Bibliografía López Loureiro, R. Samaín, a festa das caveiras. Ir Indo. 2003. Centro cultura popular Xaquín Lorenzo.Unidade didáctica. As caveiras de colondros e o tempo de Samaín.2006. http://www.authorstream.com/
Foron os emigrantes irlandeses os que levaron as tradicións relacionadas coa noite de Samaín aos EEUU. A festa fixo o camiño de volta convertida no Halloween (“All Hallows Even”, a véspera a Todos Os Santos) grazas as influencias do cine e dos centros comerciais.
QUE É O SAMAÍN?
Presentation/biblioson-591631-vai-de-medo/
http://vello.vieiros.com/vieirosdaescola/ index_10.html
http://gl.wikipedia.org/wiki/Samaín http://agal-gz.org/samahin EQUIPO DE DINAMIZACIÓN DA LINGUA GALEGA
CEIP QUINTELA (MOAÑA) OUTUBRO 2013
CEÍP QUINTELA (MOAÑA) OUTUBRO 2013
SAMAÍN é un termo co que o mestre e investigador Rafael López Loureiro designou a “Festa das caliveras”, no primeiro estudo documentado sobre o tallado dos calacús (colombros, cabazos, manguetas). Neste traballo atopou tradicións semellantes en Galicia, Irlanda, País de Gales, Bretaña....
A noite do 31 de outubro, comezaba o ano celta, marcaba a transición do outono ao inverno, do tempo das colleitas á estación sombría. Pero era tamén unha noite cargada de espiritualidade, xa que crían que nesta noite abría unha porta entre o mundo dos vivos e o dos defuntos. Así tiñan por costume tallar nabos ou cabazas e iluminalos cunha candea no seu interior, para encamiñar as ánimas perdidas nesta noite. O cristianismo, recoñecendo as fortes crenzas destas datas, muda o día de Santos para o 1 de novembro.
Tallábanse as cabazas como acto lúdico para os máis pequenos, aproveitando as longas tardes de mal tempo e usándoas para amedrentar os veciños nas encrucilladas e lugares de paso común, como as fontes. As cabazas seguiron tendo unha ampla presenza na gastronomía e na agricultura.
Fíxoo así, adaptando a palabra gaélica “ SAMHAIN”, que quere dicir: despois da noite de hoxe, o mes de
novembro.
Na nosa terra , así como noutros lugares de España e de Europa conservouse esta tradición ata os anos 70, aínda que liberada da carga espiritual e sen facela coincidir cunha data concreta do tempo de outono.
Outros costumes relacionados con esta noite son o de non varrer as cociñas pola noite, por non estorbar ás ánimas e o de prender un madeiro protector na lareira .