weg van linkebeek
Sven Van der Stappen ruilt Linkebeek voor Brussel
‘Tijd en geld wijzen uit of ik ooit terugkeer naar Linkebeek’ Sven Van der Stappen (36) vindt Linkebeek nog altijd een van de mooiste plekken in Europa, maar een verlangen naar vrijheid en zelfstandigheid bracht hem naar Brussel. ‘Mijn moeder is een rasechte Linkebekenaar. Alleen daarom al zal ik altijd van dit mooie dorp blijven houden.’ Als ik in café Le Coq aan de Beurs in Brussel zit te wachten op Sven, flitsen herinneringen uit mijn studentenleven door mijn hoofd. Op wandelafstand van de plaats waar ik mij bevind, werd ik geschoold tot journalist. Naast mij zitten enkele studenten, wie weet uit diezelfde school, te keuvelen over muziek en politiek. De drukke, aangename smeltkroes van Brussel: zowel Sven als ik houden er van. Vlucht naar vrijheid ‘Ik ging al sinds mijn twaalfde in Brussel naar school, dus vond ik het niet meer dan logisch om hier na mijn studententijd te komen wonen. Ik heb in Brussel een sociaal leven opgebouwd, zit in de frisbeeclub en woon 4
op een boogscheut van mijn werk. Ik heb geen zin om in de file te staan en geïrriteerd aan de werkdag te beginnen’, zegt Sven. Heel even zag het ernaar uit dat zijn toekomst anders zou lopen. Na zijn rechtenstudies in Brussel, Leuven en het Spaanse Bilbao moest Sven noodgedwongen terugkeren naar zijn geboortedorp. ‘Met het schamele loontje dat ik verdiende als beginnende advocaat, kon ik geen appartement huren. Het is echter niet eenvoudig om na vijf jaar op kot gezeten te hebben, terug thuis te gaan wonen. De drang kwam dan ook snel op om Linkebeek te verlaten. Niet omwille van het dorp. Ik wou gewoon graag op eigen benen staan.’
Politieke gevoeligheid Voor Sven het studentenleven in Brussel ontdekte, groeide hij op in een woelig Linkebeek. ‘Ik weet nog hoe ik als vierjarig ukje op de speelplaats samen met vrienden ten strijde trok tegen de Franstaligen die aan de andere kant van de speelplaats stonden. De taalstrijd flakkerde in die tijd hevig op. Maar toen ik ouder werd, kon ik mij daarboven zetten. Ik kan uren piekeren en vertellen over de politiek in Linkebeek, maar doe dat eigenlijk liever niet. Ik heb Franstalige en Nederlandstalige vrienden en ben bang om hen te kwetsen als ik de dingen zeg hoe ik denk dat ze zijn. Het is een gevoelige materie. In Linkebeek zie je zowat de hele Belgische problematiek