MENSEN
donderdag 27 september Johan Verminnen Plankenkoorts
De Muur
MUZIEK
20 uur – GC de Moelie tickets: 15 euro UITVERKOCHT
zoals Verminnen is weleens slachtoffer van het feit dat hij bepaalde liederen moet blijven zingen, zoals In de Rue des Bouchers. ‘Ik zing dat nummer al van toen ik 7 was, met mijn eerste groepje. Het is niet dat je zo’n lied beu wordt, maar je moet altijd nieuwe jasjes zoeken om het leuk te houden. En dat doen we ook.’
Loodgieter
‘Word loodgieter’, adviseerde de vader van Verminnen. ‘Dan zul je altijd werk hebben.’ De jonge Johan Verminnen trad echter liever op met zijn groepjes, of hij speelde toneel en poppenspel voor de kinderen in de buurt. ‘Je kunt dat niet tegenhouden. Het was iets heel natuurlijks voor me. Om er dan echt je beroep van te maken, is natuurlijk wat anders. Van op afstand leek het misschien vanzelf te gaan, maar ik heb een hele weg afgelegd, met vallen en opstaan. Gelukkig heb ik onderweg de juiste mensen ontmoet. Dat is belangrijk. Je moet ook een beetje koppig zijn om vol te houden. En dat ben ik.’
Artiestenstatuut
Johan Verminnen heeft zich in het verleden erg ingezet voor het economische en juridische statuut van de kunstenaar. ‘Ik heb voor Sabam gewerkt, waar het vooral om rechten ging. Maar daarvóór heb ik (met de belangenvereniging Zamu, n.v.d.r.) twaalf jaar gezaagd en gewroet om dat statuut uit de grond te stampen. Ze weten misschien niet meer dat ik aan de wieg ervan stond, maar veel jonge kunstenaars profiteren er nu van, en daar ben ik blij om. Uiteraard blijft het moeilijk om een carrière als artiest uit te bouwen. En uiteraard is het statuut nog niet volmaakt. Maar het is er. Nu is het aan anderen om het te blijven verbeteren. Weet je, als je me vraagt op welke verwezenlijking ik het meest trots ben, dan zou je verwachten dat ik een van mijn grootste hits noem. Maar, het meest trots ben ik op dat statuut voor kunstenaars.’ Ines Minten
Jan Puttevils
Futuristische fotocollages van ruimteschepen De foto’s van Jan Puttevils hebben iets futuristisch. Ze doen je denken aan een ruimteschip. Een megagroot tuig waarmee de mensheid zichzelf de toekomst binnenloodst. In oktober stelt hij ze tentoon aan De Muur in de Moelie. Jan Puttevils studeerde grafische en reclamevorming aan Sint-Lukas in Brussel. Fotografie was toen al zijn favoriete medium. De liefde voor het vak is sindsdien altijd blijven groeien. Na zijn studies schreef hij zich in aan de academie van Anderlecht voor de cursus fotokunst. Zijn slaapkamer richtte hij in als een reuzengrote camera obscura die de buitenwereld omgekeerd projecteerde op de muren en het plafond. Vandaag is de liefde er nog altijd, maar in een andere vorm: met beeldcollages die bij de toeschouwer vreemde maar tegelijkertijd intrigerende werelden oproepen. ‘Voor de creatie van mijn ruimteschepen vertrek ik van steden, waar ik zo veel mogelijk elementen fotografeer. Dat kunnen gevels, straten, muren, scholen, ziekenhuizen, parken ... zijn. Thuis catalogeer ik al die beelden. Ik bestudeer hun vormentaal en schets een ruimteschip op papier. Daarna begint het werk in Photoshop, waarbij ik alle beelden in het juiste formaat en perspectief knip. Zo kom ik tot één groot, samengesteld beeld van het ruimteschip dat ik in gedachten heb.’ De expo van Jans werken heet Procrastination, de Engelse term voor uitstelgedrag. ‘De verklaring voor de titel ligt in mijn kindertijd. Als ik geen zin had om te studeren of voor school te werken, tekende ik ruimteschepen. Ze prikkelden toen al mijn fantasie. In het derde jaar fotokunst is het idee om met die ruimteschepen iets te doen concreter geworden. Ik heb toen – na een bezoek aan de stad La Grande Motte in Zuid-Frankrijk – mijn eerste droomtuig gerealiseerd. Het omzetten van fantasiebeelden naar een fotocollage neemt heel wat tijd in beslag, maar het creatieve plezier dat ik eraan beleef, is des te groter.’ (ND) 13