Schoon straatje

-21-

Hoe krijg ik een schoon straatje?

Zoals bij iedereen, ligt ook de Akkermunt vol met sneeuw. Ondanks de strooiwagen die meestal 2 keer per dag verschijnt, wilde ik ook mijn voetpaadje schoon vegen. Maar ja ,ik ben niet zo goed meer ter been, dus kon ik bij de Lenie haar sneeuwschuiver lenen. Op een ogenblijk kwam er lief gezinnetje langs, zal ik het vragen of niet, vooruit maar (niet geschoten zeker mis) en ja hoor, in een mum van tijd had ik een schoon straatje. Nog wat strooizout er op en ik kon rustig wachten op Tafeltje-DekJe. Dankzij deze hulp van Jan en alleman is mijn dag weer helemaal goed. Hier mee wil ik jullie bedanken voor jullie hulp. Groetjes, Ria van Dijk

Een prachtige bijdrage van Bianca van Soest. De Bles vanuit een andere hoek gefotografeerd. Een wit pand in een witte omgeving. Een groot deel ongerept, een deel aan de kant opgehoopt en een dun laagje op het dak.

Je hoort de stilte.

Petra

Foto: Wendy Koot

Foto: Marja Vollebrecht

-23-

Win een Buurtbudget voor jouw Buurtactie

Welke Buurt wint een Buurtbudget van €500? Het MDT-team van het ‘s Gravendreefcollege Leidschendam is op zoek naar Buurten die buiten aan de slag willen gaan met leuke acties voor en met de jeugd. Denk aan de Sportiefste, Gezondste, Creatiefste en Muzikaalste buurt, maar ook aan een Buurtexcursie of Buurtspeurtocht en ga zo maar door. Naar buiten en met elkaar veilig in beweging zijn, daar draait het om! De eerste 7 Beste Buurtacties worden beloond met een Buurtbudget van €500. Stuur een filmpje van ongeveer één minuut in vóór 15 maart over jouw idee voor een Buurtactie naar info@midvliet.nl. Een filmpje opsturen kun je (gratis) doen via de website wetransfer.com. Binnen 7 dagen krijg je te horen of jouw Buurtactie beloond wordt met een Buurtbudget. Kijk voor het MDT promotiefilmpje en tips voor jouw filmpje op de website van Midvliet.nl. Vertel wie je bent, in welke buurt je een Buurtactie wilt houden en natuurlijk wat jullie met het Buurtbudget willen doen. Het Maatschappelijk Diensttijdproject is een initiatief van de gemeente Leidschendam-Voorburg waarin als proef wordt samengewerkt met twee scholen in LeidschendamVoorburg en maatschappelijke partners. Voor het MDT-project Beste Buurtactie wordt samengewerkt met Dans aan de Vliet, Talentenloods, het jongerenteam van de lokale omroep Midvliet en

Vlietwensen. De MDT-presentatrice Patricia van den Ark van het ‘s Gravendreefcollege, foto: PR

Hoezo sneeuwpret

Zondagochtend Westeinderweg. Het gezin trappelt om naar buiten te gaan en kennis te maken met de verse sneeuw. Hond Chevy, kijkt van de achtergrond toe en bewaakt de kinderen. Staart fier in de lucht. Kleine Amber met koude rode konen staat achter de ton en haar oogjes glimmen van de pret. Stiekem heb ik Romy er ook bij geplakt. Ze poseert in een dikke laag opgewaaide sneeuw tegen de deur aan en maakt er een glijbaan van. Ingezonden door Elsje van Leeuwen waarvoor dank.

Ons leven met corona

Half maart, ik zou 65 jaar worden, een mijlpaal. We zouden uit eten gaan met kinderen en kleinkinderen. Toch wel eng, al die berichten over het virus, wat over de hele wereld waart. Etentje uit voorzorg maar afgezegd. Het werd een rare verjaardag, dat kunnen we wel stellen. Een dag later moesten alle restaurants sluiten. Nog later gingen we met zijn allen in een `intelligente-lockdown’. Ik vond (en vind het nog steeds) eng. Alles stopte, mijn hele sociale leven lag op zijn gat. Werken doe ik niet, alleen heel veel vrijwilligerswerk hier en daar. Alles stopte, ik viel in een gat. Dat gat probeerde ik op te vullen met het schoonmaken van mijn kasten, maar dat had ik na 3 kasten ook wel gezien, ik ben geen poetser en zal dat ook nooit worden ben ik bang. Wat dan te doen? Fietsen, ja, dat doe ik graag, Theo ook, dus trokken we er saampjes op uit. Vele kilometers hebben we gemaakt, wat we wel misten onderweg, was het bakkie koffie wat we steevast namen halverwege onze rit. Luxe probleem, ik weet het. Saai, vond ik het op een gegeven moment. Dus het fietsen werd minder….. Dankbaar ben ik voor het feit, dat bijna dagelijks onze dochter (die sinds maart in Stompwijk woont), met haar 2 zoontjes Bram en Daan bij ons kwam. Dat bracht veel, héél veel leven in de brouwerij en dat hadden we nodig. Zij kwam nergens, kende hier niemand en wij kwamen ook nergens, dus dat leverde geen risico op.

Een mensen mens, dat ben ik. En ik miste die mensen zo erg, dat ik er bijna depressief van zou worden. Het gemis en de angst, nee ik vond het helemaal niets. Ik voelde mij alleen nog maar op mijn gemak in mijn eigen achtertuin, daar was ik veilig. Gelukkig was het prachtig mooi weer en heb ik het lezen weer herontdekt. Dat deed ik altijd al erg graag, maar dat was een beetje (waarschijnlijk door mijn andere bezigheden) in het slob geraakt. Heerlijk hoor, op mijn eigen stoel, op mijn eigen plek, bakkie erbij, (of een rosétje) en lezen maar. Dat af en toe dan mijn luikjes dichtvielen: ook lekker… Af en toe, kwam ik toch mijn tuin uit, om wat dingetjes rond te brengen bij onze leden. Dat was dan mijn uitje. Mijn wekelijks uitje, dat was de Dorpsketting, die bleven we gewoon maken, nou ja gewoon……… ook op gepaste afstand van elkaar, natuurlijk! Maar dat ging in ieder geval door, had ik toch nog wat contact met andere mensen. Waar wij wonen, wonen we met ontzettend veel plezier, maar omdat wij `achteruitzicht’ hebben, zien wij alleen maar koeien (ook prachtig hoor, daar geniet ik ook van) maar geen mensen, dus best wel een beetje eenzaam….

Begin mei kreeg ik een verzoekje van Nationale Dierenzorg Wassenaar of ik weer zin had om kittens op te vangen. Dat doe ik al jaren, het is mijn grootste hobby. In dit geval was het een moederpoes met 2 kleintjes, opgehaald bij een probleem gezin. Natuurlijk waren ze bij ons van harte welkom, ik vond al dat ze laat waren dit jaar. Eindelijk had ik weer iets te doen, iets om voor