-26-
Moeder en dochter op stap in de nieuwe Mall van Leidsenhage! Als je 84 bent en je rijbewijs dient verlengd te worden, dan hangt daar een keuring aan vast. Geen probleem, dat regelen we ff voor mijn moedertje. Dus een afspraak bij de SCAL was zo gemaakt, ik m’n moedertje gehaald want bij die keuring worden ook je ogen gedruppeld. Tenminste, dat was 5 jaar geleden zo dus we gingen er deze keer ook gewoon weer van uit dat ze dat zouden doen. Niet dus, dat moest apart. Ook geen probleem, ook dat regelen we ff. Na wat gezoek en gebel een winkel gevonden die zulke keuringen deed, want niet elke brillenwinkel of oogarts doet dat. Afspraak gemaakt en afgelopen vrijdag was het zo ver. Aangezien ik al zo’n 10 jaar niet meer in Leidschenhage was geweest en al helemaal niet na de verbouwing, aan mijn zus gevraagd waar we het beste konden parkeren zodat we zo dicht mogelijk bij de betreffende winkel konden staan. Zij legde het keurig uit en dus kon ons niets gebeuren….dachten we.
Vrijdagmorgen begon al goed bij mij met een zachte band. De garage was nog niet open maar gelukkig hadden we de dag ervoor een speciaal pompje gekocht om de banden van mijn scootmobiel op te kunnen pompen en dat pompje was ook geschikt voor autobanden. Dus mijn wederhelft pompte de longen uit zijn lijf maar met 4 harde banden ging ik dan met enige vertraging toch richting Stompwijk. Mijn moedertje stond al klaar en wij naar Leidschendam. Tja en dan ?? Waar was nou die ingang van de garage bij de Jumbo. Daar zegt m’n moeder, ik zie een bordje! Nee, zeg ik want dit is niet bij het tweede stoplicht. Okay, wij door naar het tweede stoplicht, daar de hoek om en toen moesten we nog een keer de hoek om. Dat had mijn zus niet gezegd maar ja, we konden nou niet meer terug dus wij er toch in en volop ruime invalidenparkeerplaatsen direct bij de lift. Bingo dachten wij en wij naar boven. Maar ja, waar moet je dan heen? Stond een keurig bord met een grote pijl waar we stonden en waar we heen moesten….helemaal aan de andere kant. Maar welke kant? Gelukkig was er een lieve dame die ons de goede kant op hielp dus wij, twee krakkemikkige stuntels met rollator aan het lopen. Halverwege dacht ik echt dit gaat niet goed, m’n moeder valt zo dood neer. Maar even uitrusten en toen ging het toch weer en ja hoor daar was uiteindelijk de winkel. Ik m’n moedertje gedropt en terug gelopen om de auto te halen en om te proberen in de goede parkeergarage terecht te komen, want als we zo ook nog terug moesten met een moeder met gedruppelde ogen….gaat hem niet worden. 2 parkeergarages verder had ik eindelijk de goede, ik goed ingeprent waar ik stond en ik naar beneden. Ik zat nauwelijks of daar komt m’n moeder al aanlopen…ze was klaar want ze hoefde niet gedruppeld te worden!
