-12-
Zondag 12 december: Derde Wereldlichtjesdag Stompwijk Zoals je op dinsdag 16 november in de Dorpsketting hebt kunnen lezen, steken we ook dit jaar weer kaarsjes aan ter nagedachtenis aan overleden kinderen. Dat gebeurt niet alleen in Stompwijk, maar overal ter wereld. Een hartverwarmend initiatief om de wereld letterlijk wat lichter te maken voor iedereen die een kind verloren heeft. Het maakt daarbij niet uit hoe oud je kind is geworden. Het kan bijvoorbeeld gaan om een ongeboren baby die niet heeft geademd, maar ook om een volwassen kind dat overleden is. Je kind blijft immers altijd je kind. Voor altijd in jouw hart en gedachten. Voor het derde jaar op rij zijn Sjaak en Toos Kappetein op de tweede zondag van december aanwezig bij Wereldlichtjesdag in Stompwijk. Zij herdenken dan samen met anderen hun overleden kinderen. Graag vertellen zij meer over hun ervaringen. Hoe bent u met Wereldlichtjesdag in contact gekomen? Twee jaar geleden werden wij gebeld door Vera Hendriks. Zij vertelde dat ze met dit initiatief bezig was. Onze dochter Bianca was enkele jaren daarvoor overleden en Vera wilde ons ook graag uitnodigen. Wij zijn op de uitnodiging in gegaan en kwamen met nog meer familieleden van overleden kinderen bij elkaar in het Dorpspunt. Toen we ’s avonds aankwamen, stond er een prachtig hart van verlichte kaarsjes op het plein. Dat maakte veel indruk op ons. Ook binnen was de bijeenkomst mooi. Met het aansteken van kaarsen, de foto’s van onze kinderen en mooie live muziek. Deze aandacht is heel mooi. Wat betekent deze avond voor u? Het bijwonen van zo’n avond doet ons goed. Het geeft ons een warm gevoel. Het is ontzettend fijn als de naam van je kind weer genoemd wordt. Als je kind net is overleden, vragen veel mensen er nog wel naar. Maar na een tijdje wordt het stiller. Terwijl onze overleden kinderen iedere dag bij ons zijn. Op zo’n avond krijgen onze kinderen aandacht. Wij hebben twee dochters en een schoonzoon verloren en herdenken hen alle drie. Kunt u iets meer over vertellen over wat u heeft meegemaakt? Onze dochter Angelina Maria is overleden na zes-en-een-halve maand zwangerschap. Wij waren toen 25 en 21 jaar. Het was toen een heel andere tijd. Als moeder mocht ik mijn dochter niet eens vasthouden en als vader moest ik haar in een doosje met watten snel wegbrengen naar de koster. Er was helemaal geen aandacht voor ons verdriet. Het kindje werd ‘achter de heg’ begraven en niet in gewijde grond. Het is tot op de dag van vandaag ontzettend verdrietig voor ons dat wij niet weten waar onze dochter begraven is.
