Rare

The National Gallery De buitenkant van The National Gallery is prachtig met zijn grote koepel en hoge pilaren maar binnen weet ik na een paar honderd schilderijen al niet meer wat ik boeiender vind, schalen met fruit van een paar eeuwen geleden of de vele gezichten die er naar staren. Gefronste voorhoofden, toegeknepen ogen, gezichten die schuin staan, wenkbrauwen die zich alle kanten op wurmen, openvallende monden, tanden die zich in lippen graven, gapende monden. Een man krabt aan zijn baard en kijkt intens naar het schilderij. Alsof hij zojuist de diepere lagen van fruit heeft ontdekt.

Florida voelt mijn gedachte aan. 'Het gaat om de compositie geloof ik. Lichtval, kleurtoon en zo.'

'Ah, nu zie ik het.'

'Kom, we gaan verder,' zegt ze.

Haar energie lijkt onuitputbaar. Lijkt.

Elke keer dat ze zich op gang moet brengen verschijnt er een kleine grimas op haar gezicht. Ik zal het tempo er een beetje in moeten houden, voor zover ik daar zelf toe in staat ben. We lopen door en nemen vluchtig de schilderijen in ons op. In mijn ooghoek zie ik het bord met 'toiletten.'

'Loop jij maar vast door, even plassen,' fluister ik haar toe.

'Is goed, strompel ik verder.'

Ik duw de deur naar de toiletten open. Hier heeft mijn blaas 50