Verschilmaker Rick Boon

kust van Frankrijk vechten, door België, Nederland en uiteindelijk Duitsland.

Rick Boon is de Verschilmaker voor Bevrijdingsfestival Fryslân. Hij is de zoon van de onlangs overleden Canadese veteraan Art Boon en haalt voor ons festival in de nacht van 4 op 5 mei het bevrijdingsvuur uit Wageningen, samen met Loopgroep Leeuwarden en A.V. Lionitas. Ze ontsteken de vlam op Bevrijdingsfestival Fryslân op 5 mei, om 12:45 uur op het Oldehoofsterkerkhof in het bijzijn van burgemeester Buma.

Rick over zijn vader Arthur

Arthur Boon wist dat het zijn rol in deze wereld was om zijn land met toewijding en trots te dienen, zijn gemeenschap met respect en zorg, en zijn familie met liefde en vriendelijkheid. Nooit week hij van deze idealen af.

Arthur sloot zich op 15-jarige leeftijd aan bij het leger en ging uiteindelijk naar het buitenland met het 19th Canadian Army Field Regiment (SP). Zijn eerste actie in de oorlog was bij de invasie op D-Day, 6 juni 1944. Hij zou in vele veldslagen langs de

Arthur trouwde op 12 mei 1956 met de liefde van zijn leven, Lois Pope. Samen voedden ze zoons Art en Rick op om de mensen om hen heen te respecteren en een goed, eerlijk leven te leiden. Hij vond het heerlijk om te zitten en zijn gedachten en verhalen te delen met iedereen die ernaar vroeg. Zijn vermogen om feiten, namen van plaatsen, gebeurtenissen en mensen vast te houden, was echt verbazingwekkend voor iedereen die elke keer luisterde. Arthur Henry Boon overleed op 98 jarige leeftijd, op 12 maart 2023. Hij laat twee zoons, twee schoondochters, vijf kleinkinderen en een achterkleindochter na. Zijn vrouw Lois overleed in 2019.

Jim Parks in Fryslân Vorig jaar kwam hij nog samen met Art Boon naar Fryslân, dit jaar is hij de enige Canadese veteraan die de oversteek maakt. Jim Parks verblijft een week met zijn familie, en de familieleden van Art Boon in Dokkum, om van daaruit herdenkingen en vieringen bij te wonen.

Jim Parks, nu 98, loog destijds over zijn leeftijd om te kunnen dienen in het leger. De veelal jonge soldaten zaten opeengepakt in de schepen. Zwijgend, tot het uiterste gespannen, de meesten een sigaret in de mondhoek. Ze waren vlak voor vertrek gebriefd. ‘Vandaag is de dag der dagen. Doe je plicht. Dit is geen oefening.’ “Er werd niet gesproken”, zegt Parks. “Je hoorde alleen het klotsen van de golven. Iedereen wist ‘het gaat beginnen’.”

Parks beleefde D-Day als in een roes. “Ik deed dingen zonder na te denken. Je wilt zelf blijven leven, maar om je heen sterven je makkers. Veel Canadese soldaten, voor wie D-day de vuurdoop was, waren verstijfd van angst. Tijd voor verdriet om een omgekomen maat was er niet, want je moest door. Je kon zelf de volgende zijn.” Jim Parks vocht mee tot aan de bevrijding. Hij keerde in september 1945 terug naar Canada. De Nederlanders en Canadezen hebben een unieke band gekregen sinds de gebeurtenissen in de oorlog.