A TARABELA

Carta da Directora ………………………………………………………………………………………………………………………………… 3– 4 Nacemento do blog do EDLg……………………………………………………………………………………………………………. 5 Salvemos ao Planeta …………………………………………………………………………………………………………. ……………….. 6

O Samaín máis arrepiante …………………………………………………………………………………………………………………. 7– 11 O Magosto Mendeliano ……………………………………………………………………………………………………..…………… .. 12-13 Traballando en prol da igualdade…………………………………………………………………………………….. ……………… 14-15 Participamos na Carreira de San Martiño……………………………………………………………………………..………... 16 Gañadores do concurso de “Xoves e Miores”………………………………………………………………. ………………. 17 Chegou O Nadal a Mende ………………………………………………………………………………………………… ……………….. 18-27 Concurso de fotografía de medio ambiente……………………………………………………………………………………. 28 O Mural das Cuidadoras …………………………………………………………………………………………………………………… 29 Festexos do Día da Paz………………………………………………………………………………………………………………………... 30-31 Febreiro: Mes do amor e da amizade………………………………………………………………………………………………... 32-33 O boletín de Economía ………………………………………………………………………………………………………………………. .. 34- 35

Intercambio de cartas……………………………………………………………………………………………………. ………………….. 36 Visita de centros amigos ………………………………………………………………………………………………… ………………….. 37 O Día de Rosalía……………………………………………………………………………………………………………………… ……………… 38-39 O Entroido máis entroideiro ……………………………………………………………………………………………… ……………….. 40-47 Charlas para alumnado da ESO…………………………………………………………………………………………………………….. 48 Conversas no Liceo……………………………………………………………………………………………………………….. ………………… 49 Semana do libro …………………………………………………………………………………………………………………….................... 50-51

O Club de lectura da biblioteca de Mende………………………………………………………………………… ……………… 52 A Biblioteca Inclusiva medra ……………………………………………………………………………………………………………… 53 Novidades na biblioteca…………………………………………………………………………………………………………………………… 54-55 Visita do Mago……………………………………………………………………………………………………………………………………………… 56 Plan proxecta 2019-2020………………………………………………………………………………………………………. ………………….. 57 Letras Galegas 2020: homenaxe a Ricardo Carvahlo Calero………………………………………… …………………… 58-61 Do Soneto á imaxe plástica ……………………………………………………………………………………………………………………… 62– 64 Proxectos de Formación no noso centro………………………………………………………………………………………………….. 65 Os traballos dos nenos no confinamento………………………………………………………………………………………………….. 66-67 Despedidas e orlas 2019-2020 ………………………………………………………………………………………………………………….. 68 Agradecementos……………………………………………………………………………………………………………………….. …………….. 69

CARTA DA DIRECTORA

E chegamos ata aquí!!!! Ao final docurso!!!!Sorteandomil dificultades, case sempre, co mellor ánimo.

Pensando, confiando, en que este escenario, propio dunha película de ciencia ficción, non podía ir con nós, que todoía rematar pronto. Os primeiros 15 días empezaron parecendo un tempo de descanso e paseniñamente fomos decatándonos queera algomáisgrave. E mentrestanto, confinados, acudindoa toda presa a tapar os buratosqueían xurdindo sobre a marcha. Nunca tal acontecera dende tempos pretérito. Como era posible que algo así nos estivese ocorrendo a nós, ao primeiro mundo ,ao mundo desenvolvido, con toda a nosa tecnoloxía, o noso poder económico, o noso ben vivirnoque nos permitíamos desprezarcousas por non estara altura da nosa valía? E amodo, xunto á primavera, avanzou un virus, algo diminuto, invisible, que nos puxo en xaque, que nos volveu do revés, que nos fixou nun mundo no que non valían aquelas cousas polas que deveciamos e nos parecían o máximo ao que podía aspirar calquera e que daban a felicidade. Os cartos, as casas, os coches de gama alta, as influencias…Agora non servían. Enfermaban e marchaban, uns e outros. Os máis ricos e a xentecoma nós. Descubrimos de golpe que a saúde e a inmortalidade non se podían mercar, empezamos a vivir en terra de ninguén, sen ter nada seguro, sen saberoque ía pasar aodía seguinte. E decatámonos que a pesar de renegar e xurar en arameo, os profes dos alumnos, os alumnos dos profes, unscompañeiros doutros…resulta que, non era, ¡noneramos tanmalos!!! Que, a pesar de todo, a vida, a felicidade estaba alí. Solo estabamos ignorantes de que as cousas podenmudar rapidamente. Que algo que damos por feito pode non selo e, ao final, contra todo prognostico, resultou que todos nós, como comunidade educativa, estabamos botándonos de menos, desexando voltar á normalidade. Á aburrida e tediosa normalidade pero que anhelada normalidade nestes intres.

E sen crer de todo no que estaba pasando empezamos a organizarnos como Deus nos deu a entender. A Consellería dando instrucións que chegaban un chisco tarde; o equipo directivo lidiando coas dificultades que xurdían no día a día e para as que non tiñamos ningún protocolo de actuación; a Anpa, como sempre, axudando incondicionalmente; os profesores, todos a unha, sumándose en bloque ao sistema proposto pola Consellería para seguir ensinándovos, para seguir en contacto con vós. As novas tecnoloxías entraron pola porta grande e o profesorado de Mende (que orgullo formar parte deste grupo) deu un gran salto.

Non vos podedes imaxinar qué traballo!! Sen horarios. Axudándonos , chegando uns onde outros ían máis rezagados, enviando pantallazos para aprender todos do que aprendíamos por separado. Preocupados por vós, polas vosas situacións, polo voso benestar, polo voso aprendizaxe. Sen esquecer que temos familias, persoal de risco tanto nas casas coma nós mesmos, perdas de seres queridos, enfermidades, ansiedades,

medos, esgotamentos…e tirandoadiantecontodo. Vós tamén, como uns campións da vida, intentando, a pesar das imaxes e as noticias dos informativos, seguircoa vida, cunha vida queestabaa serdiferenteá imaxinada. E vós familias, tamén nerviosas, lidando con mil cousas, coas novas tecnoloxías, cos deberes dos fillos, con xenteenferma, con perdas, contraballodentroe fóra dacasa. Todos os membros da nosa comunidade educativa traballamos sobre a marcha e, a pesar das boas intencións ,cometéronse erros, dos que aprendemos todos da mellor maneira posible, pero tamén debemos felicitarnos polos acertos, eotraballodesenvolvido, quetamén houbo. Os Concellos de Nogueira de Ramuín, Pereiro de Aguiar, Esgos e Ourense prestáronnos unha gran axuda. E que dicir dos sanitarios, dos limpadores, dos tendeiros, dos coidadores, dos traballadores sociais, dos caixeiros, dos farmacéuticos, dos transportistas, dos agricultores, dos gandeiros …que importantes somos todos nesta sociedadepara que funcioneacotío. Foi una boa aprendizaxe.Dabámolotodo por feito.Todo porseguro. Que xurdirá disto? Teño a esperanza que nos sigamos axudando, desenvolvendo a nosa solidariedade, a nosa empatía. Que valoremos a nosadiversidadeea importancia de todose cada undenós. Imaxinoa volta asaulasconsol.Con alegría.Con ilusión. Imaxinoa volta aoCentropreocupándonos uns polosoutros, pola seguridade ea saúdeda comunidade. Imaxino que todos os integrantes da comunidade voltamos aprendendo a valorar e coidar a vida, a natureza, a familia, as amizades, a liberdade,a axuda querecibimos dos demais .

Acabamos este atípico curso académico cansos e en baixa forma tanto física como mentalmente polo que sería estupendo que nas vacaciónsde verán puiderades descansar, recuperar nova enerxía, moverse un pouco, verse coas amizades, botar unas risas… sen esquecer usar, como sempre, o sentidiño. Gardandoas distancias, usandomascaras, coidándonos ecoidandoaos máis fráxiles.

E GRAZAS! Con maiúscula a toda a Comunidade Educativa

Grazas pola vosa colaboración, pola vosa disposición,pola vosaaxuda, pola vosatolerancia. Feliz verán!Témolobenmerecido!

Mª ÁnxelesLópez Cortiñas

Directora