνπύκνωσης και αναγέννησης, ενώ κάθε εκ-βλάστηση

Through my painting, I express myself by pure colors, shapes, writings and scratches, usually to talk about states of the mind and the soul. Taking inspiration in any kind of excitement and joy, as much from nature as from art itself- especially from music, poetry and language. The unities of my small works on paper are more often oil pastels, dry pastels or both [over inks, crayons, markers and prints.] And though my painting is mostly abstract, with few mentions to recognizable forms, these small archetypic symbols of the grain- fruit-planet, the small housearrow, the ladder and elix, the spiral and the rain, occur constantly in my small and bigger works. Most of all the grain, together with the egg- are two of my favorite and so primordial symbols of concentration and renaissance, while every springing refers to an inner need of blossom and evolving.

Βασιλική Κοσκινιώτου, 2020-23, σπόροι-πλανήτες, λαδοπαστέλ και ξηρά παστέλ σε βαμβακερό χαρτί, 29 Χ 30 εκ.

Vassiliki Koskiniotou, 2020-23, grains- planets, oilpastels and pastels on cotton paper, 29 Χ 30 cm

Δημήτρης Κυριάκος / Dimitris Kyriakos

Η Φύση και η Ανθρώπινη Φύση κυριαρχούνται από δύο δυνάμεις. Τη δύναμη της δημιουργίας/ της ζωής και τη δύναμη της καταστροφής/του θανάτου. Και οι δύο περιστρέφονται ατελείωτα γύρω μας και μέσα μας στον απέραντο χρόνο. Για να είμαστε συγχρονισμένοι με τη φύση και τη φύση μας, πρέπει να είμαστε συντονισμένοι με αυτές τις δύο ισχυρές δυνάμεις. Μόνο τότε είμαστε στην πραγματικότητα και έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε μια ζωή με αλήθεια και νόημα. Η φύση έχει επίγνωση του νοήματος και του σκοπού. Μπορούμε και εμείς να φτάσουμε σε αυτή την επίγνωση. Είναι μέρος της φύσης μας. Το να ζούμε την άνοιξη και να ζούμε τον χειμώνα μας διδάσκει άψογα ένα διαχρονικό μάθημα. Τα άνθη κερασιάς που ανθίζουν και οι

Nature and the Human Nature are governed by two forces. The force of creation/ life and the force of destruction/death. Both circle endlessly around us and within us through the eternal time. To be synchronized with nature and your nature you need to be aware and coordinated with these two powerful forces. Only then, you walk in reality and have a chance of living a life of truth and meaning. Nature is aware of meaning and purpose. We can accomplice that too. It is part of our innate nature. Living in spring and living in winter is flawlessly teaching us a timeless lesson. The cherry flowers that bloom and the cold winds that freeze. All part of our innate nature. You only have to find when to bloom and when to take shelter.

Δημήτρης Κυριάκος, Άνοιξη στην Ιαπωνία/ Ερωτεύομαι ξανά, 2023, Ακρυλικό σε πλεξιγκλάς, 30 Χ 30 Χ12 εκ

Dimitris Kiriakos, Spring in Japan/ Falling in love again, 2023, Acrylic on Plexiglas, 30 Χ 30 Χ 12 cm

Σοφία Κυριακού / Sofia Kuriakou Τα τελευταία χρόνια με ασχολούμαι με την περιβαλλοντική τέχνη. Συλλέγω στοιχεία (όπως μικροπλαστικά, κοχύλια κλπ.) από τον δημόσιο χώρο, τα οποία συνθέτω σε συναρμογές που αναπτύσσονται ως ανοιχτή φόρμα και έχουν συγκεκριμένο λόγο που δημιουργήθηκαν, εξυπηρετώντας κάποιο σκοπό, όπως η ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβαλλοντικών κρίσεων, η κλιματική αλλαγή ή η πλαστική ρύπανση. Το κόσμημα που παρουσιάζω στην έκθεση έχει χαρακτήρα διάδρασης με τον θεατή. Είναι μια φορέσιμη συμμετρική συναρμογή που θυμίζει τα magic objects των σουρεαλιστών και είναι φτιαγμένη από ευρεθέντα στοιχεία που η εικαστικός έχω συλλέξει από παραλίες. Η πρακτική μου εμπεριέχει την ιδέα του συλλέκτη και προσδίδει στα τυχαία ευρήματα

Recently years, my artwork has been focusing on environmental art. I am collecting elements ( like microplastics, shells etc.) from the public space, which it composes into assemblages as an open form and have a specific reason for being created, serving a purpose, such as raising awareness of environmental crises, like climate change or plastic pollution. The jewelry that I present in the exhibition has an interactive reason with the viewer. It is a wearable symmetrical assemblage, that reminds the magic objects of the Surrealists and it created from found elements that I have collected from the beaches. My practice embraces the idea of the collector and gives at the random finds, the meaning of precious. Simultaneously, a photographic documentation is presented, depicting past interactions of the audience with the showcased jewel of the exhibition.

Σοφία Κυριακού, Magic object, Ευρεθέντα υλικά, Διαστάσεις Μεταβλητές

Sofia Kyriakou, Magic Object, Found Objects,Dimensions Variable

Δημήτρης Λεμπέσης / Dimitris Lempesis Στα δεκαπέντε χρόνια της προσωπικής μου πορείας σε ολόκληρη την Ελλάδα σαν ορειβάτης και σπηλαιολόγος, είχα από την μία πλευρά, την απίστευτη τύχη να παρατηρήσω την απαράμιλλη ομορφιά της ανέγγιχτης φύσης, κι από την άλλη συνάντησα την καταστροφή από την απληστία του ανθρώπου, όπως στον Παρνασσό ή τα ορυχεία μπεντονίτη στην Μήλο. Οι φωτογραφίες αυτές προέρχονται από Ανοικτό Μουσείο Δισπηλιού που δημιουργήθηκε το 1997, ως συμπλήρωμα των ανασκαφών του γειτονικού Νεολιθικού Οικισμού. Στόχος του Ανοιχτού Μουσείου είναι η αναπαράσταση μιας άμεσης και βιωματικής εικόνας της νεολιθικής ζωής, βασισμένης στα πορίσματα της αρχαιολογικής έρευνας. Αλλά η ανθρώπινη αδιαφορία και εγκατάλειψη είχαν το αποτέλεσμα

In my fifteen years of personal journey across Greece as a mountaineer and speleologist, I had the incredible fortune to witness the unmatched beauty of untouched nature on one hand, and on the other, I encountered the devastation caused by human greed, such as on Mount Parnassus or the bentonite mines in Milos Island. These photos are from the Open Museum of Dispilio, which was established in 1997 as a complement to the excavations of the neighboring Neolithic Settlement. The goal of the Open Museum is to present a direct and experiential image of Neolithic life based on the findings of the archaeological research. However, human indifference and neglect resulted the result that I captured with my lens. Fortunately, its restoration began again in 2022.

Dimitris Lempesis, All Power To The People Ι, 2023, Color photograpj mounted on aluminium, 30 Χ 40 cm

Τζίνα Μάρκου / Gina Markou

Το χρυσό δάσος απεικονίζει εικόνες δέντρων, απόπειρα πρόσδεσης στη γη, το έδαφος, την απαρχή της καταγωγής μας, από όπου ξεκινά η εξερεύνηση και η έρευνα για την εξέλιξη. Το αποτέλεσμα ορίζεται από μια συνεχή αδιάλειπτη αγκαλιά του ρεαλισμού με τον σουρεαλισμό και την αφαίρεση. Αυτή η διαδικασία είναι ατελείωτη, καθώς η ουσία του θέματος δεν μπορεί να επιτευχθεί με μία μόνο προσπάθεια. Έτσι ο κύκλος της καλλιτεχνικής αίσθησης και διερεύνησης μπαίνει στο παιχνίδι, μετακινούμενος από το ρεαλισμό στην αφαίρεση, σε ένα ευρύ φάσμα μορφών και ευρηματικότητας για ανάλυση. Αυτός είναι ο δημιουργικός, εποικοδομητικός και εφευρετικός βρόγχος για την επίτευξη ικανοποίησης που αντικατοπτρίζει το σεβασμό και την επιστροφή στη φύση, την αρχέγονη καταγωγή. Ο άνεμος συχνά βρυχάται, το νερό αναδεύεται και ρουφά. Ένα δέντρο

The golden forest depicts images of trees, the attempt(s) to tether to the earth, the soil, the foundation of our origins, from where the exploration and the research into evolution begins. The result is defined by a continuous unbroken embrace of realism with surrealism and abstraction. This process is endless, as the essence of the subject cannot be reached in a single attempt. Thus, the circle of artistic sensation and research comes into play, moving from realism to abstraction, to a wide range of forms and inventiveness for analysis. This is the creative, constructive and inventive loop for achieving satisfaction that reflects respect and return to nature, the primordial origin. The wind often howls, the water churns and roars; a tree is a still image, it does not move, but it can telegraph the anxiety and delight of movement. The icon delivers the wonder of the movement (through the absence of the movement), from the roots to air that returns to the roots, all interrelated. That is the fundamental of the cycle of a tree, widely of the cycle of our nature and origin.

Τζίνα Μάρκου,Golden Forest, 2023, Ακρυλικά σε Καμβά, 30 Χ 30 εκ.

Gina Markou, Golden Forest, 2023, Acrylic on Canvas, 30 x 30 cm

Διατυπώνοντας το ερώτημα «Πόσο ζυγίζει η αγάπη», θέτω τον άνθρωπο σε θέση παρατηρητή επάνω σε ένα όργανο μέτρησης τροφίμων. Ζωγραφίζω την αντανάκλαση του προσώπου μου επάνω στο μεταλλικό μέρος της ζυγαριάς, θέλοντας να αναδείξω την απόλυτη σύνδεση και εξάρτηση του ανθρώπου με τη φύση, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της. Ζυγίζω, μετατρέποντας μέρος της φύσης σε υλικό προς βρώση, για να το καταναλώσω με αίσθημα ολοκλήρωσης και αγάπης, με τον σεβασμό που εμπεριέχει το δέος της ένωσης με το όλο της. Η αγάπη, έχει το βάρος της ευθύνης που αναλογεί στον καθ’ έναν από εμάς για μια συνειδητή χρήση των φυσικών αγαθών. Η αγαπητική σχέση με τη μητέρα φύση, μειώνει την αγωνία του τέλους του κύκλου της ζωής, αφού επιστρέφει κάποτε το σώμα στο μεγάλο, ζωντανό και παλλόμενο κρεβάτι της με τον ίδιο τρόπο που ο αληθινός έρωτας

By posing the question "How much does love weigh?" I place the human being in the position of an observer on a food weighing instrument. I paint the reflection of my face on the metal part of the scale, wanting to highlight the absolute connection and dependence of humans with nature, of which they are an integral part. I weigh, transforming part of nature into material for consumption, in order to consume it with a sense of completion and love, with the respect that the reverence of union with the whole entails. Love carries the weight of responsibility that falls on each one of us for a conscious use of natural goods. The loving relationship with mother nature reduces the anxiety of the end of the circle of life, as the body returns someday to the large, lively, and pulsating bed of nature in the same way that true love can do: Desire for union, incorporation, connection, annihilation, rest

24 x 24

Lamprini Boviatsou, How much does love weigh?, 2020, Plaster, oil on metal object, pencil and colored pencils on paper, metal heart with branch, 30 x 24 x 24 cm

Ισμήνη Μπονάτσου / Isimini Bonatsou, Ένα μικρό κορίτσι μέσα σ ένα κλουβί, σ’ έναν περίκλειστο κόσμο-κατασκευή του ανθρώπου, μεγαλώνει κοιτάζοντας προς τα πάνω και αναζητώντας τον τρόπο να βγει. Η πεταλούδα -έγχρωμη όντας φύση- ακουμπάει απαλά το κλουβί και οδηγεί το βλέμμα και την επιθυμία του κοριτσιού στην ελευθερία, στον εκτός κατασκευής κόσμο.

A little girl inside a cage, in a confined world of human construction, grows up looking upwards and searching for a way out. The butterfly, being a colorful creature of nature, gently touches the cage and directs the gaze and desire of the girl towards freedom, to a world beyond humanmade structures.

Ισμήνη Μπονάτσου, Επιθυμία, 2022, 3d κατασκευή από χαρτί και μολύβι, 30 Χ 30 Χ 30 εκ.

Isimini Bonatsou, Desire, 2022, Paper 3D construction and pencil, 30 X 30 X 30 cm

Θέκλα Παπαδοπούλου / Thekla Papadopoulou

Ζω και εργάζομαι στη Λάρνακα της Κύπρου. Δουλεύω κυρίως με μικτή τεχνική, η δουλειά μου αποτυπώνει και παρουσιάζει στο θεατή θαλασσινά τοπία, μέσα από την αισθητική, την υλικότητα και την προβολή η οποία καθορίζει την εμπειρία συνεύρεσης με θαλάσσια τοπία. Στοχεύω να μεταφέρω τον θεατή μέσα στα δικά μου τοπία, αναπτύσσοντας μια ποικιλία υλικών και διαδικασιών, ως μέσο οπτικοποίησης θολών αναμνήσεων από τις συναντήσεις μου με τη φύση, σχεδόν ως στιγμιότυπα μιας ασυνείδητης ανάμνησης εικόνων και αισθήσεων.

I am based and work in Larnaca, Cyprus. Mostly I am working with mixed media and you will see to my work captures and presents to the viewer the sea essence, through aesthetics, materiality, and display. I Aim to transfer the viewer within my own mindscapes, by deploying a variety of materials and processes, as a means of visualizing blurry memories of my encounters with nature, almost as snapshots of an unconscious recollection of imagery and senses.

Θέκλα Παπαδοπούλου, Ripple Effect XII, 2023, Μικτή Τεχνική σε ύφασμα, 30 X 30 εκ.

Thekla Papadopoulou, Ripple Effect XII, 2023, Media Mixed on Fabric, 30 X 30 cm

Άρτεμις Ποταμιάνου / Artemis Potamianou

Το έργο “Which side are you on? Nature” αποτελεί ένα καυστικό σχόλιο στις κοινωνικές συνθήκες που μπορούν να αποτελέσουν για μία γυναίκα, προστασία ή εγκλεισμό. Το έργο αναδεικνύει συγκεκριμένους ρόλους και κοινωνικά στερεότυπα για τη φύση της γυναίκας. Πίνακες γνωστών καλλιτεχνών σε όλο το φάσμα της ιστορίας της τέχνης, απεικονίζουν την γυναικεία μορφή μπροστά από ένα ανοιχτό κλουβί να απελευθερώνει το παγιδευμένο πτηνό, ταυτίζοντας άμεσα τα πουλιά με το εύθραυστο γυναικείο φύλο. Η κίνηση αυτή δεικνύει μία προσπάθεια απελευθέρωσης της ίδιας της γυναίκας από τους κανόνες και τα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής. Το κλουβί του έργου, συνεχίζοντας την παράδοση των παλιών κλουβιών που αποτελούσαν περίπλοκες κατασκευές, πιστά αντίγραφα κτισμάτων, δανείζεται τη μορφή του από αποδόμηση υπαρκτού κτίσματος και αποτελεί δισυπόστατο σύμβολο

The artwork "Which side are you on? Nature" constitutes a caustic commentary on the social conditions that can either provide protection or confinement for a woman. The work highlights specific roles and social stereotypes regarding the nature of women. Paintings by well-known artists throughout the spectrum of art history depict the female form standing in front of an open cage, liberating a trapped bird, directly equating the birds with the fragile female gender. This action signifies an effort to free women themselves from the rules and social stereotypes of the time. The cage in the artwork, following the tradition of the old-times cages that were intricate constructions and faithful replicas of buildings, borrows its form from the deconstruction of an existing structure and serves as a dual symbol of imprisonment or protection, depending on the viewer's perspective.

Άρτεμις Ποταμιάνου, Which side are you on? Nature, 2023, Μικτή τεχνική

Artemis Potamianou, Which side are you on? Nature, 2023, Mixed media

Παναγιώτης Ράππας / Panagiotis Rappas

Μέσα από τις διαδρομές σε ένα ξεχωριστό νησί του Αργοσαρωνικού όπως είναι η Ύδρα, συλλέγω εικόνες από τη φύση, που τα λουλούδια και τα φυτά σε περιοχές έξω από το Λιμάνι, πάνω στις ξερολιθιές, εκτείνονται μέχρι την θάλασσα και σμίγουν μαζί της δημιουργώντας την εντοπιότητα ενός τοπίου που είναι οικείο-ανοίκειο, ξενίζει ή όχι σίγουρα όμως δεν περνά απαρατήρητο από την ματιά του απλού επισκέπτη μέχρι του εικαστικού, του αρχιτέκτονα ή του φωτογράφου. Εγκλωβίζει την περιπέτεια, την αγωνία, την ομορφιά, το πάθος για ζωή, όλες τις εποχές. Αλλάζει χρώματα, πάλλεται από αποχρώσεις και διαβαθμίσεις, ακολουθώντας τον αέναο ρυθμό της και είναι εδώ για να μας υπενθυμίσει πόσο σημαντική είναι η φύση για τον άνθρωπο.

Through the paths on a distinct island of the Argosaronic Gulf, such as Hydra, I gather images from nature, where flowers and plants in areas outside the Harbor, on the dry stones, stretch all the way to the sea and merge with it, creating the uniqueness of a landscape that feels familiaryet-unfamiliar, perhaps unsettling, but certainly not unnoticed by the gaze of a simple visitor, an artist, an architect, or a photographer. It encapsulates adventure, anxiety, beauty, and the passion for life, across all seasons. It changes colors, oscillates with shades and gradients, following its eternal rhythm, and it is here to remind us how important nature is for humanity.

Παναγιώτης Ράππας, Spring I, 2023, Έγχρωμη Φωτογραφία επικολλημένη σε αλουμίνιο, 30 Χ 30 εκ.

Panagiotis Rappas, Spring I, 2023, Color Photograph mounted

on aluminium, 30X 30 cm

Χρύσα Σκορδάκη / Chrysa Skordaki

Επικαλύπτω το πλαστικό ποτιστήρι με βρύα και φύλλα χρυσού με την ελπίδα της μετουσίωσης. Αποτελεί μέρος εγκατάστασης εικαστικής παρέμβασης στο φυσικό τοπίο και επιδιώκοντας να σχολιάσω με καυστικό και ειρωνικό τρόπο την καταστροφική και βίαιη συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στη φύση. Η εγκατάσταση στο φυσικό τοπίο έχει διαστάσεις μεταβλητές

και αποτελείται από πλαστικά προς ανακύκλωση, το πλαστικό ποτιστήρι, πλαστικά μπουκάλια νερού και καλάμια, τα οποία έχουν συλλεχθεί από λίμνη. Μέσα από ελάχιστους χειρισμούς επιθυμώ να αναδείξω τα φυσικά χαρακτηριστικά του τοπίου προβάλλοντας ωστόσο ζητήματα που αφορούν τους άνισους όρους συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης, την περιβαλλοντική υποβάθμιση, την ανατροπή των νόμων της φύσης και τον τρόπο με τον οποίο ορίζουν το αποτύπωμα στο χώρο. Λειτουργώντας αυτόνομα ως μέσο, το ποτιστήρι επιτελεί το ρόλο του, ως φόρμα μνήμης των πολύτιμων στοιχείων τής φύσης, του νερού και του πρασίνου. Το έργο τέχνης

I overlay the plastic watering can with moss and leaves of gold in the hope of denaturation. The piece is part of an installation of visual intervention in the natural landscape and comments in a critical and ironic way on the destructive and violent behavior of humans towards nature. The installation in the natural landscape has variable dimensions and consists of plastics to be recycled, plastic watering can, plastic water bottles and reeds collected from a pond. Through minimal manipulations, I wishe to highlight the natural features of the landscape while highlighting issues concerning the unequal conditions of coexistence between man and nature, environmental degradation, the subversion of the laws of nature and the way in which they define the footprint in space. Operating autonomously as a medium, the sprinkler performs its role as a form of remembrance of the precious elements of nature, water, and greenery. The work of art as an aesthetic experience is able to recall and raise critical questions on important and decisive social issues such as climate change.

Χρύσα Σκορδάκη, Μετουσίωση, 2022, Μικτή Τεχνική, 40 x 65 x 20 εκ.

Chryssa Skordaki, Denaturation, 2022, Mixed Media, 40 x 65 x 20 cm

Έρη Γεωργία Σκυργιάννη

/ Eri-Georgia Skyrgianni

Επιχειρώ να εξηγήσω ενστικτωδώς την προέλευση του απείρου ως σύμβολο και ως έννοια. Το σχήμα του ισόπλευρου τριγώνου συμβόλιζε την ύπαρξη της ιδέας της παρουσίας του Θεού σε πολλές θρησκείες από την αρχή της ιστορίας του ανθρώπου. Το σχήμα του κύκλου συμβολίζει την ενότητα, την ολότητα και τη διασύνδεση όλων των υπάρξεων μαζί. Όσον αφορά τη γεωμετρία, το ισόπλευρο τρίγωνο έχει τις ίδιες ιδιότητες με τον κύκλο, καθώς μπορεί να περικλείεται τέλεια σε αυτόν. Αν προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε τα δύο σχήματα, το ισόπλευρο τρίγωνο και τον κύκλο, ως σύμβολα και περιέκτες των παραπάνω ιδεών, τότε το αποτέλεσμα είναι ένα συνεχές, με καμπύλες πλευρές που δανείζονται από τον κύκλο και μυτερό κέντρο που προέρχεται από το ισόπλευρο τρίγωνο. Η ιδέα του πάντα υπάρχοντος Θεού ως της ατελείωτης ενέργειας που διαπερνά όλη

Attempts to explain instinctively the origins of infinity as a symbol and as a notion. The equilateral triangle shape had been symbolizing the existence of the idea of the presence of God in many religions since the beginning of time. The shape of the circle is symbolizing the oneness, the wholeness and the interconnection of all existences together. In terms of geometry, the equilateral triangle holds the same properties as the circle, as it can perfectly be enclosed in a circle. If we try to combine the two shapes, the equilateral triangle and the circle, as symbols and the ideas they contain, then the outcome is a continuum, with curved sides formed by the circle and a pointed center formed by the equilateral triangle. The idea of the ever existing God as the neverending energy which pervades all oneness, wholeness and the interconnection of all entities is thus producing the idea of infinity.

Eri-Georgia Skyrgianni, Constructing Infinity, 2015, digital design, printed on aluminium, triptych, 30 x 30 cm each

Μαρία Σταμάτη / Maria Stamati

Φροντίζουμε οι άνθρωποι να είναι κόκκινος, από αίμα και από κίνδυνο, ο ‘’θρόνος’’ που θέλουμε να πιστεύουμε ότι κατοικούν τα πλάσματα της θάλασσας. Οριοθετημένα μέσα σε ευάλωτη και πλασματική προστασία και που το ρεύμα που θα τα εξαφανίσει δεν θα είναι έργο του αέρα, θα είναι τα βιαστικά και άτσαλα βήματά μας.

We humans make sure that the "throne", which we want to believe the sea creatures inhabit, is red, from blood and from danger. They are bounded within vulnerable and fictitious protection and the current that will wipe them out will not be the work of the wind, it will be our hasty and foolish steps.

Μαρία Σταμάτη, Κατασκευή από το project ‘’Η θάλασσα δεν είναι βιομηχανία’’ 2, 2023, Μικτή τεχνική, 33 x 30 x 30 εκ

Maria Stamati, Construction from the project in progress: ’’The sea is not an industry’’ 2, Mixed technique, 2023, 33 x 30 cm x 30 cm

Αγνή Χρονοπούλου / Agni Chronopoulou

“Ο Κήπος των Εσπερίδων”, είναι μία σειρά από φωτογραφίες που πραγματοποιήθηκαν τη δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού και της καραντίνας, όπου είχα το χρόνο να καταγράψω και να παρατηρήσω με ακρίβεια όλα όσα δεν παρατηρεί κανείς σε στιγμές που οι ρυθμοί της ζωής είναι πολύ πιο έντονοι. Από διαφορετική οπτική γωνία και σε διαφορετική κλίμακα, ξεκίνησα ένα έργο, σε έναν κόσμο χρωμάτων και σχημάτων, από την παρατήρηση των φυτών, σε μία δυστοπική περίοδο της ανθρωπότητας, όπου το φως μοιάζει να είχε σκοτεινιάσει και το τοπίο στο μέλλον να είναι θολό. Τα Καλειδοσκόπεια, είναι εικόνες που εμπεριέχουν πολλαπλές αναγνώσεις και σχόλια για τη φύση, που τόσο την χρειαζόμαστε και τόσο βάναυσα της συμπεριφερόμαστε μέσα από την κερδοσκοπία και την καταστροφή, αλλά που ταυτόχρονα δεν μπορούμε ν’ αντισταθούμε στην απαράμιλλη ομορφιά και σοφία της.

"The Garden of Hesperides" is a series of photographs taken during the challenging period of lockdown and quarantine, where I had the time to capture and observe with precision everything that goes unnoticed in moments when the rhythms of life are much more intense. From a different perspective and on a different scale, I embarked on a project in a world of colors and shapes, starting from the observation of plants in a dystopian period of humanity, where light seemed to have dimmed, and the landscape appeared hazy in the future. The Kaleidoscopes are images that encompass multiple interpretations and comments on nature, which we both need and ruthlessly mistreat through exploitation and destruction, but at the same time, we cannot resist its unparalleled beauty and wisdom.

Αγνή Χρονοπούλου, Καλειδοσκόπειο-03, 2023, Έγχρωμη Φωτογραφία, 30 Χ 30 εκ.

Agni Cgronopoulou, Kaleidoscope- 03, 2023, Color Photography, 30 x 30 cm

έργων: Αρχείο Καλλιτεχνών & Δημήτρης Λεμπέσης

Artworks Photos: Artists’ Archive & Dimitris Lembesis