Ermeni Katliamı ve "Sorunu" Üzerine Yazılar

Hrant Dink ve Behiç Aşçı ve Kar Topu Etkisi Hrant Dink’i öldüren, Genel Kurmayın emri ve komutası altıdaki “Ergenekon” veya “Özel Harp Dairesi” veya “Kontr Gerila” veya “Seferberlik Tetkik Kurulu” veya en bilinen adıyla “Derin Devlet” bu eylemi planlar ve yaparken belli ki bir Ermeni öldürüp on binlerce Ermeni yaratacağını; bir demokrat öldürüp on binlerce demokrat yaratacağını hiç hesaplamamıştı.

Düşünüyordu ki on beş yıldır tüm toplumu teslim almıştır. Bir zamanların devletten gelen her şeye son derece sağlıklı bir kuşku ve düşmanlıkla yanaşan; millet, din neymiş önemli olan insanlıktır diyen insanları, Devletçi ve Türkçü birer canavara çevirmiştir. Örgüt üyelerini infaz eden polisleri alkışlayan, “Şehit Cenazeleri”ne katılan, Kürtlere karşı egemen ulustan olmanın keyfini çıkaran ve Kürtlerin çektikleri acılara kör ve sağır olan insanlar damgasını vurur cinayet sonrası ortama. Ve böylece bu cinayet ve Kürtleri sindirmek için bir etnik savaş ve katliam tehdidi olarak işlev görür, kirişleri gerer.

Ne var ki evdeki hesap çarşıyı tutmadı. Gerici ve saldırgan milliyetçi değil, demokratik bir tepki damgasını vurdu politik ortama.

Demokrasi güçleri önce 12 Eylül’ün darbesini yemişlerdi. Sonra Teacher Reagan döneminin, Turgut Özal’ın yeni Muhafazakarlığının darbesini yediler. Tam biraz toparlanır gibi olmuşlardı ki Duvar yıkıldı. Ve bu ideolojik iklimde özel savaş ekibi tüm ülkeyi teslim aldı.

Tek direniş noktası Kürt Özgürlük Hareketiydi ve o de tecrit olmuştu. Genel kurmay ve Özel Harp Dairesi bir parti gibi neredeyse tüm toplumu örgütlemiş ve kontrol altına almış bulunuyordu.

Ama hiçbir süreç ebediyen sürmez. Bir noktadan hiç ön görülmeyen eğilimleri yaratır ve besler.

Daha önce bu değişimin ilk izleri kimi şehit ailelerinin başbakanı geri adım atmaya zorlayan “vatan sağ olsun demiyorum” tepkilerinde ortaya çıkmıştı.

“Türkiye barışını Arıyor” konferansı, yine de hiç küçümsenmeyecek yankılar ve tartışmalara yol açmış en azından gazetelerde birkaç haber ve yoruma konu olabilmişti.

Hrant Dink’in öldürülmesi ise, neredeyse unutulmuş ama derinden derine de belli bir birikim yapmış insani ve demokratik tepkilerin adeta patlarcasına ortaya çıkışına yol açtı.

Bu hiç hesapta olmayan tepki, cinayeti işleyen gizli merkezler kadar Hükümet’i de şaşırttı.

Hükümetin açıklamaları bizzat kendi destekçileri tarafından bile eleştirildi. Kimse Genelkurmayın adını ağzına almıyor ve bundan çekiniyor ama toplumun bilincinin derinliklerinde bu cinayetin Genelkurmayın emir ve komutası altındaki “Derin Devlet” tarafından işlendiğine dair en küçük bir kuşku bile bulunmuyor.

96