Η Μπαμπούσκα Ένα χειμωνιάτικο βράδυ καθώς κοιμόμουνα είδα ένα παράξενο όνειρο που είχε να κάνει με μια Ρωσίδα γιαγιά. Στην Ρωσία πριν από πολλά χρόνια δεν υπήρχαν ιστορίες για τον Αι-Βασίλη αλλά για την Μπαμπούσκα. Αυτή ήταν μια γριά γυναίκα, που δεν είχε οικογένεια, δεν δεχόταν συχνά επισκέψεις και το μόνο που σκεφτόταν ήταν να κάνει δουλειές και να κρατάει το άδειο σπίτι της καθαρό.
Ένα παγωμένο απόγευμα, την ώρα που έτριβε τα πατώματα, πέρασαν από το σπίτι της τρεις παράξενοι ταξιδιώτες. Της χτύπησαν την πόρτα και της ζήτησαν να πάει μαζί τους για να δει ένα νέο Βασιλιά, ο οποίος ήταν ξεχωριστός από όλους τους άλλους και τον έλεγαν Χριστό. Εκείνη αρνήθηκε, λέγοντας ότι τα πατώματα δεν ήταν ακόμα καθαρά και είχε επιπλέον αφήσει πολλές δουλειές του σπιτιού στην μέση.
Για να πούμε την αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι την τρόμαζαν λίγο γιατί δεν της φαίνονταν φυσιολογικοί. Ωστόσο, τους προσκάλεσε να μείνουν την νύχτα στο σπίτι της. Αυτοί όμως αρνήθηκαν, λέγοντας ότι έπρεπε να συνεχίσουν το ταξίδι τους και να φτάσουν στην ώρα τους να προσκυνήσουν τον Χριστό. Έτσι, ξεκίνησαν για τον προορισμό τους και η Μπαμπούσκα έμεινε πάλι μόνη.
Τα λόγια των τριών ταξιδιωτών γύριζαν στο κεφάλι της και δεν την άφηναν να κοιμηθεί. Για κάποιο λόγο η Μπαμπούσκα μετάνιωσε για την απόφασή της και τα ΄βαλε με τον εαυτό της που δεν πήγε μαζί με τους μάγους. Μάζεψε λοιπόν κάποια στολίδια που είχε στα λιγοστά υπάρχοντά της, για να τα προσφέρει και αυτή στον Χριστό και ξεκίνησε για να τον βρει. Περπατούσε για μέρες. Ρώτησε όποιον βρήκε μπροστά της αν ξέρει κάτι για αυτό το Άγιο παιδί που θα ήταν ο Σωτήρας του κόσμου, αλλά δεν κατάφερε να μάθει κάτι.
Λένε ότι ακόμα ψάχνει και περιφέρεται από μέρος σε μέρος. Ανήμερα των Θεοφανείων αφήνει στολίδια για δωράκια στα μικρά παιδάκια με την ελπίδα να βρει τον Βασιλιά. Μάριος Ζαφειριάδης
Δώρα, Μεγάλος Μπελάς
Ήταν βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς , ο ΆΪ Βασίλης αντί να μοιράζει τα δώρα είχε κάτσει στο σπίτι του. Η γυναίκα του στενοχωρημένη του λέει : -Βασίλη γιατί δεν πας να μοιράσεις τα δώρα στα παιδάκια; -Εεεεεεεε!!! Δεν αντέχω κάθε χρόνο τα ίδια. Φέτος θέλω να ξεκουραστώ. -Σκέψου τα παιδάκια. Ξέρεις πόσο θα στεναχωρηθούν όταν δουν ότι δεν τους έχεις πάει δώρα; -Άσε με πια ήσυχο!!! Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του ΆΪ Βασίλη και πήγε να δει τι κάνουν οι τάρανδοι. Όλοι οι τάρανδοι ήταν καλά εκτός από τον Ρούντολφ. Ο καημένος είχε πάθει κατάθλιψη, διότι ήθελε να μοιράσει τα δώρα όσο τίποτε άλλο. Δεν μπορούσε να συνηθίσει στην ιδέα πως τα φτωχά παιδιά θα έμεναν χωρίς δώρα αυτή τη χρονιά.
Η γυναίκα του ΆΪ Βασίλη του είπε τι σκέφτηκε. Έστειλε λοιπόν γράμματα σε όλα τα παιδιά. Την επόμενη μέρα το πρωί τα παιδιά βρήκαν τα γράμματα στο προσκέφαλό τους. Αυτά έγραφαν πως ο ΆΪ Βασίλης είναι άρρωστος και δεν μπορεί να μοιράσει τα δώρα, θα τα μοιράσει όταν γίνει καλά. Με αυτόν το τρόπο ήθελε να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον ΆΪ Βασίλη να μοιράσει τα δώρα. Καθημερινά του έλεγε ξανά και ξανά : -Αχ! Τι κρίμα που δεν θα μοιράσεις τα δώρα, τώρα τα παιδιά θα νομίζουν ότι δεν υπάρχεις! -Τι! -Εε! Τι νόμιζες; Δεν είναι δύσκολο να σε ξεχάσουν. Και καλά πες ότι αυτό δεν σε νοιάζει, δεν σκέφτεσαι τα παιδιά στα ορφανοτροφεία που σε περιμένουν πως και πως.
Ο ΆΪ Βασίλης έμεινε για λίγο σκεφτικός. Ούτε μιλούσε ούτε κουνούσε. Βγήκε έξω να πάρει αέρα και χωρίς να το καταλάβει έφτασε στον στάβλο. Δεν δίστασε, μπήκε μέσα! Είδε τον Ρούντολφ περίλυπο και ξαπλωμένο σε μια γωνία. Είχε στεναχωρηθεί που δε μοίραζε τα δώρα με τον ΆΪ Βασίλη. Τότε ο ΆΪ Βασίλης τον ρώτησε: -Τι έχεις; Ο Ρούντολφ δεν απάντησε. Από αυτό και μόνο ο ΆΪ Βασίλης κατάλαβε πόσο είχε στεναχωρηθεί ο Ρούντολφ. Ο ΆΪ Βασίλης σκέφτηκε αυτά που του είπε η γυναίκα του και γενικά την όλη κατάσταση. Μετά από λίγη ώρα μπήκε στο σπίτι του και ρώτησε τη γυναίκα του : -Η κόκκινη στολή μου είναι πλυμένη; -Φυσικά. Του είπε η γυναίκα του. -Που είναι; -Στην ντουλάπα. Λίγη ώρα αργότερα ο ΆΪ Βασίλης εμφανίστηκε φορώντας την κόκκινη στολή του. -Άντε γεια! Είπε. -Που πας ; -Πάω να μοιράσω τα δώρα φυσικά. -Στο καλό να πας! Αχ πόσο χαίρομαι που άλλαξες γνώμη!!! Ο ΆΪ Βασίλης πήγε στον στάβλο και είπε στον Ρούντολφ: Ρούντολφ ετοιμάσου και μην ανησυχείς , προλαβαίνουμε να μοιράσουμε τα δώρα .
Τότε ο Ρούντολφ σήκωσε το κεφάλι του και μόλις είδε τον ΆΪ Βασίλη μέσα στην κόκκινη στολή του άρχισε να χοροπηδάει από την χαρά του. Εκείνος τον ηρέμισε , ετοίμασε το έλκηθρο και έφυγαν για το μοίρασμα των δώρων. Λίγα λεπτά αργότερα είχαν εξαφανιστεί μέσα στο χιόνι. Ο ΆΪ Βασίλης γύρισε αργά το βράδυ στο σπίτι και ήταν πάρα πολύ κουρασμένος , αλλά και πολύ ευχαριστημένος για αυτό που έκανε. Από τότε μοιράζει κάθε χρόνο τα δώρα χωρίς αντίρρηση. Άρτεμις Βαφέα
ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι παραμονή Χριστουγέννων και ο Αι Βασίλης με τα ξωτικά του ετοίμαζε τα δώρα. Λίγους μήνες πριν τα Χριστούγεννα τα ξωτικά πάντοτε μετακόμιζαν στο σπίτι του Άγιου Βασίλη, γιατί χρειάζονταν βοήθεια για το πακετάρισμα. Εκεί που έμενε ο Άγιος Βασίλης ήταν πάντα χιονισμένα από άκρη σε άκρη. Το σπίτι του ήταν πολύ μεγάλο. Εξωτερικά ήταν βαμμένο με ένα ωραίο κόκκινο χρώμα. Εσωτερικά είχε μια μεγάλη κουζίνα και πενήντα ένα δωμάτια , ένα για εκείνον και πενήντα για τα ξωτικά του. Ο Άγιος Βασίλης συνήθιζε να παίρνει το πρωινό του μαζί με τα ξωτικά στην κουζίνα. Πόσο μάλλον τώρα τελευταία που έπρεπε να πάρουν δυνάμεις για να ετοιμάσουν τα δώρα.
Αφού γέμισαν το στομάχι τους ο Αι Βασίλης κατέβηκε την ωραία ξύλινη σκάλα του , που στο τέλος της υπήρχε ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Έδωσε εντολή σε ένα ξωτικό του το Μέλβιν να φορτώσει τα τελευταία τέσσερα δώρα στο έλκηθρο. Το ξωτικό έφερε κοντά το μεγάλο πράσινο μηχάνημα που πήγαινε τα δώρα με μαγικό τρόπο στο έλκηθρο και ήταν λεπτό σαν σκουλήκι γι αυτό το ονόμασαν σκουληκότρυπα. Έβαλε τα δώρα στο μηχάνημα αλλά πάτησε λάθος κουμπί και τα δώρα έπεσαν έξω από το έλκηθρο και θάφτηκαν στο χιόνι. Ο Αι Βασίλης δεν κατάλαβε ότι τα δώρα έπεσαν έξω από το έλκηθρο και αναχώρησε για το προορισμό του.
Εντωμεταξύ τα τέσσερα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία τα δώρα τους και πήγαν νωρίς για ύπνο αλλά που να ήξεραν ότι φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα έπαιρναν τίποτα. Το επόμενο βράδυ τα παιδιά έμειναν ξύπνια περιμένοντας πολύ ώρα τον Άγιο Βασίλη αλλά ο Άγιος Βασίλης δεν τους επισκέφτηκε.
Ο Άγιος Βασίλης όταν γύρισε στο σπίτι έλεγξε την λίστα όπου την είχε ξεχάσει σπίτι και είδε ότι δεν είχε παραδώσει τέσσερα δώρα. Ένα ξωτικό τα βρήκε σκοντάφτοντας πάνω τους και αμέσως τα έδωσε στον Άγιο Βασίλη . Όταν ο Άγιος Βασίλης τα πήρε αποφάσισε να γυρίσει πίσω στα παιδιά. Στη διαδρομή το έλκηθρο έπαθε βλάβη γιατί ένας τάρανδος κουράστηκε και ο Άγιος Βασίλης έπεσε κάτω. Ένας άλλος τάρανδος κάλεσε ένα ξωτικό που το έλεγαν πυξίδα επειδή έκανε τη δουλειά της πυξίδας και μαζί πήγαν να ζητήσουν βοήθεια από τα παιδιά, γιατί το σπίτι ήταν το μόνο που υπήρχε εκεί κοντά και εκείνα αποφάσισαν να τον σώσουν. Η διάσωση ήταν πολύ δύσκολη όμως τα κατάφεραν και τον έσωσαν. Μόλις των έσωσαν ο Άγιος Βασίλης χάρηκε και τους έδωσε τα δώρα τους . Το ξωτικό ηρέμησε τον τάρανδο και ο Άγιος Βασίλης τους πήγε μια μικρή βόλτα με το έλκηθρο και μετά τους πήγε σπίτι. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.. Βαλάντω Τσαχά, Δέσποινα Κουσκουσάκη, Νικόλαος Βαμβούρης, Δημήτριος Γιώτης
Χριστουγεννιάτικες Διακοπές
Κάθε χρόνο πηγαίναμε διακοπές στην Ελλάδα αλλά φέτος αποφασίσαμε να πάμε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γαλλία. Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Ξεκινήσαμε από το αεροδρόμιο της Αθήνας προς τη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δεν περάσαμε καλά, διότι το αεροπλάνο είχε πολλές αναταράξεις. Παρόλα αυτά οι αεροσυνοδοί μας περιποιήθηκαν. Έτσι μετά από τρεις ώρες ήμασταν στη Γαλλία. Μόλις βγήκαμε από το αεροπλάνο εντυπωσιαστήκαμε από το στολισμένο Παρίσι. Στην πλατεία του Παρισιού αντικρίσαμε πολλά μαγαζιά και στολισμένα κτήρια. Έπειτα ξεκινήσαμε για τον πύργο του Άιφελ αλλά δυστυχώς δεν βρίσκαμε τον δρόμο. Για καλή μας τύχη ένας ευγενικός κύριoς μας έδωσε πληροφορίες. Τελικά φτάσαμε στον πύργο. Η θέα από ψηλά ήταν εντυπωσιακή και μας έκοβε την ανάσα. Πάνω τον πύργο γνωριστήκαμε με δύο ανθρώπους οι οποίοι ήθελαν να βγουν πρώτα μερικές φωτογραφίες και μετά να πάνε στο μουσείο του Λούβρου. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να πάμε μαζί τους.
Μετά από μία ώρα είχαμε φτάσει στο Μουσείο. Εκεί αντικρίσαμε πολλά εκθέματα και πίνακες μεγάλων ζωγράφων. Είδαμε και πολλά ελληνικά έργα τέχνης όπως το άγαλμα της Νίκης Σαμοθράκης. Αισθανθήκαμε υπερήφανοι αλλά και παράλληλα στεναχωρηθήκαμε γιατί αυτά τα έργα πρέπει να είναι στην Ελλάδα. Όταν τελειώσαμε την περιήγησή μας στο μουσείο ήμασταν πολύ κουρασμένοι και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο γήπεδο της Παρί Σε Ζερμεν και παρακολουθήσαμε τον αγώνα της με την Μονακό. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας οι οπαδοί των δύο ομάδων ήταν πολύ ήσυχοι και το περιβάλλον πολιτισμένο. Ύστερα κατευθυνθήκαμε προς την πίστας της Formula 1 που βρίσκεται σχετικά κοντά στο γήπεδο. Ο αγώνας ήταν συναρπαστικός αλλά έγινε ένα ατύχημα και ένας οδηγός τραυματίστηκε. Η αγωνία μας έβαλε τέλος όταν είδαμε τον οδηγό να σηκώνεται όρθιος μέσα από το τρακαρισμένο αυτοκίνητο. Θα θέλαμε να δούμε και πολλά άλλα αξιοθέατα αλλά ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Πριν φύγουμε για το αεροδρόμιο αγοράσαμε αναμνηστικά και δοκιμάσαμε κάποια καταπληκτικά χρωματιστά μπισκότα.
Αυτές οι διακοπές θα μου μείνουν αξέχαστες. Εύχομαι να μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναπάω στη Γαλλία για να γνωρίσω καλύτερα τη πόλη του φωτός. Αμπατζίδης Χρήστος Βογιατζή Σταματιάννα Αξιώτης Ιωάννης
Το φτωχό κορίτσι Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που το έλεγαν Άννα. Η Άννα ήταν φτωχή, δεν είχε γονείς και έμεινε στον δρόμο. Ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Η Άννα κρύωνε και μέσα από τα παράθυρα έβλεπε όλες αυτές τις οικογένειες να κάθονται μπροστά στα ζεστά τζάκια. Αχ!!! πόσο θα ήθελε και αυτή μια οικογένεια. Τότε ψηλά στον ουρανό πέρασε ένα πεφταστέρι που αποκοίμισε την Άννα πάνω στο παγωμένο παγκάκι. Όταν ξύπνησε ήταν ήδη Χριστούγεννα, άνοιξε τα μάτια της και τι να δει … Ένα όμορφο Χριστουγεννιάτικο δέντρο με ένα δώρο από κάτω.
Χωρίς να χάσει χρόνο άνοιξε το δώρο της, αλλά αντί για δώρο υπήρχε ένας χάρτης που έγραφε!!! Το δώρο που ζητάς μέσα σε ένα δάσος θα το βρεις>>. Η Άννα χωρίς να χάσει χρόνο πήγε και έψαξε στο κοντινότερο δάσος. Έψαχνε, έψαχνε αλλά δεν μπορούσε να βρει το δώρο της. Τότε παρουσιάστηκε μπροστά της ένα ακόμη στοιχείο που έγραφε… << Όλα τα καλά του κόσμου θα ΄χεις, άμα βρεις το δέντρο σου>>. Η Άννα δεν κατάλαβε πολλά αλλά δεν το έβαλε κάτω. Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε στρουμπουλός κύριος που της είπε… -Πρόσεξε καλά αυτό, που θα σου πω. Αυτό που ψάχνεις δεν είναι πραγματικό δέντρο, η οικογένειά σου είναι!!! -Μα που το ξέρετε εσείς κύριε; -Εγώ ξέρω τα πάντα, της απάντησε και έφυγε ξαφνικά σαν καπνός!
Η Άννα τρόμαξε λίγο αλλά κατάλαβε τι ήθελε να πει ο χάρτης. Τότε βρέθηκε μπροστά της ένα άλλο στοιχείο που έγραφε… << Το σπίτι των ονείρων σου είναι στην οδό Ουρανίου 7>>. Η Άννα χάρηκε τόσο πολύ που χωρίς να χάσει χρόνο, έτρεξε να βρει αυτή τη διεύθυνση. Αλλά η καημένη από τη πολύ χαρά της δεν μπορούσε να σκεφτεί καλά και χάθηκε. Ευτυχώς εμφανίστηκε πάλι ο στρουμπουλός κύριος! -Τι ψάχνεις κοριτσάκι; -Μμμμ!!! Ψάχνω την οδό Ουρανίου 7. -Κανένα πρόβλημα θα σε πάω εγώ. Ακολούθα με!!! -Ευχαριστώ!!!
Με μια κίνηση ο στρουμπουλός κύριος την οδήγησε απέξω από την πόρτα του σπιτιού. Το κορίτσι δείλιασε μα τελικά τόλμησε και χτύπησε το κουδούνι! Όταν άνοιξε η πόρτα εμφανίστηκε μια όμορφη γυναίκα που φορούσε ένα ακριβό φόρεμα. Η Άννα χωρίς να δειλιάσει είπε : -Μήπως είστε η μητέρα μου; Η γυναίκα που είχε χάσει την κόρη της στη διάρκεια ενός πολέμου που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια, την αγκάλιασε στοργικά. -Εσύ είσαι η κόρη μου που έψαχνα τόσα χρόνια; -Μαμά πόσο μου έλειψες!!! Ένα πεφταστέρι με οδήγησε σε εσένα!!! -Παιδί μου δε θα σε αφήσω ποτέ ξανά !!!!!!!! Τώρα πια η Άννα ξέρει πως έχει οικογένεια που την αγαπάει!!!
Άννα Μαρία Καραγιώργη Αναστασία Αντώνοβα
{{ Ο Βόρειος Πόλος }}
O Tαξιάρχης , ο Γιάννης και ο Χρήστος πήγαν μια εκδρομή στο Βόρειο Πόλο, επειδή κερδίσανε δωρεάν εισιτήρια σε ένα παιχνίδι. Ήταν πολύ ωραία! Είδανε πιγκουίνους και πάρα πολλές φώκιες. Έκανε πολύ κρύο, αλλά είχανε ευτυχώς χοντρά μπουφάν. Καθώς εξερευνούσανε μια περιοχή κοντά στη θάλασσα, κάθισαν σε κάτι βράχια για να ξεκουραστούν. Όμως, πίσω από τον Γιάννη ήταν μία μεγάλη και χοντρή φώκια. Όταν γύρισε ο Γιάννης για να δει τι υπάρχει πίσω του, από τον φόβο του κατά λάθος έπεσε μέσα στην παγωμένη θάλασσα.
Ο Γιάννης κολυμπούσε όπως μπορούσε και φώναζε για βοήθεια. Ο Χρήστος και ο Ταξιάρχης πήγανε να βρούνε κάτι για να τον τραβήξουνε πάνω. Ο Χρήστος βρήκε ένα μεγάλο κλαδί και το ρίξανε στο Γιάννη. Όταν τον βγάλανε από το νερό το μισό του σώμα είχε παγώσει.
Δεν προλάβανε να πάρουν μια ανάσα και είδανε μια μεγάλη πολική αρκούδα να έρχεται προς το μέρος τους. Φοβηθήκανε για τον Γιάννη που δεν μπορούσε να τρέξει. Λίγο παραπέρα είδανε ένα ζευγάρι να κάνει σκι. Είχαν μαζί τους κι ένα έλκηθρο. Ο Ταξιάρχης τους ρώτησε αν μπορεί να το δανειστεί. Πριν καλά-καλά απαντήσουν ο Ταξιάρχης πήρε το έλκηθρο και τους είπε ότι θα τους το επιστρέψει κάποτε !!! Αμέσως ανέβηκαν όλοι πάνω στο έλκηθρο και έφυγαν μακριά. Η αρκούδα τους κυνηγούσε και πλησίαζε όλο και πιο πολύ.
Ξαφνικά είδανε ένα ελικόπτερο και ακούσανε τους ανθρώπους μέσα να τσιρίζουνε σαν τρελοί: «Παιδιά ,εδώ πάνω αμέσως!» Μας ανέβασαν τελικά στο ελικόπτερο μας δώσανε γλυκά για να μας καλοπιάσουν. Ο καιρό όμως δεν ήταν καλός, είχε πολλά μαύρα σύννεφα και κεραυνούς.
Ένας κεραυνός χτύπησε το ελικόπτερο τους, Αρχίσανε να πέφτουμε από τον ουρανό, ο πιλότος είπε πως θα κάνει ότι μπορεί για να το ανεβάσει. Καθώς ο πιλότος προσπαθούσε να το ανεβάσει, κοιτάξανε την θάλασσα και είδανε ένα νησί το οποίο φαινόταν ότι δεν είχε ζωή. Τελικά ο πιλότος κατάφερε να προσγειώσει το ελικόπτερο στην άμμο και δε χτυπήσανε.
Μείνανε αποκλεισμένοι σε αυτό το νησί. Ο Ταξιάρχης άρχισε να χάνει την ψυχραιμία του. Ο Χρήστος προσπαθούσε να βρει φαγητό, ενώ ο Γιάννης έφτιαξε σιγά -σιγά μια καλύβα από πέτρες και ξύλα. Ο Ταξιάρχης κατάφερε να φτιάξει μία βάρκα και μπήκανε όλοι μέσα.
Πήρανε κάτι ξύλα για κουπιά και αρχίσανε σιγά-σιγά να φεύγουνε από το έρημο νησί. Χαρήκαμε πάρα πολύ! Αλλά αυτή η χαρά δεν θα κρατούσε για πολύ. Είδανε δίπλα τους ένα κοπάδι όρκες, αλλά δεν ήταν αυτό που τους τρόμαξε. Μεγάλοι καρχαρίες εμφανίστηκαν από το πουθενά και τρώγανε τις όρκες, Τρομάξανε επειδή η σχεδία τους ήταν από ξύλα. Ο Ταξιάρχης έκανε ότι μπορούσε για να ξεφύγουνε και τελικά το κατάφερε. Μετά από πολλούς μήνες στη θάλασσα φτάσανε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη. Όταν βγήκανε στους δρόμους της πόλης είδανε αφίσες με τα πρόσωπα τους. Οι οικογένειες τους τους έψαχναν. Τελικά πήγανε όλοι στα σπίτια τους και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα!!! Ταξιάρχης Μπάκουλης, Χρήστος Διακουμάκης, Ιωάννης Γκιότσι
Τα Χριστούγεννα
Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή γιατί γεννιέται ο Χριστός μας. Τα σχολεία και γενικά τα πάντα είναι στολισμένα. Παντού ακούγονται ευχές και κάλαντα. Φέτος, μόλις έκλεισαν τα σχολεία πήγα στο σπίτι και στόλισα το χριστουγεννιάτικο δέντρο με τους γονείς μου και τα αδέρφια μου. Βάλαμε χρωματιστές λάμπες, λαμπερά φωτάκια, φάτνη και ένα αστέρι. Ήταν πανέμορφο.
Μετά μπήκα μέσα στην κουζίνα. Φτιάξαμε μελομακάρονα, κουραμπιέδες και βασιλόπιτα. Μοσχομύρισε όλο το σπίτι.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς πήγα και είπα τα κάλαντα και μάζεψα πάρα πολλά λεφτά. Πέρασα ωραία! Μετά πήγαμε στα μαγαζιά και πήραμε δώρα χριστουγεννιάτικα. Όλα τα μαγαζιά ήταν στολισμένα με πολλά χρώματα και φωτάκια.
Κάναμε μια βόλτα στο Αργέντικο, είδα τον Αι Βασίλη και βγάλαμε φωτογραφίες. Την επόμενη μέρα χιόνισε πολύ. Όλα έγιναν κάτασπρα. Πήγαμε στο βουνό. φτιάξαμε χιονάνθρωπο και παίξαμε χιονοπόλεμο. Πέρασα πολύ όμορφα τα Χριστούγεννα! Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να γιορτάσουμε και του χρόνου με υγεία και χαρά! Ζαμπέλα Σιδεράτου
Πώς πέρασα στις διακοπές Στις διακοπές ξεκουράστηκα πολύ. Κάθε μέρα ξυπνούσα στις 10. Έβλεπα τηλεόραση και έπαιζα παιχνίδια στον υπολογιστή.
Το μεσημέρι διάβαζα και έγραφα ασκήσεις. Τα απογεύματα πήγαινα βόλτα με το ποδήλατό μου και έπαιζα με τα αδέρφια μου στην αυλή της εκκλησίας.
Πιο πολύ μου άρεσαν πυροτεχνήματα και η καμπάνα που άκουγα. Πέρασα πολύ ωραία! Σίριν Αλαχμεντ