Dorpsketting 2589

-8Afgelopen zondag was het bewolkt en had het ook wat geregend, getuige de natte wegen rond Stompwijk. Toch zagen velen het positief in en was het druk op de parkeerplaats. Bij de start aangekomen stelde ik voor naar Vinkeveen te gaan, maar daar kwam nogal commentaar op. In noordelijke richting dreef volgens buienradar een regengebied over, dus we konden beter naar het zuiden gaan. Snel werd besloten de tunneltocht rondom Rotterdam te rijden, maar dan iets ingekort en met maar 1 tunnel. Ons vertrek werd nog even uitgesteld door een lekke band, maar daarna vertrokken we via Benthuizen naar de Rotte. Al snel voelden we de eerste miezer en ook langs de Rotte was het niet helemaal droog. Hadden we wel de goede richting gekozen? Daarna viel het gelukkig mee en hadden we soms ook wat zon.

Langs de A16 zat een zwanenpaar met 8 jongen midden op het fietspad en weigerde opzij te gaan. We moesten met een ruime boog door het gras, want er was sprake van veel agressiviteit. Het lijkt mij handiger dat zwanen gewoon in het water of het gras blijven, maar leg dat maar eens uit. Voor de koffie kwamen we terecht bij Pitch&Putt Rhoon.

Een prima terras met lekker gebak. Daarna de terugweg via de Beneluxtunnel en lekker vlot door Rotterdam. Na ruim 100km waren we weer terug in Stompwijk.

Achteraf bleek dat fietsers richting Vinkeveen inderdaad veel meer regen hadden gehad. Hadden we toch goed gekozen.

Arno van Rijn Samen uit, samen thuis (A2) Afgelopen zondag stonden we met 14 vrienden van de A2 bij de sporthal voor een rit naar het kopje van Bloemendaal. Onze wegkapitein had besloten nu eens andersom te rijden, dat wilde zeggen eerst via Rijnsburg, Vogelenzang, Aerdenhout naar Bloemendaal en terug door de duinen. Het was immers niet zo’n mooi weer en de verwachting was dat het daarom niet zo druk zou zijn in de duinen. Naarmate we Bloemendaal naderden werd het wat zenuwachtiger in de groep. Gelukkig geen valpartijen hoor, zoals in de Tour de France, maar je merkte een bepaalde spanning in de groep. Ik weet niet wat het was. Maar aangekomen bij de col du Bloemdaal, ofwel het kopje van Bloemdaal, werd de spanning omgezet in daden. Uiteraard reed ik in het begin van de klim weer eens te hard. Toen ik dacht dat ik als tweede over de top kwam, had ik het mis. Er kwam na een kleine afdaling nog een stukje klimmen. Wat valt dat iedere keer weer tegen. Zoals gebruikelijk wachtten we beneden weer op elkaar. Immers we zijn samen vertrokken, doen we wel aan enige competitie op de klim, maar is fietsen toch m.n. een sociale bezigheid en willen we samen weer terug naar huis. Dat laatste lukte bijna niet, omdat niet op iedereen werd gewacht. Kunnen we niet tellen tot 14 of was dit de spanning die ik eerder voelde…….. Feit was dat 2 man achter de groep moest gaan jagen, de groep ook heel lang voor zich zag, maar in Zandvoort de groep kwijt was. Zij gingen daarom maar samen bij een strandtent zitten in de hoop de groep vandaag nog terug te zien. En dan is daar het voordeel van de mobiele telefoon. Er werd contact gezocht en besproken waar we elkaar na de koffie weer zouden zien.