οποίο ο άνθρωπος απαγορευόταν να διασπάσει. Ο δεύτερος αντιμετώπιζε περιορισμούς και θεωρούνταν ως ευπρεπής μοιχεία ο τρίτος θεωρούνταν ως
πολυγαμία.
Απαγορευμένος
ήταν
και
ο
γάμος
μεταξύ
ατόμων
προερχομένων από διαφορετικές τάξεις. Επί Ιουστινιανού όμως λόγω της Θεοδώρας εμφανίστηκε μία χαλάρωση των αυστηρών αυτών κανόνων.
Έτσι ακριβώς, ως «μυστήριο» δηλ., βλέπει το γάμο η Εκκλησία και τον ευλογεί με ειδική κατά περίπτωση Ακολουθία, της οποίας η ιερολογία, όπως είδαμε, χαρακτηρίζεται από πολλή σοφία και ρεαλισμό. Επειδή πρόκειται για μυστήριο, την ευλογία του γάμου συνοδεύει ο αγιασμός και ἡ Χάρη του Θεού πού έρχεται αρωγός και ενισχύει τούς νεόνυμφους στον αγώνα τους και στην ειλικρινή τους προσπάθεια όχι μόνο για την εξασφάλιση της αρμονικής συμβίωσής τους και την από κοινού αντιμετώπιση των δυσκολιών και αντιξοοτήτων της ζωής με πίστη και ελπίδα, αλλά κυρίως στον αγώνα τους για πνευματική αλληλοβοήθεια και αλληλοσυμπλήρωση τους με πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης και αγάπης. Επομένως ὁ θρησκευτικός γάμος δεν είναι απλός ένα «συμβόλαιο» ή μία συμφωνία ή μία «ληξιαρχική πράξη» πού συντάσσεται και υπογράφεται ενώπιων τρίτων με την παρουσία μαρτύρων. Ο θρησκευτικός γάμος προχωρεί πιο πέρα από αυτά και έχει πολύ σπουδαιότερη και ευρύτερη σημασία για τούς νεόνυμφους. Εντάσσεται στα πλαίσια της αγωνιστικής πορείας τού ανθρώπου προς πνευματική τελείωση και σωτηρία. Και Η «παλαίστρα», το «στάδιο» του εγγάμου βίου προσφέρεται με πολλές μορφές και ποικίλους τρόπους για έναν τέτοιο αγώνα· είναι το καμίνι μέσα στο οποίο θα δοκιμαστούν οι νεόνυμφοι. Για να αναδειχθούν νικητές σε αυτόν τον αγώνα και να στεφανωθούν με τα στεφάνια της νίκης, με τον τελικό «της δικαιοσύνης στέφανο», θα πρέπει όχι απλά να σέβονται και να ανέχονται ο ένας τον άλλο. Ο αμοιβαίος σεβασμός της προσωπικότητας του άλλου, Η αμοιβαία μακροθυμία και ανοχή στις αδυναμίες και τις ατέλειες του άλλου πρέπει να περνούν, όπως είδαμε, μέσα από το φίλτρο της αμοιβαίας, της γνήσιας και ειλικρινούς, της χριστιανικής αγάπης· αγάπης πού έχει ως 7