Samen Lisserbroek Werkgroepen: Duurzaam 10/11. Kerstherinneringen

De tijdmiljonair is in opkomst. Wat vind jij belangrijker, tijd of geld? Kleiner wonen om geld over te houden om lekker van te leven. Heel veel sparen om op vroege leeftijd met pensioen te kunnen. Of je huis en haard verkopen om rond te reizen in een bus, met nauwelijks vaste lasten. Lange tijd was veel geld verdienen het ultieme doel voor een grote groep mensen, maar de mensen die zo leven hebben iets veel belangrijkers; tijd. En deze groep heeft ook een naam, de tijdmiljonair.

De uitspraak ‘tijd is geld’, kennen we allemaal wel. Maar waarom vergelijken we tijd met geld? Wat als we ‘rijkdom’ nou echt niet zouden meten aan de hand van het geld op onze rekening, maar op basis van de tijd die je beschikbaar hebt om precies te doen waar je zin in hebt? Een tijdmiljonair barst van de tijd en die tijd wordt gebruikt om bij te dragen aan het levensgeluk. Geld verdienen is alleen nodig om lekker te kunnen leven, maar geen doel op zich. Het draait er allemaal om, dat je de tijd die je op deze planeet hebt, zo fijn mogelijk besteedt.

De focus op tijd is niet nieuw, maar de pandemie heeft deze ontwikkeling in een stroomversnelling gebracht. Steeds meer mensen keken anders naar werk, toen ze ineens massaal tot stilstand kwamen. Waarom werkten ze eigenlijk zo hard? Wat leverde het ze op? Ze werden zich bewust hoeveel ze voor de coronacrisis geleefd werden door hun werk. En door thuis te werken, zonder reistijd, met tijd voor kinderen of hobby’s, voelden mensen zich veel vrijer om hun eigen tijd beter in te delen. En dat was iets dat ze wilden vasthouden.

Mooie voorbeelden van mensen, die hun eigen tijd echt bepalen, waren er al volop. Deze groep gaat bijvoorbeeld kleiner wonen. Als je klein woont, heb je minder ruimte voor spullen – waardoor je weinig koopt – en lage woonlasten. Hierdoor heb je veel meer financiële vrijheid en kun je je eigen tijd beter indelen.

Een andere optie is om een aantal jaar heel hard te werken, zuinig te leven en veel geld te sparen en dan heel vroeg te stoppen met werken. Op die manier ‘koop’ je je vrijheid. De vraag alleen is of dit past bij het concept van een tijdmiljonair. Je moet namelijk eerst heel veel tijd ‘inleveren’, voordat je het kunt ‘gebruiken’. En natuurlijk het geluk vinden dat je een goed betaalde baan vindt, die in een paar jaar veel geld oplevert.

Ook leven als minimalist is natuurlijk een goede optie. Een groot deel van ons werkt om spullen te kopen. En die spullen zijn niet (altijd) noodzakelijk. Stel nou dat je alleen aanschaft, wat je echt nodig hebt, dan houd je ontzettend veel geld over voor andere dingen. Je kunt met weinig financiële middelen dan een heel comfortabel leven leiden.

Wat ook steeds meer mensen doen, is huis en haard verkopen en in een bus of camper gaan wonen. Zo reizen ze de wereld rond, werken onderweg op afstand en kunnen zo in hun levensonderhoud voorzien. Zij werken om te leven en leven niet om te werken.

Tenslotte kun je ook een baan zoeken waar je jezelf niet al te veel uitput. Het gaat dan niet om het geld dat je verdient, of om de carrière die je maakt, maar om het feit dat je genoeg geld verdient om de tijd die je hebt te spenderen aan datgene wat je belangrijk vindt. Je kiest dan je welzijn boven welvaart.

Alle opties zijn een manier om meer van het leven te genieten. Alleen hoe zit het als je je werk gewoon heel leuk vindt? Of als je het gevoel hebt dat je werk bijdraagt aan een betere samenleving? Gaan geld en tijd verdienen dan hand in hand? Of wat als je eigenlijk niet zo veel hobby’s hebt? Ga je die dan ontwikkelen als je meer tijd hebt? Bij mij roept dit allerlei vragen op, maar ik ben benieuwd wat jij vindt. Wat is belangrijker?

Geld of tijd? En zou je minder willen werken en simpeler willen leven om meer tijd over te houden? Leuke vragen om ‘onder de kerstboom’ eens over na te denken.

Bron : https://www.hetkanwel.net

Gezellige feestdagen en een duurzaam 2022 namens de Werkgroep Duurzaam! Heb jij nog duurzame tips? Laat het ons dan weten! info@lilynieuwenhuizen.nl Mailadres: secretariaat@samen-lisserbroek.nl www.lisserbroekonline.nl

We vroegen onder kennissen, vrienden en bezoekers van de seniorenmiddag naar hun kerstherinneringen van vroeger. Bedankt voor uw bijdrage!

’Ik groeide op in de jaren 40 als derde kind in een katholiek gezin met negen kinderen op een boerderij in Ouderkerk a/d Amstel. Met kerst gingen we om 24.00 uur bijna voltallig in mooie kleding naar de nachtmis, zo een met “drie Heren”. Zo’n mis duurde wel even. Als we dan om een uur of twee thuis kwamen, hadden de achterblijvers een heerlijk kerstontbijt gemaakt, waaronder beschuit met blauwe muisjes. Er was immers een jongetje geboren. De hele dag was het feestelijk en ’s avonds kregen we een driegangenmenu voorgeschoteld: soep, aardappelen, groente, vlees, sla en als toetje zelfgemaakte pudding. Heerlijk!’ Ida

‘Ook Cok, 97 jaar, komt uit een katholiek gezin, zes meisjes en een jongen. Zij herinnert zich dat haar moeder altijd veel werk maakte van de kerst. Een kerstboom was niet de gewoonte. Vader kocht groene takken, waarmee het huis werd versierd en de kerststal werd gezet. Ook kregen ze geen cadeautjes - daar was Sinterklaas voor - maar wel nieuwe kleding. Met Kerstmis werd er om 24.00 uur naar de nachtmis gegaan en bij thuiskomst stond er een uitgebreid gedekte broodtafel te wachten. Er is ook een tijd geweest dat de mis om 4.00 uur begon, dan ging men daarna niet meer naar bed. “De hele dag waren we melig van het slaaptekort”. Wel werden er heel gezellig spelletjes gespeeld en in de middag nam vader een borreltje en moeder een advocaatje.’ Lianne mailde ons: ‘Ik groeide op in de jaren 60/70 in een gezin met vier dochters en een zoon die eind november 1967 overleed, hij was negen. Toch zetten mijn ouders ook dat jaar de kerstboom op, speciaal voor ons. Ik was nog jong, bijna zes, en had er nog niet veel weet van. Toen ik ouder was, gingen we met z’n allen op kerstavond naar de mis van 22.00 uur en daarna aten we kerststol met roomboter bij de warme kachel. We hadden een grote kerststal van ca. een halve meter door pap zelf gemaakt en een echte boom die we op het ‘rode pleintje’ bij de kerk kochten. Voordat alles stond, moesten wel eerst meubels worden verplaatst, anders paste het allemaal niet. Op eerste kerstdag gingen we naar opa toe en daar keken we op tv naar de paus met de zegen ‘Urbi et Orbi’. Alleen opa’s voor- en achterkamer waren warm, in de keuken, gang en op de wc was het steenkoud. ’s Avonds kerstmaaltijd en daarvoor werd het damasten tafelkleed met bijpassende servetten uit de kast gehaald en met het ‘zondagse’ servies en bestek werd de, voor de visite, uitgeschoven tafel gedekt. Dierbare herinneringen’.

’s Avonds vroeg naar bed En de wekker gezet ’s Morgens tegen dag en dauw Gingen we naar de nachtmis in de kou De kerkklokken kon je in de nacht al horen Zo indrukwekkend van de hoge toren In de kerk naar een prachtige kerststal gegaan Je zag hem in de verte al staan Intussen begon het zingen met de koren Die lieten de mooiste kerstliedjes horen En dat er een kind is geboren in de stal tijdens kerstnacht En waar eenieder zo lang op had gewacht

Daarna zong het koor heel rustig en zacht Het prachtige en ontroerende Stille Nacht Na deze mooie nachtmis naar huis Daar waren mooie takken, stalletje en een heerlijk ontbijt thuis En wat er dan nog is In de kamer de spiegel met de tekst van zeep ‘Zalig Kerstmis’

Willy mailde ons het volgend stukje: ‘De vraag was hoe herinner je je de kerst uit je jeugd. Na enig nadenken wist ik dat het gezellig en warm was. We hadden geen kerstboom en je ging naar het kerstfeest van de zondagschool. Daar werd een mooi verhaal verteld en je kreeg een boek en een sinaasappel. Mijn broers en zus kregen ook een boek, dus hadden we genoeg te lezen. Dat was fijn want we waren boekenwurmen. Mijn moeder kon lekker koken, dus werden we verwend! ’s Avonds deden we spelletjes met het hele gezin. Daags na kerst was ik jarig, dan was het meestal was- of werkdag, we woonden afgelegen dus er kwam geen visite, het was winter en niemand had een auto. Heb me daar niet ongelukkig bij gevoeld, het was zoals het was. Wel nam ik me voor later altijd mijn verjaardag te vieren en dat heb ik gedaan. Wat ik hoop is dat onze kinderen en kleinkinderen net als ik een fijne en warme herinnering hebben aan de kerst uit hun jeugd!’ ‘Kerst 1950. Hoe anders dan nu. Toen begon kerst pas op kerstochtend. Wij gingen, als de groten, om 3.00 uur naar de nachtmis en mijn ouders met de kleintjes om 5.00 uur. Ja ja, de kerken waren immers bomvol! Uit de nachtmis moesten wij als oudsten het kribbetje zetten en de kamer versieren. Nee, een kerstboom was er niet, dat hoorde niet bij de katholieken! Nou, dat kribbetje was wat hoor. Altijd waren er wel wat beelden onthoofd! Dus begon mijn broer met lijmen. Meestal scheef…, dat was wel hilarisch. Dan maar weer over, ja, de sneeuw… dat deden we met watjes. Je begrijpt, watjes en kaarsen… de fik er in, wat wel expres gedaan werd door mijn broer! En dan de tafel dekken, met een beddenlaken, want onze tafellakens waren in de oorlog geruild voor tarwe. Maar we konden toch altijd een gezellige tafel maken. Een feest was het eigen gebakken krentenbrood en niet te vergeten een beschuit! Dat kregen we nooit, alleen met feestdagen. Maar om 7.00 uur, als mijn ouders uit de nachtmis kwamen met de kleintjes, konden we genieten van een zalig kerstontbijt. En na het eten werden er kerstliederen gezongen, met muziek! Mijn broer met mondorgel en mijn zus op haar mandoline.’

‘Maria, 86 jaar geleden geboren in Duitsland, zo’n 60 km ten oosten van Enschede, in een katholiek gezin met vier kinderen. Haar herinneringen gaan terug naar haar kinderjaren in december tijdens de oorlog. Op sinterklaasavond werden de schoenen gezet en ’s morgens vonden ze een chocoladelettertje of iets zoets. In Duitsland is 24 december de belangrijkste dag van de kerstdagen. De boom en het stalletje worden gezet en ‘s avonds wordt Heiligabend gevierd. Zo ook bij Maria. Moeder had stiekem de cadeautjes onder de boom gelegd, zelf gebreide spulletjes en andere pakjes. Er werd heerlijk gegeten en het was fijn.