Een uurtje voor je buurtje en geef dan het schoonmaakstookje door...

Leon woont al vanaf 2003 in de Barkmolenstraat. Van oorsprong komt hij uit het Overijsselse Den Ham. Voor zijn studie Informatica is hij naar de stad Groningen gekomen om er uiteindelijk niet meer te vertrekken. Na zijn studie kochten hij en zijn inmiddels ex-vrouw een huis in de Barkmolenstraat. Er volgden twee zoons, Nils en Ivor. Drie jaar geleden is hij gescheiden en kocht hij z’n huidige huis, iets verderop in de straat. Handig voor de kinderen, die sindsdien om de week bij hem wonen. Leon werkt als softwareontwikkelaar bij de RDW.

Hij heeft voorlopig geen enkele behoefte uit De Meeuwen te vertrekken. Er is hier veel speelruimte voor de kinderen op het grote grasveld in het midden van de Barkmolenstraat en je bent zo in het centrum. Het buurtcontact is plezierig, met af en toe een buurtfeest (mede door Leon zelf georganiseerd). Mensen lopen de deur niet bij elkaar plat, maar zijn er voor elkaar wanneer dat nodig is. En dat heeft Leon gemerkt toen hij in maart vorig jaar als één van de eersten in Groningen te maken kreeg met corona. De kwaal was vervelend en vol onzekerheid, maar zijn waardering voor behulpzame buren is alleen maar groter geworden.

Beide zijn we ook blij dicht bij de Oosterpoort te wonen, die we ervaren als een aangenaam, bijna dorps stukje stad. Leon heeft in de loop van de jaren wel een behoorlijk aantal winkels uit de Meeuwerderweg zien verdwijnen, maar over het geheel is de sfeer gebleven. Hier groeten mensen elkaar en is de mengeling van oorspronkelijke bewoners, nieuwkomers en studenten alleen maar prettig. Leon ziet eigenlijk niet zo veel verschil tussen de Oosterpoort en De Meeuwen, afgezien van de ouderdom en het type van de bebouwing, en natuurlijk het centrale grasveld. Leon houdt erg van live-muziek en bezoekt

graag concerten in De Oosterpoort of bij de Kroeg van Klaas. Hij maakt zelf ook muziek, o.a. als bassist bij een Guns N’ Roses-tributeband.

Met koffiedrinken presteren we weinig voor de buurt en daarom gaan we maar eens op pad, gewapend met vuilniszak en grijpstok. De straat en het trottoir zien er opgeruimd uit, maar toch hebben we wel wat op te rapen. Nota bene de sausbakjes van een grote fastfoodketen net buiten de wijk. Op de rand van het dak peuzelen de meeuwen de bakjes leeg en die komen daarna terecht op de grond van…. De Meeuwen. Later vinden we aan de rand van de wijk nog meer wegwerpspullen van de keten en we zien dat niet als reclame.

Het bordje ‘maaimenietje’ in een perkje rond een boom trekt onze aandacht. Zo ontstaat er weer een stukje stadsnatuur op de vierkante meter, met zelfs een uitgebloeide stokroos uit aangewaaide zaden. De buurvrouw die met dit initiatief begon is blij dat anderen het hebben gezien en er ook mee aan de slag zijn gegaan.

We lopen verder door de Barkmolenstraat, slaan tweemaal een hoek om en belanden bij het grote grasveld. Wat een groene ruimte, en dat zo dicht bij het stadscentrum. Dit lijkt me echt kindvriendelijk. En ook hier is het behoorlijk schoon. Overigens heeft Leon een geoefend oog als het om vuil rapen gaat, want bij de jaarlijkse voorjaarsschoonmaak van de wijk is hij doorgaans van de partij.

Na ons rondje Barkmolenstraat hebben we nog zin om even langs de Griffeweg te lopen. Dit blijkt geen verkeerd idee, want op de hoek met de Europaweg valt er heel wat op te ruimen. En zo komen we weer uit waar we zijn begonnen. Tot slot maakt Leon nog dankbaar gebruik van de grijpstok, want gisteren verdween per ongeluk een vork met het etensafval op de bodem van de groene vuilcontainer. In plaats van daar zelf in te duiken is de stok een uitkomst. Het teruggewonnen stuk bestek wordt meteen in de vaatwasser gezet. En zo eindigt dit gezellige uurtje met een brede glimlach. OO