COLUMN De wereld van Koesma

Tekst: Koesma Basdew Sociaal bewogen en maatschappelijk geëngageerd, schrijft daarover op prikkelende wijze.

De wereld van Koesma

“DE HAAN KRAAIT WEL, MAAR HET IS DE HEN DIE DE EIEREN LEGT”

- Margaret Thatcher

Als er positieve berichten en mooie opstekers langskomen krijg ik het gevoel dat we richting een morele samenleving gaan, wat mij hoopvol stemt. Een tijdje terug las ik dat de gemeente Tytsjerksteradiel bereid was om vijfhonderd vluchtelingen uit Griekenland op te nemen. Het vervulde me met trots dat mensen compassie tonen voor anderen die het zwaar hebben. Ik zou graag nog iets meer draagvlak zien in de samenleving, maar er worden mooie stappen gezet.

Onlangs besliste het kabinet dat honderd mensen opgenomen zullen worden uit kamp Moira. Een staaltje symboolpolitiek. Vanuit

humanitaire naastenliefde en medemenselijkheid kan er toch maar één beslissing de juiste zijn. Het Koningshuis straalt op en top en een deel van de bevolking kan amper de broekriem ophouden. Hmm, deze bananen zijn wel erg krom. Dit dansje doen we al jaren: beslissingen nemen die geen draagvlak hebben of die onder druk van de maatschappij genomen worden. Tijd voor een verschuiving der machten.

Stel je dit eens voor: zowel de voorzitter van de Tweede Kamer als de nieuwe premier zijn vrouw. Wat een dynamiek in de Tweede Kamer zou dat geven. Mevrouw Kaag moet dan alleen wel haar

gympen inruilen voor pumps of ballerina’s. Nederland heeft sinds 2019 het grootste aantal vrouwelijke burgemeesters ooit. Duitsland, België en Aruba hebben sterke vrouwelijke premiers. Dames als Lagarde en Ursula von der Leyen zitten op de juiste plek, wie weet gevolgd door Kamala Harris als eerste vrouwelijke president van Amerika. Deze krachtbronnen leggen de focus op duurzaamheid, gelijkheid en balans. Hard op de inhoud en hart voor de zaak. Er is teveel genomen en toegeëigend, het is tijd om terug te geven. Zonder weerstand worden geen beslissingen genomen. Het podium is nu voor vrouwelijk leiderschap. Ondanks dat we het zwaar hebben onder de huidige omstandigheden, hebben we het nog steeds heel goed. De toekomst ziet er roos-kleurig uit. Het is maar net hoe je het bekijkt. ■

Voor het lenen, huren k open van hulpmiddelen

Vegro Expertisecentrum Hulpmiddelen

Al ruim 30 jaar is Vegro het Expertisecentrum voor hulpmiddelen. Bij ons kunt u terecht voor het lenen, huren en kopen van hulpmiddelen.

Goede hulpmiddelen kunnen het leven een stuk aangenamer maken. Denk bijvoorbeeld aan een rollator die ervoor zorgt dat u die wandeling door de stad weer kunt maken. Vegro biedt een uitgebreid assortiment aan hulpmiddelen als het gaat om mobiliteit, bewegen, wonen, gezondheid en zwangerschap. Wij geven u graag advies over producten die u kunnen helpen om langer veilig thuis te wonen, te revalideren of de zelfredzaamheid te vergroten.

Advies aan huis Denkt u aan het kopen van een hulpmiddel dat uw zelfredzaamheid vergroot? Maar weet u niet zeker of een dergelijk hulpmiddel in uw huidige woonsituatie past? Maak dan een afspraak met onze woonconsulent voor een gratis thuisdemonstratie. De woonconsulent kan u ook adviseren over aanpassingen in huis.

Waar kunt u ons vinden?

Henri Dunantweg 2 (Medisch Centrum Leeuwarden)

De medewerkers van Vegro Thuiszorgwinkel MCL Leeuwarden helpen u graag verder.

Wij bezorgen nu ook thuis

Download de app en bestel

Tekst: Ritsko van Vliet Van Vliet Beleving

Van al de huizen in mijn jeugd liggen bij de Eewal de dierbaarste herinneringen. Met mijn vader leefde ik in de jaren vijftig als kleine jongen bij mijn grootouders. Opa had op nummer 45 een galanterieënzaak met handel in van alles en nog wat. Van Vliet en co was de firmanaam. Ik was trots op die naam, want ik dacht dat met ‘co’ de voornaam van mijn vader op het raam stond. Hij heette ook Ritsko en in de familie noemde iedereen hem Ko. Maar nee, die co sloeg op de inbreng van mijn vader en mijn oom. Als zonen hadden zij ieder een taak in het bedrijf.

Het jongetje VAN DE EEWAL

Oom Lou ging met zijn koffers vol koopwaar in een Commer bestelwagen langs de dorpskruideniers om de orders voor kammen, ansichtkaarten, dweilen, schoenpoets en nog veel meer op te nemen. Mijn vader pakte de bestellingen in en zorgde dat het bij het bodeterrein op het Oldehoofsterkerkhof kwam. Of dat vervoerder Van Gend & Loos het met paard en wagen achterom in de Speelmanstraat ophaalde. Opa Van Vliet boog zich de hele dag over de cijfers, hopend op een beetje winst.

En ik? Voor kleine kinderen was de Eewal best gevaarlijk terrein. Al het verkeer uit Dokkum en Groningen reed hier langs richting Sneek en Zwolle. Mijn overbezorgde oma zette mij met een touw vast aan het hek, zodat ik met mijn driewieler net tot de trottoirrand kon komen. Menig kantoorklerk is over dat touw gestruikeld als hij zich na een lunchpauze terug naar de Raad van Arbeid spoedde. Het klinkt als een onbezorgde jeugd, maar dat voelde maar een paar jaar zo. Wat als mijn moeder niet was verongelukt toen ze met een tas vol sinterklaascadeaus bij de Vrouwenpoortsbrug de weg overstak. Stel dat mijn vader daarna niet een vrouw had getrouwd die na twee jaar vol heimwee met hun zoontje in een reiswieg de trein naar Ludwigshafen nam. Wat als mijn vader thuis was gebleven en niet was gaan werken in het buitenland. Dan was mijn tocht langs al die gastgezinnen een stuk korter en minder heftig geweest. Aan mijn studenten vertelde ik altijd dat je met mijn jeugdervaringen twee opties had: of je eindigde als crimineel of je werd pr-man. Het werd uiteindelijk die tweede, omdat ik de daarvoor benodigde competenties al vroeg in mijn jeugd ontwikkelde. Inleven, aanpassen, stressbestendig zijn; het werden mijn overlevingsstrategieën. Een rechter zou mij te allen tijde vrijspreken.

Leven op het randje van de wet lag natuurlijk wel op de loer. Het was spannend en stoer, je hoorde erbij. Als zoon van een goochelaar werd ik ook nog eens vingervlug. De Poppell aansteker was in de jaren zestig erg in zwang. Al mijn leeftijdsgenoten wilden wel zo’n pronkstuk in de broekzak. Ik kon deze in één beweging in mijn mouw laten verdwijnen. Een leuke bijverdienste, want tabakszaakjes waren er toen genoeg in Leeuwarden. Als schoffies liepen wij regelmatig naar V&D om onze platencollectie, via de binnenkant van onze jas, aan te vullen. Bij de ingang van het warenhuis stond een soort portier, die er vooral op toekeek dat iedereen zijn brandende sigaret buiten liet. Ik had mijn vrienden geleerd hoe je net kon doen alsof je je peuk in het portiek met de schoen uitdrukte. In werkelijkheid zat deze nog rokend in de palm. Als het oude mannetje goedkeurend knikte, liepen wij snel naar binnen en rookten wij een paar meter verder driftig door.

Dankzij een meisje, waar ik hevig verliefd op was, onttrok ik mij aan dit ondeugende maar foute leven. Ik hoopte door die daad haar liefde te winnen. De jaren met mijn grootouders waarin ik iedere zondagmorgen naar de Gereformeerde Noorderkerk ging hebben vast ook geholpen. Gelukkig maar, want terwijl anderen de sloten van de bergingen in de Verzetsbuurt uit probeerden, bekwaamde ik mij in het diskjockeyvak. Ook niet direct een baan waarmee je de ideale schoonzoon werd. Maar door die stap in de goede richting ontsproot uit dat kwetsbare verlegen jongetje van de Eewal een man die van plan was een positief levensverhaal achter te laten. ■

Even voorstellen

Ritsko van Vliet is een veelzijdig man en een bekend gezicht in Leeuwarden. Hij begon in de jaren zeventig als diskjockey en trad daarna in de voetsporen van zijn vader, artiest Ritsko van Vliet senior. Hij combineerde dit later met een baan in het bedrijfsleven. Na een functie als pr-manager bij KPN Telecom werd hij docent Communicatie bij NHL Hogeschool.

Er is echter nog veel meer te vertellen over deze geboren en getogen Leeuwarder. De moeder van Ritsko kwam van het Indonesische eiland Sulawesi. Zij overleed toen hij twee jaar oud was. Door het artiesten- en hotelwerk van zijn vader verbleef Ritsko tijdens zijn jeugd bij meer dan tien gastgezinnen in Leeuwarden. In persoonlijke verhalen vertelt hij in deze krant over zijn jeugdervaringen en de buurten waar hij toen woonde. Artikelen die bij veel lezers eigen nostalgische herinneringen zullen oproepen.